Morgunblaðið - 28.04.1992, Qupperneq 38

38
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 28. APRÍL 1992
Hannes N. Magnús
son - Minning
Fæddur 8. apríl 1939
Dáinn 20. apríl 1992
Á langri starfsævi og í fjöl-
breyttri starfsemi fer ekki hjá því
ið stofnað er til margháttaðra
Kynna og samvinnu á þeim vett-
vangi. Þegar ég lít um öxl hafa
slík kynni og samstarf nánast und-
antekningarlaust verið mér og mínu
samstarfsfólki til gagns, ánægju og
fróðleiks. Þar eru að vísu örfáar
undantekningar á, hvort heldur já-
kvæðar eða neikvæðar.
Meðal fyrri undantekninganna
og fremstur í þeim flokki var Hann-
ís Magnússon. Kynni okkar hófust
:r hann komungur hóf starf hjá
ímboðsaðilum Siemens-fyrirtækis-
ns um svipað leyti og hafist var
íanda við innkaup og uppsetningu
•öntgentækja á röntgendeild Borg-
irspítalans. Samningur hafði verið
jerður við fyrirtækið um þau efni
)g má segja að það hafi verið
;tærstu umsvif hérlendis af því tagi
)g erfiður en vafalaust góður skóli
fyrir Hannes þegar í upphafí ferils
hans. Það sem mér þegar frá upp-
hafí er rrúnnisstætt af Hannesi var
jafnaðargeð, hörkudugnaður í því
að auðvelda og styðja við alla þætti
þess mikla verks. Eg vil halda, að
sú ágæta lausn sem fékkst á öllum
þáttum er sneru að því verkefni
hafí átt ríkan þátt í því áframhald-
andi trausti og trúnaði sem ég og
samstarfsmenn mínir ávallt höfum
borið til Hannesar. Samskiptum
okkar var nefnilega ekki lokið með
þessu stóra ævintýri, heldur hafa
þau staðið, þroskast og þróast alveg
fram á þennan dag. Það er svo í.
flóknu og umsvifamiklu starfí, sem
felst í starfrækslu og tæknilegri
gæðastýringu læknisfræðibúnaðar,
hvort heldur er til rannsókna eða
lækninga, að þar koma sífellt upp
tilvik sem krefjast umsvifalausrar
úrlausnar. Forsendur fyrir þeim
úrlausnum eru að fyrir hendi séu
fullkomin tengsl, traust og trúnaður
milli notenda og þeirra sem leita
þarf til vegna bráðra aðgerða, hvort
heldur er um að ræða varahluti,
endumýjun, eða ekki hvað síst, út-
vegun tæknilegrar ráðgjafar. Ég
hefí átt því láni að fagna að geta
leitað til Hannesar í slíkum efnum
nú um hartnær þriggja áratuga
skeið. Ég minnist þess aldrei að
mér hafí ekki verið tekið með þeirri
ljúfmennsku, mýkt, en samt
ákveðni sem mér hefur alltaf þótt
aðalsmerki Hannesar. Tengsl hans
við hið stóra umboðsfyrirtæki,
Siemens, á sviði læknisfræðitækja,
voru með ágætum. Einnig á þeim
vettvangi sköpuðust vináttutengsl
og trúnaðartraust sem heimamenn
hafa lýst fyrir mér sem einstökum.
Ekki skal mig furða slíkt, því að
jafnt í starfí sem leik var Hannes
sérstakur í ljúfmennsku sinni og
hæglátum húmor.
Eg veit að ég tala fyrir alla sam-
starfsmenn og kollega innan lækn-
isfræði og -tækni er ég þakka
Hannesi Magnússyni samfylgdina,
vináttuna og greiðasemina. Hans
verður sárlega saknað en minnst
með þökk og virðingu.
Ásmundur Brekkan.
Kvaddur er kær vinur sem nú ’
hefur verið kallaður burt, langt fyr-
ir aldur fram.
Daginn fyrir skírdag fékk ég þá
frétt að vinur minn og skólabróðir
Hannes Nordal hefði þá kvöldinu
áður verið lagður inn á sjúkrahús
í Edinborg eftir hjartaáfall. Að
morgni páskadags tilkynnti Magn-
ús Þór, bróðir Hannesar, mér að
hann væri helsjúkur og degi síðar
að hann væri látinn. •
Þótt aðdragandi væri að þessari
harmafregn vildi ég ekki trúa henni
og þurfti tíma til þess að átta mig
á því að hún væri sönn.
Kynni okkar Hannesar hófust
haustið 1954 er við báðir hófum
nám í fyrsta bekk Verslunarskóla
íslands þá 15 ára að aldri. Við höfð-
um aldrei sést áður, komum úr sitt-
hvorum hluta bæjarins, hann úr
vesturbænum, ég úr austasta hlut-
anum. Það tókust strax með okkur
góð kynni sem urðu sterkari er leið
á skólaárin. í sjötta bekk vorum
við staðráðnir í því að leggja stund
á verkfræði ásamt skólabróður okk-
ar Vilhjálmi Lúðvíkssyni. Sóttum
við þremenningarnir því þann vetur
einkatíma í stærðfræði. Stúdents-
próf úr Verslunarskólanum jafngilti
máladeildarprófí og vantaði því á
stærðfræðinám fyrir inngöngu í
verkfræði. Eftir stúdentspróf fékk
Hannes inngöngu í tækniskóla í
Þýskalandi, Vilhjálmur hélt sínu
striki, en ég fór í læknisfræði.
Þótt leiðir okkar Hannesar skildu
skrifuðumst við á öll námsár hans
í Giessen í Þýskalandi. Slitnaði því
ekki samband okkar og fékk ég að
fylgjast með ævintýrum hans á er-
lendri grund. Sagði hann eitt sinn
frá óperusýningu sem hann hafði
séð og lýsti sem stórkostlegri upplif-
un. Varð það þá í fyrsta sinn ég
sem komst að áhuga hans á sí-
gildri tónlist sem svo síðar varð eitt
hans aðal áhugamál.
Eftir námið ytra hóf Hannes störf
hjá fyrirtækinu Smith og Norland
sem er umboðsaðli Siemens á Is-
landi. Varð Hannes strax stoð og
stytta fyrirtækisins í samskiptunum
við Siemens.
Fljótlega eftir heimkomuna
kynntist Hannes konu sinni Ástu
Valdimarsdóttur frá Núpi í Dýra-
firði og stofnuðu þau heimili ári
síðar en ég kvæntist minni konu. Á
þeim árum voru samverustundir
margar og dagar bjartir.
Þótt starfsannir hafí fækkað
samverustundum hafa Ásta og
Hannes ávallt verið í hópi okkar
bestu og nánustu vina. Er því sökn-
uður okkar hjóna mikill.
Skólasystkin okkar Hannesar
bera einnig þungan harm, enda
hann einna ástsælastur okkar
skólabræðra úr Verslunarskólanum
sem samfylgd höfðu í sex ár. Hafa
samstúdentar okkar beðið fyrir
kærar kveðjur til eftirlifandi eigin-
konu og barna.
Við Björk sendum einlægar sam-
úðarkveðjur til Ástu, Guðrúnar
Margrétar, Valdimars, aldraðrar
móður Hannesar og systkina.
Einar H. Jónmundsson.
Deyja frændur, deyr sjálfur hið
sama. Hannes dó svo langt fyrir
aldur fram að ég vildi helst mót-
mæla þessu foma æðruleysi, halda
því fram að fleyg orðin lýsi örgustu
rangsleitni en ekki einföldu og
ómetanlegu lífslögmáli. Og það er
lítil huggun í því þótt Hannes hafí
getið sér góðan orðstír. En til þess
er orðstírinn að honum sé haldið á
loft og því minnist ég nú svila míns.
Hannes fæddist í Reykjavík 8.
apríl 1939. Foreldrar hans vom
heiðurshjónin Guðrún Margrét Þor-
steinsdóttir og Magnús Hannesson
rafvirkjameistari sem stofnaði og
rak um árabil fyrirtækið Volta hf.
Foreldrar Guðrúnar vom Þorsteinn
kennari og síðar b., oddviti, organ-
isti o.fl. á Eyjólfsstöðum í Vatnsdal
Konráðsson og kona hans Margrét
Jónasdóttir b. á Eyjólfsstöðum Guð-
mundssonar. „Magnús í Voita“, eins
og hann var jafnan nefndur, var
sonur Hannesar b. og oddvita á
Stóm-Sandvík í Flóa Magnússonar
(Stóm-Sandvíkurætt) og konu hans
Sigríðar K. Jóhannsdóttur b. á
Stokkseyri Adólfssonar (Bergsætt).
Systkini Hannesar em Magnús
Þór, f. 27. júní 1942, og Margrét
Oddný, f. 17. maí 1949. Magnús
er doktor í rafmagnsverkfræði og
forstjóri Volta hf. Hann er kvæntur
Hrefnu Maríu Proppé og eiga þau
þijú börn. Margrét Oddný er meina-
tæknir, gift Stefáni lækni, syni
Hreiðars Stefánssonar og Jensínu
Jensdóttur kennara og rithöfunda.
Þau Margrét og Stefán eiga einnig
þijú böm.
Hannes var hár og beinvaxinn,
bjartur yfírlitum. Ef ég ætti að lýsa
skapgerð hans með einu orði myndi
ég velja lýsingarorðið traustur. Fer-
ill Hannesar bar þessum óvenjulega
traustleika vitni. Að loknu stúdents-
prófí hélt hann til Þýskalands. Þar
lagði hann stund á tæknifræði við
tækniháskólann í Giesen og lauk
þaðan prófí, árið 1964. Sama ár
réðst hann sem tæknifræðingur til
Smith og Norland hf. og starfaði
þar síðan óslitið til dauðadags.
Hannes komst skjótt í fremstu röð
innan fyrirtækisins, varð fram-
kvæmdastjóri þeirrar deildar þess
sem annaðist innflutning og sölu á
heimilis- og lækningatækjum. Auk
þess átti hann hlut í íjölskyldufyrir-
tækinu Volta hf. og sat í stjórn þess.
Hannes lifði allt of stutt en hann
lifði vel. Hann las mikið, fór reglu-
lega í sund síðustu árin, hafði yndi
af tónlist, og söng í Pólýfónkómum
og síðan Söngsveitinni Fílharmóníu
í flölda ára. Hann var hófsmaður í
hveijum hlut en kunni að njóta lífs-
ins. Heimsborgari og séntilmaður.
Þann 13. nóvember 1965 gekk
Hannes að eiga Ástu Valdimars-
dóttur kennara, sem nú starfar hjá
Einkaleyfastofunni. Börn þeirra em
Guðrún Margrét, f. 19. júlí 1967,
og Valdimar Kristinn, f. 28. júní
1970. Guðrún lauk nýlega prófí í
markaðs- og upplýsingafræði við
Strathclyde University í Glasgow
og vinnur nú sem markaðsfræðing-
ur í Edinborg. Valdimar leggur
stund á viðskiptafræði við Háskóla
Islands.
Ásta er fædd 20. mars 1942,
elst af níu bömum Áslaugar S.
Jensdóttur og Valdimars, b., og
fyirum oddv. og skipstjóra á Núpi
í Dýrafirði, Kristinssonar b., oddv.
og organista á Núpi, sem stofnaði
héraðsskólann þar ásamt sr. Sig-
tryggi bróður sínum, Guðlaugsson-
ar. Áslaug er tvíburasystir Jensínu
rithöfundar, tengdamóður Margrét-
ar Oddnýjar systur Hannesar.
Við Hannes áttum báðir því láni
að fagna, ásamt dijúgmörgum öðr-
um, að giftast inn í þessa fræknu
Núpsfjölskyldu: móðirin skáldmælt,
flugmælsk og ritfær í besta lagi,
faðirinn snjall söngmaður, glímu-
kappi á yngri ámm og ímynd sannr-
ar karlmennsku, einarður til allra
framfara og foringi í hveiju verki,
bömin listhneigð og hvert öðru
glæsilegra. Að tengda- og barna-
bömum meðtöldum er þessi fríði
Núpsflokkur nú orðinn um hálft
hundrað manns og fer ört stækk-
andi. Þetta er samheldinn hópur og
hittist oft með söng og bros á vör
og Ásta, sem er sönglærð auk ann-
ars, stjórnar söngnum og öllum
framkvæmdum af þeirri festu og
yfírvegun sem fmmburði hæfír.
Okkur tengdabörnunum hefur lærst
að hafa hægt um okkur og Hannes
var engin undantekning í því efni.
En hann var sjálfkjörinn til forystu
í öllu tengdabamagerinu, fyrirmynd
okkar hinna. Og þær vom ófáar
velgjörðir hans við allt þetta fólk.
Það næði náttúrlega engri átt
að halda því fram að Hannes hafí
verið gallalaus maður. En ég er
viss um að hann hafði fáa' galla og
aldrei kynntist ég neinum þeirra,
aðeins mannkostunum, mörgum og
stómm. Ég hef ekki þekkt barn-
betri mann. Það var gott að koma
í Einarsnesið til þeirra Ástu með
böm sín smá. Hann var elsti sonur
og bróðir, elsti tengdasonur, elsti
mágur og svili. Og það kom því
eins og af sjálfu sér að hann var
sannkölluð stoð og stytta. Móður
sinnar, sem hann heimsótti daglega
alla tíð eftir að faðir hans lést,
systkina sinna og alls frænd- og
tengdafólksins.
Hannes ferðaðist mikið á vegum
Smith og Norland hf. Á námsárum
mínum í útlöndum heimsótti hann
okkur Hólmfríði þegar hann gat
komið því við og bauð okkur í stór-
veislur á glæsilegum veitingahús-
um. Og síðan gaf hann okkur af-
ganginn af gjaldeyrinum sínum, svo
sem ekkert væri og aldeilis upp úr
þurm. Eins og besti stóribróðir.
Hannes gat verið dulur, var ekki
alltaf allra. En hann hafði snjallan
hug og heitt og hreint hjarta. Það
var lán að þekkja hann.
Halldór Ármann Sigurðsson.
Oft er skammt á milli gleði og
sorgar. í fímmtugsafmæli Ástu
systur minnar fyrir skömmu hitti
ég Hannes mág minn í síðasta
skipti. Ekki hefði ég trúað því þá
að það yrðu okkar síðustu fundir.
Hann lést á sjúkrahúsi í Edinborg
þann 20. apríl eftir hjartaáfall. Þau
hjón voru nýkomin til Edinborgar
í heimsókn til dóttur sinnar og unn-
usta hennar þegar áfallið kom.
Hannes fæddist í Reykjavík 8.
apríl 1939. Hanfi var sonur hjón-
anna Magnúsar Hannessonar, sem
látinn er fyrir nokkrum árum, og
Guðrúnar Þorsteinsdóttur.
Það var fyrir tæpum 30 árum
að leiðir okkar Hannesar lágu fyrst
saman. Ég man eftir eftirvænting-
unni hjá okkur systkinunum þegar
Ásta, elsta systir okkar, var vænt-
anleg heim í sveitina sina með
mannsefnið. Það var gaman að
kynnast Hannesi. Hann tók þátt í
leikjum okkar og störfum og varð
strax hinn besti félagi. Er leið mín
lá síðan til Reykjavíkur í skóla varð
ég heimagangur hjá þeim hjónum
og bjó seinna á heimili þeirra þijá
vetur. Þó að gott veganesti sé til
staðar þegar foreldrahús eru yfír-
gefín er það ekki alltaf nóg. Mikil-
vægt er að lenda með góðu sam-
ferðafólki sem ber hag manns fyrir
bijósti og leiðbeinir manni á krók-
óttum stígum lífsins. Það var því
bæði þroskandi og lærdómsríkt fyr-
ir mig að eiga samleið með manni
eins og Hannesi mín fyrstu ár fjarri
heimahögum. Af honum lærði ég
margt sem ég mun ávallt búa að.
Fyrir það er ég þakklátur.
Hannes hafði mikið yndi af tón-
list. Hann söng í Pólýfónkórnum
um árabil og síðar i Söngsveitinni
Fílharmóníu. Hann átti talsvert
safn hljómplatna og geisladiska
með sígildri tónlist sem hann spil-
aði mikið. Á námsárunum mínum
þegar tónlistaráhugi minn snerist
fyrst og fremst um dægurtónlist
settist Hannes oft niður með mér
og spilaði fyrir mig sígilda tónlist
og útskýrði fyrir mér um leið. Þann-
ig kynnti hann fyrir mér mörg af
fegurstu gullkomum tónbókmennt-
anna.
Ásta og Hannes eignuðust tvö
mannvænleg börn. Þau eru Guðrún
Margrét, markaðsfræðingur, fædd
1967 og Valdimar Kristinn, við-
skiptafræðinemi, fæddur 1970.
Guðrún hefur dvalið erlendis við
nám undanfarin ár en Valdimar er
enn í heimahúsum. Þau bera bæði
umhyggju og ástúð foreldranna
fagurt vitni.
Það er erfítt að lýsa mannkosta-
manni eins og Hannesi, en hann
var umfram allt heiðarlegur og
sjálfum sér samkvæmur og vart
fínnast traustari menn en hann var.
Nú þegar við kveðjum þennan
góða dreng vottum ég og fjölskylda
mín systur minni, bömunum, aldr-
aðri móður hans, systkinum og öðr-
um ástvinum okkar dýpstu samúð
og biðjum góðan guð að styrkja þau
í þungbærri sorg.
Kristinn Valdimarsson.
Kveðja frá samstarfsfólki
Vinnufélagi okkar og vinur,
Hannes N. Magnússon, lést fyrir
skömmu mjög óvænt langt fyrir
aldur fram og eftir stöndum við öll
harmi slegin og ráðþrota. Á litlum
og samhentum vinnustað sem okkar
þar sem mannabreytingar eru ekki
örar tengjast menn sérstökum
böndum sem í raun hafa gert okkur
að einni stórri fjölskyldu. Það er
því ekki að undra að sársaukinn sé
mikill þegar við þurfum að sjá á
eftir einum reyndasta starfsmanni
fyrirtækisins í blóma lífsins.
Hannes var einstaklega hrein-
skiptinn og heilsteyptur maður,
nokkuð skapmikill svo að stundum
gat hvesst nokkuð í kringum hann
en alltaf var stutt í blíðviðrið. Það
sem Hannes sagði stóð eins og staf-
ur á bók. Hann var nákvæmur og
gerði kröfur jafnt til sín sem ann-
arra. Hann var raunsær maður,
jafnvel um of að okkur fannst
stundum en þeim sem þekktu hann
best var ljóst að innst inni var hann
mikill tilfínningamaður.
Hannes var góður félagi og tók
með ánægju þátt í öllu félagsstarfí
okkar hjá Smith og Norland, hvort
sem um var að ræða ferðalög um
landið, spilakvöld eða leikhúsferðir.
Hann var menningarlega sinnaður
og þar var tónlistargyðjan hæst á
stalli. í 16 ár söng Hannes með
Pólýfónkórnum og þegar starfí þess
kórs lauk lagði hann ekki árar í bát
heldur tók upp þráðinn aftur með
Söngsveitinni Fílharmoníu. Það var
því ekki komið að tómum kofunum
hjá honum í tónlistarefnum enda
sótti hann flesta tónleika hér í borg
þar sem boðið var upp á sígilda
tónjist.
Á námsárum sínum í Þýskalandi
tengdist Hannes landi og þýskri
þjóð þeim böndum sem styrktust
enn í starfi hans hjá Smith og Nor-
land en þangað fór hann reglulega
á vegum fyrirtækisins sem og oft
í fríum sínum. Hann átti líka því
láni að fagna að sumir þýskra sam-
starfsmanna hans urðu persónuleg-
ir vinir hans og var okkur öllum
ljóst hvern hug þeir báru til hans.
Við kynntumst fjölskyldu Hann-
esar mjög vel, gæðakonunni Ástu
sem með fallegri söngrödd sinni
hefur hjálpað mörgum áttavilltum
söngmanninum hér í fyrirtækinu
inn á rétta braut þegar lagið hefur
verið tekið á árshátíðum og fyrir-
tækisferðum. Á börn þeirra, Gunnu
Möggu og Valdimar, lítum við sem
hluta af okkar hópi enda hafa þau
unnið hjá Smith og Norland í mörg-
um sumarfríum sínum af þeirri
samviskusemi sem við mátti búast
af börnum Hannesar og Ástu.
Hannes fylgdist mjög vel með
framvindu þjóðmála hér á landi sem
og því sem efst var á baugi erlend-
is. Hann hafði gott minni og var
fjölfróður jafnt um samtímann og
liðna tíð. Kom það berlega í ljós
þegar við á góðum stundum brugð-
um á leik, skiptum í tvö lið og efnd-
um til spurningakeppni meðal
starfsmanna. Þá var gott að vera
í sama liði og Hannes.
Hann var drengur góður sem við
eigum eftir að sakna sárt. Eftir sit-
ur þó minning um gegnheilan og
trygglyndan mann sem við munum
varðveita vel í huga okkar.
Við sendum innilegar samúðar-
kveðjur til Ástu, Guðrúnar Margrét-
ar, Valdimars, móður hans og
systkina sem og annarra aðstand-
enda og biðjum góðan guð að veita
þeim styrk í sorg þeirra.
Starfsfólk Smith
og Norland hf.
Fyrir tuttugu og átta árum, að
vori eins og nú, var ég að leita að
rafmagnsverkfræðingi með þýsku-
kunnáttu til starfa í fyrirtæki mínu.
Ein umsókn vakti sérstaka athygli
mína, en hún var frá tæknifræðingi
með stúdentspróf úr Verslunarskóla
íslands sem að auki var mað reynslu
í rafvirkjun úr fyrirtæki föður síns.
Eftir fyrsta viðtal okkar, þar sem
framkoma þessa unga manns ein-
kenndist af hreinskilni og ákveðnu
fasi, ákvað ég að ráða hann til
starfa og þannig kynntist ég Hann-
esi Magnússyni fyrst.
Það kom síðar í ljós, að framan-
taldir eiginleikar hans nýttust fyrir-
tæki mínu einstaklega vel. Smith &
Norland hefur frá öndverðu átt
samstarf við stór þýsk tæknifyrir-
tæki og er verk- og tæknifræði-
kunnátta alger forsenda fyrir ár-