Morgunblaðið - 27.10.1991, Blaðsíða 26

26 C
MORpiLJj^BLABIÐ SAMSAFNIPitr#t^@ 27.. QKTÓBKR • U)91
ÆSKUMYNDIN...
ERAF RÚNARIÞÓR PÉTURSSYNI,
TÓNLISTARMANNI
Svdtaárin
bestuárin
Á FIMMTA aldursári, sat hann með harniomkk-
una hans pabba síns á gólfínu heima á ísafirði
^ og spilaði á meðan bróðir hans, tveimur árum
eldri, sat á móti honum og dró belginn sundur
og saman svo úr nikkunni kæmi hljóð. Ekki
var hann heldur hár í loftinu þegar hann fór
að fara niður í bílskúr heima hjá sér til að
leita uppi þau tól og tæki sem nýst gætu í
heimagert trommusett. Síðan hefur músík ver-
ið hans lifibrauð, en í vikunni sendi hann frá
sér nýja hljómplötu sem ber nafnið „Yfir hæð-
ina”.
Draumur Rúnars Þórs frá því
í gamla daga hefur verið að
eignast sitt eigið sveitabýli.
ÚR MYNDASAFNINU
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
r
Urýmsum áttum
Myndasafnið að þessu sinni
hefur að geyma myndir úr t
ýmsum tímum og við ólík tæki-
færi. Elsta mynd-
in var tekin á Iðn-
sýningunni í
Reykjavík haust-
ið 1952 og sýnir
íslenska fram-
leiðslu á jeppa-
húsum, en Willys-
jeppar sem-þessir
nutu mikilla vin-
sælda, einkum
um hinar dreifðu
byggðir landsins,
enda Willys-jepp-
inn oft nefndur „þarfasti þjónn-
inn” á þessum árum. Þá er mynd
frá sjómannadeginum árið 1954,
þegar hornsteinn var lagður að
Dvalarheimili aldraðra sjómanna í
Laugarási. Mikil hátíðabrigði
þóttu að víkingaskipi því, sem
haft var með í skrúðgöngunni,
mannað rosknum sjómönnum. Þá
er mynd af tísku-
sýningarstúlkum.
Ekki er nákvæm-
lega vitað hvaða
ár myndin var
tekin, en líklega
hefur það verið
um miðjan sjötta
áratuginn. Að
lokum er mynd
af hljómsveitinni
Trúbrot, að
kynna fyrstu
plötu sína og er
myndin tekin um, eða rétt eftir
1970. Hljómsveit þessi þótti hafa
nokkra yfirburði meðal popphljóm-
sveita hér á landi enda valinn
maður í hverju rúmi.
Rúnar Þór er fæddur á ísafirði
þann 21. september 1953.
Foreldrar hans eru Pétur Geir Helg-
ason framkvæmdastjóri á Árskóg-
strönd og Ósk Norðfjörð Óskars-
dóttir húsmöðir, en Rúnar er næst-
elstur fjögurra systkina. „Hann var
sérstaklega rólegur, blíður og góður
krakki,” segir móðir hans. „Hann
var meira að segja svo blíður að
áður en hann fór að ganga, skreið
hann um gólfin og kyssti á manni
fæturna.”
Honum leiddist í skóla og þótti
lítið til bóknámsins koma. Hinsveg-
ar vat það tónlistin sem átti hug
hans óskiptan og þegar hann hóf
tónlistarnám hjá Ragnari H. Ragn-
ars hafði hann fundið sína réttu
hillu í lífinu. Þar hóf hann fyrst
trompetnám og nú er hann þeim
hæfíleikum gæddur að geta gripið
í nánast hvaða hljóðfæri sem er.
„Einu sinni kom hann til okkar í
heimsókn að sunnan. Hann rauk inn
úr dyrunum og beint inn í herberg-
ið þar sem orgelið er geymt án
þess að kasta á okkur almennilegri
kveðju. En þegar betur var að gáð,
hafði hann samið lag í huganum á
leiðinni norður og þurfti endilega
að koma því á nótur áður en hann
gleymdi því,” segir Ósk. Á æsku-
og unglingsárunum var hver hljóm-
sveitin stofnuð á fætur annarri og
fengu þær hin frumlegustu nöfn,
svo sem Skippers, Flensan, Pestin,
Jana og Hveijir sem átti að vera
stæling á hljómsveitinni Who. Að
Núpi í Dýrafirði hitti Rúnar Þór
síðan fyrir skólafélaga sinn þar
Egil nokkurn Ólafsson og þar var
hljómsveitin Rassar sett saman.
Öm Jónsson, fyrrum meðlimur í
Grafík, var í hljómsveitabransanum
með Rúnari fram undir tvítugt, en
þá fluttist Rúnar til Reykjavíkur.
„Hann er eins og aðrir — hefur sína
kosti og galla sem ég ætla ekkert
að ræða hér því annaðhvort líkar
manni við fólk eða ekki og Rúnar
Þór er einn þeirra manna sem mér
líkar mjög vel við. Og það er heldur
engin dilkadráttur í honum Rún-
ari,” segir Örn.
Fyrir utan tóniistina var skíða-
íþróttin, sund og fótbolti me'ðal
annarra áhugamála og ekki var
langt í náttúrubarnið Rúnar Þór.
„í þijú sumur var ég í sveit hjá
besta bónda í heirni -- hjá honum
Jóa í Svansvík við ísafjarðardjúp.
Þar hafði ég þann starfa að reka
beljur og smala sauðfé. Þetta var
minn besti tími. Minn draumur hef-
ur síðan verið sá að eignast ein-
hvern tímann sjálfur gott sveita-
býli,” segir Rúnar Þór.
Á sjómannadaginn 1954 var mikið um dýrðir og meðal annars
mátti sjá þettta víkingaskip, sem mannað var rosknum sjómönnum.
SVEITINMÍNER...
KÚVÍKUR
Ina Jensen
veðrasamt. Á ísárum var mikill ís
á fírðinum. Árið 1918 var t.d. sam-
felldur ís á öllum Húnaflóa.
Ég hef einu sinni komið að Kú-
víkum síðan staðurinn fór í eyði.
Þar er er nú húsalaust því íbúðar-
húsið sem pabbi byggði árið 1908
var flutt að Kaldbaksvík og er þar
athvarf laxveiðimanna í dag. Inn-
búið er varðveitt í' Byggðasafninu
á Reykjum í Hrútafirði.”
Kúvíkur
t Árneshreppi
„Sveitin mín er Kúvíkur í Ár-
neshreppi, Strandasýslu,” segir
ina Jensen, kjördóttir kaup-
nannshjónanna Karls Friðriks
íensens og Sigríðar Pétursdótt-
jr. Kúvíkur, eða Reykjafjarðar-
yerslunarstaður, eru nú í eyði.
Það var verslað þar frá einokun-
trtímanum til ársins 1947 að
i Karl Jensen flutti til dóttur sinn-
ar á Djúpuvík, þar sem hann dó
ári seinna.
,í Kúvíkum er frekar láglent en
bar þótti góð höfn. Hjallar og háls-
ir eru fyrir ofan gamla verslunar-
itaðinn. Rigningarsamt er í þessu
byggðarlagi í norðanátt og þoku-
gjarnt, en að öðru leyti ekki sérlega
ÞANNIG...
SKIPULEGGUR
Ámi Sigfusson
tíma sinn
Árni Sigfússon með lykillausnina.
„Ég reyni að gera mér skýra
mynd af því sem skiptir máli
og skipuleggja tíma minn sam-
kvæmt því,” segir Árni Sigfús-
son, fjölskyldufaðir, borgarfull-
trúi og framkvæmdasljóri
Stjórnunarfélagsins, fyrirtækis
sem m.a. kennir fóiki að skipu-
leggja tíma sinn. Árni þarf því
að sinna störfum á þremur „víg-
stöðvum” og til þess að hann
hafi tíma til þess, segir hann
nauðsynlegt að gera sér grein
fyrir því hverju hann vilji áorka
á degi hverjum.
Til að auðvelda sér skipu-
lagninguna notast Árni við
hugbúnað, svokallaða „lykil-
lausn”, sem byggir á svipuðu kerfi
og „Time Manager” sem margir
kannast við. Hann segist þó engan
veginn fullnuma í fræðunum „Það
kostar töluverða áreynslu að aga
sig til og ég er rétt byijaður.”
-Hvað með óvæntar uppákomur?
„Ef dagurinn er vel skipulagður
og menn hafa skýra mynd af því
hveiju þeir vilja áorka, er tími til
að takast á við þær. Það er alrangt
að þeir sem skipuleggja tíma sinn
vel séu svo hundleiðinlegir að snúi
þeir sér vitlaust í dyragættiniii
fari allt í háaloft. Þvert á móti
verða menn afslappaðri fyrir vik-
ið.”
Árni segist reyna að setja sam-
an tíma sinn þannig að hvergi
halli á. Þar sem hann sinnir fjölda
ábyrgðarstarfa, sem geta reynst
tímafrek, tekur hann frá sérstakan
tíma fyrir fjölskylduna. „Maður
verður sífellt að velja og hafna og
ég sinni því ekki _sem mér finnst
ekki skipta máli. Ég reyni að gera
mér grein fyrir því hvaða stóru
verkefni liggja fyrir hvern dag og
haga tíma mínum eftir því. Þetta
ber ekki að skilja sem svo að ég
skipuleggi tíma minn mínútu fyrir
mínútu en ég reyni að vera stund-
vís, mín og annarra vegna.”