Morgunblaðið - 01.07.1993, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 01.07.1993, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. JÚLÍ 1993 t Ástkær eiginkona mín, AUÐUR ÞORLÁKSDSÓTTIR, Grænukinn 17, Hafnarfirði, andaðist í Landspítalanum 29. júní. Fyrir hönd aðstandenda, Gunnar MárTorfason. t Fósturfaðir minn, tengdafaðir og afi, HERMANN JÓNSSON fyrrv. fulttrúi verðlagsstjóra, Kleppsvegi 120, Reykjavik, andaðist í Landakotsspítala sunnudaginn 27. júní sl. Sigurður Pétur Sigurðsson, Kolbrún Gunnarsdóttir, Hrafnhildur Ósk Sigurðardóttir, Dagbjört Ólöf Sigurðardóttir, Kristín Edda Sigurðardóttir. t Faðir okkar, ÁGÚST JÓHANNESSON, áöur Suðurgötu 58, Hafnarfirði, lést á Hrafnistu 28. júní. 'V Aðalbjörg Ágústsdóttir, Sigurlín Agústsdóttir, Kristján Ágústsson, Bjarni Ágústsson. t GUÐRÚN M. MAGNÚDÓTTIR, Hnitbjörgum, Blönduósi, lést sunnudaginn 27. júní sl. Jarðsett verður frá Blönduóskirkju laugardaginn 3. júlí kl. 14.00. Elsa Óskarsdóttir, Gunnar Sig. Sigurðsson, börn, tengdabörn og barnabörn. t Ástkær eiginkona mín, KATRÍN ÁSGEIRSDÓTTIR, Bogaslóð 4, Höf n í Hornafirði, lést í Borgarspítalanum aðfaranótt 30. júní. Minningarathöfn fer fram í nýju kapellunni í Fossvogi föstudaginn 2. júlí kl. 17.00. Jarðarförin auglýst síðar. Fyrir hönd aðstandenda, Sigurður Lárusson. t Eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir, afi og langafi, JÓHANN STEINÞÓR GUÐNASON skipaafgreiðslumaður, Hólavegi 38, Siglufiröi, lést í Borgarspítalanum hinn 24. júní. Útför hans verður gerð frá Siglufjarðar- kirkju laugardaginn 3. júlí kl. 13.00. Una Dagný Guðmundsdóttir, Marfa Jóhannsdóttir, Sigurður Þór Haraldsson, Hreiðar Þór Jóhannsson, Eirfkur Sævaldsson, Jóna Gýgja Eiðsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. t Ástkær sonur minn, bróðir okkar, mág- ur og frændi okkar, JÓN TRAUSTI ÚRANUSSON, sem lóst af slysförum þann 28. júní sl., verður jarðsunginn frá Landakirkju, Vestmannaeyjum, laugardaginn 10. júlí kl. 14.00. Jórunn Lilja Magnúsdóttir, Viktor Þór Úranusson, Hulda Jensdóttir, Pálína Úranusdóttir, Gylfi Þór Úranusson, Skúli Úranusson, Oddgeir M. Úranusson, Lilja Kristinsdðttir, Kristinn Þór Ágústsson, Þóra Sif Kristinsdóttir, Úranus Ingi Kristinsson, Sigrfður Diljá Magnúsdóttir, Viktor Björn Viktorsson, Karen Sif Viktorsdóttir. Gunnlaugur Þorsteins- son — Minning Fæddur 25. febrúar 1920 Dáinn 19. júní 1993 Gunnlaugur Þorsteinsson lést á Landspítalanum 19. júní sl. Ég kynntist Gulla, eins og hann var ávallt kallaður, fyrst þegar ég var 12 ára í sveit á Minni-Borg í Grímsnesi hjá honum og fyrri konu hans Ester. Heimili þeirra hjóna var rómað fyrir snyrtimennsku og reglusemi. Ekki var bústofninn stór, en það var hugsað vel um allar skepnur og lagt upp úr því að þeim liði vel og þær gæfu vel af sér hver og ein. Gulli var með afbrigðum hjálpsamur. Hann fór ótaldar ferðir frá verkum heima á Minni-Borg til að gera við vélar á næstu bæjum. Skipti þá engu hvemig á stóð heima fyrir. Gulli var rokinn strax og eitt- hvað bjátaði á hjá grannanum. Það var gott að vera í sveit hjá Gulla og Ester á Minni-Borg. Snyrtimennska, myndarskapur og reglusemi var á öllum hlutum og vel séð fyrir því að mönnum og málleysingjum liði vel. Þetta sumar var verið að reisa félagsheimilið á Minni-Borg, og veturinn eftir hættu þau hjón búskap og tóku að sér rekstur félagsheimilisins. Jafnframt því rak Gulli vélaverkstæði í gamla félagsheimilinu á Minni-Borg. Aftur lágu leiðir okkar Gulla saman í Reykjavík um tíu árum síðar. Þá hafði Gulli misst Ester fyrri eiginkonu sína, og dóttirin Aðalheiður var flutt til Spánar. Gulli var orðinn einstæðingur. En hann var virkur í félagslífi meðal fólks á svipuðum aldri. Alltaf fylgdi honum glens og gaman, hlátur og jákvætt lífsviðhorf. Oft var hringt í Gulla með litlum fyrirvara til að spila brids. Skipti þá engu máli hvort spilað var í hörkukeppni eða gölskyldubrids, Gulli naut sín við hvort tveggja. Síðar fylgdist ég með Gulla hvemig hann brást við og hvernig hann reyndist dóttur sinni Aðalheiði þegar hún átti við afar erfið veik- indi að stríða og lá á Borgarspítal- anum. Það veit sá sem allt veit, hver þáttur Gulla var í þeirri lækn- ingu sem Aðalheiður dóttir hans fékk. Og ég minnist Gulla þegar hann, ásamt síðari eiginkonu sinni Guð- laugu, og dóttur hennar og tengda- syni, Önnu og Jimmy, stofnsettu veitingahúsið Singapúr í Hafnar- firði fyrir fáum árum. Allt var það gert af miklum myndarskap, ráð- deildarsemi, heiðarleika og dugnaði. En nú er Gulli horfínn til þeirra framtíðarlanda þangað sem leið okkar allra liggur. Eftir lifír minn- ingin um einstaklega heilsteyptan, greindan og vandaðan mann, manfi sem leysti með sóma þau verkefni sem fyrir hann voru lögð í lífínu. Ávallt var Gulli hress og kátur og ávallt var stutt í hlátur, bros og kátínu. Fyrir sína einstöku persónutöfra verður Gunnlaugur Þorsteinsson ógleymanlegur fjölda samferða- manna sinna. Ég sendi eftirlifandi eiginkonu, Guðlaugu Sveinsdóttur, Aðalheiði og Önnu og öðrum aðstandendum mínar innilegustu samúðarkveðjur. Brynjólfur Jónsson. Okkur langar líka til að kveðja hann „Gulla afa“ frænda okkar og þakka honum fyrir hvað hann var góður og skemmtilegur. Við vissum að hann var mikið veikur, en vonuðumst til að honum batnaði í sumar. En eins og Hulda Björg sagði eitt sinn þegar við ræddum um hvað gæti gerst: „En við getum alltaf munað eftir honum samt og það er gott, er það ekki?“ Við sendum samúðarkveðjur til Laugu ömmu og allra barnabarn- anna hans Gulla _afa. Ósk, Óskar, Páll og Hulda Björg. í dag kveðjum við hann Gunn- laug Þorsteinsson, hann Gulla, okk- ar góða bróður og mág, sem skilur eftir svo stórt skarð í lífí okkar og var um árabil svo nátengdur fjöl- skyldunni. Við kveðjum hann Gulla frænda sem alltaf var tilbúinn að taka þátt í glensi og gamni, sem var „Éster og Gulli“ þegar við vor- um lítil, og seinna „Gulli og Lauga“ og hefur ætíð reynst bömunum okkar eins og þau væru bamabörn- in hans líka. Hann eyddi með okkur jólum þegar „litli“ Gulli bættist í systkinahópinn, dóttursonurinn sem átti alltaf svo stóran hlut í hjarta afa síns og missir nú sína styrkustu stoð. Elsku Guðlaug og Aðalheiður og fjölskyldur, okkar kæmstu kveðjur og samúð. Pálína, Óskar og systk- inin á Kaldárhöfða. í dag verður borinn til grafar Gunnlaugur Þorsteinsson eða Gulli eins og við kölluðum hann. Gulli var glaður persónuleiki, fullur af fjöri og glettni. Hann kom inn í líf okkar er hann hóf sambúð með móður okkar og fannst okkur strax við fyrstu kynni eins og við hefðum ávallt þekkt hann, því að hann var opinn og skemmtilegur. • Það var um allt rætt milli himins og jarðar því að mikil var viska hans og þekking. Það var einkenn- andi fyrir hann hvað hann hafði gott lag á að halda uppi skemmti- legum samræðum um fortið og nútíð. Hann var óeigingjam og sér- staklega bamgóður. Þegar við leit- uðum ráða hjá honum reyndi hann aldrei að letja mann heldur hvatti mann með sínum aðferðum og reyndist það yfírleitt besta leiðin. Þau allt of fáu ár sem við þekktum Gulla hafa algerlega verið laus við leiðindi og kergju. Gulli reyndist okkur svo sannar- lega sem annar faðir og börnunum okkar sem hinn eini sanni afí. Börn- in dáðu hann, virtu og elskuðu. Mikil var sorgin þegar þau vissu að þau sæju hann ekki aftur. Mikið var spurt um Guð og dauðann og gátum við gefíð þau svör sem Krist- ur kenndi okkur að gefa. Jafnvel í miklum veikindum kem- ur dauðinn okkur alltaf á óvart og er hann alltaf jafn vægðarlaus. Það er ekki að lifa lengi sem skiptir máli, heldur hvemig við vinnum úr þeim ámm sem við höfum til af- nota. Okkur fínnst þau ár sem við áttum með Gulla hafa verið notuð mjög vel og hafa verið skemmtileg og við emm þakklát fyrir þær sam- verustundir sem við áttum með honum. Far þú í friði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú með Guði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Stjúpdætur og tengdasynir. Gunnlaugur, móðurbróðir minn, var fæddur á Hellugerði á Árskógs- strönd í Eyjafirði hinn 25. febrúar 1920. Er Gunnlaugr var sjö ára fluttust foreldrar hans suður í Ár- nessýslu og hófu búskap, fyrst á Fossi í Grímsnesi, en síðan á Gísla- stöðum í sömu sveit. Gunnlaugur átti sín uppvaxtarár í Grímsnesinu, allt til þess að hann ungur maður flyst til Reykjavíkur, þar sem hann starfaði að bílaviðgerðum, fyrst hjá Ræsi hf. en síðan í Drekanum sf., sem hann átti og rak í félagi með öðmm um margra ára skeið. Árið 1948 kvæntist Gunnlaugur fyrri konu sinni, Ester Sigur- bjamardóttur, ættaðri frá Hænuvík í Rauðasandshreppi, en Ester lést árið 1974, langt um aldur fram. Var með þeim hjónum mikið jafn- ræði, bæði að gjörvuleik og mann- kostum. Eignuðust þau eina dótt- ur, Aðalheiði. Gunnlaugur hélt jafnan mikill tryggð við Grímsnes- ið, enda hafa móðursystkini mín allt til þessa dags átt þar fulltrúa í bændastétt, á Kaldárhöfða Pálínu, gifta Óskari Ögmundssyni, og einn- ig um margra ára skeið Garðar, sem bæði bjó að Mosfelli og síðar á Ormsstöðu, en Garðar er látinn fyrir nokkrum ámm. Árið 1958 ákveða þau Gunnlaugur og Ester að kaupa Ormsstaði í Grímsnesi í félagi við bróður Gunnlaugs, Garð- ar, og konu hans, Rakel Guðmunds- dóttur. Bjuggu þeir bræður ásamt konum sínum félagsbúi á Orms- stöðum til 1962, er Gunnlaugur og Ester fluttust að Minniborg í Grímsnesi, þar sem þau bjuggu til ársins 1966. Þá brá Gunnlaugur búi og gerðist húsvöður í hinu nýja félagsheimili Grímsnesinga, Borg, þar sem hann starfaði til ársins 1976. Þá, orðinn ekkjumaður, flyst hann suður til Reykjavíkur og hef- ur störf hjá Olíufélaginu hf. á bif- reiðaverkstæði, þar sem hann vann, allt til þess að hann lét af störfum fyrir aldurs sakir. Gunnlaugur átti því láni að fagna að kynnast síðari konu sinni, Guð- laugu Sveinsdóttur, sem hann bjó með frá árinu 1987. Tók Gunnlaug- ur miklu ástfóstri við dætur Guð- laugar og böm þeirra, sem reynd- ust honum hin ástríkasta fjölskylda allt til dauðadags. Sagt er að menn velji sér vini en ekki frændur. Oft fer þó saman vinátta og fjölskyldubönd og treysta þá ættartengslin gjarnan vináttuna. Ég var svo lánsamur að eignast frænda minn, Gunnlaug, að góðvini og eru mér flestar minn- ingar sem tengjast honum og fjöl- skyldu hans ljúfar. Tilviljun olh því að mér barst fregnin af láti frænda míns austur í Grímsnes, þar sem ég var staddur í sumarbústað mínum, en minning- ar mínar um Gunnlaug tengjast flestar Grímsnesinu, þar sem ég og kona mín áttum ótal ógleyman- legar stundir með þeim Gunnlaugi og Ester, svo og Garðari og Ra- kel, meðan þau bjuggu félagsbúi á Ormsstöðum, en síðan vorum við tíðir og ætíð velkomnir gestir, bæði á Minni Borg og í félagsheimilinu á Borg. Var þá oft glatt á hjalla, enda Gunnlaugur gleðimaður í þessa orðs bestu merkingu, en heimilisbragur allur með höfðings- skap, enda húsmóðirin bæði stórglæsileg og myndarleg. Gunnlaugur var greindur vel og ágætlega að sér, enda þótt ekki nyti hann langskólagöngu, en allt sem hann tók sér fyrir hendur fórst honum vel, hvort sem voru rétting- ar á bifreiðum eða sveitabúskapur, og skilaði hann árangri svo eftir var tekið í mjólkurframleiðslu, meðan hann stundaði kúabúskap á Minni-Borg. Gunnlaugur var fastur fyrir í skoðunum og lét hvergi hlut sinn í umræðu um menn eða málefni. Sló stundum í brýnu milli okkar um hin ýmsu þjóðfélagsmál, en allt- af endaði sú umræða í hinu mesta bróðerni, stundum þó þannig að við urðum sammála um það að vera ósammála. Er ég nú að leiðarlokum kveð frænda minn og vin, sendi ég og fjölskylda mín eftirlifandi eigin- konu hans, dóttur hans og fjöl- skyldum þeirra innilegar samúðar- kveðjur í þeirri von að minningin um góðan dreng megi ylja þeim um ókomin ár. Þorsteinn Júlíusson.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.