Morgunblaðið - 07.02.1991, Blaðsíða 46

46

MORéÍJNBLXÖÍÐ FlMMTUDAGlJR ÍJPÉBRÚA'R 1991
tteis/i/vim

©1989 Universal Press Syndicate
//
þaS eroréinvL of- m 'iloLL aag/ijstoga-
OragurcL þessct. *
Ást er...

1-19
.. .að taka sömu lyfiuna.
TM Reg. U.S. Pat Off. — all rights reserwed
® 1991 Los Angeles Times Syndicate
Með
morgimkaf&nu
Hér stendur ekki nema einn
í einu á vigtinni.
HOGNI HREKKVISI
}. i fi
‘1 £ )
*flf í
m 4 4 8% if \ [
Merking drauma
Til Velvakanda.
í Velvakanda 23. og 24. janúar
sl. var umfjöllun um drauma und-
ir fyrirsögninni „Draumar og
merking þeirra“, eftir Richard
Ryel. Um drauma getum við rætt
án þess að setja okkur í spor him-
infræðinga og stjörnuskoðara.
Draumar eru ættgengur hæfi-
leiki. Til er fólk sem dreymir mjög
merkilega, flesta dreymir þó eitt-
hvað, en það er misjafnt hvernig
fólk tjáir sig um það. í bernsku,
um það leyti sem mig fór að
dreyma, gengu draumarnir út á
það á ég var að hrapa, og ég hrap-
aði þangað til að mig fór að kitla
í magann og við það vaknaði ég
oftast. Eftir að ég var farinn að
sitja hjá og smala sauðkindum,
þá voru draumar mínir farnir að
snúast meira um veruleikann. Ef
mig vantaði í hópinn, þá var oft
í draumi búið að vísa mér á hvar
ég ætti að leita og það brást ekki.
Draumfarir mínar áttu eftir að
sanna mér að ég var enginn ætt-
leri, í móðurætt minni var fólk sem
dreymdi merkilega drauma.
Ef ég væri beðinn um að flokka
drauma, þá segi ég þá vera lík-
ingadrauma, draumvitranir og
dagdrauma. Ef þeir eru flokkaðir
undir ástand, þá eru þeir draumar
í svefni, draumar milli svefns og
vöku og draumar í vöku. A þessum
nótum hefur mig dreymt, og
draum Snorra, sem Richard
nefndi, flokka ég undir vitranir.
Skrifið eða hringið til
Velvakanda
Velvakandi hvetur lesendur til
að skrifa þættinum um hvaðeina,
sem hugur þeirra stendur til —
eða hringja milli kl. 10 og 12,
mánudaga til fostudaga, ef þeir
koma því ekki við að skrifa. Með-
al efnis, sem vel er þegið, eru
ábendingar og orðaskiptingar,
fyrirspurnir og frásagnir, auk
pistla og stuttra greina. Bréf
þurfa ekki að vera vélrituð, en
nöfii, nafunúmer og heimilisfong
verða að fylgja öllu efni til þáttar-
ins, þó að höfundur óski nafh-
leyndar. Ekki verða birt nafhlaus
bréf sem eru gagnrýni, ádeilur
eða árásir á nafhgreint fólk.
Sérstaklega þykir ástæða til að
beina því til lesenda blaðsins utan
höfuðborgarsvæðisins, að þeir láti
sinn hlut ekki eftir liggja hér í
dálkunum.
Ekki er hægt að tala um drauma
án þess að nefna nafn Hermanns
Jónassonar frá Þingeyrum. Her-
mann var fæddur 22. október
1858, dáinn 6. desember 1923.
Hann gaf út Draumar og dulrún-
ir, þar má finna allan fróðleik um
hann. Ég efa að margir íslending-
ar hafi náð með tæmar þangað,
sem Hermann hafði hælana, svo
mikill og nákvæmur var draum-
hæfileiki hans, í vöku jafnt sem
svefni. Það má nefna drauminn
um Kolu, drauminn, sem hann
dreymdi áður en þeir bræður Hall-
grímur og hann lögðu upp í ferða-
lagið að Hólum í Hjaltadal á bún-
aðarskólann, og Njáludrauminn.
Það er margt hægt að læra af
draumum. Það er vafalítið að
Snorri símritari Lárusson hefur í
draumi séð sálir frönsku sjómann-
anna af skútunni sem fórst þá
sömu nótt, sem hann dreymdi
drauminn. I draumnum er því sleg-
ið föstu að til er andlegur og jarð-
neskur líkami, eða að sáð er jarð-
neskum líkama, en upp rís andleg-
ur líkami. Snorri er ekki einn um
að hafa séð sálina í draumi, það
er til grúi af slíkum mönnum. Við
getum sagt að við höfum séð sál-
ina í draumi, vitum hvemig hún
lítur út, og að hún er til. Við þekkj-
um marga hugræna innviði henn-
ar, eins og kærleikann og reiðina
ásamt fleiru, það orsakar það að
við getum greint milli holds og
anda. En við þekkjum ekki sam-
band sálar og líkama, og því síður
efnið sem sálin saman stendur af.
Þegar Hermann Jónasson var átta
ára veiktist hann svo að honum
var ekki hugað líf. Þessum veik-
indum sínum lýsir hann í kaflanum
Sjúkdómsfyrirbrigði höfundar. Þá
fínnst honum hann hafa séð sam-
band sálar og líkama. Það eina
sem gerir hann tortryggilegan fyr-
ir mig, er að á efri ámm er hann
í sambandi við spíritista, bókin ber
keim af því.
Eitt af því sem er sálrænt, er
að til er fólk sem virðist geta heyrt,
séð, fundið til, fundið bragð, fund-
ið lykt, án þess að aðrir í hópi
manna greini það. Var ég samtíða
manni í fjögur ár, hann fann alltaf
vindlalykt á undan komu forstjór-
ans, þó var vitað um mann með
sama næmi í hópnum.
Rómantík er heillandi hæfileiki.
Enginn getur lýst henni betur.
Hún er straúmur sem liggur til
hjartans frá því sem maður sér,
heyrir eða fær inn á tilfinninguna.
Þessi notalegi straumur virðist
bijóta sér leið óra djúpt inní sálar-
líf manns, og enda með því að
koma fólki í stemmningu. Róman-
tíkin er einn af þessum huglægu
innviðum sálarinnar sem. við
þekkjum ekki, svo heillandi og al-
geng í ástarlífí fólks. Rómantíkin
gerir meira en að spanna yfir tíma-
bil í skáldskap, hún er hæfileiki í
fari manna, ávallt tiltæk fyrir þá
sem kunna að beita henni.
Ég hef ásamt minni kynslóð
gengið í gegnum mikla draugaöld,
með spíritista karl og konu í broddi
fylkingar. Bæði voru gædd þeim
hæfileika að vera skyggn, að hafa
ófreskigáfu, og bæði þóttust falla
í trans. Þegar sól konunnar var
hæst á lofti og hróður hennar
barst milli landa, þá kölluðu Eng-
lendingar hana út til sín, en sendu
hana síðan til baka með það í far-
teskinu, að hún talaði ekki nógu
vel enskuna þegar hún væri fallin
í trans. Ég þekkti þetta fólk og
var vel kunnugur því að þetta fólk
notaði skyggnihæfileikann til að
blekkja fólk, transinn var aldrei
fyrir hendi. Éf svo hefði verið, þá
værum við orðin fróðari um sálar-
lífið. Ekki fleiri orð um það.
Gamla testamentið spáir komu
Krists. Nýja testamentið segir
hann fæddan. Aldrei hefur fæðst
annar eins vísindamaður, enda
heilagur sonur Guðs. Þó draumar
séu trúverðugir ásamt öðrum hæf-
ileikum, þá mega þeir ekki verða
til þess, að við missum sjónar á
því, sem frelsarinn leið fyrir okkur
með pínu sinni og dauða á krossin-
um. Með upprisu hans fékk lífið
sigrað dauðann. Það er gott að
oma sér við þann eld heilagleik-
ans.
Bjarni G. Tómasson,
málarameistari.
Víkverji skrifar
Alveg er Víkveiji furðu lostinn
á því að fólk skuli hafa lagt
upp í hálendisferðir á jeppum um
síðustu helgi eins slæm og veð-
urspáin var. Víkverja er sérstaklega
minnisstætt að Magnús Jónsson
veðurfræðingur, sem kom fram í
sjónvarpinu sl. fimmtudagskvöld,
sagðist aldrei hafa séð jafn djúpar
lægðir á veðurkortinu öll þau ár sem
hann hefði unnið á Veðurstofunni.
Reyndar sá Veðurstofan ekki lægð-
ina sem olli ofsaveðrinu á sunnudag
fyrr en á síðustu stundu en menn
gátu vitað að allra veðra var von
vegna mikils þrýstingsmunar í há-
loftunum yfir landinu.
Engu að síður leggur fólk af stað
upp á hálendið. Og það sem meira
er. Fjarskiptabúnaður er algerlega
ófullnægjandi. Víkveiji hélt að eng-
ir ferðaiangar leggðu af stað upp
á hálendið lengur án fullkomins
fjarskiptabúnaðar. Um þetta atriði
var rækilega fjallað fyrir síðustu jól
þegar mikil leit var gerð að fólki
frá Neskaupstað. Björgunarsveitar-
menn vinna mjög gott starf í tilfell-
um sem þessum en einhvemtíma
hlýtur mælirinn að verða fullur hjá
þeim góðu mönnum.
menn stríði hver öðmm með smá-
vegis lygi en þess er jafnan gætt
þegar heiðvirðir menn eiga í hlut
að segja hið sanna áður en skaði
er skeður. I þessu tilfelli var það
ekki gert og því varð þessi litla lygi
að mjög svo gráu gamni fyrir fjölda
aðila. Svona vinnubrögð em fyrir
neðan allar hellur og verst fyrir þá
sem þau viðhöfðu.
Morgunblaðið lenti í þeim
hremmningum í síðustu viku
að flytja ranga frétt um togara frá
Vestmannaeyjum, sem átti að hafa
togað yfir háhitasvæði eða eldvirkt
svæði og trollið bráðnað. Fréttin
vakti að vonum athygli því ekki var
vitað um eldvirkni á þessum stað
áður.
Síðan hefur komið í Ijós að það
vom samantekin ráð skipveija að
ljúga að skipstjóra sínum, sem síðan
svaraði spurningum blaðamanna
eftir beztu samvisku. Það er al-
þekkt til sjós sem annars staðar að
Lýsing er ófullnægjandi sunnan-
megin í Austurstræti. Þeir fáu
götuvitar sem em í vesturhluta
strætisins ná ekki að lýsa það nægi-
lega mikið upp. Lýsing í verzlunar-
gluggum hjálpa uppá en þegar allt
er slökkt í hinu stóra verzlunar-
húsi, sem Penninn var sjðast í, er
Austurstræti eins og draugagata.
Þessu þarf að kippa í liðinn.