Morgunblaðið - 11.06.1991, Page 38

38
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 11. JUNI 1991
* 1,
i ',"T % T $ i
r *Rb. **
Poison.
RISAROKK I
LOS ANGELES
MORGUNBLAÐIÐÁ 30.000 MANNATÓNLEIKUM MEÐ
POISON, SLAUGHTER OG BULLETBOYS í KALIFORNÍU
Texti: Andrés Magnússon
Myndir: Ágúst Jakobsson.
UM NÆSTU helgi verður haldin
rokktónleikahátið á Kaplakrika-
velli í Hafnarfirði. Meðal þeirra
hljómsveita, sem þar koma
fram eru bandari'sku rokksveit-
irnar Poison, Slaughter og Bull-
etboys, bresku sveitirnar
Thunder og Quireboys, fslenska
hljómsveitin GCD og norsk-
íslenska sveitin Artch. Blaða-
manni Morgunblaðsins gafst
fyrir skömmu tækifæri til þess
að sjá bandarísku sveitirnar
þrjár á tónleikum vestur í Kali-
forníu og ef þeir tónleikar eru
forsmekkurinn af því sem koma
skal í Hafnarfirði þarf ekkert að
óttast nema veðrið.
Tónleikarnir voru haldnir í Irv-
ine Meadows, sem er sjálfstætt
sveitarfélag í hálftíma aksturs-
fjarlægð frá Los Angeles. Tón-
leikarnir áttu að hefjast klukkan
hálfátta um kvöldið, en þegar
upp úr hádegi tók fólk að streyma
í þúsundatali á bílastæðin fyrir
utan tónleikasvæðið og um fjög-
urleytið má segja að allsherjar-
gleðskapur hafi verið í gangi á
bílastæðunum. Til þess að gefa
hugmynd um stærðina má geta,
að um hálftímagangur er yfir bíla-
stæðið þvert.
Upp úr klukkan sex var farið
að hleypa inn á svæðið og fyrstu
drunurnar fóru að heyrast úr
hljóðkerfinu. Þrátt fyrir allan
fjöldann og þá staðreynd að bjór
var seldur á svæðinu, voru tón-
leikagestir með fádæmum prúðir
og að sögn yfirmanns öryggis-
varða komu engin alvarleg atvik
upp, helst að menn voru gripnir
með falsaða miða, en áflog og
slys voru engin.
Stundvíslega klukkan hálfátta
hófu Bulletboys leikinn og slógu
hvergi af. Þeir glímdu reyndar
talsvert við hljóðkerfisvandamál,
en vafasöm hljóðblöndun setti
strik í reikninginn hjá þeim, eins
og reyndar hjá seinni hljómsveit-
Slaughter.
unum tveimur líka, þó í minna
mæli væri.
Bulletboys leika mjög hrátt og
óheflað rokk og reyndar var stutt
í pönkið hjá þeim á köflum. Fata-
fæð þeirra og hneigð til þess að
fækka þeim flíkum, sem þeir þó
voru í, vakti óskipta athygli kven-
þjóðarinnar, sem lét sitt ekki eft-
ir liggja í sömu efnum.
Slaughter voru næstir á sviðið
og fengu þeir öllu betri viðtökur
en Bulletboys, enda mun þekkt-
ari, og voru auk þess á hraðri
uppleið upp rokkvinsældalistann
þar vestra. Tónlist Slaughter er
talsvert fágaðri en hjá Bullet-
boys, en þó kom það greinarhöf-
undi á óvart hversu hráir þeir
voru, a.m.k. í samanburði við
plötuna. Þeir fóru mjög geyst í
dagskrána til að byrja með, en
um miðbikið slökuðu þeir aðeins
á og tóku ballöður eins og þær
gerast bestar í þungarokkinu.
Þegar að halla tók á seinni
hlutann juku þeir keyrsluna á ný,
en hápunkturinn var í lokin, þeg-
ar Slaughter flutti Fly with the
Angels, sem er vinsælasta lag
þeirra til þessa.
Loks kom að því, sem allir
höfðu beðið eftir Poison.
Þegar hér var komið sögu var
orðið almyrkt og öll Ijós á svæð-
inu voru slökkt. Fyrst heyrðist
þungur niður og lengst í fjarska
tóku gítarar að hljóma. í þeirri
litlu skímu sem var, sást að reyk-
ur liðaðist frá sviðinu og aftast á
sviðinu tóku kastarar að sveiflast
til og frá. Um leið hækkaði for-
spilið og úr Ijóskastaraturnunum
var beint Ijósgeislum yfir áheyr-
endaskarann. Áður en varði flaug
þyrla yfir múginn og jók enn á
Ijósadýrðina. I sama mund stigu
kapparnir á sviðið svo lítið bar á
og síðan voru Ijósin deyfð að
nýju og forspilinu lauk.
Fyrst var alger þögn í myrkr-
inu. Síðan hóf gítarleikarinn C.C.
deVille leikinn með því að leika
upphafsstefið í titillagi síðustu
skífu sveitarinnar, Flesh & Blood.
Þá voru sprengjur sprengdar
fremst á sviðinu, svo að lýðurinn
blindaðist í nokkrar sekúndur og
um leið byrjaði bandið að knýja
hljóðkerfið til hins ýtrasta.
Poison er afarlífleg hljómsveit
á sviði og gaf hvergi eftir. Hljóm-
sveitarmeðlimir voru á stans-
lausum þönum um sviðið þvert
og endilangt og dagskráin greini-
lega vel æfð með nokkrum vel
völdum „danssporum" þegar við
átti.
Fremstur í flokki jafningja var
söngvarinn Bret Michaels, sem
þreyttist ekki á að taka undir sig
himinhá stökk, taka í spaðann á
æstustu aðdáendunum upp við
sviðið og síðast en ekki síst við
að leiða dagskrána.
Á henni voru öll þekktustu lög
Poison frá upphafi, allt frá Look
What the Cat Dragged In til Un-
skinny Bop.
Tónleikunum lauk svo með
blúsrokkaranum Poor Boy Blues
af síðustu plötu þeirra, en það
lag tileinkaði hljómsveitin þeim
bandarísku hermönnum, sem
einmitt voru að snúa heim frá
Sádí-Arabíu um þessa helgi.
Baksviðs að tónleikunum lokn-
umrakst blaðamaður á nokkra
meðlimi Slaughter og Quirebys,
en hinir síðarnefndu voru gestir
Poison á tónleikunum. Mark
Slaughter, söngvari Slaughter,
kvaðst hlakka mikið til þess að
komast til íslands, hann hefði
heyrt margt gott um landið. Skýr-
ingarinnar var ekki langt að leita,
því að Spike, söngvari Quire-
boys, var einmitt maðurinn, sem
hafði dásamað landið fyrir hon-
um.
Spike sagði hljómsveitina vera
farna að klæja í lófana við tilhugs-
unina að leika á íslandi, enda
hefur hljómsveitin verið í fríi að
undanförnu. Hann sagði þá þó
hafa notað fríið vel til lagasmíða
og hefðu þeir því margt nýtt í
pokahorninu, sem ekki hefði
heyrst áður.
„Þú skilar til íslands, að við
gerum allt vitlaust aftur,“ voru
kveðjuorð Spike til íslendinga.

Uí ' >