Morgunblaðið - 30.05.1984, Qupperneq 14

!íl
MORGUNBLAÐIÐ, MIDVIKUDAGUR 30. MAÍ 1984
Öldugata - Hafn. - 3ja herb.
Til sölu falleg 3ja herb. miöhæö ca. 80 fm í stein-
húsi á einum besta staö viö Öldugötu í Hafnarfiröi.
Falleg ræktuö lóö. íbúðin er laus strax. Verö 1550
þús.
Óskar Mikaelsson, lögg. fasteignasali.
Huginn fasteignamiðiun,
Templarasundi 3,
sími 25722.
Vantar söluturn
Höfum kaupanda að góðum sölturni í Reykjavík
eöa Kópavogi. Öruggar greiöslur í boöi.
28444
HÚSEIGNIR
vtinjsuNoii © QlflD
SlKH 28444 0C
Danwl Árnaaon, logg faat.
Ornótfur Ornólfaaon, aóluatf.
AUSTURSTRÆTI
FASTEIGNASALAN
AUSTURSTRÆTI 9 — SÍMAR 26555 — 15920
Hvannalundur
120 fm fallegt einbýlishus á einni haaö
ásamt 37 fm bilskur Góöur garöur.
Skipti koma tif greina á 2ja—3ja herb.
ibúö meö bílskur Helst i Garöabæ eöa
Hafnarfiröi. Verö 3,2 millj.
Hólahverfi
270 fm einbýlishús sem er tvær og hálf
hæö ásamt sökklum fyrir tvöfaldan
bilskúr. Skipti möguleg á raöhúsi i
Fossvogi eöa einbyli í Smáibúöahverfi.
Verö 4,8—4,9 millj.
Klapparberg
170 fm nýtt einbýlishús sem er hæö og
ris ásamt 35 fm bilskúr. Húsiö er svo til
fullbúiö Akv. sala. Verö 4,8 millj.
Heiöarás
330 fm einbýlishús á 2 hæöum. Mögu-
leiki á 2 íbúöum. 30 fm bilskúr. Verö 4
méHj.
Ægisgrund
130 ferm einbýlish. á einni hæö ásamt
hálfum geymslukj. og bilskursr Laust 1.
júni. Verö 3.8 millj.
Eskiholt
430 fm einbylishús á 2 hæöum ásamt
tvöföldum innb. bílskúr. Neöri hæöin er
fullkláruö Verö 5,1 millj.
Frostaskjól
Fokhelt einb.hús á tveimur hæöum
Skipti mögul. á einb.húsi i Garðabæ og
Vesturbæ Verö 2.9 millj.
Hulduland
Glæsilegt 200 fm raöhús á þremur pöll-
um ásamt 28 fm bílskúr. 4—5 svefn-
herb. Fallegur garöur Ákv. sala. Verö
4.3 millj. Skipti möguleg á sérbýli meö
stórum bilskur, má vera á byggingar-
stigi.
Brúarflöt Gb.
Endaraóhús sem er 130 fm ásamt 50 fm
tvöf. bilskúr. Verö 3.5—3,6 millj. Skipti
möguleg á 4ra herb. íbúö.
Tunguvegur
130 fm endaraöhús á 2 hæöum. 3
svefnherb. á efri hæö ásamt baöi. Stofa
og eldhus niöri. Bilskúrsr. Þvottaherb.
og geymslur í kj. Verö 2,3 millj.
Álftanes
170 fm fullbúiö raöhús á tveimur hæö-
um ásamt 28 fm bílskúr Skipti möguleg
á 3ja—4ra herb. ibúö. Utb. aöeins 1,7
millj.
Bollagata
125 fm glæsileg neöri sérhæö í þribýl-
ishúsi sem skiptist i eldhus, 2 stofur, 2
svefnherb. Stórt hol. Sér inng. Þvotta-
hús í kjallara. 30 fm bilskúr Verö 3 míllj.
Miöstræti
3ja herb. 110 fm aöalhæö i steinhúsi.
Bilskur Verö 1950 þús.
Laugateigur
Glæsileg 140 fm efri sérhæö í þríbylis-
húsi ásamt bílskúrsrétti. 4 svefnherb.
og mjög stórar stofur Verö 2.9 millj.
Skipti möguleg á 3ja—4ra herb. ibúó
miösvæöis.
Ægisgata
140 fm ib. á 1. hæö (i dag tannlækna-
stofur). Nýtt tvöf. verksmiöjugler. Verö
2,2 millj
Ölduslóð
70 fm 2ja — 3ja herb sérhæö Sér
inng. Verö 1,4 millj.
Kaplaskjólsvegur
140 fm endaíbuö ásamt risi. Verö 2,3
millj.
Blikahólar
110 tm falleg ibúö á 2. hæö í lyftuhúsi.
Akv. sala. Verö 1800 þús.
Fífusel
105 fm 4ra herb. íbúó á 3. haaö. Ákv.
sala Veró 1850 þús.
Njarðargata
135 fm stórglæsileg ibúö á tveimur
hæöum íbúóin er öll endurnýjuó meö
Danfoss-hitakerfi. Bein sala Verö 2250
þús.
Eskihlíö
120 fm 3ja herb. ibúö á 2. hæö ásamt
aukaherb. í risi. Veró 1,8 millj.
Hjallabraut Hf.
96 fm 3ja—4ra herb. íbúö á 1. hæö í
fjölbylishúsi. Skipti möguieg á herb.
íbúö, helst i Reykjavík. Verö 1750 þús.
Bollagata
Björt 3ja herb. 75 fm íbúö í kj. Stofa. 2
herb eldhus ásamt búri og sér
geymslu. Sér inng. Laus nú þegar. Veró
1.7 míllj.
Hraunbær
85 fm 3ja herb. íbúó á 1. hæö í fjölbýli á
góöum staö. Akv sala. Laus nú þegar.
Verö 1,7 millj.
Þverbrekka
96 fm jaróhæö i þribýli. Sérinng. Verö
1.7 millj.
Spóahólar
80 fm íbúö á jaróhæó. Sérgaröur. Fal-
leg íbúö. Veró 1650 þús.
Nýbýlavegur
82 fm íbúö á jaröhæö. Góö ibúö. Verö
1350 þús.
Smyrlahraun Hf.
92 fm íbúó i fjórbýli á 1. hæö ásamt 35
fm bilskúr. Laus 1. júlí. Verö
1800—1850 þús.
Engihjalli
Ca. 100 fm stórglæsileg íbúö á 1. hæó.
Parket á gólfum, sérsmiöaöar Innr.
Verö 1900—1950 þús.
Ljósvallagata
75—85 fm íb. á jaróh. Tvöf. verksm.
gler Verö 1350 þús.
Vesturberg
67 fm ibúö á 4. hæö í fjölbýli. Verö 1350
þús.
Karlagata
2ja herb. 55 fm íbúö í kj. Verö
1100—1150 þús
Blönduhlíð
70 fm ibúö í kjallara. Verö 1250 þús.
Kambasel
75 »m ibúö á 1 hœö í 2ja hæöa blokk.
Verö 1400 þús.
Fálkagata
65 Im ibúö á 3. hæö i Ijölbýli. Verö 1500
þús.
Valshólar
55 fm ibúó á 2. hæö í 2ja hæöa blokk.
Verö kr. 1300 þús.
Lindargata
30 fm einstaklingsibúö. Sér inng. Verö
800 þús.
Lögmenn: Gunnar Guömundaaon hdl. og Guömundur K. Sigurjónsson hdl.
New York-bréf
„Menning er æði vítt hugtak“
eftir Hallberg
Hallmundsson
Ég mun hafa látið að því liggja í
síðasta bréfi, að það gæti verið
dýrt að lifa menningarlífi í New
York. Því til stuðnings nefndi ég
verð aðgöngumiða að leikhúsum
og kleip ekki utan af því. En hafi
ég haft áhyggjur af því að hafa
kannski ekki sagt algerlega ýkju-
laust frá, þá var það óþarfi, því að
varla höfðu orð mín fyrr dropið úr
pennanum en aðstandendur Dára-
kassans (La Cage aux folles), söng-
leiksins vinsæla um kynvillinga-
klúbbinn — sem vitaskuld eru
engir aular — hækkuðu enn miða-
verðið; eru nú komnir upp í fimm-
tíu dali fyrir sætið. Það virðist þvf
lítt saka þótt maður kríti kannski
dálítið liðugt í dag; á morgun
verður ekki annar sannleikur heil-
agri!
Ódýrari menning
Þ6 hefði ég ef til vill átt að út-
lista þetta betur. Menning er æði-
vítt hugtak og leikhús eru ekki
nema lítill hiuti hennar, þó að sá
hluti hafi löngum staðið mér
hjarta nær. Yfirleitt eru hinar
túlkandi listir, sem svo eru kallað-
ar — sjónleikir, óperur, ballettar,
tónleikar allskonar (sérlega ef um
stórar hljómsveitir er að ræða) —
dýrustu hlutar nútímamenning-
arlífs. En hér er úr miklu að velja.
Stundum er hægt að komast á
ágæta tónleika fyrir tiltölulega
lítinn pening — kannski tíu dali
eða þar um bil. Og kvikmyndahús
er enn hægt að sækja fyrir miklu
minna fé.
Eitt af því sem mér blöskraði
mest, þegar ég kom fyrst til New
York fyrir tuttugu og fjórum ár-
um, var verðið á bíómiðum; þeir
kostuðu tvo dali, eða um 80 kr. á
svörtu — þ.e., raunverulegu —
gengi. Þetta var óheyrileg upphæð
fyrir þann sem kom frá Reykjavík
og ekki var vanur að borga nema
kannski áttunda hluta þess verðs.
Nú sé ég í nýlegum Hagtíðindum
(Nóvember 1983) að venjulegur
bíómiði kostar einmitt um 80 kr.,
eða rúmlega tvo og hálfan dal á
núverandi gengi. Það er um það
bil tíföld hækkun. Hér vestra hef-
ur hækkunin verið miklum mun
hægari. Á sama tfma og vörur eins
og sígarettur eða mjólk hafa
meira en fjórfaldast f verði hefur
aðgangur að kvikmyndahúsum
ekki stigið nema um 250%, eða
upp í fimm dali. Og þess ber einn-
ig að geta, að fyrir það verð má
stundum sjá tvær myndir.
Húsið og Hrafninn
Og þá er ég kominn að efni sem
mig langaði að minnast á í þetta
skipti: tvær kvikmyndir sem mér
þótti mikill slægur í að sjá. Bíó-
ferðir væru þó varia í frásögur
færandi nema vegna þess að
myndir þessar voru báðar íslensk
framleiðsla; það er ekki á hverjum
degi sem þess er kostur í New
York að horfa á íslenskar kvik-
myndir. Rúm þrjú ár eru liðin sfð-
an Land og synir og Óðal feðranna
voru sýndar hér í Nútímalista-
safninu (Museum of Modern Art)
og síðan hafa tækifærin verið fá
að fylgjast með því sem verið hef-
ur að gerast I íslenskri kvik-
myndagerð. En í mars og apríl
hafði kvikmyndahús eitt hér í
borg, sem Film Forum nefnist, til
sýninga röð af nýlegum kvik-
myndum frá Norðurlöndunum
fimm, og þar á meðal voru Húsið
og Hrafninn flýgur. Þótt ólíkar séu,
þykja mér báðar þessar myndir
prýðilega vel gerðar. Myndataka
beggja er, svo að eitthvað sé nefnt,
til mikils sóma.
t hléi milli sýninga á Húsinu og
danskri myp.d sem á eftir kom,
heyrði ég fólk fara lofsamlegum
Roy Lichtenstein: Tvö málverk:
Dagbjartur (1983).
orðum um myndina, jafnframt því
sem sumir furðuðu sig á því hvar
það væri, þetta ísland. Sjálfum
þótti mér það helst á skorta, að
staðnæmst væri nægilega lengi
við mynd miðilsins (Helga Skúla-
sonar) áður en hann fór að koma
fram í hugarsýnum dóttur hans til
að réttlæta í augum áhorfenda
þær minningar, sem myndin átti
að vekja upp. Einnig mætti
kannski um það spyrja hvað þungi
hinnar ungu eiginkonu kom sög-
unni við (nema til að minna áhorf-
endur á Rosemary’s Baby), eða þá
útstáelsi mannsins erlendis. Én
þetta eru atriði sem óþarft er að
dvelja við, og víst hafði ég óskipta
ánægju af myndinni. Hún er dul-
arfull án þess að grípa til yfirnátt-
úrulegra skýringa. Ég held hún
standist samanburð við hvaða
meðalmynd erlenda sem er.
Um Hrafninn flýgur heyrði ég
því miður ekki skrafað meðal hér-
lendra — ég fór ekki fram í hléi —
aðeins glens nokkurra íslendinga
um harðan flaum „Hugins varra“:
Mörgum hjör í holdi stóð
þá hrafninn flaug um óttu ljósa.
Eins og vatn rann víkingsblóð
— eða var það kannski tómatsósa?
Fáum dögum síðar sá ég þó eft-
irfarandi klausu i vikublaðinu The
Village Voice (Þorpsröddin), ritaða
af einum kvikmyndagagnrýnanda
þess, Hoberman að nafni: „Hrafn
Gunnlaugsson hlýtur að halda að
hann sé íslenskur Sergio Leone;
víkingasagan hans, með sínu góð-
látlega ofbeldi, en minniháttar af-
sprengi af Einu sinni var í (villtaj
vestrinu. Hrafninn flýgur, sem er
full af flannastórum nærmyndum
og meira að segja harðri diskó-
tónlist, kemur aldrei hið minnsta
á óvart, en hún er skemmtileg
engu að síður." Þetta mundi sem
talað út úr hjarta Hannesar H.
Gissurarsonar, eftir því sem mér
sýnist á grein hans hér í blaðinu
um sama leyti.
Hugmynd Hrafns er í rauninni
bráðsnjöll. Það virðist ekkert
mæia á móti því að einhver íri
tæki sér ferð á hendur til íslands
að hefna harma sinna á þeim sem
gegn honum höfðu brotið. En út-
færslan lætur auðveldlega að sér
hæða. Ekki er líklegt, til dæmis,
að hinn írski gestur léti það verða
sitt fyrsta verk að drepa húskarl
þess sem hann vildi feigan svo að
segja fyrir framan nefið á félögum
hans. Og jafnvel þótt hann fengi
flein gestsins milli skoltanna, er
þá sennilegt að maðurinn slokkn-
aði svo algerlega burt á sama and-
artaki, að hvorki heyrðist frá hon-
um hrygla né stuna? Ekki tel ég
það. Maðurinn ætti að engjast af
kvölum og reyna að draga járn-
hælinn úr hvofti sér, hósta upp
blóði og láta öllum illum látum
áður en yfir lyki. En, nei, hann er
bara steindauður — bókstaflega
— á sömu stundu. Flest það sem á
eftir fer er af sama toga spunnið.
Það reynir sannarlega á þanþol
trúgirninnar. Þannig er með ólík-
indum hversu hinum írska pilti
veitist auðvelt að rægja saman þá
fóstbræður, Þórð og Eirík (ef ég
man nöfnin rétt), uns þeir berast á
banaspjót.
En látum gott heita. Hrafninn
flýgur er bersýnilega afþrey-
ingarmynd — vestri, eins og þeir
Hannes og Hoberman komast að
orði (og augljóst er þegar gestur-
inn og Þórður eigast við að lok-
um). Gildi hennar liggur í öðru en
trúverðugheitum söguþráðarins.
Það liggur í hinum myndræna
þætti verksins — þeim þætti ein-
mitt, sem skilur kvikmynd frá
skáldsögu. Og hér fer Hrafn á
kostum. Búnaður allur — leik-
mynd, búningar, og annað slíkt —
er með miklum ágætum, og
myndatakan frábær. Sjatdan hef-
ur íslenskt umhverfi, hrjóstur
jafnt og hlýlegri reitir, tekið sig
betur út á tjaldinu. Hoberman
hafði rétt fyrir sér: myndin er
„skemmtileg engu að síður.“ Agli
og Hrafni báðum þakka ég
ánægjulegar stundir.
Van Gogh í Grænu-
víkurþorpi
En snúum okkur nú að öðrum
þætti menningarlífsins, sem hægt
er að njóta hér fyrir lítil sem eng-
in útgjöld — myndlist.
Það hafa margir fyrir satt, að
París er ekki lengur höfuðborg
heimslistarinnar, heldur einmitt
New York. Og víst er um það, að
mikil gróska er í listalífinu hér,
sýningarsalir svo hundruðurn
skiptir og mörg söfn og góð. Ég
hef áður minnst á Metropolitan-
safnið, þar sem alltaf er hægt að
sjá verk meistaranna auk sérlegra
sýninga sem standa yfir takmark-
aðan tíma. En einnig mætti nefna
Guggenheim-safnið, sem að mestu
er helgað samtímalist, Whitney-
safnið, sem sérhæfir sig í amer-
ískri list, og Nútímalistasafnið,
sem nú hefur nýopnað dyr sfnar
aftur eftir gagngerar breytingar,
stórbyggingu, og viðbætur. Á það
minnist ég ef til vill síðar. Og auk
alls þessa eru útisýningar.
Grænuvíkurþorp (Greenwich
Village), þar sem ég hef átt heima
í næstum fjórðung aldar, er gam-
alt listamannahverfi og skálda,
þótt nú hafi einnig safnast þangað
alls konar oddborgarar, embætt-
ismenn, og menntafólk. Margir
þeir sem hafa getið sér nafns í
bókmenntum jafnt og myndlist
hafa búið í þorpinu um lengri eða
skemmri tíma. í þriðja húsi frá
mér, í Tíunda stræti, átt Mark
Twain heima um skeið, og einni
tröð vestar bjó E.E. Cummings
lengi vel. Skáhallt hinum megin
við gatnamót Fimmtu traðar og
Tíunda strætis, þar sem nú er
stúdentagarður frá New York-
háskóla, átti Willa Cather sér að-
setur meðan hún dvaldist í New
York. Edna St. Vincent Miliay bjó
lengi í litlu snotru húsi hér vestur
í þorpinu, að ekki sé nú minnst á
seinni tíma skáld eins og Allen
Ginsberg. Og Hrafnhildur Schram
hefur það eftir Alcopley, eigin-
manni Nínu heitinnar Tryggva-
dóttur, í bók sinni Nínu, að hann
hafi stofnað listamannaklúbb,
sem þeir tilheyrðu Villem de
Kooning, Franz Kline, og fleiri,
sem síðar urðu frægir, tveim göt-
um hér fyrir sunnan mig, eða í
Áttunda stræti. Þannig mætti
lengi telja.
Um daginn, þegar svo virtist
sem vorið væri að ná yfirhöndinni,
sá ég út um gluggann minn, sem
snýr út að Tfunda stræti, hvar
gamall kunningi setti upp trönur
sínar og tók að mála. Hann mund-
aði pensilinn og bætti lit á léreft-
ið, steig aftur á bak nokkur skref
og virti fyrir sér verk sitt, kreisti
síðan úr túbu, blandaði, og smurði
meiri lit. Þetta er einn af þorps-