Morgunblaðið - 28.04.1992, Blaðsíða 16

16
MÖRGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1992
NÝI TÓNLISTARSKÓLINN SÝNIR ÁLFADROTTNINGUNA EFTIR PURCELL
Ævintýramyndir
v ri/ w /íA
texti BrynjoTomer
myndir: Arni Sæberg og Júlíus Sigurjónsson
Frá æfingoi á Álfadrottningunni hjá nemendum Nýja tónlistarskólans. Skólastjórinn hyggst
setja upp nemendaóperur á hveiju ári héðan í frá.
HÖFUNDURINN, Henry Purcell, hvílir í Westminster Abbey í
Lundúnum, þar sem jarðneskar leifar hans hafa verið frá því
1695. Hann samdi Álfadrottninguna fyrir réttum 300 árum og
var hún frumflutt sama ár. í kvöld frumsýna nemendur Nýja
tónlistarskólans þetta verk ásamt nemendum í Listdansskóla
íslands. Ennfremur hafa nemendur í textíldeild Myndlistar- og
handíðaskóla íslands lagt hönd á plóg og gert búningana. Fyrir-
hugaðar eru nokkrar sýningar.
Ragnar Björnsson: „Lærdóms-
ríkt, bæði fyrir nemendur og
kennara." ^
Heniy Purcell er í rit-
um ýmist sagður
fæddur árið 1658
eða ’59. Hann söng
með drengjakór
Konunglegu kapellunnar meðan
bamsröddin var enn björt og tær,
en síðan vann hann í mörg ár við
tónstillingar og viðgerðir á hljóð-
færum kapellunar, og orgeli
Westminster Abbey. Þetta kemur
fram í leikskrá Álfadrottningar-
myndina gerði Alda Sigurðardótt-
ir. Nemendur úr Listdansskóla ís-
lands taka einnig þátt í sýning-
unni, en söngvarar eru allir nem-
endur í söngdeild Nýja tónlistar-
skólans. Hljómsveitin er skipuð
kennumm og nemendum á fram-
haldsstigi. Alls taka um 50 manns
þátt í sýningunni, þar af 16 ein-
söngvarar.
„Við stefnum að því setja upp
eina óperu á ári í framtíðinni, og
hún verði hluti af skyldunámi skól-
ans,“ segir Ragnar Björnsson
skólastjóri, sem jafnframt er
hljómsveitarstjóri. Segir hann
óperuflutning afar lærdómsríkan
fyrir nemendur.
„"Þó við þykjumst þekkja nem-
endur okkar mjög vel, koma þeir
alltaf á óvart. Vinna við uppfærslu
af þessu tagi er gjörólík hefðbund-
inni kennslu í stofu, og það hefur
sýnt sig að nemendum fer gífur-
lega fram við óperuæfingar. Þetta
er aukin áréynsla, bæði raddlega
og andlega. Nemendur og kennar-
ar uppgötva nýja hæfileika og
veikleika til að vinna úr.“
Stemmning í þrívídd
Skólinn flutti í nýtt húsnæði við
Grensásveg fyrir ári og lætur
Ragnar vel af aðstæðum: „Nú
höfum við lítið leikhús innan
veggja skólans, sem hentar vel
uppfærslum af þessu tagi,“ segir
hann staðráðinn í að nýta aðstöð-
una eins vel og kostur gefst. Þó
uppfærslur af þessu tagi séu mik-
il og góð reynsla fyrir nemendur,
kosta þær líka miída vinnu utan
hefðbundis náms, eða hvað?
„Jú,“ svarar Ragnar einfald-
lega, eins og ekkert sé sjálfsagð-
ara. Því næst er hann spurður
hvemig honum líki að stjórna upp-
færslu nemenda. „Mér finnst það
afskaplega skemmtilegt. Kröfum-
ar sem 'við gerum eru misjafnar
eftir getu hvers og eins, en aginn
er þó nokkur. Þetta er harður
heimur og mér finnst rétt að nem-
endur í söng- og tónlistarnámi
venjist strax við agann sem ríkir
í heimi tónlistarinnar." Ragnar
segist ánægður með útkomuna.
„Við nýtum aðstöðuna út í ystu
æsar og höfum náð eins konar
þrívíddarstemmningu, blásturs-
hljóðfæraleikararnir sitja uppundir
þakinu, fyrir ofan áhorfendur.
Leiktjaldahönnuði hefur tekist vel
að búa til álfaheim og tengja hann
áhorfendum. í verkinu koma fyrir
alls kyns skógarandar, dísir og
álfar, og útkoman er ævintýra-
myndir sem líða yfir sviðið."
mnar.
Höfundurinn
Tvítugur að aldri var Purcell
ráðinn sem tónskáld að Konung-
legu kapellunni, og fimm árum
síðar ráðinn organisti á sama stað.
Embættinu fylgdi sú skylda að
semja kirkjutónlist og liggja mörg
kirkjuverk eftir hann. Einnig
samdi Purcell hljómsveitarverk
fyrir strengi, sónötur fyrir ýmis
hljóðfæri, sönglög og að minnsta
kosti 54 verk fyrir leiksvið, það
er að segja óperur og söngleiki.
Stíll Purcells þótti léttur og leik-
andi, og er sá stíll áberandi í Álfa-
drottningunni að sögn aðstand-
enda sýningarinnar.
Sannkölluð nemendasýning
Fimm nemendur í textíldeild
Myndlistar- og handíðaskóla ís-
lands gerðu búningana undir leið-
sögn kennara sinna, sem eru Hlín
Gunnarsdóttir, Þórdis Kristleifs-
dóttir og Þórunn Jónsdóttir. Leik-
Oddur Björnsson leikstjóri:
Tónlist og drama
eins og trulofað par
„MÉR FINNST skemmtilegt að leikstýra þessari uppfærslu. Það
er alltaf skemmtilegt og uppörvandi að vinna með fólki sem hef-
ur brennandi áhuga og vinnur af gleði. Sumir eru að vísu ekki
algerir byijendur, enda kom mér á óvart hversu margir góðir
og feilma efnilegir söngvarar eru í skólanum," segir Oddur
Björnsson sem leikstýrir Álfadrottningunni.
Um verkið
sejgir Oddur:
„Alfadrottn-
mgin er ævin-
týraópera, sem
er lauslega
byggð á Jóns-
messunætur-
draumi Shake-
speares. Hún
var frumflutt
árið 1692 og
við endurflytj-
um hana nú,
300 árum síð-
ar. Óperan er
afsprengi síns
tíma. Með öðr-
um öðrum: Við
erum stödd í
17. aldar leik-
Oddur Björnsson: „Held að vinn-
an skili sér í góðu ævintýri á
sviðinu með þokka og elegans."
húsi á Englandi, en ekki á Italíu
á 19. öld.
Það sem ég
er að reyna að
segja, er að í
þessari óperu
eru músík og
drama tengd,
en þó aðskilin
í þeim skilningi
að hér er þeim
ekki blandað
saman til að
byggja upp
dramatíska
einingu, en
þannig þróað-
ist sú ópera
sem við þekkj-
um. Hér spáss-
éra drama og
tónlist saman,
rétt eins og
NEMENDUR TEKNIR TALI:
Upp og niður endalaust
ANNA Halldórsdóttir og Jó-
hann Smári Sævarsson taka
þátt í uppfærslu á Álfadrottn-
ingunni. Anna hefur sópran-
rödd og er á fyrsta ári í söng-
námi, en Jóhann Smári, sem er
bassi, hefur ívið meiri reynslu,
er á fjórða ári og syngur um
þessar mundir með Operu-
smiðjunni, þar sem hann er í
hlutverki Colline í „La Bo-
heme“.
„Það er ómetanleg þjálfun að
taka þátt í sýningum af þessu
tagi,“ er samróma álit þeirra
Önnu og Jóhanns Smára. Hann á
sér þá ósk heitasta að starfa við
óperuhús í framtíðinni, hvort sem
það yrði hér á landi eða erlendis.
Anna er ekki farin að huga að
slíku ennþá og segir: „Eg er metn-
aðargjörn og það skiptir mig
mestu máli núna að læra og ná
framförum. Að sjálfsögðu væri
gaman að geta haft söng og tón-
list að aðalvinnu í framtíðinni, en
Anna og Jóhann Smári: Hlökkum alltaf til að fara í skólann.
það verður bara að koma í ljós.“
Þau eru sammála um að þolin-
mæði sé lykilorðið í tónlistar-
námi. „Við uppgötvum sifellt nýja
hluti í náminu, og ekki eingöngu
tengda söngnum eða röddinni,
heldur líka tilfinningalega. Söng-
nám er tröppugangur, upp og nið-
ur endalaust, stundum gengur vel
og stundum illa,“ segja þau, en
eru sammála um eitt: „Við hlökk-
um alltaf til að fara í skólann og
erum endurnærð eftir skóladag-
inn.“
trúlofað par. Þetta hlýtur því að
vera mjög áhugavert og sérstakt
verkefni hér uppá íslandi og þrátt
fyrir þijár aldir, sem liðnar eru
frá frumflutningi, er þetta verk
unaðslega ferskt og fallegt, og
vel hljómandi. Þökk sé snillingn-
um Henry Purcell."
Frelsi leikstjórans
Við leiðum talið að leikstjórn-
inni og túlkunarfrelsi þess sem
leikstýrir: „Það má ljóst vera að
leikstjóri verður að hafa ákveðið
frelsi til að móta sýninguna og Ijá
henni sköpulag, sem gengur upp
í hans augum. Hann verður að ljá
henni efnislegan og listrænan til-
gang. Ég á von á að þetta verði
óvenjuleg og skemmtileg sýning,
bæði fyrir eyra og auga. Eg vil
gjarnan benda sérstaklega á hlut
leikmyndarhönnuðar, Öldu Sig-
urðardóttur, og ungra kvenna tex-
tíldeildar Myndlistar- og handíða-
skóla Islands, sem hafa gert frá-
bæra búninga. Þá er ótalinn dans-
höfundurinn, Margrét Gísladóttir,
sem ásamt jitlum dömum úr List-
dansskóla íslands setur sinn svip
á sýninguna. Margrét hefur einn-
ig veitt aðstoð við sviðshreyfingar.
Ég held að þessi vinna skili sér
í góðu ævintýri á sviðinu með
þokka og „elegans", enda er eng-
inn búningur nógu fallegur og
skemmtilegur fyrir þessa tónlist.“