Morgunblaðið - 28.04.1993, Síða 31

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. APRÍL 1993
31
Minning
Knútur Hoiriis
Fæddur 22. maí 1922
Dáinn 20. apríl 1993
Því miður gat ég ekki fylgt vini
mínum, Knúti Hoiriis, síðasta spöl-
inn, er hann var jarðsunginn frá
Keflavíkurkirkju, að viðstöddum
stórum vinahópi, hinn 24. þessa
mánaðar.
Kynni okkar Knúts hófust um
það bil fjórum árum eftir að hann
tók við stöðvarstjórastarfi Hins ís-
lenzka steinolíuhlutafélags, síðar
Olíufélagsins hf. á Keflavíkurflug-
velli. Ég hafði þá stopula vinnu, en
von á fjölgun í fjölskyldunni. Dag
nokkurn var barið að dyrum. A
tröppunum stóð hár maður og
myndarlegur. Hann kynnti sig tor-
kennilegu nafni og kvaðst kominn
að bjóða mér starf á skrifstofu
Esso á flugvellinum. Þetta varð eft-
irminnilegur gleðidagur hjá fjöl-
skyldunni.
Okkur Knúti og fjölskyldum okk-
ar varð fljótt vel til vina og sam-
skipti mikil. Við ferðuðumst meðal
annars nokkuð saman. Enn er okk-
ur hjónunum minnisstæð fyrsta
ferðin, sem við fórum með Knúti á
fallega Buicknum hans, sem mig
minnir að sé af árgerð 1947, og
er raunar enn sem nýr. Þessi ferð
var hvorki löng né erfið, aðeins
farið í kríueggjaleit suður á Hvals-
nes með fremur rýrri eftirtekju, en
hún var upphafið að fleiri ánægju-
legum ferðum. Aðeins eru um tvær
vikur síðan Knútur rifjaði ferðasög-
una upp í samtali við konu mína.
Leiðir skildu um skeið, en lágu
saman aftur, er Knútur bauð mér
starf umsjónarmanns með bygg-
ingu bílaþjónustustöðvar á Keflavík-
urflugvelli og í framhaldi af því starf
yfirmanns stöðvarinnar og annarra
bílabenzínstöðva félagsins innan
varnarsvæðisins. Að þessu sinni var-
aði samstarf okkar í sjö ár.
Knútur var traustur vinur vina
sinna. Sem yfirmaður átti hann til
að vera nokkuð harður og allt að
því smámunasamur, en enginn var
betri og hjálplegri starfsmönnum,
ef eitthvað bjátaði á. Stundum
fannst mér þó nóg um smámunasemi
hans, og eitt sinn, er ég var að ljúka
vinnudegi, fannst mér hann enn einu
sinni vega ómaklega að mér. Ég
stóðst ekki mátið, hellti mér yfir
hann og rauk út. Ekki var ég fyrr
kominn til vinnu morguninn eftir,
en siminn hringdi. Það var Knútur.
Það fýrsta, sem hann sagði, var:
„Bjössi minn, erum við ekki vinir
enn?“ Eftir þetta- hefur aldrei borið
skugga á vináttu okkar og aldrei
farið styggðaryrði okkar á milli.
Samstarf okkar hófst aftur með
okkur fyrir 25 árum, er við vorum
meðal stofnenda Björgunarsveitar-
innar Stakks, Keflavík-Njarðvík,
þar sem hann var einn forgöngu-
mannanna. Þar áttum við gott sam-
starf um árabil, jafnt við uppbygg-
ingu sveitarinnar og tækjakosts
hennar, æfingar, leitar- og björgun-
arstörf, ferðalög og skemmtanir.
Ég hafði kynnst því áður, hvað
Knútur gat verið skemmtilegur fé-
lagi. Fáir kunnu jafn mikið af
bröndurum og hann, og enn færri
sögðu þá jafn vel. Sem veislustjóri
á árshátíðum fór hann á kostum,
þar hafði enginn farið í föt hans.
Fyrir skömmu var ég við útför
háaldraðrar konu í Keflavík. Þar
voru Knút færðar sérstakar þakkir
fyrir góðvild við hana. Mér fannst
það lýsa vel, hvern mann hann hafði
að geyma.
Við hjónin kveðjum góðan vin
og félaga og vottum ástvinum hans
samúð okkar.
Björn Stefánsson.
Knútur Iloiriis var faðir Margrét-
ar, æskuvinkonu minnar. Margrét
er jafnframt eina barn hans og Ellu.
Hún var svo sannarlega auga-
steinninn í lífi hans. Þegar við vor-
um yngri var Knútur ávallt að gera
eitthvað fyrir okkur stelpurnar.
Sérstaklega eru mér minnisstæðar
ferðir okkar í sumarbústað fjöl-
skyldunnar við Meðalfellsvatn.
Þangað fórum við oft um helgar,
en á leiðinni var ávallt stoppað á
Hótel Esju og við fengum okkur
hamborgara. Við máttum alltaf
koma með og áttum þar yndislegar
stundir. Við reyndum okkur í veiði-
mennskunni, spiluðum á kvöldin og
nutum þess að vera í sveitinni.
Það var ávallt gaman að heim-
sækja Margréti þegar pabbi hennar
var heima. Hann var nefnilega van-
ur að kalla á okkur inn í vinnuher-
bergið sitt og draga þá fram gömlu
silfurlituðu dósina, en þar geymdi
hann ávallt saltpillur.* Knútur lét
ekki heldur sitt eftir liggja í að
auka menntun okkar því það var
ósjaldan sem hann dró pússluspilið
fram með öllum þjóðfánunum.
Hann taldi nefnilega mjög mikil-
vægt að þekkja fánana og er ég
honum í dag fyllilega sammála og
einnig mjög þakklát.
Knútur var mikill tungumála-
maður. Það var eiginlega alveg
sama hvaða tungumál það var,
ávallt gat hann bjargað sér. Gott
dæmi um þetta er að þegar ég kom
heim síðastliðið sumar eftir að hafa
dvalið í eitt ár í Þýskalandi, þá
hringdi ég í Margréti og er Knútur
uppgötvaði hver ég var byijaði hann
að tala þýsku á augabragði.
Knútur var yndislegur maður
sem lifði lífinu með bros á vör.
Elsku Margrét, EUa og ijöl-
skylda, megi guð vera með ykkur
á þessari miklu sorgarstund. En
munið að það voruð þið sem veittuð
honum yndislegt líf.
Thelma Jónsdóttir.
Það mun hafa verið á fyrstu dög-
um aprílmánaðar árið 1959, sem
leiðir okkar Knúts Höiriis lágu fyrst
saman. Frá þeim degi og til þess
tíma árið 1991, þegar ég hætti störf-
um hjá Olíufélaginu hf., áttum við
dagleg samskipti. Kynni okkar og
samstarfi var því æði langt og stóð
þannig óslitið í 32 ár. Síðustu tvö
árin hefur fundum okkar fækkað,
þótt við höfum notað flest tækifæri
til að hittast og spjalla um sameigin-
leg áhugamál.
Knútur Höiriis var fæddur 22.
maí 1922. Móðir hans Margrét var
dönsk og kom hingað til lands til
þess að sjá um rekstur Sápuhússins
í Austurstræti 17 í Reykjavík og rak
þá verslun um langt árabil. Hún
giftist Bimi Skúlasyni sem gekk
Knúti í föðurstað. Knútur lærði bif-
vélavirkjun hjá Fordumboðinu í
Reykjavík, en fór síðan í framhalds-
nám til Kaupmannahafnar.
Það var á árinu 1947 sem Knútur
réðst til Olíufélagsins hf. til þess að
taka að sér að stjórna starfsemi fé-
lagsins á Keflavíkurflugvelli. Knútur
var þá fyrir stuttu kominn heim frá
Danmörku, þar sem hann hafði ver-
ið við nám og störf öll stríðsárin.
Olíufélagið hf. var þá nýlega stofnað
og féll það í hlut Knúts að byggja
upp og móta starf félagsins á Kefla-
víkurflugvelli, en starfsemin þar var
fyrstu árin og fram til 1960 rekin
undir nafni Hins. ísl. steinolíuhluta-
félags, sem var dótturfyrirtæki Olíu-
félagsins hf. Það var því vissulega
mikið vandaverk, sem Knúti var fal-
ið, en það mun fljótlega hafa komið
í ljós að þar var réttur maður á rétt-
um stað. Menntun hans í vélfræði
naut sín mjög vel í þessu starfi.
Allt sem snerti véltækni lá opið fyr-
ir honum og hann var óvenju hug-
myndaríkur við að fínna lausnir á
tæknilegum vandamálum sem upp
komu. Mér var það strax ljóst á
þessum apríldögum fyrir 34 árum
er ég skoðaði starfsemi þá sem Knút-
ur stjórnaði, að þar var öll vinna vel
skipulögð, mikil snyrtimennska við-
höfð og öllum tækjum sérlega vel
við haldið.
í stuttu máli, af þessum vinnustað
þurfti ég sem nýráðinn forstjóri Olíu-
félagsins hf. ekki að hafa áhyggjur.
Raunin varð sú að hann stjórnaði
þessari starfsemi, öll þessi ár, af
þeirri samviskusemi og myndarskap
að eftir var tekið. Hann þurfti í störf-
um sínum að hafa samskipti við
marga menn, þar á meðal yfirmenn
varnarliðsins á Keflavíkurflugvelli,
og er mér vel kunnugt um að hann
ávann sér traust og virðingu allra
þessara manna. Á Keflavíkurflug-
velli hafa aldrei orðið meiriháttar
slys eða óhöpp hjá Olíufélaginu hf.
við eldsneytisafgreiðslu herflugvéla
og hafa starfsmenn félagsins ítrekað
hlotið viðurkenningu frá yfírstjórn
varnarliðsins fyrir óhappalaus störf.
Þótt margir eigi hér hlut að máli
var hlutur Knúts sem stjórnanda
starfseminnar stærstur í þessu efni.
Á síðari árum fór Knútur oft með
mér til samninga við yfírvöld í Wash-
ington um þjónustu þá sem Olíufé-
lagið hf. annaðist fyrir varnarliðið á
Keflavíkurflugvelli. Það var sannar-
lega ekki ónýtt að hafa hann við
hlið sér við slíkar aðstæður, enda
þekkti hann alla hluti á Keflavíkur-
flugvelli og var úrræðagóður ef
óvæntir hlutir komu upp. Hann var
líka sérlega góður ferðafélagi, glað-
ur og gamansamur. Af framansögðu
er ljóst að lífsstarf Knúts var hjá
Olíufélaginu hf. Hann gegndi þar
ábyrgðarmiklu starfi, sem var mjög
þýðingarmikið fyrir félagið. Hollusta
hans við félagið sem hann starfaði
fyrir var óvenju traust. Hann vildi í
öllu sjá sóma þess og sparaði sig
hvergi í þeirri viðleitni að gæta hags-..
muna Olíufélagsins hf.
Knútur stundaði mikið fjallaferð-
ir, sérstaklega á yngri árum, og
hafði einnig mikið dálæti á lax- og
silungsveiðum. Hann naut sín vel í
slíkum ferðum og sagði vel frá ýms-
um ævintýrum, sem fyrir komu í
ferðum úti í fijálsri náttúru. Á slík-
um stundum var hann hrókur alls
fagnaðar.
Knútur var tvíkvæntur. Fýrri
kona hans var Anna Nikulásdóttir
og áttu þau þijú börn, Maríu, sem
búsett er í Svíþjóð, Tómas, renni-
smið, sem starfar hjá Samskipum,
og Björn, rekstrarfræðing, sem
starfar hjá Samskipum í Bandaríkj-
unum. Eftirlifandi kona Knúts er
Elín Guðmundsdóttir og áttu þau
eina dóttur, Margréti Elísabetu.
Við fráfall Knúts Höiriis koma í
huga minn margar minningar frá
löngu samstarfí. Þessar minningar
eru allar góðar. Ég minnist manns,
sem var hreinskilinn og hollráður
og vildi í hveiju máli koma góðu til
leiðar. Hann var viðkvæmur og tók
nærri sér allt óréttlæti. Að leiðarlok-
um er mér efst í huga þakklæti fyr-
ir að hafa fengið að vinna með Knúti
í meir en þijá áratugi og þakklæti
fyrir vinsemd og ljúfa samfylgd.
Ég votta konu hans og börnum
dýpstu samúð.
Vilhjálmur Jónsson.
t
_ INGIBJÖRG JÓNSDÓTTIR,
Skinstad,
Fjeld, Nord-Odal,
Noregi,
er látin.
Jarðarförin fer fram frá Mo kirkju í Noregi fimmtudaginn 29. apríl
kl. 13.00 að norskum tíma.
Systkini og systkinabörn.
t
Móðir okkar,
HALLDÓRA ÁSMUNDSDÓTTIR,
áðurtil heimilis á
Lindargötu 52,
Reykjavík,
lést á dvalarheimili aldraðra í Seljahlíð, Reykjavík, mánudaginn
26. apríl. /
• Karl Magnússon,
Jón Reynir Magnússon.
t
Systir mín,
FJÓLA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Tómasarhaga 28,
sem lést 21. apríl, verður jarðsungin frá Fossvogskapellu fimmtu-
daginn 29. apríl kl. 15.00.
Finnborg Kristjánsdóttir.
t
Sonur okkar,
GUNNAR PÉTURSSON,
lést af slysförum í Jóhannesarborg þann 26. apríl 1993.
Fyrir hönd eiginkonu, systkina og annara vandamanna,
Anna Lfsa Gunnarsdóttir,
Pétur Erlendsson,
P.O. Munster 4278,
Natal, Suður-Afrfku.
t
Elskulegur eiginmaður minn,
ARTHURL. ROSE
lést þann 20. apríl sl. i sjúkrahúsi í Jacksonville.
Jarðarförin fór fram 23. apríl.
Þóra Oddsdóttir Rose,
6336 Diane Rd.,
Jacksonville,
Florida 32211,
U.S.A.
t
Ástkœr faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÓLAFUR EIRÍKSSON,
Yrsufelli 11,
andaðist í Borgarspítalanum mánudaginn 26. apríl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Rögnvaldur Ólafsson,
Jens Ólafsson, Helga Ólafsdóttir,
Kristján Ólafsson, Valgerður Guðmundsdóttir,
Hafliði Ólafsson, Halla Einarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT STEFÁNSDÓTTIR
frá Kleyfum, Gilsfirði,
Grandavegi 47,
Reykjavik,
lést í Landspítalanum að kvöldi dags
26. apríl.
Kári ísleifur Ingvarsson,
Katrín Sigrfður Káradóttir, Ölver Skúlason,
Stefán Arnar Kárason, Stefanía Björk Karlsdóttir,
Anna Káradóttir, Karsten Iversen,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GÍSLI ÁRMANN EINARSSON,
Engjavegi 3,
Selfossi,
lést í Sjúkrahúsi Suðurlands 25. aprjl.
Jarðarförin ferfram föstudaginn 30. apríl í Fossvogskirkju kl. 15.00.
Guðbjörg Eyvindsdóttir,
Laufey Ármannsdóttir, Hans Albert Knudsen,
Steinþór Ómar Guðmundsson, Jóhanna Jónsdóttir,
Einar Ármannsson, Ásdfs Garðarsdóttir,
Freydís Ármannsdóttir, Helgi Sigurjónsson,
barnabörn og barnabarnabarn.