Morgunblaðið - 22.02.1987, Side 22

?9or íTAT'Tfltrro q<? ímnAniTMvnTS ítttía.thmtttt5tom
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 22. FEBRÚAR 1987
P.S ff
22 B
»
fclk í
fréttum
-
I' "' 'l'irt
1‘slands. j
|vík. tar
keras(ú|,u
”t' er liani
sParisjúffs.
■y'ísbank;
1 TTf.vkja.
1 ‘ ffjald.
álibúslns
ers konar
a. IVIbl.
Utvegsbankinn opnar
útibú sitt í bænuml
RÆTT VIÐ BJORN
HJARTARSON,
ÚTIBÚSSTJÓRA
30ára
afmæli
útibús
Utvegsbankans t
við Hlemm
ljósaskilti: Útvegsbanki ts-
lands og ÖSru skilti ylir dyrum:
lands, og BSru skilti yf.r dyrurm
sonar aS Laugavegl 105. Skiltin
gefa til kynna aS þar s^ ytvc*s_
bankinn nú aS opna útibú. t dag
tekur þaS til starfa og veitir þvl
forstöSu Björn Hjartarson. r-
þetta fyrsta útibú Utvegsbankl
hér í bænum.
Bankastjórar bankans
nokkrum gestum aS skoSa <
iS i fyrradag. en þar eru I
mikil salarkynni, en afgreiSi
hin Vistlegasta og verSa þar*
öll venjuleg sparisjóSsi
hlaupareikningsviSskipti. r
Valtýr Blöndal, banki
sagSi viS þetta tækifæri,r
sé höfuStilgangur bankaí
. n| f[1,...k, biói
A síSari érum hefur sem kunn-
ugt er aukizt mjög verzlun, >Sn-1
aSur Og viSskipti í Austur-I
bænum og þaS er ætlun ytvcf/1
bankans meS þessu aS bæta fyrl '
greiSsluna viS hiS aukna viS-
skiptalíf í þessum bæjarhluta.
AS sjálfsögSu er bankanum I
LÍkiS áhugamál, aS spar>sjóSs- I
^ - • jt. til eflingar lána. I
I f |
Greinin, sem
birtistá
baksíðunni
hinn23.
febrúar 1957.
morgun, mánudaginn 23.
L febrúar, verða 30 ár liðin frá
því að opnað var útibú Útvegs-
bankans við Hlemm. Frá þeim
tíma hefur mikið vatn runnið
til sjávar og útibúið mjög eflst
og stækkað. Athyglisvert er
þó að á þessum tíma hefur
sami maðurinn veitt útibúinu
forstöðu, en það er Bjöm
Hjartarson.
Þegar útibúið var opnað var frá
því sagt á baksíðu Morgun-
blaðsins og skömmu seinna
birtist mynd af Bimi og fyrsta
starfsmanni útibúsins, Emu
Geirdal.Á þessum tímamótum
hafði blaðið samband við Bjöm
og spjallaði við hann um starf-
ið í útibúinu.
„Við byijuðum tvö héma í gömlu
dekkjageymslunni hjá Sveini
Egilssyni. Ekki var útibúið nú
stórt — aðeins 56 fermetrar,
en það blessaðist í fyrstu. Árið
1968 vorum við orðin fimm í
sama húsnæðinu og þá feng-
um við að stækka við okkur
alveg út að homi — veitti víst
ekki af, enda þurftum við að
stækka eina ferðina enn eftir
þijú ár. Árið 1982 stækkuðum
við síðast í það sem nú er.“
Hvemig er reksturinn núna?
„Við erum alls 22 hér, en þetta
er næststærsta útibú Útvegs-
bankans, miðað við innlán.
Tæplega 10% af heildarinni-
stæðum bankans em hér, sem
er býsna gott þegar iitið er til
þess að starfsmenn em ekki
fleiri en þeir em. Útibúið hér
er líka sérstakt að því leyti
að þetta var fyrsta útibú Út-
vegsbankans í Reykjavík og
með því fór bankinn inn á al-
mennari markað en áður, enda
hafa útlán til sjávarútvegsins
verið lítil sem engin í þessu
útibúi."
Nú hefur þú fyigst grannt með
öllu hér innanstokks. Hvemig
er að hafa haft yfirumsjón
með útibúinu í þennan tíma?
„Það er óneitanlega mjög gaman
og þegar maður lítur yfir far-
inn veg þá er lygilegt hvað
maður hefur mikið yfírlit yfír
tímana tvenna og þrenna. Ég
var um daginn að skoða fyrstu
bækumar og það rifjast upp
fyrir manni heilu ævisögumar.
Hér hefur maður kynnst ótal
fólki og hingað koma daglega
viðskiptavinir, sem hafa átt
viðskipti frá fyrsta degi. Þá
hefur maður fýlgst með upp-
vexti fólks, sem fékk fyrstu
bókina í skímargjöf, lagði inn
Þessi mynd birtist nokkru síðar
í blaðinu, en hana tók Ólafur K.
Magnússon. Þar má sjá Björn þar
sem hann situr við National Cash
Register-vél.
aura öðm hvetju, kom með
fermingarpeningana, síðan
giftist það, eignast böm, kaup-
ir fyrstu íbúðina og — í sumum
tilvikum — lendir í skilnaði.
Svona gengur lífið."
Ogþú hefur verið útibússtjóri frá
upphafi?
„Já, ég held að það sé rétt hjá
mér að það hafí enginn verið
útibússtjóri á sama stað lengur
en ég. Velgengni útibúsins
má einnig að miklu leyti rekja
til þess að hér hafa starfsmenn
flengst og það hafa myndast
mjög sterk tengsl milli þeirra
og viðskiptavinanna, sem
verða varir við stöðugleika
innan bankans.“
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Björn Hjartarson, útibússtjóri í 30 ár, fyrir framan útibúið eins og
>að er í dag.
Björn man tímana
tvenna, en hér er
hann við nýjustu
tækni, Kienzle
tölvubúnað.
Laddi og félagar á Sogri:
Agætis skemmtun,
en ekki án hnökra
SKEMMTAMIR
Ragnheiður Sverrisdóttir
FJÖLBREYTNI í skemmtanalífi
höfuðborgarinnar er sífellt að
aukast og nú telja skemmtistað-
irnir sig ekki samkeppnishæfa
nema geta boðið gestum sínum
upp á skemmtidagskrá. Þess
vegna verða æ algengari ýmsir
kabarettar og sprell. Má þar
nefna Þórskabarett í Þórscafé
og rokk-skemmtun í Broadway.
Hótel Saga hefur fengið Ladda
til Iiðs við sig og hann skemmtir
ásamt félögum sínum í Súlnasal
um helgar.
Fyrir skömmu ákvað blaðamaður
að kynna sér skemmtun þessa. Þess
ber þá máski fyrst að geta að á
meðan á kvöldmáltíð stóð gerði sú
hugsun vart við sig að útgjöldin
borguðu sig alls ekki, en síðar bætti
Laddi þar úr. Sýning hans byijaði
áramótaskaupum síðustu ára eða
Bubbi Morthens og fórst hvort
tveggja jafn vel úr hendi. Fæstir
mundu þó halda því fram að þessir
tveir heiðursmenn, þ.e. Magnús og
Bubbi, séu mjög líkir. Fyrst minnst
er á Magnús þá skal þess getið, að
hann var ekki svipur hjá sjón, enda
var Eyjólfur fjarri góðu gamni.
En Laddi er ekki einn um hituna
í Súlnasalnum. Félagar hans í
gríninu eru þau Edda Björgvins-
dóttir og Eggert Þorleifsson. Edda
hefur löngum þótt bera af öðrum
kvenkyns grínurum og fór á kostum
í þessari sýningu. Bæði var löggilti
dómtúlkurinn hennar stórskemmti-
legur og Túrilla hin færeyska engu
síðri. Edda hefur, líkt og félagar
hennar í þessari sýningu, þann
hæfíieika að vera fyndin án þess
að hún virðist þurfa að leggja hart
að sér.
Eggert Þorleifsson vakti fyrst
Eggert Þorleifs-
son túlkaði
keppanda í Evr-
ópusöngva-
keppninni og
þóttust menn þar
þekkja Megas.
Dómtúlkurinn og
fatafellan, sem
leikin var af
Eddu Björgvins-
dóttur, sýndi
mikil tilþrif.
Morgunblaðið/Einar Falur
á ellefta tímanum og með miklum
tilþrifum. Dramatískir tónar fylltu
loftið og dansmeyjar svifu um.
Þessum dansmeyjum átti eftir að
bregða fyrir á milli atriða allt kvöld-
ið og var hlutverk þeirra illskiljan-
legt, nema ef vera skyldi að drepa
tímann fyrir áhorfendum á meðan
skemmtikraftamir skiptu um gervi.
Ef ætlanin hefur verið sú að skapa
kabarett-andrúmsloft með þessum
dansi, þá verður að segja að það
loft gerði lítt vart við sig og dans-
hopp frökenanna voru orðin ansi
þreytandi í lokin.
Laddi er fyrir margt iöngu orðinn
annað og meira en efnilegur
grínleikari. Hann er, þegar honum
tekst best upp, með skemmtilegustu
mönnum og sýndi það t.d í hlut-
verki rafvirkjans í upphafi sýningar.
Sá hæfíleiki hans að geta brugðið
sér í allra kvikinda líki er nauðsyn-
legur í sýningu sem þessari, þar sem
hann var á sviðinu næstum allan
tímann. Það var ótrúlegt að fylgj-
ast með breytingunum á mannin-
um. Hann var Magnús úr
almenna athygli sem Dúddi í kvik-
myndinni Með allt á hreinu (sér-
staklega fyrir miðilsgáfur) og þetta
kvöld kom hann verulega á óvart
með bráðskemmtilegum leik. Hann
gaf þeim Ladda og Eddu ekkert
eftir.
Áhorfendur í Súlnasal voru
greinilega ekki á þeim buxunum
að láta sér leiðast þetta kvöld, enda
er þessi sýning kjörin til að haida
uppi fjöri eina kvöldstund. Þó voru
nokkur atriði inn á milli sem voru
dálítið langdregin, eins og útúr-
snúningar tvíburanna og fréttalest-
urinn. „Tveir úr Teigunum" var
með ósmekklegasta móti og ótrú-
legt að skopskyn Ladda og félaga
skyldi svíkja þá algerlega þegar
ákveðið var að þetta atriði skyldi
vera með í sýningunni. Þá bar einn-
ig nokkuð á bröndurum í klúrara
lagi, en jafn ágætir skemmtikraftar
og þama voru ættu að eiga auð-
velt með að fá fólk til að brosa án
þess að grípa til slíkra ráða.
Skemmtanin í heild er samt sem
áður hin ágætasta.