Morgunblaðið - 30.03.1984, Blaðsíða 4

52
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 30. MARZ 1984
Framtíð landsins — diskódrottning og diskóprins.
Troófullt dansgólf og dúndrandi stuó.
Dúndrandi
stuð í D-14
á er komiö að seinni heim-
sókn Blöndungsins á ungl-
ingaskemmtistaöi Stór-
Reykjavíkursvæöisins. Leióin lá í
Kópavoginn þar sem D-14 er til
húsa. Viö vorum nokkuö spenntir áð
skoöa staöinn vegna skrautlegra
ummæla gestanna í Best. En grein
um þann staö birtist í Mbl. fyrir hálf-
um mánuöi. Eins og áöur mættum
viö til leiks rétt um miðnættiö. Viö
okkur blasti fjöldinn allur af kátum
krökkum sem skemmtu sér grelni-
lega vel. Fyrir okkur lá því ekkert
annað en aó atast ögn í þeim og
komast inn i móralinn.
„D-14? Hvaö er nú þaö? Svita-
lyktareyöir?"
„Neeei!"
„Þvottaefni?"
„Neiiii!“
„Hvaö þá?“
„Hvaö eruö’iö eiginlega gamlir?"
„Tuttuguogeins."
„Það hlaut aö vera. D-14 er ungl-
inaskemmtistaöur."
„Hvaö segirðu, elliheimili?"
„Þið eruð eitthvaö verri!”
Fyrr en varöi vorum viö komnir
inn á staðinn og stelpurnar sem viö
höfðum talaö viö fyrir utan stóöu eft-
ir meö spurningarmerki í andlitinu.
Viö okkur blasti nú troöfullt hús þar
sem fjörið sat greinilega í fyrirrúmi.
Staóurinn var ekki ýkja stór, en virt-
ist nýtast vel.
Eftir stutta stund varó okkur Ijóst
aö staöhæfingar krakkanna í Best
um sífellda diskómúsik í D-14 átti viö
rök aó styðjast. Viö fórum því aö líta
í kringum okkur í leit aö ríku krökk-
unum sem keyptu sér föt einu sinni i
viku. Þaó var greinilegt aó flestir í
D-14 voru mun snyrtilegri til fara en
lunginn af gestunum í Best. En til aö
fá málin á hreint gengum viö á
hafa sest vió hlið þeirra, kynnt okkur
og aöeins spjallað um heima og
geima spuröum við:
„Stelpur. Fariö þiö einhvern tíma í
Best?“
„Neiii. Aldrei!"
„Hví ekki?“
„Þangaó fer bara lopapeysuliöiö.
Svo eru strákarnir þar svo hallæris-
legir."
„Eru strákarnir eitthvað skárri
hérna?"
„Já, hér hugsa strákarnir um útlit-
iö og eru miklu sætari fyrir bragöiö.
Svo er líka ömurleg tónlist i Best. Tíu
ára gamalt rusl.“
„Nú eruö þið greinilega aðeins
búnar aó fá ykkur i glas. Er mikið um
fyllirí í D-14?“
„Já, þó nokkuó. Stundum vill
maður skemmta sér meö vini en
stundum nennum viö ekki á fyllirí. Þá
komum viö bara edrú."
„En til hvers komið þiö í D-14?”
„Til aö dansa."
Varla höföu þær sleppt orðinu er
þær spruttu á fætur, kvöddu og
stormuöu út á dansgólfiö. Eitthvert
framandi diskólag hafói heillaö þær
til lags viö sig og þær stigu um í
trylltum dansi. Reyndar var dans-
andi fólk allt í kringum okkur þó viö
værum nokkuó frá dansgólfinu,
enda vr það allt of lítiö fyrir dansótt
fólkió. Þaö var ekkert annaö aö gera
en aö dansa þar sem pláss leyfði.
Þaö sem eftir var kvöldsins röltum
viö um húsiö, röbbuöum viö fólk og
tókum myndir. Þar sem sjón er sögu
ríkari látum viö myndirnar tala sínu
máli, enda segja þær næstum allt
sem segja þarf.

blönd^
\£i

:o
...rf
FINNBOGI MARINÓSSON OG HALLUR MAGNÚSSON
snyrtilegan strák og spurðum hvort
hann keypti sér föt einu sinni í viku.
„Hvaö haldiöi eiginlega aó ég sé.
Milll?"
„Tja, þetta sögóu krakkarnir í
Best!“
„Vá! Þaö er rugl. Ég hef mjög
sjaldan efni á að kaupa mér föt.
Minn vasapeningur rétt nægir í bíó
og í D-14 um helgar. Og ef ég ætla
aö detta í þaö verö ég að spara fyrir
víni."
„En eru þá engir sem kaupa sér
föt einu sinni í viku?“
„Jú, kannski eitthvaö af stelpun-
um. Sumar virðast aldrei vera í því
sama og alltaf i nýjustu tísku.”
Þá höföum vió þaó. Vió þökkuó-
um fyrir og hófum leit aö nýju fórnar-
lambi. Úti í horni komum viö auga á
tvær stelpur sem greinilega mátti
flokka sem „diskógellur”. Eftir aö

Gísli
Rúnar
„ídealt". Ég vil hins vegar vera meö
puttana í flestu. Þaö mætir yfirleitt
skilningi."
— Ertu voðalegur perfection-
isti?
„Spuröu heldur þá sem ég hef
leikstýrt, mér skilst að þeim finnist
ég mikill haröstjóri varöandi öll
nákvæmnisatriöi."
— Mér skilst aö það fari orö af
þér sem mjög skapmiklum sam-
starfsmanni?
„Er þaö? Jaa . . . ég þarf svo sem
ekkert aö draga neina fjöóur yfir
þaö, fyrst þú nefnir þaö — ég hef
þrælerfitt geöslag og oft erfitt viö-
ureignar. Það hefur víst allt í senn,
sundraö samstarfi, komiö ágætu
samstarfi í kring og afstýrt fyrir-
sjáanlegu samstarfi. Annars er ég
hvers manns hugljúfi ef skilyröi eru
góö. Um þaö geturöu fengiö a.m.k.
tvo menn, sem ég þekki, til að
vitna.
Ég aöhyllist visst tilbrigöi af
„dictatorism" í leikhúsi — lýöræöiö
getur veriö svo fjári svifaseint, taktu
þetta samt ekki alveg bókstaflega
upp eftir mér. Þetta hefur helst með
þaö aö gera að ég hef yfirleitt mjög
ákveönar hugmyndir um þaö hvern-
ig standa skuli aö framkvæmdum
og þeim hugmyndum fylgir maöur
eftir af eindrægni, sumir kalla þaö
mikiö skap — eöa þannig. Nú þaö
kemur fyrir að reynt er aö narra
mann til að taka þátt í einhverjum
„unprofessional" dáraskap og þá
neyðist maöur til aö verjast. Þó Ijótt
sé frá aö segja, er maöur stundum
ráöinn í verkefni — þar sem kemur
á daginn aó til þess er beinlínis ætl-
ast aö maöur starfi undir ákveönum
„standard" þó svo maöur sé full-
komlega fær um annaö og skárra.
Orsakirnar til þess arna geta veriö
meö ýmsu móti — oftast tíma- og
aurasparnaöur í bland viö annaö,
sem maöur vilt ekki vera þátttak-
andi í — maður þarf ekki endilega
aó leggjast á kviðinn til aö halda i
vinnuna — sleppir henni heldur.
Skiluröu ... ? “
— Nú hefur þú meöal annars
fengist viö aó leikstýra og semja
skemmtiefni. T.d. í áramótaskaup-
inu 1981. Þú hefur unniö viö ótal
aðra skemmtiþætti t.d. Ullen, Dúll-
en, Doff í útvarpinu o.fl. Var ekki
svolítió sérstakt að vinna aö ára-
mótaskaupinu?
„Æ, jú, þaö var fjandi skemmtileg
áskorun. Ögrandi tilboð fyrir þá
sem vilja taka áhættu, því þær
Herpresturinn í Sveyk.
væntingar og kröfur, sem gerðar
eru til þessa dagskrárliðar, eru svo
gífurlegar. Skaupiö á nefnilega allt-
af aö vera betra en í fyrra og hitt-
eöfyrra. Það held ég nú.“
— Svo viö förum nú út í aöra
sálma, nú er konan þín, Edda
Björgvinsdóttir, meöal annars
þekkt sem konan hans Ella (Á tali).
Hefur þér aldrei veriö ruglaö saman
viö þennan Ella?
„Nei, aldrei nokkurn tíma!“
— Ert þú örugglega ekki Elli?
„Nei, nei, nei. Elli er dulnefni á
Sigmari B. Haukssyní."
— Þaö væri heldur ekki sann-
gjarnt aö líkja þér viö Ella ...
„Nei, það finnst mér ekki. ..
— ... því ég hef heyrt að þú
sért einstaklega myndarlegur á
heimili.
„Æ, æ ..."
rr