Morgunblaðið - 19.04.1989, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. APRIL 1989
33
Kveðjuorð:
Snæbjörg S.
Aðahnundardóttir
Fædd 26. apríl 1896
Dáin 27. mars 1989
Hún Snæbjörg Sigríður amma
okkar andaðist að morgni 27. mars,
á 93. aldursári, en hún fæddist 26.
apríl 1896 á Eldjámsstöðum á
Langanesi. Foredrar hennar vom
Aðalmundur Jónsson og Hansína
Guðrún Benjamínsdóttir búandi
hjón á Eldjárnsstöðum. Böm þeirra
vom fjögur sem upp komust og
vom þau Jóhanna, Asa, Jónas og
Snæbjörg amma sem var yngst, en
öll em systkinin nú látin. A Eld-
járnsstöðum ólst amma upp í glöð-
um systkinahópi á mannmörgu
heimili, því þar bjuggu einnig Jó-
hannes bróðir Aðalmundar og kona
hans Ása sem var systir Guðrúnar
konu Aðalmundar. í bók Erlings
Davíðssonar, „Aldnir hafa orðið"
VI. bindi, segir frá uppvaxtarárum
ömmu og einnig sérkennilegum
dulargáfum sem hún bjó yfir, en
flíkaði þó ekki að jafnaði við aðra.
Þegar amma var tvítug að aldri
kom hún í Eyjafjörðinn, þar sem
hún bjó alla tíð síðan og tók miklu
ástfóstri við byggðina sem hún taldi
fegursta og besta stað á jörðinni.
Á þriðja áratug aldarinnar bjó hún
í Litladal í Saurbæjarhreppi með
afa okkar Magnúsi Jóni Árnasyni
járnsmiði og bónda. Hann var fædd-
ur í Litladal og þar bjuggu áður
foreldrar hans, þau Árni Stefánsson
og kona hans, Ólöf Baldvinsdóttir.
En Ámi var lærður járnsmiður frá
Kaupmannahöfn og kenndi hann
syni sínum iðnina. Seinna bjuggu
afi og amma okkar mörg ár á Akur-
eyri þar sem afi stofnaði búvé’a-
verkstæði sem hann starfrækti þar
til hann lést árið 1959.
Þau eignuðust saman fimm börn.
Þau eru Hrefna húsmóðir, gift séra
Bjartmari Kristjánssyni og búa nú
í Álfabrekku, Öngulsstaðahreppi;
Þorgerður húsmóðir á Akureyri,
gift Ingólfi Sigurðssyni fyrrum
skipstjóra; Guðný húsmóðir, gift
Sigurgeiri Halldórssyni bónda á
Öngulssstöðum; Guðrún húsmóðir í
Reykjavík, gift Braga Jónssyni
verslunarmanni; og yngstur er Áð-
almundur Jón flugvélstjóri í
Reykjavík, kvæntur Hilke Jakob
Magnússon flugfreyju. Afkomendur
ömmu eru nú yfir sjötíu talsins og
var hún mjög hreykin af þeim hópi
og gladdist yfir hverju nýju bami.
Þess má geta að afi átti fimm börn
með fyrri konu sinni Helgu Árna-
dóttur. Þau em Hildigunnu”, Aðal-
steinn og Freygerður sem búa á
Akureyri. Tvö em látin, þau Árni
og Ragnheiður. Amma lét sér líka
annt um þau og þeirra afkomendur.
Amma mun snemma hafa lært
að taka til hendinni og notaði engin
vettlingatök við verkin sín. Hún var
búin að vinna mörgum vel. Hér
áður fyrr gekk hún í hús á Akur-
eyri og þvoði þvotta og gerði hceint,
hjálpaði til við veisluhöld og hvað-
eina sem til féll. Það var enginn
svikinn af verkum hennar og þurfti
ekki heldur að segja henni fyrir
verkum. Alls staðar eignaðist hún
vini, hún var svo léttlynd oggaman-
söm og vakti alltaf glaðværð. Hún
var mjög hreinskilin og sagði mein-
ingu sína tæpitungulaust. Líf henn-
ar var þó ekki alltaf dans á rósum.
Oft mun hún hafa gengið þreytt til
hvílu að kveldi, en hún lét ekki
beygja sig. Hún vildi sjá um sig
sjálf og ekki vera upp á aðra kom-
in, né skulda neinum neitt. Það var
alltaf gott að sækja ömmu heim,
hún hafði lag á að búa sér einstak-
lega skemmtilegt og hlýlegt heimili
hvar sem hún bjó. Allt var í röð
og reglu hjá henni og kjörorð henn-
ar voru: „Hver hlutur.á sínum stað.“
Sjötíu og sex ára gömul flutti
amma til foreldrá okkar sem þá
t
Ástkær eiginmaður minn, faöir okkar og bróðir,
SIGURQEIR GUÐBRAIMDSSON
á Heydalsá,
veröur jarðsunginn frá Kollafjarðarnesskirkju laugardaginn 22.
apríl kl. 13.30.
Halldóra Guðjónsdóttir,
Guðbjörn Sigurgeirsson, Guðjón Heiðar Sigurgeirson,
Guðbrandur Á. Sigurgeirsson, Hrólfur Sigurgeirsson
og systkini hins látna.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra er auösýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar og tengdaföður,
SIGURVINS EINARSSONAR
fyrrverandi alþingismanns.
Jörfna Jónsdóttir.
Rafn Sigurvinsson,
Sólveig Sveinsdóttir,
Einar Sigurvinsson,
Sigrún Lárusdóttir,
Ólafur Sigurvinsson,
Elfn Sigurvinsdóttir,
Sigurður Eggertsson,
Björg Sigurvinsdóttir,
Kolfinna Sigurvinsdóttir,
Sverrir M. Sverrisson.
t
Þakka innilega auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og jarðar-
för móður minnar,
SIGURBJARGAR HALLDÓRSDÓTTUR.
Guð blessi ykkur öll.
Bára Hrólfsdóttir.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug vegna fráfalls móður
minnar, tengdamóður og ömmu,
RAGNHEIÐAR M. JÓNSDÓTTUR,
Skúlagötu 60.
Sigrfður Lárusdóttir,
Sigurður Ásgeirsson,
Lárus M. Bulat,
Ásgair Sigurðsson.
bjuggu á Syðra-Laugalandi og auð-
vitað sá hún um sig sjálf. Alltaf var
jafngott að koma inn til hennar og
fá hjá henni kleinur og pönnukökur
eða annað góðgæti, því ætíð var
hún veitandi og alltaf að rétta fram
hjálparhönd. Það var gott að vera
í félagsskap með henni því hún var
svo létt í skapi, skemmtileg og
kunni frá ýmsu að segja. Við gátum
margt af henni lært.
Eftir ellefu ára dvöl á Syðra-
Laugalandi fluttist amma aftur til
Akureyrar og naut þar umhyggju
Þorgerðar dóttur sinnar. Tvö
síðustu árin dvaldist hún á Skjald-
arvík heimili aldraðra. Þar tók hún
þátt í félgslífinu, en hún hafði sér-
staklega gaman af spilamennsku
og var hún oft í gamni kölluð „Sóló-
drottningin" af félögum sínum þar.
Ósk ömmu var að dauðdagi hennar
yrði sá að fá að sofna útaf án þess
að þurfa að líða langvarandi veik-
indi og þjáningar. Henni varð að
þeirri ósk sinni. Viljum við systkin-
in þakka henni kærlega samfylgd-
ina og óskum henni velfarnaðar á
nýju tilverustigi. Blessuð sé minn-
ing hennar.
Börn Hrefnu og Bjartmars.
Minning:
María Helgadóttir
frá Veturhól
Hún amma, María Helgadóttir
frá Veturhól í A-Landeyjum hefur
kvatt okkur. Nú situr hún ekki leng-
ur við gluggann í Þingholtsstræti
13 með hannyrðirnar sínar.
Hún tilheyrði aldamótakynslóð-
inni, og ólst upp við að láta aldrei
verk úr hendi falla, vera trú og
skyldurækin í öllu dagfari, til orðs
og verka.
Með þessi gildi að ieiðarljósi fór
hún amma í gegnum lífið og reyndi'
að innræta niðjunum þau eftir
megni.
Móður sína missti hún átta ára
og ólst upp hjá móðursystur sinni.
Var hún þar til 21 árs aldurs.
Þá lá leiðin til Patreksfjarðar í vist,
því á þessum tíma þurfti að kaupa
sér „lausamennskubréf”, svo menn
mættu vinna sér inn aura td. í fiski
o.s.frv. Þó svo að ynni í fiski, mal-
aði ís og bæri kol þá var hún ekki
„sjálfrar sín“ sem kallað var heldur
vann húsbændunum.
Það var enda heldur aldregi
hennar sterka hlið að gera kröfur
sér til handa, heldur var það skyldu-
rækni og fórnfýsi sem var í fyrir-
rúmi.
Hún var húsmóðirin sem var allt-
af á sínum stað.
Ef eitthvað bjátaði á gat maður
alltaf hlaupið inn til ömmu og feng-
ið hennar aðstoð við að velta af sér
flestúm vanda tilvistarinnar,
kannski ekki stórum en gátu þó
hvílt nógu þungt á litlum herðum.
Tuttugu og níu ára fluttist amma
til Reykjavíkur í vist og var í kaupa-
vinnu o.fl. að sumrinu.
Vorið 1936 fór hún í kaupavinnu
til Þórðar Erlendssonar að Vatnshól
í A-Landeyjum með mömmu
þriggja ára, með sér. Þetta reyndist
örlagarík vistráðning, því vorið
1938 tóku þau Oddur Þórðarson
við búsforráðum í Vatnshól.
Mamma hafði þá trú að Oddur
væri „besti maður í heirni". Reynd-
ist það hugboð rétt hjá henni. Var
hann henni góður fóstri og okkur
bræðrunum besti afi. Sólveig var
raunar aðeins þriggja mánaða þeg-
ar hann lést 1971.
Eftir lát hans flutti amma til
okkar og nutum við samvista henn-
ar þar til hún kyaddi þann 20. febrú-
ar síðastliðinn.
Hafi elsku amma þökk fyrir allt.
„Far þú í friði, friður guðs þig
blessi."
Ommubörnin,
Þingholtsstræti 13
Jón G.K. Guðmunds-
son — Kveðjuorð
Fæddur 24. apríl 1909
Dáinn 26. mars 1989
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri trega tárin stríð.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja I friðarskaut.
(V.Briem).
Nú kveðjum við afa okkar hinstu
kveðju. Það var að morgni annars
dags páska að okkur barst sú sorg-
arfrétt að hann afi okkar hefði lát-
ist á heimili sínu að kvöldi páska-
dags. Okkur langar til að minnast
hans með þessum orðum.
Hann afí var yndislegur maður,
fallegur og góður. Þau voru mörg
sporin sem við í æsku gengum nið-
ur sundið á Bergstaðastræti 32b
og alltaf tók afi okkur opnum örm-
um með bros á vör. Hann var barn-
góður maður og dýravinur mikill.
Það var öft að hann fór með okkur
út að keyra og þá sagði hann okk-
ur margar sniðugar sögur og oft
var hlegið hátt, svo var endað á
því að keyra heim til ömmu, sem
alltaf var með eitthvað gott á borð-
um fyrir okkur.
Á seinni árum þegar við vorum
orðin eldri og eitthvað bjátaði á,
þá var hann afi alltaf tilbúinn að
hjálpa okkur og hugga. Já, hún
amma okkar sem lifir sinn góða
mann á svo margs að minnast og
allir sem kynntust afa eiga góðar
minningar um hann. Hann var ein-
stakur maður og aldrei gleymum
við orðunum: Hvað segir Labbi
minn núna? Það var afi vanur að
segja þegar við hittum hann.
Elsku amma mín, megi góður
Guð styrkja þig í þinni sorg. Það
er sárt að sjá á eftir svo góðum
vini. En minningin um afa lifir.
Inga, Sigga, Anna Peta.
Bára K. Guðmunds-
dóttir - kveðjuorð
Fædd 27. júní 1936
Dáin 14. mars 1989
Nú kveðjum við að hinsta sinni
konu sem var á besta aldri en
þurfti að víkja vegna illvígs sjúk-
dóms.
Ég hafði þekkt Báru Kristínu
Guðmundsdóttur kennara í um 8
ár. Hún hafði kennt mér frá því
að ég var 7 ára þar til ég fór í 7.
bekk. Þá flutti ég burt og hafði lítið
samband, sendi aðeins jólakort. En
þegar ég frétti að Bára hefði verið
lögð til hinstu hvíldar sárnaði mér,
ég hugsaði til liðinna ára og minnt-
ist ég þá hve góð og blíð Bára var.
Ef ég átti leið um og kom í heim-
sókn mætti mér alltaf góða skapið
og gjafmildin. Ef ég sentist eitthvað
fyrir hana þá var hún alltaf búin
að tína eitthvað til þegar ég kom
aftur. Ég á eftir að sakna Báru
sárt, hjá henni fannst mér ég alltaf
vera velkomin.
Megi Bára Kristín hvíla í friði
og minning hennar vara að eilífu.
Kolbrún Rakel Helgadóttir