Morgunblaðið - 03.10.1991, Blaðsíða 36

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. OKTÓBER 1991
36
—
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
GUÐJÓN HALLDÓRSSON
skipstjóri,
Lækjargötu 10, Hafnarfirði,
lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, 2. október.
Karlotta Einarsdóttir og börn.
t Móðir okkar,
GUÐBJÖRG BJARMAN,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð í Kópavogi 29. september. Fyrir hönd systkina minna,
t Björn Bjarman.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KARÓLÍNA S. JÓSEFSDÓTTIR
frá Akureyri,
lést á Hrafnistu 15. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum samúð og hluttekningu.
Bergrós Jóhannesdóttir, Ásgeir Jakobsson,
Elsa Jóhannesdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
T
3
Ástkær faðir, afi og langafi,
INGÓLFUR BJARNASON, * , jlp
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
föstudaginn 3. október kl. 15.00. ; ■ f
Aðstandendur.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
ÚLFUÓTUR B. GÍSLASON,
Bugðulæk 9,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í dag, fimmtudaginn
3. október, kl. 15.00.
Kristín R. Jörgensen,
Kristín R. Úlfljótsdóttir,
Björn Úlfljótsson.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma,
ÁSDÍS SIGRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
Hlíðarbyggð 21,
Garðabæ,
verður jarðsungin frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði föstudaginn
4. október kl. 13.30.
Þórður Áreliusson,
börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Þökkum sýnda samúð við útför eiginkonu minnar og móður,
SVÖVU SCHIÖTH LÁRUSDÓTTUR,
Gnoðarvogi 18.
Snorri Kristjánsson
og börn.
t
Þökkum Landakotsspítala, deild 2-D, fyrir alúð og umhyggju í
garð konu minnar
SVÖVU SCHIÖTH LÁRUSDÓTTUR,
Gnoðarvogi 18.
Snorri Kristjánsson
og börn.
Minning:
Birna Torfa-
dóttir - Minning
Fædd 20. mars 1942
Dáin 24. september 1991
Hugrakka hetjan, hún Birna
systir mín, lagði vopnin sín frá sér
og kvaddi okkar ástkæru jörð hinn
24. september sl., eftir þriggja ára
stríð við illvígan sjúkdóm. Vopnin
hennar voru æðruleysi, hugrekki
og lífsgleði.
Þessi reynslutími styrkti og tre-
ysti enn betur fjölskyldu- og vin-
áttuböridin og gaf okkur nýtt gildis-
mat í tímalausum efnishyggju-
heimi. Við Bidda hægðum á tíman-
um, nutum alls sem á daga okkar
dreif, ræddum um lífið, dauðann
og tilganginn með jarðvistinni. Allir
hennar bestu kostir urðu mér skýr-
ari en áður: hreinlynið, ósérhlífnin,
umhyggjan fyrir fjölskyldunni, og
hennar meðfædda kímni svæfði oft-
ast kvíðann sem blundaði undir
niðri.
Þrátt fyrir að heilsufari hennar
hefði hrakað mikið, létum við einn
drauminn okkar rætast og fórum
saman í mánaðarferðalag til Banda-
ríkjanna í júní sl. Sú ferð mun skína
sem perla í minningasjóði mínum
um öll mín æviár. Við minntUmst
oft í ferðinni á að það hefði verið
tvennt sem öðru fremur gerði ferð-
ina okkar mögulega: jákvæð við-
brögð og hvatning móður okkar og
læknis hennar, Kjartans Magnús-
sonar krabbameinssérfræðings.
Honum flyt ég einlægar þakkir fyr-
ir ljúfmennsku, tillitsemi og þá að-
gát sem hann ávallt sýndi í nær-
veru sálar. Sömu þakkir eru færðar
starfsliði deildar 11-E á Lands-
spítalanum.
Ég þakka elskulegri systur minni
og hjartkærum vini samfylgdina
með síðasta erindinu í sálminum
sem móðir okkar og amma sungu
svo oft:
Stýr mínu fari heilu heim
í höfn á friðariandi,
þar mig í þinni gæslu geym
' ó, Guð minn allsvaldandi.
(V. Briem.)
Algóður Guð styrki móður okkar,
eiginmann hennar, böm og litla
barnabarnið og sefi sorgina og
söknuðinn sem fyllir hug okkar. Það
kemur alltaf bjartur dagur eftir
dimma nótt.
Auður R. Torfadóttir
Hinn 12. marz 1971, daginn sem
þórbergur Þórðarson varð 82ja ára,
dagsetur hann sendibréf til Birnu
Torfadóttur. Þetta var síðasta bréf-
ið af mörgum sem hann skrifaði
henni og jafnframt hið lengsta. Að
mestu ræðir hann um tímann, dauð-
ann, tilveruna og eilífðarmálin, og
tekur sérstaklega fram að Bidda
skuli ekki láta sér koma ókunnlega
fyrir þótt þetta yrði síðasta bréfið
sem hún fái frá sér hér í heimi.
Hann segir líka að annars sé það
dálítið fávíslegt af sér að tala um
„annan heim“ og segir síðan:
„Heimurinn er aðeins einn, og
lífið er aðeins eitt og óslitið. Dauð-
inn er fataskipti, kannski jakkaföt
í staðinn fyrir duggarapeysu, gæti
líka verið duggarapeysa í stað jakk-
afata, svona í bili.“
Svo útlistar bréfritari að það liggi
við að hann hlakki til að fara úr
duggarapeysunni. Hann eigi ýms-
um góðum kunningjum að fagna
hinumegin, og telur þar m.a. Árna
prófast Þórarinsson og Jón Thor-
oddsen. „Svo líður nú ekki langt
þar um, þangað til ég fer að spyij-
ast fyrir um hana Biddu systur“,
segir hann og rekur þá hvernig
hann ætli að láta fletta upp í mann-
talsskýrslunum sem séu til þar eins
og hér, þótt þær séu ekki notaðar
til að siga yfirvöldunum eins og
rökkum á skattaþrælana. Loks
komast doðrantaflettaramir í efra
að þeirri niðurstöðu að þar sé engin
Bidda systir.
„Jesús minn!“ verður Þórbergi
þá að orði. „Hefur hún virkilega
dottið upp fyrir eða lent milli þils
og veggjar? Það er ómögulegt. Hún
Bidda var ekki svoleiðis manneskja.
Hún hefur nú kannski ekki hugsað
mikið um hann Guð og aldrei séð
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ÖLVIR KARLSSON,
Þjórsártúni,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugardaginn 5. október
kl. 14.00. Jarðsett verður í Kálfholtskirkjugarði.
Kristbjörg
Valgerður Ölvisdóttir,
Lilja Ölvisdóttir,
Ingibjörg Ölvisdóttir,
Karl Ölvisson,
Gyða Ölvisdóttir,
Hrólfur Ölvisson,
Hrólfsdóttir,
Gunnar Hafsteinn Snorrason,
Emil Rafn Kristófersson,
Jón Ármann Sigurðsson,
Jóhanna B. Hilmarsdóttir,
Unnar Agnarsson,
Irma Sjöfn Óskarsdóttir
og barnabörn.
Birting afmælis-
og minningargreina
Morgunblaðið tekur afmælis- og minningargreinar til birting-
ar endurgjaldslaust. Tekið er við greinum á ritstjórn blaðsins á
2. hæð í Aðalstræti 6, Reykjavík og á skrifstofu blaðsins í Hafn-
arstræti 85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að greinar verða að berast með góðum
fyrii-vara. Þannig verður grein, sem birtast á í miðvikudagsblaði að
berast síðdegis á mánudegi og hliðstætt er með greinar aðra daga.
í minningargreinum skal hinn látni ekki ávarpaður. Ekki eru tek-
in til birtingar frumort ljóð um hinn látna. Leyfilegt er að birta til-
vitnanir í ljóð, tvö erindi, eftir þekkt skáld, og skal þá höfundar
getið. Sama gildir ef sálmur er birtur. Meginregla er sú, að minning-
argreinar birtist undir fullu nafni höfundar.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar
greinar um fólk sem er 70 ára eða eldra. Hins vegar eru birtar afmæl-
isfréttir með mynd í dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er á það lögð að handrit séu vel frá gengin, vélrituð
og með góðu línubili.
Heilagan anda. En hún var góð í
sér.“
Svo Þórbergur komi ekki alveg
að tómum kofum finna flettaramir
það í skrám sínum að enda þótt
Biddu systur sé ekki þar að fmna
hafi Þórbergur nokkur Þórðarson
komið þar fyrir 16 árum. Um þess-
ar mundir eru einmitt liðin 16 ár
síðan hann andaðist á Landspítalan-
um, á deild 11E, hinni sömu og
Birna Torfadóttir Iá á er hún lézt
24. september sl.
Birna Torfadóttir fæddist í
Reykjavík 20. marz 1942, dóttir
hjónanna Jónu Bjargar Björnsdótt-
ur, sem lifir dóttur sína, og Torfa
Þorsteinssonar járnsmiðs í Héðni
er lézt 1975. Systkini Birnu era
Auður, deildarstjóri hjá Sláturfélagi
Suðurlands, og Óli Björn vélstjóri,
bæði búsett í Reykjavík.
Við Birna voram vinkonur frá
fyrstu tíð, aldar upp í sama húsi
og Þórbergur á Hringbraut 45.
Aldrei bar skugga á vináttu okkar
en ég held að með anknum þroska
hafi ég kunnað æ betur að meta
það hve traustur vinur Bima var.
Birna lauk prófi frá Samvinnu-
skólanum á Bifröst árið 1960 og
tók til starfa í Samvinnusparisjóðn-
um þá um vorið. Nákvæmni henn-
ar, ábyrgð og samvizkusemi var við
brugðið, svo sem sjá má á því að
árið 1966 varð hún aðalféhirðir í
Samvinnubankanum. Því starfi
gegndi hún til ársins 1972 er hún
hætti störfum utan heimilis til að
sinna uppeldi barna sinna.
Eftirlifandi eiginmaður Birnu er
Ásgeir Nikulásson sútari. Þeim
hjónum varð tveggja bama auðið
sem bæði bera móður sinni og því
atlæti sem þau höfðu hjá henni
fagurt vitni. Hrand er gift Rúnari
Tryggvasyni bónda í Lyngási í
Kelduhverfi. Þau eiga Bjarka Þór
sem var augasteinn og eftirlæti
ömmu sinnar. Sonurinn Ásgeir
stundar nám í framhaldsskóla og
er enn í foreldrahúsum í Kópavogi.
Fyrir þremur árum veiktist Birna
af þeim skæða sjúkdómi sem nú
hefur orðið henni að aldurtila. í
veikindunum komu glögglega fram
mannkostir hennar. Hún var hóf-
lega bjartsýn á meðan von var um
bata, tók hveijum ótíðindum með
stillingu og vildi jafnan hlífa okkur
sem næst henni stóðu. Þegar engum
gat lengur dulizt hvert stefndi var
hún stillt og æðrulaus.
Við fráfall „Biddu systur", sem
í þessum heimi var fyrst og fremst
góð manneskja, votta ég fjölskyldu
hennar samúð mína.
Helga Jóna Ásbjarnardóttir
Það var okkur hjónum þungt
áfall, þegar síminn hringdi og okk-
ur var tilkynnt lát Birnu. Þrátt fyr-
ir það að við óttuðumst hvert stefndi
vorum við óviðbúin helfregninni.
Það er sárt að sjá vin í blóma
lífsins falla frá löngu fyrir aldur
fram. Þrátt fyrir það er þakkarvert
að þessi vonlausa barátta við illvíg-
an sjúkdóm varð ekki lengri. Birna
var hávaxin og glæsileg kona sem
vakti athygli hvar sem hún fór. Hún
var hæglát og frá henni geislaði
alúð og hlýja sem laðaði fólk að
henni. Hún var glaðlynd og gat
verið gáskafull í þröngum vinahópi
en dró sig gjaman til baka ef hópur-
inn stækkaði og varð þá frekar