Morgunblaðið - 30.12.1992, Side 13

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. DESEMBER 1992
Egill Ólafsson/ Blátt blátt
Tónleikar með helgiblæ
- segir Magnús Baldvinsson óperu-
söngvari um einsöngstónleika sína
Magnús Baldvinsson óperusöngvari heldur einsöngstónleika í
Langholtskirkju 2. janúar næstkomandi ásamt Ólafi Vigni Alberts-
syni pianóleikara, og flytja þeir verk eftir Bach, Beethoven, Mend-
elssohn, Wennerberg, Franck, Malotte o.fl. Tónleikamir hefjast
klukkan 20.30. „Eg hafði jólatímann í huga þegar ég valdi verk
á efnisskránna," segir Magnús, í spjalli við Morgunblaðið, sem
syngur einnig í Jólaoratoriu Bachs með kór Langholtskirkju á
tónleikum 29. og 30. desember, „og að þetta eru fyrstu einsöngs-
tónleikar sem ég held í kirkju. Þessi tvöfalda ástæða ljær tónleikun-
um viðeigandi helgiblæ og þjónar vel til að minna fólk á hinn
sanna boðskap jólanna sem okkur hættir til að gleyma í öllu
amstrinu."
Meðal verka á efnisskránni er
Sál mín er hljóð úr oratoríunni
Elías eftir Mendelssohn, er byggir
á boðskapnum um að treysta á
guð sinn, Lofsöngur Beethovens
og verk sem Wennerberg samdi
við sálm nr. 24, og boðar að mað-
urinn eigi að opna guði hjarta sitt.
„Eiginlega er þetta arfleifð mín,“
segir Magnús aðspurður um trúar-
leg tengsl tónleikanna, „enda er
ég alinn upp að þessu leyti hjá
KFUM, og því er helgiblærinn til-
kominn af ræktunarsemi við upp-
runann."
Magnús Baldvinsson stundaði
nám í Söngskólanum í Reykjavík
frá 1984 til 1987, hélt til Bloom-
ington í Indiana-ríki í Bandaríkj-
unum til framhaldsnáms, og hefur
verið á samningi hjá óperunni í
San Francisco síðan júní 1991, og
stendur sá samningur til ársloka
1993. Óperan í San Francisco hef-
ur aðra stærstu fjárhagsáætlun
ópera í Bandaríkjunum, næst á
eftir Metropolitan- óperunni í New
York, og tekur óperuhúsið rúm-
lega þrjú þúsund áhorfendur.
Magnús er bassasöngvari og lýsir
sjálfur rödd sinni sem „ljósri og
lýrískri bassarödd". Hann er á
góðri leið með að skapa sér nafn
sem söngvari í Bandaríkjunum,
og hefur á þessu ári spreytt sig á
hlutverkum í Toscu eftir Puccini,
Boris Godunov eftir Mússorgskí,
Fidelio eftir Beethoven og Andrea
Chénier eftir Giordani, svo eitt-
hvað sé nefnt. „Það er svartur
flekkur á mannorði flestra persóna
sem bassasöngvarar syngja,“ seg-
ir Magnús, „og þeir vinna sjaldn-
ast hjarta stúlkunnar í ieikslok,
það gera tenórarnir. Færri hlut-
verk eru því skrifuð fyrir bassa.
En samkeppnin og framboðið af
bassahlutverkum er þess vegna
aðeins minni, sem er ágætt á þess-
um eitilharða markaði sem þarna
er. Markaðurinn er þéttsetinn og
verður sífellt erfiðara að koma sér
fyrir. Þannig fækkar þeim sem
verða stjömur yfir nótt.“
Á næsta söngári hjá óperunni
í San Francisco syngur Magnús á
Strauss-hátíð þar sem meðal ann-
ars vérða fluttar óperumar
Salóme, sem er Biblíusögn í út-
færslu eftir Oscar Wilde, Daphne
og Capriccio við texta eftir Clem-
ens Krauss, og einnig syngur
Magnús í Meistarasöngvumnum
eftir Wagner og Puritani eftir
Magnús Baldvinsson
Bellini, Piquedame eftir
Tsjajkovskí og La Boheme eftir
Puccini. Magnús segist vera búinn
að koma sér vel fyrir utan, og
hyggi ekki á heimför nema ástand-
ið hérlendis breytist vemlega hvað
varðar starfsgmndvöll og annað
það er tengist hinum þrönga ís-
lenska ópemheimi. „Ég hefði ekk-
ert á móti því að starfa á heima-
slóðum, en söngvarar eiga aldrei
fast heimili og ég geri mér grein
fyrir þessum fylgikvilla starfsins
þótt ríkisfang mitt og lögheimili
séu og verða íslensk. En ég er
alltaf óðfús að koma heim. Og
þegar Jón Stefánsson hafði sam-
band við mig og bauð mér að
syngja með Langholtskórnum,
greip ég því tækifærið fegins
hendi og nota það til hins ítrasta
með því að haida einsöngstónleika
líka, þótt undirbúningstíminn hafí
verið skammur."
I skugga meistaraverks
Ef til vill hefði verið skynsam-
legt af Agli að láta ein jól líða á
milli þessara tveggja verka sinna
á tónlistarsviðinu, því óhjákvæmi-
lega ber maður þessa afurð saman
við hina fyrri. Listamaðurinn Egill
Ólafsson stendur hins vegar
óhaggaður eftir sem áður enda er
„Blátt, blátt“ ekki nema örlítið
brot af öllu því sem hann hefur
að bjóða úr nægtarbrunni hæfi-
leika sinna.
legá mjög vaxandi söngkona um
þessar mundir og hún syngur með
Agli í fleiri lögum og gerir það
vel. Einnig er ástæða til að nefna
þátt hinnar söngkonunnar á þess-
ari plötu, Berglindar Bjarkar, svo
og annarra aðstoðarmanna: Björg-
vins Gíslasonar á gjtar, mandolín
og sítar, Ásgeirs Óskarssonar á
slagverk og Haralds Þorsteinsson-
ar á bassa, sem bera hitann og
þungann af undirleiknum ásamt
Agli, sem leikur á hljómborð. Allt
þetta fólk skilar sínu með mikilli
prýði. í laginu „Ég horfi niður“
nýtur Egill aðstoðar Jónasar Þóris
á píanó, Richards Corn á bassa,
Oliver Manoury bandoneon auk
Ásgeirs á slagverk og þar eru að
sjálfsögðu á ferðinni toppmenn,
en lagið sjálft þykir mér frekar
leiðinlegt enda lítið fyrir tangó,
nema að hann sé ósvikinn upp á
argentíska móðinn. Síðasta lagið
á disknum, „Far vel“ kemur líka
eins og skrattinn úr sauðaleggnum
og minnir einna helst á breska
léttpoppið frá sjöunda áratugnum.
Það er í sjálfu sér gott og blessað
og ef Egill vill hafa svona tónlist
á plötunni sinni þá er það auðvitað
hans mál.
Það sparast
1.627,- kr.
ÞAÐ SPARAST ALLT AÐ 20%
Á ÖÐRUM VÖRUFLOKKUM EF KEYPT ER
í HEILUM KÖSSUM!
PLASTMÖPPUR, GATAPOKAR, SKIPTIBLÖÐ, STAFRÓF,
REIKNIVÉLARÚLLUR, TÖLVUMIÐAR, TÖLVUBINDI,
DISKLINGABOX OG MARGT FLEIRA Á TILBOÐSVERÐI!
BANTEX BREFABINDI
Magn 20 stk.
Verð 6.120,-kr.
Tilboð 4.498,- kr.
Hljómplötur
Sveinn Guðjónsson
Það getur verið erfitt fyrir lista-
menn að fylgja meistarastykkjum
eftir og líklega er Egill Ólafsson
að upplifa það þessa dagana. Fyr-
ir ári síðan sendi hann frá sér
sólóplötu, „Tifa, tifa“, sem var
kjörin „plata ársins" og það verð-
skuldað, enda með betri plötum
sem hér hafa heyrst. Nú er komin
önnur plata frá Agli, „Blátt, blátt“,
sem sver sig í ætt við hina fyrri,
en stendur henni þó nokkuð að
baki. Það er einkum í lagasmíðun-
um sem mér þykir Egill hafa fat-
ast flugið því að í sjálfri túlkun-
inni bregst honum ekki bogalistin
frekar en fyrri daginn. Og um
hljóðfæraleik og flutning verksins
í heild er margt gott að segja,
enda valinn maður í hveiju rúmi.
Eins og áður segir er ákveðinn
tónn í þessari nýju plötu sem
minnir á „Tifa, tifa“ og í bland
má greina áhrif frá þjóðlegri
þursatónlist, miðaldastemmum
með klassísku ívafi og svo leikhús-
tónlist, sem að mínu mati orkar
dálítið tvímælis í þessu samhengi.
Fyrir bragðið fær platan svolítið
tætingslegt yfirbragð, sem ef til
vill má flokka undir fjölbreytni,
en einhvern veginn finnst mér að
þessi blanda hafi ekki heppnast
alveg nógu vel.
Ýmislegt gott má þó um verkið
segja og „Blátt, blátt“ hefur að
geyma nokkur góð lög og ýmsar
skemmtilegar hugmyndir. Lagið
„Seint á kvöldin" er til dæmis
prýðilegt lag og sömuleiðis titillag-
ið „Blátt, blátt“ og „Myrta og rós-
ir“ er líka vel útfært lag að mínu
mati. í laginu „Hika, hika“ bregð-
ur fyrir stuðmannaþeli með
skemmtilegum raddbeitingum,
góðum texta og liprum hljóðfæra-
leik. Eins þykir mér lagið „Til
hvers?“ áhugavert þar sem Egill
er að þreifa fyrir sér í klassíkinni
og í söngnum nýtur hann aðstoðar
Guðrúnar Gunnarsdóttur og kórs
Langholtsskóla. Guðrún er greini-
Nýjar
bækur
■ Nýtt bindi bókaflokks-
ins íslenskur annáll eftir
Viíhjálm Eyþórsson er
komið út. Aðþessu sinni
er fjallað um atburði ársins
1986.
í kynningu útgefanda segir
m.a.: „Árið 1986 er minni-
stætt fyrir ýmissa hluta sak-
ir. Hagvöxtur var meiri og
aflabrögð betri en nokkru
sinni fyrr, en þó var verðbólg-
an áfram af fullum krafti.
Farið var inn á nýjar brautir
í kjarasamningum þegar verð
var lækkað á bílum og mörg-
um öðrum vörum í stað mik-
illa beinna launahækkana.
Hafskipsmálið hélt áfram að
vinda upp á sig og beindist
inn á nýjar og stundum
óvæntar brautir. Nýtt orð
bættist í orðaforða lands-
manna: Gleðibankinn. Einn
atburður yfirskyggir þó alla
aðra; leiðtogafundurinn. í
umfjöllun um hann er, eins
og ávallt í íslenskum annál,
lögð höfuðáhersla á þá þætti
sem snúa að Islandi og Islend-
ingum.
Útgefandi er Bókaútgáf-
an íslenskur annáll. Bókin
er 336 bls. og kostar 1.080
krónur.
Mál ImI og menning
Síðumúla 7 - 9, sími: 68 8 577 • Laugavegi 18, sími: 2 42 40
ÖRKIN 2010-100