Morgunblaðið - 07.05.1989, Síða 17

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 7. MAÍ 1989
C 17
yfír. Sú ganga muni lánast mér
vel. Einnig mun mér ganga vel að
hnýta ýmsa lausa enda. Eftir þetta
á mér að líða vel. Sérstaklega á
mér að líða vel í ágústmánuði og
það er sannarlega tilhlökkunarefni
á kalsömum apríldegi. Þessu næst
sópar spákonan saman spilunum
en býður mér jafnframt að spytja
nánar út í spádóminn sem ég geri
við góðar undirtektir. Einnig leggur
hún fyrir mig spil fyrir nokkra ná-
komna ættingja mína og ég verð
að segja að þar kom margt heim
og saman við það sem hún sagði.
hæfileikum. Frá því ég var barn
hef ég séð framliðið fólk og verið
mjög næm á umhverfi mitt, séð
fylgjur fólks og þess háttar.“ Með
nokkrum óhug spyr ég Kristjönu
hvað fýlgi mér. „Gömul kona á
peysufötum, mjög hnarreist og
hnakkakert,“ svarar hún hiklaust.
Hún lýsir konunni aðeins nánar og
finnst mér ég þar kannast við lýs-
ingu á ömmu minni.
Ekki kveðst Kristjana nokkurn
tíma hafa fundið til hræðslu við hið
framliðna fólk, „ekki einu sinni þó
ég hafi nokkrum sinn-
um sætt ásókn“, segir
hún.„Það hefur komið
fýrir að það hefur verið
sótt að mér á nóttunni,
lagst ofan á mig og ég
hef orðið að beita
ýtrustu kröftum til þess
að verjast þeim annar-
lega þunga. En komi
þetta fyrir kveiki ég
jafnan kertaljós þegar
mér hefur tekist að
komast framúr og þá
bið ég fýrir hinum
framliðna þar til ég finn
að ásókninni léttir.
Stundum leitar til mín
fólk til þess að fá mig
til að biðja fyrir því
sjálfu eða því nákomnu
fólki. Ég bið fyrir þeim
sem sjúkir eru og sorg-
mæddir en sjaldnast
öðrum."
Er gædd skygg-nigáfu
Nú verða tímamót í samræðum
mínum og Kristjönu spákonu. Ég
segi henni nafn mitt og þar með
að ég sé blaðamaður á Morgun-
blaðinu og vilji gjaman taka við
hana viðtal í framhaldi af spádómin-
um. Hún verður hugsi við nokkra
stund en ákveður svo að láta slag
standa. „Ég byijaði ung að spá,“
segir Kristjana. „Ég bjó þá vestur
á Isafirði, þar sem ég er fædd og
uppalin. Ég ólst upp hjá ömmu
minni og afa sem áttu nítján böm.
Amma gerði talsvert af því að spá
fyrir fólki, þó ekki væri það neitt
í líkingu við það sem ég geri. Fólk
var ekki eins áfjáð í spádóma þá
eins og nú. Ég áttaði mig snemma
á því að ég væri gædd dulrænum
Tuttugu og sjö
uppskurðir
Sjálf hefur Kristjana
ekki farið varhluta af
sjúkdómserfíðleikum.
Hún hefur tuttugu og
sjö sinnum lagst á
skurðarborðið vegna
margvíslegra meina og
margfalt oftar legið á
sjúkrahúsum. Þrátt fyr-
ir þessa lífsreynslu seg-
ist hún vera mjög bjart-
sýn að eðlisfari. „Það
var aðeins eftir að ég
skildi við eiginmann
minn eftir 27 ára hjóna-
band sem ég var um
tíma mjög dauf í dálk-
inn. En ég náði mér
uppúr því og í dag líður
mér mjög vel,“ segir
Kristjana. „Ég gifti mig
ung á ísafirði og eign-
aðist þijú börn. Fyrstu
árin bjuggum við fyrir
vestan en fluttum suður
árið 1971. Mér hál-
fleiddist alltaf á ísafirði
þó ég væri þar fædd og
uppalin. Ég byijaði að
spá í bolla fyrir vestan
en fór ekki að sinna
þessu að marki fyrr en
ég kom suður. Fyrst
byijaði ég að spá fyrir
vinum og vandamönn-
um. Þeim þótti ég æði
oft sannspá og sögðu
frá því og þannig
stækkaði alltaf hringur-
inn í kringum mig. Æ
fleiri leituðu til mín í
von um að ég gæti sagt
þeim eitthvað um
framtíð þeirra. Það má
segja að nú lifi ég og
hrærist í spádómum og
ýmsri dulrænni reynslu.
Ég hef tekið eftir því
að eftir að ég er búin að spá fyrir
einhveijum verð ég mjög oft vör
við sitthvað hérna í íbúðinni minni.
En ég er aldrei hrædd, þetta fólk
sem er í kringum okkur það gerir
okkur ekki neitt. Sjaldnast órar mig
fyrir eigin framtíð. Ég legg næstum
aldrei spil fyrir sjálfa mig. En komi
það hins vegar fyrir að ég slysist
til að leggja spil, t.d. áður en ég
fer út að skemmta mér, og lögnin
kemur illa út, þá veit ég að ég get
alveg eins setið heima. Ég fínn þó
oftast á mér ef að veikindi eru í
aðsigi. þá segi ég kannski við dótt-
ur mína: „Nú fer ég að fara á
spítala,“ og það hefur aldrei brugð-'
ist. Þessi dóttir mín geymir hjá sér
margt af því sem ég hef sagt og
minnir mig á þegar það kemur
fram. Til gamans get ég sagt þér
að ég sagði fyrir uppá dag hvenær
öll sex barnabörn mín myndu fæð-
ast.“
Notar eigið spádómskerfi
Kristjana segist jafnan spá heima
hjá sér og nota eigið kerfi og spá
bæði í bolla og spil. Bollann segist
hún nota til að komast í samband
við fólk og þvi sé nauðsynlegt að
fólkið hafi handfjatlað bollann vel
áður en hún fær hann í hendur. I
áranna rás hefur Kristjana spáð
fyrir mörgu fólki en eins og gengur
eru henni sumir spádómar eftir-
minnilegri en aðrir. „Ég man sér-
staklega eftir því hversu sorglegt
mér þótti þegar ég sá í spilum einn-
ar vinkonu minnar að maðurinn
hennar sem þá var mjög sjúkur,
myndi ekki life af aðgerð sem fyrir-
huguð var. Ég vissi uppá dag hve-
nær hann færi. Ég sagði henni að
hann kæmi lifandi heim en hún
skyldi samt búa sig undir hið versta.
Þetta rættist, maðurinn kom heim
lifandi en dó skömmu síðar, ná-
kvæmlega þann dag sem ég hafði
séð fyrir. Nokkru seinna lagði ég
aftur spil fyrir þessa konu. Þá sá
ég að dóttir hennar myndi veikjast
á sama hátt og faðir hennar hafði
gert. Nú var mér allri lokið og fékk
mig ekki til að segja henni eins og
var. Bað hana að koma seinna.
Stuttu seinna kom hún og þá lagði
ég spil fyrir hana á ný. Þá sá ég
að stúlkan myndi lifa af og þá sagði
ég henni hvað ég sæi. Það kom
allt fram. Þetta gerðist þegar ég
var að byija að spá.
Mér finnst gaman að spá og það
gefur mér mikið. Mér fínnst ég
geta gert gagn og stundum fínnst
mér ég hjálpa fólki. Ég reyni þó
alltaf að segja sannleikann, en á
bágt með að segja fólki frá yfírvof-
andi skilnaði. Eg reyni þá að fara
í kringum það og ég segi heldur
áldrei fólki frá feigðarmerkjum. Það
þarf mannþekkingu til þess að spá
fyrir fólki. Það er nauðsynlegt að
skynja hvað fólk hefur mikið sálar-
þrek, það má ekki segja fólki meira
en það getur borið. Til mín kemur
allra handa fólk í alls konar ásig-
komulagi. Oft sit ég sem þurrausin
þegar fólk fer frá mér. Sumir taka
frá mér mikinn kraft. Stundum get
ég heldur ekki spáð, en það hefur
enginn tekið því illa þó ég treysti
mér ekki til að spá þegar á hólminn
er komið. Það er mjög mismunandi
að spá fyrir fólki. Sumir eru nei-
kvæðir og þá líður mér illa. Ég man
eftir einum manni sem kom til mín.
Hann reyndi á allan hátt að ergja
mig meðan ég var að spá. Sagðist
engu trúa og var hinn versti. Þegar
hann var að fara gat ég ekki stillt
mig um að ýta aðeins við honum.
Ég spurði hann hvort hann vildi
ekki vita hvað fylgdi honum. Jú,
hann vildi það. Ég sagði honum að
í fylgd með honum væri eineygður
maður og lýsti klæðnaði hans og
fasi. „Segðu meira,“ sagði maður-
inn. „Þessi maður sem fylgir þér
varð fyrir því sem ungur maður að
missa fótinn," sagði ég og um leið
fannst mér fylgjan brosa glað-
hlakkalega. Þá sagði maðurinn:
„Nú get ég ekki rengt þig, ég
þekkti vel þennan mann sem þú
lýstir.“
Ég get ekki stillt mig um að
spyija Kristjönu aðeins út í þjóðmál-
in áður en ég kveð hana. Hún vill
fátt segja, segist ekki hafa lagt sig
eftir slíku þó vissulega hafi hún séð
ýmislegt fyrir, t.d. þegar Sjálfstæð-
isflokkurinn klofnaði og Borgara-
flokkurinn var stofnaður. „Ég hef
verið beðin að gera ársspá fyrir
blöð eða tímarit en ég hef ekki
gefið mig í það,“ segir Kristjana.
„Ég get þó sagt það að útlitið er í
dekkra lagi í þjóðmálunum núna
en það fer að lagast þegar líður á
haustið. Ég sagði í haust að við
myndum þurfa að þreyja af einn
snjóþyngsta vetur sem komið hefði
lengi. Það hefur gengið eftir. í ár
fer ekki að vora að ráði fyrr en í
maí, þá bregður skyndilega til betri
tíðar. Ég spái góðu sumri með löng-
um sólarköflum, en ég tel þó að
maí og september verði bestu mán-
uðirnir þetta árið,“ segir Kristjana
og með það held ég út í blákaldan
veruleikann á hinu misvindasama
suðvesturhorni þessa lands.
FOSSVOGS-
SAMKOMU-
LAGIÐ
HER fer á eftir samkomulag, sem gert var milli
Reykjavíkurborgar og Kópavogskaupstaðar 9. októ-
ber 1973, um breytingu á mörkum kaupstaðanna og
fleira og yfirlýsing sömu aðila frá 21. júní 1974:
gr.
Aðilar eru sammála um að
leita lagaheimildar til breytingar
á mörkum kaupstaðanna, þannig
að mörkin verði í samræmi við
hjálagðan bráðabirgðauppdrátt,
dags. 13.8 1973, þ.e.a.s. í stórum
dráttum sem hér segir: Meðfram
Reykjanesbraut að vestan, suður
yfir Breiðholtsbraut. Á Selhrygg
færast mörkin til vesturs og suð-
urs. Á mörkum frá Reykjanes-
braut að Markaklett (H) skal
vera óbyggt svæði fyrir göngu-
leiðir o.fl., 25—50 m breitt
Reykjavíkurmegin við mörkin.
2. gr.
I framhaldi af þessu sam-
komulagi munu fulltrúar aðila
ákveða mörkin skv. hnitakerfi
landmælinga og færa inn á upp-
drátt nákvæmlega. Jafnframt
munu fulltrúar aðila ganga frá
lagafrumvarpi í samræmi við
samkomulag þetta.
3. gr.
Reykjavíkurborg lætur Kópa-
vogskaupstað í té kvaðalaust og
án endurgjalds land það, er lend-
ir vestan Reykjanesbrautar.
4. gr.
Reykjavíkurborg sér sjálf um
kaup á landi á Selhrygg, en það
tilheyrir Fífuhvammi.
5. gr.
Ákvörðun um breytingu á
mörkum kaupstaðanna í Foss-
vogsdal verði skotið á frest um
2 ár. Aðilar eru sammála um að
nota þennan frest til eftirfarandi:
a) Endurskoðunar á umferð-
arkerfí höfuðborgarsvæðisins og
þá sérstaklega til athugunar á
nauðsyn Fossvogsbrautar. Að
þeim þætti endurskoðunarinnar
skulu báðir aðilar standa.
b) Með hvaða hætti megi gera
Fossvogsbraut, ef nauðsynlegt
reynist, þannig úr garði, að hún
valdi sem minnstri röskun á
umhverfi Fossvogsdals.
e) Athugunar á samtengingu
útivistarsvæða kaupstaðanna í
dalnum, þar með tengingu skóg-
ræktarstöðvar Skógrækarfélags
Reykjavíkur við fyrirhugað úti-
vistarsvæði Kópavogskaupstaðar
í landi Lundar.
6. gr.
Leiði endurskoðun á umferðar-
kerfi höfuðborgarsvæðisins skv.
5. gr. a) í ljós, að nauðsynlegt
reynist að ráðast I gerð Fossvogs-
brautar, þ.e., að í ljós komi, að
ekki fínnist aðrar viðunandi
lausnir á umferðarkerfi höfuð-
borgarsvæðisins að dómi beggja
aðila, skulu eftirfarandi ákvæði
gilda:
Suðurbrún Fossvogsbrautar
verði mörk kaupstaðanna. Þegar
til framkvæmda kemur, þó eigi
fyrr en að 4 árum liðnum frá
dagsetningu samkomulags
þessa, lætur Kópavogskaupstað-
ur Reykjavík í té kvaðalaust og
án endurgjalds land það, er hann
á í Fossvogsdal og lendir innan
marka Reykjavíkur skv. sam-
komulagi þessu.
Um Meltungu skal þó sá hátt-
ur hafður, að hvor aðili um sig
greiði land og mannvirki sem
innan marka hans lenda.
7. gr.
Aðilar eru sammála um, að
stærð þess Iands, sem um ræðir
í samkomulagi þessu, sé sem hér
segir:
Skv. 3. gr. ca. 30,6 ha
skv. 4. gr. ca. 33,7 ha.
8. gr.
Nú rís ágreiningur um fram-
kvæmd á samningi þessum, og
skal hann þá lagður fyrir gerðar-
dóm, skipaðan einum fulltrúa frá
hvorum aðila.
Ef þeir verða sammála, gildir
niðurstaða þeirra, en að öðrum
kosti skal dómkvaddur oddamað-
ur af Hæstarétti og ræður þá
meirihluti.
Úrskurði gerðardóms verður
ekki áfrýjað.
Reykjavík, 9. október
1973.
F.h. Reykjavíkurborgar,
Birgir Isl. Gunnarsson
F.h. Kópavogskaupstað-
ar,
Björgvin Sæmundsson
Yfirlýsing
Samkvæmt samningi, dags.
9. október 1973, undirrituðum
af borgarstjóranum í Reykjavík
f.h. Reykjavíkurborgar og bæjar-
stjóranum í Kópavogi f.h. Kópa-
vogskaupstaðar, er samkomulag
um það, að umrædd sveitarfélög
óski í sameiningu eftir lögsögu-
markabreytingu. í þeim samningi
er gert ráð fyrir, að 33,7 ha á
svonefndum Selhrygg úr landi
Fífuhvamms falli til Reykjavíkur-
borgar og að til Kópavogskaup-
staðar falli úr landi Reykjavíkur
30,6 ha landsvæði á Kópavogs-
hálsi vestan Reykjanesbrautar.
Stefnt er að því, að umrædd lög-
sögumarka breyting hljóti stað-
festingu Alþingis á næsta Al-
þingi. Af þessu tilefni er eftirfar-
andi yfírlýsing gerð:
Kópavogskaupstaður hefur
fyrir sitt leyti ekkert við það að
athuga, að borgaryfírvöld
Reykjavíkur taki til meðferðar
og afgreiði uppdrætti af mann-
virkjum á fyrrnefndu 33,7 ha
svæði á Selhrygg, sem mun falla
til Reykjavíkurborgar samkvæmt
fyrrgreindum samningi, og
sömuleiðis hefur Reykjavíkur-
borg ekkert við að að athuga,
að bæjaryfírvöld Kópavogs taki
til meðferðar og afgreiði teikn-
ingar af mannvirkjum á fyrr-
greindu svæði austast á Kópa-
vogshálsinum 30,6 ha að stærð,
sem samkvæmt samningum mun
falla til Kópavogskaupstaðar.
Reykjavík, 21. júní 1974.
F.h. Kópavogskaupstaðar,
Björgvin Sæmundsson
F.h. Reykjavíkurborgar,
Birgir ísleifur Gunnarsson“