Morgunblaðið - 08.09.1985, Side 50

50
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. SEPTEMBER 1985
+
Eiginkona mín, móöir, tengdamóöir og amma,
ERLA EYJÓLFSDÓTTIR,
Hraunbaa 174,
lést 3. september.
Bálförin fer fram frá Fossvogskirkju miövikudaginn 11. september
kl. 15.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagiö
Gunnar Þorkalsaon,
Stella Gunnarsdóttir, Trausti Finnsson,
Eygló Gunnarsdóttir, Ragnar Ragnarsson
og barnabörn.
t
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
SIGUROUR HJÁLMSSON,
áóur til heimilis aö Ásgaröi 11,
lést hinn 19. ágúst sl.
Jaröarf örin hefur fariö fram í kyrrþey aö ósk hins látna.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
+
Sambýliskona mín og móöir okkar, tengdamóöir, amma
og langamma,
GUÐRÚN ANTONSDÓTTIR,
Ásvallagötu 16,
Reykjavík,
veröur jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn 9. september
kl. 13.30.
Guöni Guönason,
Sigríöur Gestsdóttir, Hilmar Björnsson,
Guömundur I. Gestsson, Karólína Halldórsdóttir,
Guörún Gestsdóttir, Guöbrandur Ásmundsson,
Erla Gestsdóttir, Viðar Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
AOALSTEINN GUDMUNDSSON,
Meistaravöllum 25,
veröur jarösunginn frá Háteigskirkju mánudaginn 9. september kl.
13.30. Blóm vinsamlegast afþökkuö en þeim sem vildu minnast
hans er bent á líknarstof nanir.
Geirþrúöur Stefánsdóttir,
Helga Aöalsteinsdóttir, Guóni Garöarsson,
Birgir Aóalsteinsson, Birna Aspar,
Guórún Aöalsteinsdóttir, Sævar Karlsson,
Stafán Aöalsteinsson og barnabörn.
+
Faöir okkar, tengdafaöir og afi,
JÓN S. BENJAMÍNSSON,
húsgagnasmíöameistari,
Freyjugötu 34,
veröur jarösunginn frá Hallgrímskirkju þriöjudaginn 10. september
kl. 13.30.
Guórún Ingveldur Jónsdóttir, Ásgeir Karlsson,
Jón Birgir Jónsson, Steinunn Norberg,
Jórunn Jónsdóttir, Guömundur Oddsson
og barnabörn.
+
Útför frænku okkar,
LILJU JÓNSDÓTTUR,
Lönguhlíö 25.
fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn 9. september kl. 10.30.
Karitas Guömundsdóttir, Guójón A. Guómundsson,
Borghildur Guómundsdóttir, Kristín G. Fenger.
+
Hjartkær maöurinn minn, faöir okkar, tengdafaöir og afi,
ÓSKARPETERSEN,
Sörlaskjólí 72,
veröur jarösunginn frá Neskirkju mánudaginn 9. september kl.
15.00.
Ingibjörg Finns Petersen, Krístín Petersen
Sigrún Petersen, Björn Gunnlaugsson,
| Gísli Petersen, Erla Pátursdóttir
og barnabörn.
Guörún Antom-
dóttir - Minning
Fedd 2. inaí 1902
Dáin 29. ágúst 1985
Mánudaginn 9. september verð-
ur jarðsungin frá Fossvogskapellu
Guðrún Antonsdóttir, Ásvallagötu
16 hér í bae. Með henni er genginn
seinasti fulltrúi horfinnar starfs-
stéttar. Guðrún var matsölukona,
sem tók kostgangara.
Guðrún fæddist 2. maí 1902 á
Djúpavogi, þar sem móðir hennar,
Magnea Guðbjörg Sæmundsdóttir,
var starfsstúlka hjá faktorsfjöl-
skyldunni hjá verslun örum og
Wulff. Faðir Guðrúnar var Anton
Christensen, danskur sjómaður,
sem ekkert er vitað meira um en
nafnið. Magnea veiktist skömmu
eftir að Guðrún fæddist og fluttist
sem sjúklingur til Reykjavíkur.
Þá var Jón Sæmundsson bróðir
Magneu kominn til Kanada og
bauð hann systur sinni vestur og
fór hún og lést þar skömmu síðar.
Foreldrar Magneu voru Sæ-
mundur Sæmundsson og Guðrún
Magnúsdóttir. Sæmundur var
sonur Sæmundar Jónssonar í
Hellnahjáleigu (nú Vestri-Helln-
ar) í Gaulverjabæjarhreppi. Sæ-
mundur var holdsveikur og hafði
ekki bú.
Áður en Magnea fluttist vestur
var Guðrún tekin í fóstur af
frænda sínum, Andrési Erlend-
ssyni í Hellnahjáleigu og Guðrúnu
Loftsdóttur konu hans. Arndís
Sæmundsdóttir móðir Andrésar
var föðursystir Magneu. Guðrún
og Andrés áttu þrjú börn sem öll
voru eldri en Guðrún, en þau voru:
Loftur bóndi í Hellnahjáleigu,
Kristín og Guðrún húsmóðir í
Meðalholtum. Þessi systkini eru
nú öll látin, en alla tíð var mjög
kært með Guðrúnu og allri fjöl-
skyldu fósturforeldranna, enda
átti hún sjálf enga aðra fjölskyldu.
Guðrún dvaldi á heimili fóstur-
foreldra sinna til 19 ára aldurs og
heyrði ég hana oft minnast þeirra
ára með gleði. Þegar hér var
komið, var Kristín fóstursystir
hennar gift í Reykjavík Markúsi
Ivarssyni forstjóra Vélsmiðjunnar
Héðins. Á heimili þeirra var Guð-
rún starfsstúlka uns hún giftist
1923 Gesti Ámundasyni frá Rúts-
stöðum í Gaulverjabæjarhreppi.
Hann var lengi starfsmaður hjá
Kirkjugörðum Reykjavíkur. Gest-
ur fæddist 29. júní 1878 og var því
miklu eldri en Guðrún. Þau eign-
uðust saman fjögur börn: Sigfríði
f. 10. júní 1924, Guðmund Ingólf
f. 11. des. 1925, Magneu Gestrúnu
f. 18. ágúst 1928 og Andreu Guð-
rúnu Erlu f. 11. jan. 1934. Börn
Guðrúnar giftust öll og áttu af-
komendur og urðu barnabörnin 9
og nú eru barnabarnabörnin einn-
igorðin9.
Gestur réðst í að byggja á móti
Sigurði bróður sínum hús að
Ásvallagötu 16 og var það í mikið
ráðist, en húsið var fljótar í smíð-
um en nú tíðkast og í það fluttu
þau árið 1926 og var vesturendi
þess heimili Guðrúnar til dauða-
dags. Gestur lést 4. mars 1937 og
var þá yngsta barnið aðeins 3 ára
og ekkert barnanna fermt. Guðrún
missti ekki kjarkinn, enda tókst
henni að halda húsinu og þurfti
því aldrei að taka húsnæði á leigu,
heldur leigði hún sjálf öðrum.
Lengi leigði hjá henni og var í
fæði Jón Magnússon verkamaður,
sem sýndi Guðrúnu og fjölskyldu
hennar mikla tryggð þar til hann
lést sumarið 1968. Jón var greindur
maður og víða vel heima, en hann
var einn þeirra sjálfmenntuðu
manna, sem lítið er um lengur.
Slíkir menn fara nú allir í skóla.
Eins og sagði í upphafi var
Guðrún matsölukona og það starf
hóf hún eftir að hún missti mann-
inn. Skýringin á því að hún kaus
að afla heimilinu tekna með þess-
um hætti hefur vafalaust verið sú,
að þá hefur hún talið sig geta sinnt
betur uppeldi barna sinna. Sjálf
vissi hún hvað það var að eiga
enga foreldra og hafði það veruleg
áhrif á hana. Framan af hafði
Guðrún einkum fullorðna ein-
hleypinga í kosti, en upp úr 1960
fór hún að taka skólapilta í fæði
og vildi hafa glaðværð og líf í
kringum sig er börnin voru farin
að heiman. Ekki töldu allir vist,
að skólapiltar stæðu vel í skilum,
en ekki kom það í ljós og dæturnar
höfðu orð á því að eldri hefðu nú
kostgangararnir verið er þær voru
ungar heimasætur. Sá sem þetta
ritar var hjá henni í kosti mestöll
sín háskólaár eða frá þvi i árslok
1964 til ársloka 1970, og naut ég
þar hlýju og glaðværðar. Hún
vandi mig einhleypinginn á að til-
kynna fjarveru mína, ef ég gat
ekki komið á réttum tíma, sem ég
tel gott og nauðsynlegt. Á þessum
árum var stétt matsölukvenna
alveg að leggjast niður og ollu þvi
breyttar aðstæður. Borgin stækk-
aði, matur var oftar en áður borinn
fram á vinnustöðum og einhleyp-
ingar höfðu fremur aðstöðu til
eldunar i heimahúsum, enda aukið
framboð á unnum matvörum.
+
Útför eiginkonu minnar,
BERGÞÓRU ELVU ZEBITZ
BrasAraborgarstíg 13,
Raykjavík,
ferframfráFossvogskirkjumiövikudaginn 11. septemberkl. 13.30.
Guömundur Eggertsson.
+
Faöirminn,
HERMANN A. KRISTJÁNSSON,
verslunarmaöur,
Melhaga 12,
veröur jarösunginn frá Neskirkju mánudaginn 9. september kl.
13.30.
F.h. vandamanna,
Kristján 8. Hermannsson.
+
Innilegar þakkir fyrir auösýnda samúö og hlýhug viö andlát og útför
ÁSGEIRS JÓNSSONAR
frá Tröllatungu.
Símonia Sigurbergsdóttir,
Halldór Ásgeirsson, Sigríöur M. Jónsdóttir
og sonarsynir.
Frá 1961 var Guðrún í sambúð
við Guðna Guðnason lögfræðing
frá Eyjum í Kjós og voru þau hvort
öðru mikill styrkur. Haustið 1970
missti Guðrún sjón á hægra auga
og var það henni þungt áfall líkam-
legt og andlegt. Minnist ég þess
að dætur hennar sögðu mér, að vel
hefði nú Guðni reynst henni þá.
Guðrún náði heilsu og gat lesið
nokkuð. Hún var bókhneigð og víða
vel heima. Lítið líf þótti henni þá
orðið heima og fámennt. Eg
minnist þess er ég kom þar á seinni
árum, að henni þótti gaman að
fylgjast með misjafnlega glæstum
ferli gamalla kostgangara og mikil
tilbreytni er barnabörn komu á
sama tíma og þeir höfðu gert.
Fyrir tveimur árum tók Guðrún
sjúkdóm, sem ekki tókst að lækna,
en var þó lengst af heima og bar
sig vel. Seinustu vikurnar dvaldi
hún á Landakotsspítala, en bana-
mein hennar var hjartaáfall að
kvöldi fimmtudagsins 29. ágúst.
Með henni er gengin traust kona
sem skilaði vel sínu dagsverki.
Einar G. Pétursson
Tengdamóðir mín, Guðrún Ant-
onsdóttir, Ásvallagötu 16, lést í
Landakotsspítala 29. ágúst sl. Hún
fæddist á Djúpavogi 2. maí 1902,
en ólst upp í Hellnahjáleigu
(Vestri-Hellum) í Gaulverjabæjar-
hreppi hjá Andrési Erlendssyni og
Guðrúnu Loftsdóttur, skyldfólki
sínu, og var þar til tvítugs. Ég
kynntist henni þegar leið mín lá
vestur á Ásvallagötu 16 í sambandi
við kynni okkar Gestrúnar, dóttur
hennar, árið 1949. Guðrún sem þá
var ekkja rak matsölu á heimili
sínu með miklum myndarbrag og
er mér heimilið og fjölskyldan
sérstaklega minnisstæð frá fyrstu
kynnum. Þar var oftast saman-
kominn fjöldi ungs fólks og skyld-
menna en einnig margt eldra fólk,
vinir og kunningjar Guðrúnar.
Einnig var þarna fólk sem leitaði
sérstaklega samvista við Guðrúnu
og hún hlúði að á ýmsan hátt. Við
þetta heimili var hún sístarfandi
glöð og hress.
Guðrún var mjög glæsileg í útliti
og sómdi sér vel heima og heiman.
Frístundir sínar notaði hún á ýmsa
lund, fór mikið á málverkasýning-
ar og leikhús, las mikið ljóð og
skáldverk og hafði sérstakt yndi
af blómum og ræktun þeirra.
Eiginmann sinn, Gest Ámunda-
son, missti Guðrún árið 1937, var
hann mikill drengskaparmaður,
sem hafði lagt traustan grundvöll
að framtíðarheimili fjölskyldu
sinnar.
Árið 1961 urðu miklar breyting-
ar á lífi Guðrúnar þegar hún tók
saman við sambýlismann sinn
Guðna Guðnason, lögfræðing, má
segja að það hafi verið nýr sólar-
geisli í lífi hennar, en með þeim
var einkar kært alla tíð.
Guðrún var mjög heilsuhraust
mest af ævi sinni, en varð fyrir
áfalli fyrir 15 árum er hún tapaði
sjón á öðru auga, en náði sér allvel
eftir það. Síðustu tvö árin átti hún
við erfiðan sjúkdóm að etja. 1
þessum veikindum átti hún hlýja
aðbúð fjölskyldu sinnar og ekki
sist sambýlismanns sins, en ég
hefi ekki orðið vitni að öðrum eins
kærleika og Guðni sýndi henni i
veikindum hennar, og vil ég þakka