Morgunblaðið - 27.05.1990, Blaðsíða 16

16 C
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27. MAI 1990
I I
Siggi Björns að spila fyrir krá-
argesti á Oceanside-hótelinu.
Örmyndir úr
Eyjaálfuför
farandsöngvara
tíma. „Það var aldrei tími eða
peningar til staðar til að koma
sér í þessa ferð þar til í nóvember
í fyrra,“ segir Siggi.
í máli Sigga kemur fram að
af þeim erlendu farandverka-
mönnum sem unnið hafa hér í
fiski hafa Nýsjálendingar bland-
ast best við heimamenn. „Þeim
hefur einhvernveginn gengið best
að falla að móralnum sem ríkir í
fiskplássunum,“ segir Siggi.
För Sigga Björns til Eyjaálfu
hófst með vikudvöl í Kaupmanna-
höfn. Þess má geta að nýlega kom
út í Danmörku platan Guitars ’n’
Bars með sex norrænum kráar-
spilurum og er Siggi einn þeirra.
Frá Kaupmannahöfn hélt Siggi
til Singapore þár sem hann spil-
aði í átta daga á hótelinu sem
hann bjó á. Það að var förinni
heitið til Adelaide í Ástralíu og
síðan til Nýja Sjálands þar sem
hann dvaldi um tveggja mánaða
skeið. Síðan flakkaði hann á milli
Ástralíu og Nýja Sjálands þar til
hann kom heim með mánaðarvið-
komu í Danmörku og Noregi.
Æskufélaginn kallaði til mín
úti á götu
Siggi lenti í fleiri skondnum
uppákomum en að hitta Lynette
í þessari för. Eitt sinn er hann
var á gangi á götu í Wellington,
höfuðborg Nýja Sjálands, heyrði
hann að einhver kallaði hátt:
„Sigurður,“ yfír götuna. Þar
reyndist kominn Sigurður Júlíus
æskufélagi hans frá Flateyri,
strákur sem liann hafði ekki séð
um nokkurra ára skeið. „Það var
alveg frábært að hitta Sigga Júl
þarna úti,“ segir Siggi Björns.
„Hann er giftur nýsjálenskri
stúlku og á með henni tvö börn.
Hann býr í einu úthverfa borgar-
innar og_ segist vera kominn í
Paradís. Ég get vel trúað honum.“
Siggi segir að nafni sinn sé
„sportídjót" og hafí meir en nóg
að starfa við í þeim efnum. Hann
leikur fótbolta með liði í 2. deild
á Nýja Sjálandi. „Þeir æfa ekkert
en mæta í leik einu sinni í viku
og svo er haldin grillveisla á eft-
ir,“ segir Siggi og hlær dátt. „Svo
skilst mér að hann sé farinn að
keppa með einu besta liðinu í
írskum fótbolta. Þar berja þeir
boltann með prikum og hafa auk
þess leyfi til að berja á hver á
öðrum."
Siggi segir að hann hafí dúllað
sér á ströndinni með nafna sínum
og fjölskyldu hans í nokkra daga.
Koala-birnir eru gæl' dýr.
Æskufélagi
Sigga
Björns,
Sigurður
Júlíus, leik-
ur krikket
þegar ekki
gefst færi á
fótbolta.
Þar hitti hann annan íslending,
Skarphéðin, sem er gamall tog-
arajaxl héðan af klakanum. Sá
vildi einnig halda því fram að
hann væri kominn til Paradísar.
Hann vinnur á togara sem gerður
er út frá Nýja Sjálandi en fiskur-
inn sem þeir veiða er nokkuð frá-
brugðin því sem Islendingar
þekkja. „Aðal tegundin heitir
Snapper og ef ég ætti að lýsa
þeim fisk þá er hann eins og af-
kvæmi ýsu og karfa í útliti. Hann
smakkast svo líkt og ýsa,“ segir
Siggi.
Með brimbrettabuffunum
á ströndinni
Siggi Björns dvaldi lengstum á
Oceanside-hótelinu við Mt.
Maunganvi ströndina á Nýja Sjál-
andi. Þetta er lítið, gamalt og
mjög vinalegt hótel þar sem öll
helstu brimbrettabuffin hengu á
kvöldin. Siggi spilaði þar á einni
kránni en dögunum eyddi hann á
ströndinni, að sóla sig með hinum
buffunum. „Dagurinn hjá mér
hófst klukkan átta-níu á morgn-
ana. Þá greip maður handklæðið
og skellti sér niður á ströndina
sem var í um 100 metra fjar-
lægð. Þar dólaði maður svo það
sem eftir var dagsins,“ segir
Siggi. „Síðdegis hófst svo spila-
mennskan og stóð til klukkan tíu
um kvöldið er kránni var lokað.“
Eitt kvöldið var Sigga boðið
að spila hjá brimbrettaklúbbi
staðarins. Þar reyndist mættur
blaðafulltrúi Steinlager-ölgerðar-
innar. Hann kom svo á tvö kráar-
kvöld hjá Sigga og bauð honum
að því loknu samning um að spila
á fjölda kráa sem eru í tengslum
við ölgerðina. „Ég er harðákveð-
inn í að fara þarna aftur út næsta
vetur og þá gæti meir en verið
að ég tæki þennan kappa á orð-
inu,“ segir Siggi.
Og Siggi hefur vakið athygli
víðar en hjá Steinlager á Nýja
Sjálandi því hann sat við hljóð-
nemann hjá útvarpsstöðinni Kiwi
Coast to Coast í eina fimm tíma.
Þetta mun vera önnur stærsta
útvarpsstöð þeirra eyjaskeggja.
„Ég lék þarna á kassagítarinn
minn lög eftir mig og aðra. Síðan
var ég með nokkrar íslenskar
plötur með mér sem brugðið var
undir nálina. Nýsjálendingar
fengu þama að heyra lög á borð
við Stál og hnífur, Isbjarnarblús-
inn og Nóttin eftir Bubba Morth-
ens og Birthday og Regínu eftir
Sykurmolana,“ segir Siggi.
Farandtrúbadorinn Siggi
Björns hefur svipað og æskuvin-
urinn og togarajaxlinn fundið
sína Paradís. Að eyða nokkrum
mánuðum af tilverunni í sólböð,
slökun og gítarspil er að hans
mati hið besta mál. Lífið getur
verið svo einfalt.
SI6GI
1
'joms
IPARADIS
eftir Friðrik Indriðason
ÞAÐ ER mikið Qör meðal
rúmlega hundrað gesta á
St. Amand hafnarkránni í
strandbænum Tauranga á
Nýja Sjálandi. Bjórinn er
svolgraður stórum og flest-
ir gestanna taka hraust-
lega undir með farand-
söngvaranum á staðnum
sem er að kyrja gamla
bítlalagið Let it be við eig-
in gítarundirleik. í gegnum
stóra glugga krárinnar má
sjá hvíta strandlengjuna
prýdda hávöxnum pál-
matrjám. Stór laufblöð
trjánna vagga værðarlega
í hafgolunni.
Inn á krána gengur hávax-
in ljósskolhærð stúlka í
gallasmekkbuxum. Hún
sér farandsöngvarann,
rekur upp stór augu og
öskrar svo undir tekur í innviðum
krárinnar: „Siggi, guð minn,
Siggi Björns!" Söngvaranum
bregður nokkuð en svo brosir
hann út að eyrum. Hann hefur
fundið Lynette aftur, stúlku sem
hann þekkti vel fyrir sjö árum
vestur á Flateyri. Hann tapaði
sambandi við stúlkuna fyrir
tveimur árum og hefur reynt
mikið til að hafa upp á henni á
ný. Og það hefur loksins tekist,
hinum megin á hnettinum, í hafn-
arkrá, í smábæ á Nýja Sjálandi.
Lífið getur verið svo skondið.
Farandsöngvarinn sem hér um
ræðir er Siggi Bjöms, þekktur
fyrir kráarspilamennsku sína víða
um land. Hann er nýkominn úr
nokkurra mánaða ferðalagi um
Eyjaálfu, aðallega Ástralíu og
Nýja Sjáland. Siggi hafði lifibrauð
af því að spila á krám í þessum
löndum meðan á ferð hans stóð
en er nú kominn aftur heim, vel
grillaður af miðvetrarsólinni á
þessum slóðum. Við sitjum saman
á veitingastaðnum Lóuhreiðrinu
á Laugavegi og rifjum upp nokk-
ur atriði úr för hans, á meðan
hann skóflar í sig plokkfisk stað-
arins en slíkan mat hefur hann
ekki bragðað lengi.
„Og Lynette?“ spyr ég. Hann
hugsar sig um stundarkorn með
tregasvip á andlitinu. „Tja, hún
reyndist vera orðin harðgift
kona,“ svarar hann og það
stríkkar aðeins á brosvöðvunum.
Lífið getur verið svo glettið.
Á leiðinni í fimm ár
Siggi segir að hann hafi verið
á leiðinni í þessa för síðastliðin
fimm ár. Svo lengi raunar að það
var orðinn brandari í kunningja-
hóp hans, hvenær á öldinni hann
kæmi sér af stað. Undirrótin var
þijár stúlkur sem hann kynntist
á Flateyri. Tvær nýsjálenskar
systur og áströlsk stúlka sem
unnu í fiski á Flateyri á þessum