Morgunblaðið - 12.06.1993, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. JÚNÍ 1993
,71 ér er /évÖLdma.tun'nn. þ)nny ég
cr bum cuf boncu golfi& ■ "
Mcð
morgimkafílnu
Jæja elskan, bráðum mun
draumurinn um að búa í stærra
húsi rætast. Skattalöggan var
að tala við mig áðan.
*
Ast er...
...eins og að vera umvafinn
blómum
Eg vorkenni honum Óla svolít-
ið, hann er ekki eins og börn
eru flest.
HÖGNI HREKKVÍSI
L'
1:
? <

£KT HEPP/NN! FLEST//Z. VE&/VIANGARAR
HE/MTA STAOGEEÐSLU
pliorftMiWíitíiiíi
BRÉF TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Fyrstu maraþ onhlaup kvenna
Frá Ingimar Jónssyni:
Þegar konur vítt og breitt um
landið búa sig nú undir þátttöku
í fjórða kvennahlaupinu sem fram
fer þann 19. júní nk., rifjast upp
frásögur af tveimur grískum kon-
um sem fyrir tæpum 100 árum
urðu fyrstar kvenna til þess að
hlaupa maraþonhlaup. Önnur
þeirra var sjö barna móðir!
Melpomene er nafn á grískri
konu sem lítið er vitað um. Meira
að segja er ekki vitað hvort nafnið
Melpomene er hennar stúlkunafn
eða ættarnafn. En hvað um það,
þá er víst að hún var fyrst allra
kvenna til þess að hlaupa maraþon-
hlaup. Það gerði hún nokkru áður
en fyrstu Ólympíuleikar nútímans
hófust í aprílmánuði árið 1896 í
Aþenu. Melpomene hljóp þá frá
Maraþonsvöllum til Aþenu, sömu
leið og hlaupin var á Ólympíu-
leikunum skömmu síðar, þ.e. rúm-
lega 40 km. Hjólreiðamenn fylgdu
henni eftir til halds og trausts ef
einhver vandræði skyldu koma
upp. En Melpomene þurfti ekki á
þeirra aðstoð að halda og lauk
hlaupinu hress í bragði. Það tók
hann fjóra og hálfa klukkustund
að komast á leiðarenda. Stuttu síð-
ar og reynslunni ríkari, kvaðst.
Melpomenes reiðbúin til að keppa
í maraþonhlaupinu á sjálfum
Ólympíuleikunum og sótti um leyfi
til þess. Þessi áhugi hennar setti
forráðamenn leikanna í óþægilega
klípu. Á dagskrá leikanna var eng-
in keppnisgrein fyrir konur og yfir-
leitt var ekki ætlast til þess að
konur kepptu á leikunum! Það kom
því ekki til greina að leyfa henni
að keppa á leikunum og allra síst
í erfiðustu greininni, maraþon-
hlaupinu, sem óvíst væri að jafnvel
þolnustu karlmenn réðu við. Og
þrátt fyrir að Melopmene gæti
staðfest að hún hefði þegar hlaup-
ið maraþonhlaup sátu forráðamenn
leikanna við sinn keip. Melpomene
KVENNAHLAUP ÍSÍ
19.júní 1993
var því ekki í hópi keppenda í
fyrsta maraþonhlaupi Ólympíuleik-
anna þann 10. apríl 1896. Grikkj-
um til mikillar gleði varð það landi
þeirra Spiridon Louis sem sigraði
í hlupinu. Á samri stundu varð
hann þjóðhetja þeirra. Hrifningin
yfir sigri hans varð til þess að
önnur grísk kona, Stamasía Potrisi
að nafni, 35 ára gömul og sjö bama
móðir, fetaði í fótspor Melpomene.
Sagan segir að snemma morgun-
inn eftir maraþonhlaup Ólympíu-
leikanna hafi hún lagt af stað fót-
gangandi til Maraþonvalla. Þangað
komin hafi hún látið yfirvald
þorpsbúa skrifa á blað að kl. 8
myndi hún leggja af stað í hlaup-
ið. Ekkert segir af ferðum hennar
fyrr en hún kom til Aþenu. Þar
hitti hún tvo hermenn á götu úti
og gerði þá umsvifalaust að „tíma-
vörðum", lét þá votta að hún væri
stödd í borginni og skrá á blaðið
hvað klukkan væri. Klukkan var
þá 13.30. Hún hafði því verið fímm
og hálfa klukkustund á leiðinni,
klukkustund lengur en Melpomene
og um tveimur og hálfri klukku-
stund lengur en sigurvegarinn á
Ólympíuleikunum, Spiridon Louis.
Grískt blað skýrði frá því að
Stamasía hefði verið að því spurð
hvers vegna hún hefði lagt á sig
þessa þolraun og hún svarað:
„Konungurinn ætti að vita þetta
svo hann gefí einu bama minna
kost á skólagöngu.“ Engar sögur
fara af því að gríski kóngurinn
hafí fengið að heyra um afrek
Stamasíu eða orðið við ósk henn-
ar, en víst er að ritari fram-
kvæmdanefndar Ólympíuleikanna
í Aþenu lét kalla hana til sín því
hann trúði ekki sínum eigin eyrum
þegar hann heyrði af uppátæki
hennar. Stamasía kom til hans og
til sannindamerkis um afrek sitt,
hafði hún með sér gatslitna skóna
sem hún hafði hlaupið á. Loks er
að geta þess, að haft var eftir
Stamasíu að hún hefði getað náð
miklu betri tíma í hlaupinu ef hún
hefði ekki sóað tíma í að skoða í
búðarglugga á leiðinni!
INGIMAR JÓNSSON
íþróttakennaraskóla íslands,
Laugarvatni
Gott gistiheimili
í New York
Frá Birni Pálssyni:
Vegna bréfs, sem birtist sunnu-
daginn 6. júní í dálkinum Bréf til
blaðsins, um unga stúlku sem lenti
í vandræðum vegna tengiflugs til
New York vil ég benda á mjög
góða þjónustu gistiheimilis í New
York sem heitir Systol en það er
rekið af hjónunum Systu Thorberg
og Ólafí G. Jónssyni. Þau bæði
sækja farþega út á flugvöll og fara
með þá aftur hvort sem um er að
ræða tengiflug eða annað flug.
Síðastliðið sumar gistum við
hjónin hjá Systol og á sama tíma
var hjá þeim ungt fólk sem var á
svipuðu ferðalagi og fyrrgreind
stúlka.
Hjá þessum hjónum eru allir í
góðum höndum.
BJÖRN PÁLSSON,
Víðilundi 4, Garðabæ.
Víkverji skrifar
Víkverji ætlaði einn daginn að
grípa til símaskrárinnar til
þess að fletta upp á því, hvar ákveð-
inn sveitabær væri í sveit settur,
hvað hreppurinn héti o.s.frv. Og
viti menn, hafði ekki ritstjórn síma-
skrárinnar hreinlega fellt þessar
upplýsingar á brott, heilar 25 blað-
síður. Og þetta er gert án þess að
fólk sé varað við að henda gömlu
skránni, sem innihélt þessar upplýs-
ingar, svo sem símaskráin hafði
gert frá því er Víkveiji fyrst man til.
Víkveiji verður að segja það, að
mjög er misráðið að fella þessar
upplýsingar niður úr skránni. Skrá-
in, sem hét „Skrá um bæi í sveit-
um, sem hafa síma“ innihélt upplýs-
ingar um hreppinn, sýsluna, nafn
símstöðvarinnar, sem bærinn var
tengdur við ásamt póstnúmeri og
nafni póstdreifingarstöðvarinnar.
Og Víkveija er spurn: Hvað eiga
menn að gera, t.d. þegar þeir fara
að skrifa jólakort, sem senda þarf
upp til sveita, til að fínna rétt póst-
fang viðkomandi? Varla er hægt
að ætlazt til þess, að menn muni
öll þessi númer og nákvæmlega
hvaða bær tilheyrir hvaða póstdreif-
ingastöð.
Þessi skrá var afskaplega hand-
hæg, t.d. fyrir blaðamenn, sem oft
og iðulega þurfa að fletta því upp
hvar bær er í sveit, þegar skrifað
er um atburði, sem þar gerast.
Menn tóku nýju skránni fegins
hendi og þegar henni var dreift,
skiluðu menn gömlu skránni, því
að nóg er nú af pappímum samt,
þótt menn séu ekki að hafa síma-
skrána hjá sér í tvítaki, gamla og
nýja. Þegar svo þurfti að grípa til
skrárinnar um bæina, fannst hún
hvergi, þótt grannt væri leitað og
hófst þá leit að gömlu skránni, ef
einhver hefði trassað að henda
henni og var það líkt og að fínna
fjársjóð að komast yfír eina slíka.
Að mati Víkveija er þetta stórgalli
á nýju símaskránni, sem því miður
verður ekki lagfærður að nýju fyrr
en að ári.
xxx
Starfsmenn gatnamálastjóra
eiga nú annríkt við að end-
urnýja slitlag á fjölmörgum götum
í borginni. Af þessu þarfa verki
hlýst óhjákvæmilega mikil röskun
á umferð um borgina en þó virðist
ótrúlega lítið gert til að koma í veg
fyrir þær tafir og óþægindi sem
Víkveiji og fjölmargir Reykvíkingar
hafa orðið fyrir af þessum sökum
undanfama daga á ferðum um
borgina. Er ekki eðlilegt að ætlast
til þess að Reykjavíkurborg auglýsi
daglega með skilmerkilegum hætti
hvaða götur verða lokaðar þann
daginn vegna verklegra fram-
kvæmda og bendi jafnframt vegfar-
endum á aðrar akstursleiðir.
xxx
á kemur áþreifanlega í ljós á
hveiju sumri að löngu er orð-
ið tímabært að stórbæta varúðar-
merkingar við gatnagerðarfram-
kvæmdir. Með því að vara ökumenn
nægilega snemma við framkvæmd-
um og töfum má spara tíma og
draga úr slysahættu. Úr þessu hlýt-
ur að vera einfalt að bæta. Kunnug-
ir hafa tjáð Víkveija að ekki vanti
það að reglur hér á landi séu jafnaf-
gerandi í þessu efni og í nágranna-
löndunum, það sem á vanti sé að
reglunum sé framfylgt.
x x x
Enn um gatnagerð. Miðað við
umferð um götur hér á landi
er ending slitlags áreiðanlega
margfalt síðri en í nágrannalöndun-
um. I Reykjavík líða vart nema 2-3
ár milli þess að leggja þurfi nýtt
slitlag á stofnbrautir borgarinnar.
Áhugamaður um þessi efni nefndi
við Víkveija að skýringin væri m.a.
sú að ekki væri til nægilega gott
jarðefni hér á landi til að blanda
úr slitsterkt malbik.