Morgunblaðið - 08.08.1984, Blaðsíða 46

62
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 8. ÁGÚST 1984
t
Jaröarför
ÁSU STEINUNNAR SVERRISDÓTTUR,
Mjóuhlíö 16,
fer fram á morgun, fimmtudaginn 9. þ.m., frá Dómkirkjunni og
hefst kl. 13.30.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Ifknarfélög.
Ómar Skúlason,
Þórður Svarrisson,
Ásgsir Sverrisson,
Potra Q. Ásgairsdóttir,
Svorrir Þóröarson.
t
Elskuleg eiglnkona mín og ástkær móöir okkar,
SÓLVEIG KOLBEINSDÓTTIR,
Bollagöröum 9,
Saltjarnarnesi,
lést í Landakotsspitala hinn 5. þ.m.
Hafþór Guömundsson,
Anna B. Hafþórsdóttir,
Kristín R. Hafþórsdóttir,
Siguröur K. Hafþórsson.
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi,
JÓN S. ÓLAFSSON,
skrífstofustjóri,
Hávallagötu 3,
lést aö heimili sinu sunnudaginn 5. ágúst.
Erna Óskarsdóttir, börn,
tangdabörn og barnabörn.
t
Systir okkar og móöursystir,
INGIBJÖRG BJARNADÓTTIR,
Hlíöarbyggö 37, Qaröabæ,
veröur jarösungin frá Bústaöakirkju fimmtudaginn 9. ágúst kl.
13 30 Halldóra Bjarnadóttir,
Sólvaig Bjarnadóttir,
Helga Bjarnadóttir,
Stainunn Jóhannsdóttir.
Systir okkar,
t
LÁRA GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Ferjubakka,
sem lóst í Hrafnistu 4. ágúst veröur jarösungin frá Fossvogskirkju
föstudaginn 10. ágúst kl. 10.30.
Ingólfur Guömundsson,
Andrés Guömundsson,
Karl Guömundsson,
Ragnhildur Guömundsdóttir,
Björn Guómundsson,
Siguröur Guómundsson,
Áslaug Guómundsdóttir.
Útför fööur okkar, tengdafööur og afa.
BJARNA HALLDÓRSSONAR,
fyrrum bónda é Kjalvararstöðum,
fer fram frá Reykholtskirkju föstudaginn 10. ágúst nk. kl. 2.
Snorri Bjarnason,
Halldór Bjarnason,
Ármann Bjarnason,
Guöný Bjarnadóttir,
og barnabörn.
María Jónsdóttir,
Birna Jakobsdóttir,
Magnea Kristlaifsdóttir,
Kristjén Eggartsson,
t
Eiginmaöur minn, faöir, tengdafaöir og afi.
MATTHÍAS SIGFÚSSON,
listmélari,
Hjallavagi 34,
sem andaöist 2. ágúst sl. verður jarösunginn frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 9. ágúst kl. 10.30.
Jarösett veröur í Gufuneskirkjugaröi.
Sigurborg Svainsdóttir, Rúnar Matthíasson,
Sveinn Matthíaason, Marln Guöveigsdóttir,
og barnabörn.
t
Utför mannsins míns, fööur okkar, tengdafööur og afa,
KRISTJÁNS JÓHANNSSONAR,
Þíngvöllum, Halgafallssvait,
fer fram frá Helgafellskirkju laugardaginn 11. ágúst kl. 13.00.
Blóm eru afþökkuö en þeim sem vildu minnast hins látna er bent á
minningarkort Helgafellskirkju. María Kristjénsdóttir,
börn, tangdabörn og barnabörn.
Lára Ólafía Jónas-
dóttir —
Fædd 12. janúar 1921
Dáin 1. júlí 1984
Þó nokkur timi sé liðinn síðan
hún Lára vinkona mín kvaddi
þennan heim langar mig að minn-
ast hennar nokkrum orðum. Hún
lést i Landakotsspítala 1. júlí eftir
níu mánaða nær óslitna sjúkra-
húslegu og hetjulega baráttu fyrir
lífinu þó hún vissi að dauðinn
hlaut að sigra. Allir sem þekktu
undruðust þrek hennar og sálar-
styrk og það æðruleysi sem hún
sýndi i öllu sínu langa sjúk-
dómsstríði. Hún sagði eitt sinn við
mig er ég heimsótti hana á sjúkra-
húsið; ég hef einsett mér að brotna
ekki og ég skal ekki brotna, og við
það stóð hún svo sannarlega.
Lára var fædd að Krosseyri í
Arnarfirði 12. janúar 1921 en
fluttist ung til Bíldudals. Móðir
hennar, Guðný Friðriksdóttir, var
tvígift. Fyrri mann sinn, Elías
Guðmundsson, missti hún frá
fimm börnum og eru tvö þeirra á
lífi. Líney búsett á Siglufirði og
Sigurður, sem býr í Reykjavík.
Seinni maður Guðnýjar var Jónas
Bjarnason, áttu þau tvær dætur,
Láru og Steinunni, sem búsett er
hér í Reykjavík, gift Birni L.
Jónssyni, bifvélavirkja. Skömmu
eftir fermingu hleypti Lára
heimadraganum, dvaldi á ísafirði
um tíma en hélt þaðan til Reykja-
víkur og vann á ýmsum stöðum. f
síldina á Siglufirði fór hún tvö
sumur, en á þeim árum var síldin
farin að halda sig meira á öðrum
slóðum, en gekk þá í Faxaflóann á
haustin og til Sandgerðis eltum
við Lára hana og þar lágu leiðir
okkar fyrst saman.
f Sandgerði kynntist hún eftir-
lifandi manni sínum, Matthíasi
Einarssyni, ættuðum frá Ólafs-
firði og hófu þau búskap í Reykja-
vík og bjuggu þar alla tið. Síðast-
liðið sumar fluttu þau í Breiðholt-
ið, keyptu þar þægilega þriggja
herbergja íbúð, sem hentaði Láru
betur, því sjúkdómurinn var farin
að hrjá hana og stigarnir ollu
henni erfiðleikum. Ekki fékk hún
lengi að njóta þægindanna, sem
hún hafði þó hlakkað til því sjúk-
dómurinn ágerðist ört og um það
bil hálfum öðrum mánuði eftir að
hún flutti var sjúkrahúsvist
óumflýjanleg; og allar vonirnar og
framtíðaráætlanirnar þeirra
beggja hrundu til grunna, hún
vissi að líf hennar var senn á enda.
En hún Lára bar tilfinningar
sínar ekki á torg, hún kvartaði
aldrei. Ekki fóru þau hjónin var-
hluta af mótlæti þessa heims því
sex börn misstu þau öll i frum-
bernsku og segir það sig sjálft að
mikið andlegt þrek þarf til að
komast sálarlega ósködduð frá svo
þungum áföllum. Eina barnið sem
upp komst, hann Einar, var ljósið
Minning
sem lýsti og bægði skuggum mót-
lætisins frá, hann var gleðigjafinn
og þeirra kærleikssamband gagn-
kvæmt. En mikil huggun hlýtur
það að vera Einari nú að hafa
reynst móður sinni svo vel sem
hann gerði, það var sannarlega að-
dáunarvert. Einar er kvæntur
Sesselju Haraldsdóttur, eiga þau
tvö börn, Gísla Einar og Láru
Ólafíu. Einn son eignaðist Einar
áður, Matthfas Pétur.
Lára hafði næmt auga og yndi
af öllu þvi sem fagurt er, ekki síst
fegurð náttúrunnar og er mér
minnisstætt er við fórum eitt sinn
saman til útlanda hve hún dáðist
að allri þeirri fegurð, sem fyrir
augun bar og hreifst af litskrúði
náttúrunnar. Mikið yndi hafði hún
af góðri tónlist og fallegum söng,
sungu þau hjónin mikið saman og
hljómflutningstækin á þeirra
heimili voru þar ekki bara upp á
punt.
Lára var skapmikil og lét ekki
hlut sinn ef henni fannst á rétt
sinn gengið en kunni vel að
stjórna því, enda skynsöm og
réttsýn, hryggðist með hryggum
og gladdist með glöðum, átti stórt
hjarta og mildi og blíðu i ríkum
mæli. Margir leituðu til hennar
þegar erfiðleikar steðjuðu að og
lagði hún sig fram að finna sem
besta lausn á hverju máli og spar-
aði þá hvorki tíma né fyrirhöfn og
er ég ein þeirra, sem oft naut upp-
örvunar og hollra ráða hjá henni í
gegnum árin, það var svo létt að
trúa henni fyrir því sem þyngst lá
á hjarta, Lára skildi allt. Oft tók
hún upp hanskann fyrir þá sem
minna máttu sín og höfðu orðið
illa úti í þessum harða heimi.
Það er margs að minnast og
margs að sakna eftir að þrjátiu og
fimm ára vináttu og hugurinn
reikar, ekki síst til fyrri tíma þeg-
ar við vorum báðar heimavinnandi
húsmæður og því meiri tími til að
skreppa til hvor annarrar og ekki
tafði sjónvarpið neinn í þá daga.
Mannsævin er stutt og í huga
mínum eru margar samverust-
undir okkar frá löngu liðnum ár-
um ennþá svo skýrar og lifandi
enda stór hluti lífs okkar tvinnað-
ur saman í áraraðir.
Undanfarin tíu ár starfaði hún í
versluninni Víði í Starmýri og
undi þar vel hag sínum. Sýndu
vinnufélagar og vinnuveitendur í
orði og verki að hún var þar metin
að verðleikum og er mér vel kunn-
ugt hve hlýjan hug hún bar til
þessa fólks.
Lára trúði að líf væri að þessu
loknu og dauðinn væri aðeins fæð-
ing inn í aðra tilveru. Ég trúi því
líka að hún lifi nú og starfi í ríki
himnanna og með auknum þroska
á nýjum leiðum muni hún innan
skamms verða fær um að leið-
beina og hjálpa þeim, sem eiga í
erfiðleikum og þar muni hún fá
starf við sitt hæfi. Eiginmanni,
einkasyni, tengdadóttur og öðrum
aðstandendum Láru Jónasdóttur
votta ég dýpstu samúð.
Beta.
Þeim hjónum Hjálmari og Sig-
rúnu varð sex barna auðið en þau
eru Kristmann sem er þeirra elst-
ur, Magnea, Ásgeir, Hjálmar,
Ragnheiður og Jón sem öll eru á
lífi.
Hjálmar stundaði sjómennsku
og bílaviðgerðir jöfnum höndum,
en stofnaði síðan útgerðar- og
fiskvinnslufyrirtækið Ásgeir hf.
ásamt syni sínum, Ásgeiri, og
tengdasyni, Ólafi Ágústssyni.
Þegar ég rita þessi fátæklegu
orð til minningar um afa minn
verður mér hugsað til þeirra
stunda sem ég átti með afa, sem
hefðu átt að vera miklu fleiri, þá
sér maður að þegar menn fara yfir
móðuna miklu verður ekki úr þvi
bætt.
Þess vegna ætla ég að ylja mér
við eld minninganna um þær
stundir sem ég átti með honum og
minnast þessa elskulega, ákveðna
og hugljúfa manns sem afi var og
allt vildi fyrir mann gera.
Ég vil að endingu biðja algóðan
Guð að styrkja elsku ömmu í sorg
hennar, börn þeirra og ættmenni
öll í trú um að hann hafi farið til
æðri starfa á æðri stöðum.
Blessuð sé minning hans.
Hjálmar Kristmannsson
Hjálmar Magnús■
son — Minning
I gær var jarðsungin frá Út-
skálakirkju i Garði ástkær afi
minn og nafni Hjálmar Magnús-
son frá Nýjalandi i Garði.
Hjálmar fæddist 11. október
1913, sonur hjónanna Magnúsar
Sigurðssonar og Magneu fsaks-
dóttur.
Ungur fór hann að stunda sjó-
sókn eins og velflestir Garðmenn
gerðu á þessum árum.
Ungur að árum kynntist hann
eftirlifandi konu sinni, Sigrúnu
Oddsdóttur frá Presthúsum í
Garði, dóttur hjónanna Odds
Jónssonar og Kristínar Hreiðars-
dóttur, og settu þau bú saman að
Nýjalandi.
t
Eiginmaöur mlnn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
BENEDIKT EGILL ÁRNASON,
endurskoöandi,
veröur jarösunginn frá Fossvogskirkju, föstudaginn 10. ágúst kl.
13.30.
SigrtAur Pálsdóttir,
Kristrún R. Banediktsdóttir,
Ingibjörg K. Benediktsdóttir,
Árni Benediktsson,
Páll Benediktsson,
og barnabörn.
Ásta Benediktsdóttir,
Jón R. Kristinsson,
Friðrik Danielsson,
Guóbjörg Ólafsdóttir,
Hildur Rögnvaldsdóttir,
t
Faöir okkar, tengdafaölr og afi,
ÓSKAR GARfBALDASON,
Hvanneyrarbraut 25,
Siglufiröi,
sem andaöist 2. ágúst síöastliöinn, veröur jarösunginn frá Siglu-
fjaröarkirkju miövikudaginn 8. ágúst kl. 17.00.
Höróur S. Óskarsson,
Erla Óskarsdóttir,
Hlynur S. Óskarsson,
Hallvaróur S. Óskarsson,
Hólmgeir S. Óskarsson,
Dagný Jónsdóttir,
Bragi Ingason,
Silke Óskarsson,
Ágústa Lúthersdóttir,
Ólína Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.