Morgunblaðið - 31.07.1986, Síða 42

42
MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 31. JÚLÍ 1986
Myndbanda-
list á miðnætti
„DÖGUN“ nefnist sýning Sig-
rúnar Harðardóttur myndlista-
manns. Hún sýnir „myndbanda-
málverk" á Öskjuhlíðinni .á
miðnætti í kvöld, fimmtudag.
Verslunarmannahelgin:
Tjaldstæði í
Borgarfirði
s
ÞAÐ FER varla fram hjá neinum
þessa dagana að verslunar-
mannahelgin er í nánd. I Borgar-
firði hefur að undanförnu verið
mikill ferðamannastraumur og
ef að líkum lætur nær hann há-
marki um verslunarmannahelg-
ina.
Engin útihátíð verður í Borgar-
fírðinum en héraðið hefur margt
að bjóða þeim sem vilja njóta nátt-
úrunnar í kyrrð og ró. Þeir sem
vilja glaum og gleði geta skroppið
á dansleik í Logalandi og skemmt
sér með heimafólki. Þar leikur
Tíbrá, ein vinsælasta hljómsveitin á
r Vesturlandi og víðar. Tjaldstæði eru
á ýmsum stöðum í Borgarfirði, þau
stærstu eru í Húsafelli og á Geirsár-
bökkum sem eru skammt frá
Logalandi. Einnig er tjaldstæði á
Varmalandi, en þar verður allt upp-
tekið vegna ættarmóts.
Sigrún er fæddur Reykvíkíngur
árið 1954. Hún lauk hámi frá Mynd-
lista- og handíðaskólanum, grafík-
deild, árið 1982 og hélt sama ár til
framhaldsnáms í málaralist við
Ríkis-akademíuna í Amsterdam í
Hollandi. Hún lauk þaðan námi í
vor. Hún býr í Amsterdam.
Hún hefur sýnt með öðrum í
Amsterdam, Tel Aviv og Bergen í
Hollandi. Þá sýndi hún á listahátíð
kvenna í fyrrahaust. Hún hóf til-
raunir með að nota myndbanda-
tækni við listsköpun sína 1984.
Þetta er alveg ný tækni við listsköp-
un. Hún myndar raunveruleikann
og umbreytir honum með mynd-
bandstækjunum á óhlutstætt form.
Sagðist hún leitast við að losa
myndbandið úr viðjum hefðar
sinnar sem frásagnartækis eins og
í sjónvarpi og kvikmyndum. Þess í
stað skapi hún málverk með tækj-
unum, sem hafi það fram yfír
hefðbundna liti og striga, að þau
bjóða úpp á bæði hreyfingu og hljóð.
Sýningin hefst á miðnætti, og
er þetta eina sýning hennar hér-
lendis að sinni. Sýningin fer þannig
fram að myndir renna fram og aft-
ur á víxl í gegnum þrjá myndlampa
sem settir verða upp á Oskjuhlíð-
inni norðanverðri, skammt frá þar
sem verið er að byggja nýju hita-
veitugeymana. Tekur sýning
„Dögunnar“ 6 V2 mínútu í einu og
verður myndinni rennt nokkrum
sinnum í gegn.
NÝTT SÍMANÚMER
69-11-00
Auglýsingar 22480 • Afgreiðsla 83033
Alltaf á fóstudögum
IMfesáQíÉiS
Fatnaður úr íslenskri ull —
Viðtal við ungan fatahönnuð, Grétu Ösp Jó-
hannesdóttur.
Leikir og þrautir fyrir böm
í bílsætum —
Bamasíða tileinkuð verslunarmannahelginni.
Kaldhæðnin léttir lífið -
Vangaveltur um kaldhæðni sem ókurteisi.
Menning heimshorna á milli.
Heilsuopna.
Föstudcigsblaðið er gott forskot á helgina
„Sérstaklega gaman
að fá að smíða orgel
í kirkjur á Islandi“
Rætt við Björgvin Tómasson pípuorgelsmið
Núna um miðjan ágúst kemur til
landsins Björgvin Tómasson pípu-
orgelsmiður, ásamt konu sinni
Steinunni Júlíusdóttur og bömun-
um Gyðu og Teit. Þau hafa dvalið
í Vestur-Þýzkalandi síðastliðin átta
ár, þar sem Björgvin var að læra
pípuorgelsmíði. Mér þótti merkilegt
að kynnast fyrsta Islendingnum
sem lærði þetta verk, sem hlýtur
að vera mjög þýðingarmikið fyrir
kirkjur íslands. Þess vegna lagði
ég leið mína til þeirra hjóna þar sem
þau búa rétt hjá Stuttgart.
— Hvemig stóð eiginlega á því
Björgvin, að þú ákvaðst að læra
orgelsmíði?
Það var alltaf draumur minn
þegar ég var smá polli að verða
smiður, enda eru góðir smiðir í
ættinni. Ég hafði einnig áhuga á
tónmenntum og að þeim sneri ég
mér að fyrst. Eg lauk tónmennta-
kennaraprófi árið 1977. Akvað
siðan að sameina þessi tvö áhuga-
mál mín og læra orgelsmíði. Var
það að ráðum Hauks Guðlaugsson-
ar söngmálastjóra þjóðkirkjunnar
að ég fór til Þýskalands í október
árið 1978.
— Og hvers vegna varð Þýska-
land fyrir valinu?
Þýskaland er nú hápunktur org-
elsmíða. Skólinn sem ég var í er í
Ludviksburg og er sá eini í Þýska-
iandi og líklega sá eini í Evrópu.
— Hvemig var náminu háttað?
Námið er þannig skipulagt að
skóli er aðeins þijá mánuði á ári.
Síðan verður maður að komast á
samning hjá meistara og vinna það
sem eftir er árs. Þar lærir maður
mest, enda er reynslan í þessu lang
mikilvægust.
Námið tekur þijú og hálft ár og
lýkur með sveinsprófi. Mér líkaði
alltaf vel í skólanum og gekk ágæt-
lega. Það var skemmtilegt hve
fjölbreytilegur hópur var við nám
þama. Þama voru krakkar alls
staðar að úr Þýskalandi og jafn-
framt öðmm Evrópulöndum, einnig
Japanir og Ameríkanar; sem sagt
fólk alls staðar að úr heiminum.
— En hver var aðal lærdómur-
inn í skólanum?
Vegna þess hve orgelsmíðar eru
fjíilþætt atvinnugrein urðum við að
vinna með timbur, málma, raf-
magn, leður og flóka. Einnig
hljóðnæmisfræði („akustik"), al-
mennt um byggingarstíla, teikn-
ingu, stærðfræði, viðskiptafræði,
þýsku, almenna sögu svo sem um
hinar ýmsu gerðir orgela og hvaða
möguleikar eru við smíðar á hljóð-
færum, þó sérstaklega orgela. Þetta
var fjölbreyttasta fagið því hvert
orgel er sérhannað og sérsmíðað,
varla eru til tvö eins orgel. Þetta
er engin færibandavinna.
— Var ekki krafist einhverrar
undirstöðuþekkingar?
Vissulega er hún æskileg, en
ekki nauðsynleg. Ég tel að hús-
gagnasmíði sé án efa besta undir-
stöðugreinin því trésmíði er mikil.
Og tónmenntimar hafa komið sér
vel hjá mér, bæði við nám og starf.
— Þú nefndir áðan að þeir sem
læra orgelsmíði yrðu að komast
á samning. Hvernig gekk það hjá
þér?
Fyrst komst ég á samning hjá
fyrirtæki í Bietizheim sem er rétt
hjá Stuttgart. Mér líkaði illa þar,
fannst ég ekki læra nógu mikið.
Þetta verð til þess að ég ákvað að
skipta um fyrirtæki. Var það á
miðjum námstíma og tafði mig í
um það bil eitt ár. En af tilviljun
kynntist ég Reinhard Tzschöckel
sem ég hef unnið hjá síðan. Hann
hafði oft verið á íslandi við að setja
upp orgel.
Þegar við kynntumst hafði hann
nóg starfslið, en aðallega vegna
þjóðemis míns bauð hann mér
námssamning. Hjá honum hefur
Á ferð um Hvallátur i Breiðafirði.
Fjölbreytni
í ferðaþjón-
ustu um
Breiðafjörð
Stykkishólmi.
FYRIR 1.000 árum nam Eiríkur
rauði land í Grænlandi. Eins og
sagan greinir frá var ferð hans
til Grænlands farin frá Breiða-
firði og geyma ýmsir staðir
örnefni sem kennd eru við hann
og eru þeir margir ævintýrarík-
ir, t.d. Eiríksvogur, þaðan sem
hann lagði í ferðina, og Eiríks-
staðir þar sem þeir atburðir
gerðust sem ollu því að Eiríkur
tók þá ákvörðun að halda á brott
til Grænlands. Þessi staður er í
Oxney á Breiðafirði. Þar sjást
enn tóttirnar frá þessum tíma
og annað sem minnir á Eirík.
Bátaleigan Margrét í Stykkis-
hólmi sem hefur 14 farþega lystibát
býður nú í sumar ferðir um þessa
fomu staði til skoðunar og hafa
þegar ferðir verið famar og fólk
látið ánægju sína í Ijós. Bátaleiguna
rekur Einar Bjamason, sem er þaul-
kunnur öllum leiðum á Breiðafirði.
Eins og undanfarin þijú ár býður
ferðaþjónusta Einars upp á aðrar
ævintýraríkar ferðir um Breiða-
§'örð, bæði um Vestureyjar og
Suðureyjar. Margar leiðir eru til
athugunar og er Einar að hugsa
um meiri fjölbreytni í ferðum og
einskorða sig ekki við eina leið.
Straumamir eru margvíslegir og
ævintýri að sigla um þá. Þá geta
menn valið úr ýmsum stöðum sem
of langt er upp að telja, en Einar
hefur á takteinum. Þá geta ferða-
menn fengið bátinn leigðan og
einnig er þjónusta fyrir þá sem vilja
fá bátinn í lengri eða skemmri tíma.
Árni