Morgunblaðið - 19.11.1983, Blaðsíða 44

44
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 19. NÓVEMBER 1983
„Sjáik ba.ro.' éZ ára og hefur enga. skemmdc^
tönr\.
ást er ...
5 2.
\
... að hlusta á allt,
sem hann hefur að
segja um nýja bíl-
inn.
TM Reg U S Pal Off ali nghts reserved
c 1979 Los Angeles Times Syndicaie
Séreinkenni? Nei, ekki ennþá!
Svona lét ég gera þetta, svo um-
skiptin yrðu þér ekki um megn
þegar þér verður sleppt út.
Elliheimilið Grund.
Ákveðin í að reyna
að komast á Grund
þegar ég get ekki leng-
ur hugsað um mig sjálf
VJ. skrifar:
„Velvakandi.
Það voru ómakleg skrif sem
birtust í Helgarpóstinum um
daginn og fjölluðu um elliheimil-
ið Grund. Ég er viss um að heim-
ildarmaður blaðsins hefur ekki
verið með velferð gamla fólksins
efsta í huga, þegar hann veitti
þessum skrifum brautargengi.
Ef hún hefði aðallega brunnið á
honum, hafði hann kvartað fyrir
þess hönd á meðan hann starfaði
hjá stofnuninni. Og hefði það
ekki dugað, var opin leið til þess
að koma málinu fyrir almenn-
ingssjónir.
Ég kom á elliheimilið Grund á
hverjum degi í sjö ár, til að
heimsækja ættingja, lengst af á
þá deild þar sem þeir eru vistað-
ir, sem verst eru settir í lífinu,
þ.e. þeir sem komnir eru út úr
heiminum. Margt af þessu fólki
er ákaflega erfitt og þarf að
hugsa um það eins og ungbörn,
nema hvað það er miklu erfiðara
viðureignar. Það er lítið að taka
ungbarn og velta því við til að
þrífa það. En til þess að fara eins
að með þung og lasburða gam-
almenni þarf bæði þrek og þol-
inmæði. Mikið dáðist ég að hve
vel var hugsað um þetta fólk.
Þarna var samvalið starfslið,
sem gerði allt til þess að vist-
mönnum liði vel. Og ég býst við,
að ráðamenn stofnunarinnar
hafi valið þetta starfslið.
Ég tek nú þessa deild, vegna
þess hve mikillar umönnunar
vistmenn hennar þurftu og
þurfa á að halda, en sömu sögu
get ég sagt af kynnum mínum af
öðrum deildum Grundar, þar
sem fólk er betur á vegi statt. Ég
hef kynnst öllum deildunum
nema á Litlu-Grund og í nýja
húsinu, en er sannfærð um að
þar líður öllum vel.
Eflaust er það eins á Grund og
á öðrum stofnunum, að þar er
ýmislegt, sem e.t.v. mætti fara
eða gera betur, en við verðum að
gera okkur grein fyrir því, að
húsakynnin eru að stórum hluta
60—70 ára gömul, og miklar
breytingar hafa orðið á styttri
tíma í okkar þjóðfélagi. Oft get-
ur líka verið erfitt um vik og
kostnaðarsamt að bæta úr og
uppfylla nýjar kröfur um aðbún-
að í gömlu húsnæði. En margt
hefur breyst til batnaðar frá því
að ég kom þangað fyrst.
Ég er nú á áttræðisaldri og er
ég alveg ákveðin í að reyna að
komast á Grund, þegar ég get
ekki lengur hugsað um mig sjálf.
Vil ég þakka stjórnendum þess-
arar stofnunar allt það, sem þeir
hafa gert fyrir gamla fólkið.
Starf þeirra verður aldrei full-
þakkað. Allt fram á síðustu ár
var þetta eina athvarf þess fólks,
sem engan átti að eða hafði ekki
þær aðstæður að geta dvalist hjá
ástvinum sínum.
Á alls ekki að skrifa svona
- þótt einhverju sé ábótavant
Björn Gíslason, Selfossi, skrifar:
„Ég vil lýsa furðu minni á og
reyndar harðlega mótmæla leik-
dómum Jóhönnu Kristjónsdóttur í
Morgunblaðinu föstudaginn 11.
nóvember sl., um leikritið „Þið
munið hann Jörund", sem Leikfé-
lag Selfoss hefur verið að sýna að
undanförnu við góðar undirtektir.
Ég hins vegar skil ekki, hvaða
kröfur hún gerir til leikara og
leikfélaga yfirleitt.
Hér er um að ræða uppfærslu
áhugamannaleikfélags, sem hefur
lagt mikla vinnu og góðan undir-
búning í þetta leikrit, sem virðist
að margra mati hafa tekist frá-
bærlega vel. Það er vægast sagt
furðulegt, þegar leiklistargagn-
rýnandi, sem gerir sér ferð út á
land, kemur með því hugarfari að
rífa allt niður, sem boðið er upp á,
og sjá ekkert nema neikvætt.
Að mínu mati á alls ekki að
skrifa svona, þótt einhverju sé
ábótavant og allra síst þegar
áhugamannaleikfélög eiga í hlut
Góður gagnrýnandi á að benda á
og leiðbeina með jákvæðu hugar-
fari og láta þess getið sem vel er
gert; eyða meiri orku í þann þátt,
ef hann vill á annað borð láta gott
af sér leiða.
Bæði höfundurinn, Jónas Árna-
son, leiklistarfólk og fjölmargir
áhorfendur, sem hafa séð sýningu
Leikfélags Selfoss, hafa farið lof-
samlegum orðum um frammistöðu
leikara og leikstjóra í þessari upp-
færslu.
Ég tek aftur á móti undir þá
gagnrýni Jóhönnu, að Selfossbíó
verður að vera sæmilega hlýtt og
vel upp kynt, þegar'sýning fer þar
fram, svo að fólk geti notið þess að
horfa á.
Að lokum vona ég, að Jóhönnu
hafi ekki kólnað svo, að leikdómar
hennar verði með þessu hugarfari
í framtíðinni."