Morgunblaðið - 08.08.1992, Page 19

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 8. ÁGÚST 1992
19
Minning:
Friðrik Davíðsson
Sunnudaginn 2. ágúst, lést á
Landspítalanum föðurbróðir okkar
Friðrik Davíðsson, eða Fiddi
frændi, eins og við systkinin köll-
uðum hann alltaf, eftir langa og
stranga baráttu. Fiddi fæddist 28.
desember 1917 í Fornahvammi í
Borgarfirði, og voru foreldrar hans
Davíð Stefánsson og Vilborg Jóns-
dóttir ættuð úr Njarðvíkum. Fiddi
var elstur átta systkina en tvö
þeirra dóu í æsku, tvíburabróðir
Fidda og eina stúlkan í hópnum,
Margrét, fjögurra ára gömul.
Bræður Friðriks eru Lúðvík, bú-
settur á Ásláksstöðum á Vatns-
leysuströnd, Þórir faðir okkar og
Marinó, báðir búsettir í Reykjavík,
Helgi búsettur í Vogum, Vatns-
leysuströnd, og Hafsteinn (d.
1985) en hann bjó lengst af á
Patreksfírði. Árið 1920 flutti fjöl-
skyldan búferlum á heimaslóðir
ömmu að Ásláksstöðum á Vatns-
leysuströnd og var það síðan aðal
heimili Fidda, þó svo að hann
dveldi jafnframt í Reykjavík og
stundaði þar vinnu, lengst af hjá
Pósti og síma, eða í rúmlega 40
ár. Það er ekki ætlun okkar að
rekja hér lífshlaup frænda okkar
heldur einungis að minnast hans
í nokkrum orðum því hann var
tíður gestur á heimili foreldra okk-
ar og ófáar voru ferðirnar suður
á Strönd til ömmu Vilborgar, og
þeirra bræðra Lúlla og Fidda.
Fiddi var hress og skemmtilegur
frændi, stríðinn, gamansamur og
einstaklega greiðvikinn. Hann
vildi allt fyrir alla gera, og lagði
oft á tíðum mikið á sig til að geta
„reddað“ þessu eða hinu og væri
minnst á að eitthvað vantaði var
allt eins víst að næsta dag stæði
Fiddi á tröppunum, búinn að
„redda því“ því það voru hans ær
og kýr. það er margs að minnast
í fari og háttum Fidda, eins og
hvað það var gaman að horfa á
hann borða. Það var fyrir okkur
matargikkina, ævintýri líkast að
sjá hvernig hann raðaði matnum
skipulega á diskinn og borðaði síð-
an af mikilli nautn og hvernig
hann settist alltaf í stigatröppuna
þegar hann fór í skóna sína, Og
hvað honum fannst við vera „kom-
in stutt“ eins og hann orðaði það,
þegar við vissum ekki þetta eða
hitt. Fiddi eignaðist son, Hermann,
búsettan í Keflavík.
Fiddi barst ekki á í lífínu eða
sóttist eftir veraldlegum gæðum,
með einni undantekningu þó.
Hann vildi góða eiga góða bíla.
Ekki í þeim tilgangi að geta
skroppið upp um fjöll og firnindi,
heldur til að „vesenast þetta“, eins
og hann komst að orði, og til þess
að fara suður á Ströndina sína.
En þar biðu hans ætíð ótal verk-
efni og þar undi hann sér best.
Fiddi vildi líka gera hlutina vel eða
bara sleppa því. Við minnumst
frásagna pabba af þessari áráttu
Fidda og hvernig hann, sem
ábyrgur elsti bróðir, lét þá mis-
kunnarlaust endurtaka verk sem
honum þótti ekki nógu vel unnin.
Náttúran átti sterk í tök í Fidda.
Þannig fylgdist hann grannt með
þeim tijám sem hann ásamt starfs-
félögum hjá Pósti og síma gróður-
setti fyrir mörgum árum í Heið-
mörk og þangað fór hann í hinsta
sinn skömmu fyrir andlát sitt. Við
kveðjum Fidda frænda með sökn-
uði og þakklæti og vitnum í skáld-
ið góða frá Fagraskógi, Davíð
Stefánsson, þar sem hann segir í
kvæðinu sumarmál:
Svo snauð er engin íslensk sál
að elska ei ljósið bjarta,
að finna ei sérhver sumarmál
til sólargleði í hjarta,
að finna ekki þunga þrá
til þess að vaxa og gróa,
við slíka yndissjón að sjá
allt sefgrænt, tún og móa
Hvíli hann í friði.
Ellen, Þórdís, Linda og Páll.
Saga Fáskrúðsfjarðar skráð
Fáskrúðsfirði.
SÖGUFÉLAG Fáskrúðsfjarðar
hefur ákveðið að hefja ritun á
sögu Fáskrúðsfjarðar og er
áætlað að fyrsta áfanganum,
þættir úr sljórnmálasögu, verði
lokið á vordögum 1993. Til
þessa verkefnis hefur verið
fenginn Kristmann Hallsson
sem stundar BA-nám í sagn-
fræði við Háskóla íslands og er
áætlað að þessi fyrsti hluti verði
jafnframt lokaverkefni hans við
skólann.
Kristmann sagði að þetta verk-
efni hefði hlotið mikinn og góðan
skilning forsvarsmanna hreppsins
og vildi hann koma á framfæri
þakklæti til hreppsnefndar og
sveitarstjóra en þess má geta að
Kristmann hefur fengið aðstöðu á
skrifstofu Búðahrepps. Kristmann
sagði að allar upplýsingar um bréf,
bækur o.fl. væru mjög vel þegnar
og tekið væri á móti þeim á skrif-
stofu Búðahrepps á venjulegum neinu nema vera búið að fullvissa .
skrifstofutíma. Hann benti jafn- sig um að það hefði ekkert heimil-
framt á að fólk ætti ekki að henda dagildi. - Albert
Kristmann Hallsson á skrifstofu sinni.
Morgunblaðið/Albert Kemp
Þrjátíu ára fermingarböm hittast
Trékyllisvík.
í TILEFNI þess að þrjátíu ár
eru liðin frá fermingu sinni
ákváðu nokkur fermingarbörn
séra Magnúsar Runólfssonar í
Árnesi að koma saman og gera
sér glaðan dag. 31. júlí sl. hitt-
ust þau í Finnbogastaðaskóla,
gamla skólanum sínum, og
héldu upp á fermingarafmælið.
Af ellefum börnum sem fermd
voru 6. maí 1962 eru aðeins tvö
enn búsett í hreppnum en hin
halda þó tengslum við heimasveit
sína og koma þangað reglulega.
Til þess að minnast þessara tíma-
móta ákváðu þau að gefa Finn-
bogastaðaskóla eitthvað_ sem nýst
gæti við skólastarfið. í samráði
við Ragnhildi Birgisdóttir skóla-
stjóra var ákveðið að gefa hefil-
bekk til að bæta aðstöðu til smíða-
kennslu.
Að lokinni afhendingu var svo
haldin matarveisla, bemskubrek
rifjuð upp og slegið á létta strengi.
- V. Hansen
Sigurður Kristins-
son - Kveðjuorð
Fæddur 27. október 1912
Dáinn 26. júlí 1992
Þegar góðir vinir ljúka för sinni
hér á jörð er manni tamt að líta
yfír farinn veg, skoða lífshlaup
hins látna, rifja upp liðnar stundir
og skoða samskiptin við þann sem
er að kveðja. Oftast verða ákveðn-
ir þættir öðrum yfírsterkari og i
minningunni um vin minn, Sigurð
Kristinsson, sem nú hefur kvatt
þetta tilverustig, stendur upp úr
sú mikla hlýja og velvild, sem hann
sýndi mér og mínum alla tíð allt
frá því ég kom fyrst á heimili hans
sem kornungur drengur og alla tíð
síðan. Mér er ljúft og skylt að
minnast Sigurðar með nokkrum
orðum við leiðarlok.
Sigurður fæddist í Reykjavík og
var fímmti í röðinni af sex systkina
hópi í dæmigerðri álþýðufjölskyldu
þessara tíma þar sem lífsbaráttan
var hörð og hver vinnufær hönd
til aðstoðar við framfærslu §01-
skyldunnar var vel þegin. Hann
mun því fljótt hafa tekið til hend-
inni við fískvinnu og fleira sem til
féll. Um þessar mundir var bílaöld-
in að ganga í garð og eins og fleiri
ungir menn heillaðist Sigurður af
þessari nýju tækni og sautján ára
gamall var hann farinn að aka
rútu hjá Steindóri, einkum norður
í land og suður með sjó. Um 1943
hóf hann síðan akstur á eigin leigu-
bíl hjá Hreyfli og stundaði leigu-
akstur allt til ársins 1960 að hann
hætti leiguakstri og gerðist verk-
stjóri hjá Pétri Kr. Ámasyni, sem
á þessum árum var umsvifamikill
byggingaverktaki. Hjá honum
starfaði Sigurður u.þ.b. áratug.
Siðasta áratuginn af starfsævi
sinni vann Sigurður síðan hjá
Áhaldahúsi Seltjarnamesbæjar og
lauk þar farsælli starfsævi sinni.
Sigurður kvæntist 5. júní 1943
móðursystur minni, Huldu Þor-
bergsdóttur frá Jaðri í Garði og
þar steig hann eflaust sitt mesta
gæfuspor í lífinu því allir sem til
þekkja vita, hversu vel Hulda
reyndist manni sínum, ekki síst í
erfíðum veikinum síðustu árin.
Hjónin bjuggu fyrst á Rauðarár-
stíg 13, síðan í húsi sem þau
byggðu sjálf við Granaskjól 28 og
síðast að Unnarbraut 28. Sigurður
og Hulda eignuðust þijár dætur,
en þær em: Bergþóra f. 2. mars
1944, Guðrún Kristín f. 31. desem-
ber 1947 og Jórunn Hulda f. 2.
apríl 1953. Aður, þ.e. 25. desem-
ber 1935 hafði Sigurður eignast
soninn Kristin með Sigríði Jóns-
dóttur. Barnabömin eru orðin 10
og bamabarnabörnin 2.
Síðustu árin urðu Sigurði vini
mínum erfíð. Fljótlega eftir að
hann lét af störfum hófst illvíg
barátta við ólæknandi sjúkdóm,
sem magnaðist stig af stigi og lauk
með sigri mannsins með ljáinn. Það
hefur verið aðdáunarvert að sjá
þá nærgætni og þolinmæði, sem
Hulda og dæturnar hafa sýnt í
þessari erfíðu baráttu. Síðustu tvö
árin dvaldi Sigurður á Hjúkranar-
deild Heilsuvemdarstöðvar
Reykjavíkur þar sem hann lést 26.
júlí sl.
Persónulega á ég honum Sigga
Kristins margt að þakka. Á heim-
ili hans og Huldu frænku dvaldi
ég langdvölum í æsku, til dæmist
þegar dapurt heilsufar sveinsins
gerði nálægð við færastu lækna
þess tíma nauðsynlega. Ófá munu
þau skiptin sem Siggi rauk til og
sótti lækni þegar heilsufar undir-
ritaðs dapraðist, enda mun hann
stundum hafa sagt í gamni: „Ég
á nú lífíð í honum“. Á heimili Sigga
og Huldu var ávallt gott að koma
og fínna, hve maður var innilega
velkominn. Þær stundir era og
verða ijársjóður í minningunni og
fást seint fullþakkaðar.
Ég kveð Sigurð vin minn með
þökkum fyrir allt og von um, að á
núverandi tiverastigi líði honum
vel. Margt er ósagt hér að framan,
margar góðar minningar, sem ég
kýs fremur að eiga með sjálfum
mér en setja á prent. Guð blessi
minningu Sigurðar Kristinssonar.
Guðmundur Jóelsson.
Afmælisrit í tilefni
80 ára skátastarfs
SÉRSTÖK afmæl-
isútgáfa Skáta-
blaðsins hefur ver-
ið gefin út vegna
áttatíu ára afmælis
hreyfingarinnar á
þessu ári. Undirtit-
Ul blaðsins er
„Skátastarf á ís-
landi í áttatíu ár“
og er efni þess I
samræmi við það.
Ritstjóri blaðsins
var Helgi Gríms-
son.
í ritstjórnargrein
segir að í ár séu einn-
ig 70 ár liðin frá upp-
hafí starfs kven-
Fjölmargar myndir prýða afmælisritið, m.a.
þessi af ungum skátum, þeim Sverri og Dav-
íð Sch. Thorsteinssyni og Snorra Karlssyni.
skáta, 60 ár frá stofnun Hjálpar-
sveita og í 50, ár hefðu skáta-
íþróttir verið stundaðar á Úlfljóts-
vatni. Þar segir og að blaðið helg-
ist öllum þessum merku áföngum
í sögu skátastarfs á íslandi.
Ýmsir rita ávörp í afmælisblað-
ið og má þar nefna Barböru G.
Hayes, formann alþjóðasamtaka
kvenskáta, Ólaf G. Einarsson,
menntamálaráðherra, og Vigdísi
Finnbogadóttur forseta Islands. í
blaðinu er auk þess að fínna fjöl-
mörg viðtöl við skáta og pistla
þar sem gjarnan er litið um öxl.
Séilia'ðiujíar
i l>loimi»Urr> liiiginii
\ iri öll la Uila-ri
®blómaverkstæði 1
INNAfel
Skólavörðustíg 12.
á liorni Hergstaðastrætis,
sími 19090