Morgunblaðið - 15.06.1986, Blaðsíða 56

56
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR15. JÚNÍ1986
1
Ja
héma!
THE SHADOWS
ÁB
Ólýsanleg
stemmning á
tónleikunum
á fimmtudags-
kvöldið
Fyrir rúmum 26 árum skaust
lagið Apache í fyrsta sæti breska
vinsældalistans. Það þótti merki-
legt því lagið var ekki sungið
eins og venja var þegar dægurlög
voru annars vegar. Renglulegur
piltur með svört gleraugu lék
laglínuna með glæsibrag og í
kjölfarið fylgdu fleiri lög í svip-
uðum dúr, ýmist leikin af strákn-
um með gleraugun og félögum
hans eða öðrum sveitum sem
leituðu á svipaðar slóðir. Strák-
urinn með svörtu gleraugun var
auðvitað Hank Marvin, fyrir-
mynd flestra rokk-gitarleikara.
Á fímmtudagskvöldið léku
Shadows þetta lag á Broadway og
auðvitað var Hank Marvin í broddi
fyikingar. Stemmningin var ólýsan-
leg eða því sem næst. Það ætlaði
allt um koll að keyra þetta kvöld,
slíkar voru viðtökumar.
Brian Bennett, trommuieikari,
sýndi það og sannaði að hann er
einn besti trommuleikari sem komið
hefúr fram. Bæði er hann með ólík-
indum „tekniskur" - og næmur á
samspil. Kraftmikill þegar við á,
mjúkur ef svo ber undir. Bruce
Welch lék á rythmagítar og fórst
það vel úr hendi. Mönnum hættir
oft til að vanmeta rythmaleikara
og skilja ekki tii hlítar hversu
mikilvægir þeir eru. Það fór ekkert
á milli mála að hér á ferðinni var
samhent hljómsveit. Aðstoðarmenn
The Shadows voru Cliff Hali á
hljómborð og Mark Griffíth á bassa,
báðir úrvalshljóðfæraleikarar.
I nær tvær klukkustundir stóðu
Shadows á sviðinu án þess að taka
sér hvfld og það var hrein unun að
vera viðstaddur þessa tónleika.
Þeir renndu sér í gegnum alls
konar lög sem langflestir viðstaddra
þekktu. Þeir rauluðu Living Doll
þó Cliff Richard væri ekki með.
Þarna mátti heyra lög eins Atlantis,
Don’t cry for me Artentina_ og
Theme from Deer Hunter. Áður
hefur verið minnst á Apache og að
endingu tóku þeir Riders in the
sky. Það var í uppklappinu.
Brian Bennett tók trommusóló
sem kemur til með að lifa lengi í
Morgunblaðið/Börkur
Morgunblaðið/Rax
Morgunblaðið/Rax
hugum viðstaddra. Sá sem þetta
skrifar hefur aldrei heyrt hvflíkt
og annað eins á hljómleikum.
Tæknin var hreint ótrúleg svo og
tilfinningin. Meira að segja Gunnar
Jökuil Hákonarson, fyrrum
trommuleikari í Trúbrot, sást með
galopinn munn!!
Welch og Marvin sungu Wond-
erful World eftir Sam Cooke og
gerðu það listavel, enda báðir með
ágætar raddir.
Það var gaman að horfa á fólkið
í salnum sem ýmist vaggaði sér
Morgunblattð/Rax
dreymandi á svipinn eða klappaði
og stappaði af fítonskrafti. Á meðan
fóru fímm menn á kostum á sviðinu.
Shadows eru búnir að vera til í
bráðum 30 ár og kunna greinilega
vel að skemmta fólki. Kynningar á
lögunum voru mjög góðar og kímni-
gáfa þeirra Welch og Marvin er í
fínu lagi. Jafnhliða því að leika lögin
svo listilega tóku þeir sín frægu
dansspor og setti það skemmtilegan
svipátónleikana.
Hljómburðurinn þetta kvöld var
mjög góður og var gaman að heyra
hvemig gömlu lögin voru hljóð-
blönduð að hætti gamla tímans.
Þáttur ljósamannsins var ekki siðri.
Það var aðeins eitt sem skyggði
á þetta allt saman. Það voru 2-3
kófdrukknir íslendingar sem voru
sí og æ að taka fram í fyrir Welch
og Marvin þegar þeir vom að kynna
lögin. Fyrst í stað tóku þeir þessu
nokkuð vel en eitt sinn gat sá fyrr-
nefndi ekki stillt sig um að segja
einum þessara manna að gijóthalda
kjafti. Finnst mér að dyraverðimir
á Broadway hefðu endilega átt að
kynna bflastæðið fyrir utan Broad-
way fyrir mönnunum í stað þess
að láta þá verða sér til skammar.
En annars: Hafi Listahátíð,
Broadway og síðast en ekki sízt
The Shadows þökk fyrir stórkost-
legt kvöld.
- Jól
i
2
(öefóu
—
sumrinu undir fótinn á