Morgunblaðið - 29.04.1987, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 29. APRÍL 1987
sé ekki stórt, aðeins milli 20 og 30 “
þúsund ferkílómetrar (eða eins og
Jóhann heitinn Skaftason, sýslu-
maður Þingeyinga orðaði það: „á
stærð við Þingeyjarsýslur báðar!“)
vita allir sem um það vilja hugsa
að ferðalög eru þreytandi eigi menn
að standa á söngpalli samdægurs
og sýna list sinni fulla innlifun og
virðingu.
I þriðja lagi hafði svo kórinn að
sjálfsögðu haft sínar óskir um að
fá að sjá helgustu staði kristninnar.
Það liggur í augum uppi að menn
vilja fá að koma til Jerúsalem, Betle-
hem, Nasaret, menn vilja fá að
standa á bökkum Genesaretsvatns,
menn vilja skoða rústir Jeríkó og
leggja á sig að fara upp á Massada
— ef þeii' á annað borð eru búnir
að ferðast alla leið frá íslandi til
Gyðingalands.
ALBÚIN TIL FERÐAR! - í kulda og trekki náði ljósmyndari Morgunblaðsins þessari mynd af Hamrahlíðarkórnum áður en lagt var í Isra-
elsferðina. Sumum þótti jafnvel nóg um hitann fáum dögum seinna!
Dálítil ferðasaga
frá landinu helga
eftirHeimi
Pálsson
Dagana 15. febrúar til 1.
mars sl. var Hamrahlíðar-
kórinn á söngför um Israel.
Varð að samkomulagi að
undirritaður, sem var farar-
stjóri og aðstoðarmaður á
þessari ferð, segði lesendum
Morgunblaðsins dálitla
ferðasögn. Mun hún birtast
í þrem hlutum hér í blaðinu
næstu daga.
Forsaga
Það var fyrir dijúgu ári, síðla árs
1985, að Þorgerði Ingólfsdóttur
kórstjora barst boð frá The Camer-
an Singers í Tel Aviv um að koma
með Hamrahlíðarkórinn í söngför
til ísrael snemma árs 1987. Camer-
an-söngvararnir eru hvort tveggja
í senn blandaður kór sem nýtur
mikillar virðingar í heimalandi sínu
og víðar og stofnun sem séð hefur
um heimsóknir margra frægra tón-
iistarmanna til Israel. Stjórnandi og
stofnandi Cameran Singers, Avner
Itai, hafði kynnst söng Hamrahií-
ðarkórsins og beitt sér fyrir heim-
boðinu. Sjálfur er hann talinn
einhvér besti kórstjóri ísraels og
stjómar m.a. Israel Kibbutz Choir,
en það er úrvalskór kibbutzanna í
öllu landinu. Var það mikill heiður
fyrir Hamrahlíðarkórinn og stjórn-
anda hans að fá slíkt boð en lagði
að sjálfsögðu líka mikla ábyrgð á
herðar söngfólkinu sem nú gerðist
eins og oft áður „syngjandi am-
bassadorar" svo notuð séu orð Egils
Friðleifssonar í Morgunblaðinu fyrir
skemmstu. Eins og við þekkjum vel
hérlendis eru heimsóknir listamanna
mikilvægur þáttur í landkynningu
og þjóðarkynnningu auk þess sem
þær eru hver um sig lóð á vogarskál-
ar friðarins og skilningsins þjóða í
milli. Kór sem fer frá Islandi í heim-
sóknir um langa vegu er ekki bara
að kynna sjálfan sig heldur ekki
síður þjóð sína, segja öðru fólki frá
menningarástandi og eðli síns fólks.
Skal tekið fram þegar í upphafi að
fyrir mig var það mikill heiður að
fá að fara með þessum syngjandi
sendiherrahópi og að njóta þeirra
stunda þegar kórinn sannfærði ísra-
elska áheyrendur um að þrátt fyrir
skamma sögu á þeirra mælikvarða
og þrátt fyrir smæð þjóðarinnar
höfðum við líkaýmislegt til málanna
að leggja. Vemdari allra tónlei-
Ljósm./Knut Ödegard
FRÉTTARITARI AÐ STÖRFUM! - Hér hefur „fréttaritari Morgun-
blaðsins" hafið störf á barnaleikvelli á einum kibbutzanna sem
kórinn gisti. Af svipnum að dæma er starfið erfitt, jafnvel þótt
kórfélagarnir og Pétur Jónasson gítarleikari geri sitt til að auðvelda
vinnuna!
ISLANDSKYNNING A HEBR-
ESKU - Við treystum því að þetta
veggspjald segði satt og rétt frá
kórnum, sem þarna er kynntur
sem „norrænn fyrirburður" —
eða hvernig við ættum nú að
þýða „exotica"! Greinilega hafa
Israelsmenn átt í erfiðleikum
með íslensk nöfn!
utzum, eða á heimilum þar sem við
nutum gistivináttu kóra. Allt tón-
leikahald var einnig að sjálfsögðu
skipulagt af heimamönnum. Miða-
sala hafði hafist hálfu ári fyrr en
við komum.
Söngskrá kórsins var viðamikil
og fjölbreytt, sumpatf valin að ósk-
um gestgjafanna sem báðu um að
flutt væru mikilvæg nútímaverk
íslensk og erlend, en sumpart líka
hugsuð til þess að geta gefið nokkra
hugmynd um íslenska tónlistarsögu.
Fylgdi söngstjórinn þeirri sögu úr
hlaði bæði í rituðu og töluðu máli á
öllum tónleikum kórsins og gerði
þá þannig að enn mikilvægari land-
kynningu en ella hefði verið. Þegar
á ferðina leið kom líka í ljós að fjöl-
breytt söngskrá var nauðsynleg því
áheyrendur voru sundurleitir hópar.
Strax og ferðaáætlun lá fyrir var
í anda Eiríks
frá Brúnum
Þótt veröldinni hafi verið þjappað
mikið saman og þekking okkar á
öðrum þjóðum og mannlífi þeirra
sé aukin frá því Eiríkur á Brúnum
lagði land undir fót og skoðaði út-
lönd með barnsaugum sínum getur
Islendingur sem leggur af stað til
Austurlanda á myrkum febrúar-
morgni samt næstum því sett sig í
spor ferðalanga fyrri tíðar. Þegar
við stóðum með stírumar í augunum
á hlaðinu við Menntaskólana við
Hamrahlíð á hinum klassíska brott-
farartíma Islendinga, upp úr
klukkan 5 að morgni, vissu fæst
okkar hvað dagurinn kynni að bera
í skauti sér. Farseðlar okkar náðu
ekki nema tii Kaupinhafnar. Þar
áttum við að fá nýja, afhenta af
sérlegum sendimanni frá aðalskrif-
stofu El A1 á Norðurlöndum. Við
höfðum heyrt sitthvað um yfir-
heyrslur, vopnaleit, nærgöngular
spurningar. Og þó fáeinir í hópnum
hefðu líka verið með þegar farið var
á sönghátíðina Zimriya í Israel árið
1977 var mikið vatn búið að renna
til sjávar síðan og fæstum ljóst
hvernig ástandið kynni að vera
núna. Hrollurinn sem byijaði með
morgunkulinu var ekki bara líkam-
legur.
Það er sérkenni flestra ferðalaga
íslendinga nútímans að heíja þau
ósofinn á ókristilegum tíma ef farið
er úr landi. Ég hef stundum velt
því fyrir mér hvort heimsmynd okk-
ar yrði ekki manneskjulegri og
notalegri í alla staði ef við byijuðum
ferðalög okkar í betra formi! Mann-
eskjan er hvorki sérlega umburðar-
lynd né elskusöm nývöknuð og úrill.
Hvað sem þessu leið bar ferðahug-
Ljósm./Knut Ödegard
ERFIÐISVERK f SÓLSKINI - Á hálfs mánaðar ferð þurfti oft að bera töskur langan veg. Á heimleiðinni var reynt að reikna saman hve
mörgum kílókaloríum hefði verið varið til töskuburðar. Talan varð svo há að við þorðum ekki að trúa henni.
kanna var konsúll okkar í ísrael,
Nashitz, og er mörgum íslendingum
að góðu kunnur. Lagði hann okkur
mikið og gott lið. Slíkt hið sama
mátti og segja um Henry Klauzner,
tónlistarstjóra kibbutzanna og Ödu
Yadlin, sem skipuleggur hljómsveit-
ardeildina í kibbutztónleikum. Bæði
voru þau kunningjar Þorgerðar In-
gólfsdóttur frá fyrri tíð og nutum
við þess öll.
Heimboðið frá Cameran Singers
fól í sér skipulagningu á öllu í smá-
atriðum. Þannig höfðu skipuleggj-
endurnir ákveðið gististaðina, sem
ýmist voru á samyrkjubúum, kibb-
augljóst að ferðin yrði erfið í alla
staði. I fyrsta lagi var kórnum ætlað
að halda ekki færri en 12 tónleika
á fjórtán dögum. í öðru lagi var
tónleikunum dreift um allt ísra-
elsríki frá Be’er Seva í suðri til
Haífa í norðri, frá Tel Aviv í vestri
til Jerúsalem í austri. Þó svo landið
urinn okkur áleiðis með meiri eftir-
væntingu en oft áður.
Hamralilíðarkórinn er ekki al-
veg sama og „kór Menntaskólans
við Hamrahlíð". Margir söngfélag-
anna eru þegar brautskráðir og
hafa hafið nám við háskóla eða jafn-
vel lokið því. Þriðjungur félaganna