Morgunblaðið - 19.08.1994, Page 32

32 FÖSTUDAGUR 19. ÁGÚST 1994
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
GUÐRUN MA TTHIASDOTTIR
+ Guðrún Matthí-
asdóttir fæddist
í Reykjavík 13. júní-
1923. Hún lést á
Borgarspítalanum
16. ágúst síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Guðrún Kortsdótt-
ir, ættuð af Vatns-
leysuströnd, og lifir
hún dóttur sína á
nítugasta og
fimmta aldursári,
og Matthías Stef-
ánsson, lengi starfs-
maður hjá Raf-
magnsveitu Reykjavíkur, ættað-
ur úr Kjós og af Hvalfjarðar-
strönd, hann lést fyrir nokkrum
árum í hárri elli. Hjónin eignuð-
ust fjögur börn. Þau voru auk
Guðrúnar: Matthías, yfirverk-
sijóri hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur, kona hans er Lín-
ey Sigurjónsdóttir. Margrét,
hárkollu- og förðunarmeistari
Þjóðleikhússins, eiginmaður
hennar var Asbjörn Magnússon,
sölusljóri, látinn.
Hulda, húsmóðir á
Egilsstöðum, eigin-
maður hennar er Jón
Pétursson, héraðs-
dýralæknir. Guðrún,
giftist Gisla Þ. Stef-
ánssyni, hótelsljóra á
Siglufirði, 1943, en
hann lést af slysför-
um ásamt næst
yngsta barni þeirra
hjóna, Stefáni Frið-
rik, í mars 1958. Önn-
ur börn þeirra eru
Matthias, banka-
starfsmaður, kvæntur
Erlen Jónsdóttur og eignuðust
þau þijá syni; Stella Greta,
stöðvarstjóri, gift Ta Lee
Thomsen, leikmunasmið, og eru
þau búsett í Þýskalandi og eiga
eina dóttur; og Gunnar Sturla,
vélfræðingur, kvæntur Sunnu
Arnadóttur og eiga þau þijú
börn. Minningarathöfn fer fram
í Fossvogskirkju í dag, en útför-
in fer fram frá Siglufjarðar-
kirkju á morgun.
ELSKU AMMA Guðrún er dáin. Það
er svo erfitt að trúa því, að þú sért
farin frá okkur svo skjótt, því aðeins
liðu þijár vikur frá því þú lagðist inn
á Borgarspítalann, þar til þú varst
öll. Engan gat grunað, hversu veik
þú varst, amma mín. En það var þér
líkt að kvarta ekki og aldrei vildir
þú láta hafa mikið fyrir þér. En það
er okkur huggun, sem nú kveðjum
þig í hinsta sinn, að þú ert búin að
hitta afa og Stefán litla, sem þú
misstir svo skyndilega og allt of
fljótt.
Ég veít að ömmu hefur ekki alltaf
liðið vel og er það aðdáunarvert hve
vel hún bar þann þunga kross, sem
henni var gert að bera en ég veit
að hinn mikli missir hefur markað
allt þitt líf og skilið eftir stórt ör.
Elsku amma mín, ég á svo margar
góðar minningar er ég hugsa um þig
og allar þær góðu stundir, sem ég
fékk að njóta með þér, en ég hefði
óskað að þær hefðu orðið fleiri. Ég
man svo vel, þegar þú varst að koma
í heimsókn til okkar í Víkina. Mikið
hlakkaði ég alltaf til að fá þig í heim-
sókiff'Þú varst alltaf svo blíð og góð,
amma, og alltaf var vís einhver
glaðningur. Það var með eindæmum
hvað þú varst minnug á afmælis-
daga, enda brást það aldrei að ég
fengi senda afmælisgjöf í sveitina
og nú síðast var gjöfín tilbúin þótt
þú treystir þér ekki að koma í heim-
sókn til mín sökum veikinda þinna.
Mér er sérstaklega minnisstætt þeg-
ar ég, lítill gutti, fékk að keyra þig
í jeppanum hans pabba á Mýrdals-
sandi, en það var unun hjá ömmu
að fara í bíitúra. Það er víst að aldr-
ei, hvorki fyrr né síðar, vandaði ég
mig jafn mikið við aksturinn og þá.
Eins og áður segir var gott að fá
ömmu í heimsókn, ekki var síður
gott að heimsækja hana á Maríu-
bakkann og fórum við svo í „strætó
bíltúr“ og í þijúbíó á þeim árum.
Og nú síðari árin er ég, litli gaurinn
hennar ömmu, komst til vits og ára,
var það alltaf sama hlýja viðmótið,
sem mætti mér og þeim, sem fylgdu
mér þegar ég kom til þín. Ég veit
að við pabbi eigum eftir að sakna
þess að geta ekki farið á Maríubakk-
ann og fengið góðan bita hjá þér.
Þú vildir alltaf vera viss um að karl-
arnir þínir fengju nóg að borða hjá
þér. Það var ljóst og fór aldrei á
milli mála, hve þú vildir okkur öllum
vel og því munum við, sem kveðjum
þig hinsta sinni, aldrei gleyma. Með
þessum fátæklegu orðum kveð ég
þig, elsku amma mín, og þakka þér
alla þá ástúð og hlýju, sem þú hefur
sýnt mér alla tíð. Far þú í friði til
þinna, sem þú elskaðir mest.
Þinn Steinar Ingi.
Það var síðsumarsól um allan sjó
og ég, fjögurra ára pattinn, ríghélt
í móður mína hræddur við Fljótið,
en við mamma á leið með Baldri út
Eyjafjörð til að heimsækja frændfólk
okkar á Siglufírði. Mér væri eflaust
horfin úr minni hræðsla mín við
Eyjafjörð, sem ég þá taldi Fljótið,
enda aldrei áður á sjó komið, ef ég
hefði ekki oft verið minntur á þetta
allt fram á þennan dag. En enginn
hefur þurft að minna mig á móttök-
urnar á Siglufirði sem ég að vísu
man einungis sem sæla minningu
bamsins. Mildi og hlýju frænku
minnar í minn garð sem ég naut alla
daga síðan. Miidi og hlýja áþekk síð-
sumarsólinni. Þannig er mín fyrsta
minning um Guðrúnu móðursystur
mína, Lillu frænku.
Hún giftist ung Gísla Stefánssyni
og þau stofnuðu til heimilis á Siglu-
firði þar sem þau ráku hótelið Hvann-
eyri og síðar hótelið Höfn. Það var
enn uppgangur á Siglufirði og ærinn
starfi ungri konu að ganga til starfa
með manni sínum á hótelinu samtím-
is að halda heimili manni og fjórum
börnum. Gísla og Stefán frænda
minn sá ég aldrei. Nóttina eftir
fimmta afmælisdag Stefáns kom upp
eldur í hótelinu og þeir feðgar fórust
báðir. Þessa sumardaga mína á
Siglufirði var Lilla ein, með Matta,
Stellu Grétu og Gunna.
Mikil örlög móta. Hvemig veit
ekki sá sem ekki hefur reynt. En þau
geta líka bugað og eytt. Lilla reyndi
að endurreisa hótelreksturinn, en það
vom breyttir tímar. Fjölskyklan
reyndi af öllum mætti að styðja við
bakið á henni, mest foreldrar hennar
Ianga ævi beggja, en amma lifir dótt-
ur sína 94 ára gömul. Matti, Stella
Gréta og Gunni voru oft hjá okkur
austur á Egilsstöðum og ég og syst-
ur mínar höfum jafnan litið á þau
sem systkini.
Lilla flutti síðan til Reykjavíkur,
bjó í mörg ár í Garðabæ en síðustu
árin að Maríubakka 26 í Reykjavík.
Hún var hárgreiðslumeistari og
starfaði við þá iðn sína í Þjóðleikhús-
inu og á hárgreiðslustofu fyrstu árin,
en síðan við verslunarstörf, lengst af
í Bókabúð Lárusar Blöndal þar sem
hún starfaði óslitið þar til hún lét
af störfum fyrir aldurs sakir fyrir
þremur árum.
Hún sóttist ekki eftir vegtyllum
en vann störf sín af samviskusemi
og ósérhlífni. Hún bar höfuðið hátt
og gat á stundum virkað framhleyp-
in, en þar fór einungis stolt kona
með erfðir kjarkaðs alþýðufólks. Hún
var skemmtileg, söngelsk og gestris-
in. Heima fyrir var hún ætíð dálítil
hótelstýra og aldrei ánægð ef hún
bauð í mat nema setið væri á öllum
stólum. „Serveringin" gekk rösklega
og þóttust gestir oft góðir að ná mat
sínum öllum áður en diskar voru
komnir af borðum. Ég og systur
mínar bjuggum hjá henni, mislengi
þó, þann tíma sem við gengum í
skóla í Reykjavík og hennar hús var
alltaf okkar annað heimili. Ég átti
Lillu bæði að frænku og vini. Ég
átti þar vísa vist að nóttu sem degi
og trúnað hennar allan. Sjálf fór hún
hljótt með sínar hugsanir. Nú eru
börnin hennar öll löngu komin með
fjölskyldur og barnabörnin sjö, en
næstelsta barnabarnið, Sigurður
Steinar Matthíasson, dó ungbarn.
Ég heimsótti Lillu frænku á sjúkra-
húsið tveimur dögum áður en hún
skildi við. Ég bað hana um að lifa,
en hún hlaut að deyja. Hún vissi að
það var engra úrbóta að leita. Æðru-
leysi hennar var mér ekki í huga
þegar ég kvaddi hana, það var svo
sjálfgefinn hluti af henni.
Ólafur Jónsson.
í dag verður jarðsungin frá Siglu-
fjarðarkirkju mín ástkæra amma
Guðrún. Þar sem ég bý erlendis hafði
ég ekki séð ömmu Guðrúnu síðan
um jól. Var því mikil tilhlökkun hjá
okkur hjónum að hitta hana hressa
og káta að vanda, enda voru hún og
konan mín orðnar sérstakar vinkon-
ur. Þegar við komum til landsins
fréttum við að amma hefði verið
veik í nokkra daga. Eftir að hafa
hitt hana var okkur eiginlega létt,
þar sem hún bar sig vel og afskaði
sig með því að segja að sér þætti
verst að hafa ekki valið betri tíma
til að fá flensu, en einmitt þegar við
kæmum í okkar árlegu sumarheim-
sókn frá útlöndum. Ekki hvarflaði
það að okkur að veikindi hennar
væru það alvarleg að hún mundi
kveðja okkur meðan við værum hér
í mánaðarfríi.
Amma Guðrún var alveg sérstök
amma og langar mig til að minnast
hér á nokkur atriði það varðandi.
Ég er elstur barnabarna ömmu og
var því um alllangt skeið „einn í
sviðsljósinu" hjá henni. Það var ekki
amalegt að hafa hana einn og út af
fyrir sig. En er árin liðu, fjölgaði
bamabörnunum og ég varð að deila
ömmu með þeim. Hélt ég að mér
félli það miður, en með ótrúlegri
snilld tókst henni að hafa okkur öll
í sviðsljósinu í einu svo að áhyggjur
mínar voru því óþarfar. Amma sagði
mér frá unga aldri alltaf meiningu
sína um mig og hegðun mína og
fannst mér hún á stundum nokkuð
kröfuhörð. Hún sagði mig sem elsta
barnabarnið sitt eiga að vera fyrir-
mynd. Hún var einnig mjög sann-
gjöm, því ef henni fannst hún hafa
gengið of langt í uppeldishlutverkinu,
gerði hún ávallt gott úr því eins og
henni einni var lagið. Amma var í
senn bæði köld og ákaflega blíð. Oft
gat ég fundið í samtölum við hana
að lífið er ekki bara dans á rósum
eins og hún hafði fengið að fínna
fyrir á Siglufirði fyrir 36 árum, þeg-
ar hún missti sína stóru ást og næst-
yngsta barnið sitt í húsbruna. Það
var ótrúlega mikið á hana lagt, en
með miklum dugnaði og þrautseigju
tókst henni að læra að lifa með sorg-
inni og söknuðinum, þó hún næði sér
aldrei að fullu. Þrátt fyrir það var
hún lífsglöð kona og var mjög gjarn-
an meðal fólks og góður þátttakandi
í samkvæmum. Þar var hún oftast
hrókur alls fagnaðar. Fyrir hana
voru hin ýmsu tungumál eða þjóð-
erni engin hindrun fyrir að hafa gam-
an af samskiptum við fólk. Mér er
t.d. mjög minnisstætt að í brúðkaupi
mínu úti í Póllandi, lék hún við hvern
sinn fingur og var ófeimin við að
umgangast ókunnugt fólk og gerði
það að vinum sínum á svipstundu,
þrátt fyrir skort á sameiginlegu
tungumáli. Fyrir hana sagði viðmót
oft meira en mörg orð.
Amma var alveg dásamlegur gest-
ur vegna þess að hún gerði sig strax
mjög heimakomna og átti þá oft til
að breyta lítillega uppstillingu ýmissa
hluta í íbúðinni eftir eigin smekk.
Fannst okkur þetta tiltæki hennar
bara vinalegt og létum hlutina standa
þannig meðan á dvöl hennar stóð.
Það var einnig mjög gaman að sýna
henni nýja hluti en þá helst úr bíl.
Ég held að ég hafi aldrei kynnst
nokkurri menneskju sem hafði jafn
gaman af því að sitja í bíl og hún
amma Guðrún. Henni fannst það
hrein unun að fara í góðan bíltúr og
þá var ekki svo mikilvægt hvert.
Þetta vissi ég og fór þá bæði hérlend-
is og erlendis, ekki endilega stystu
leiðina á milli staða. Ekkert hafði
hún heldur á móti því að koma við
á kaffíhúsi og fá sér kaffí og e.t.v.
koníak sér til hressingar. Eins og
áður er getið um, var hún mjög gjarn-
an meðal fólks og hafði jafnframt
ekki síður gaman af því að fá gesti
í heimsókn. Fengu t.d. tengdaforeldr-
ar mínir heldur betur að kynnast því
sl. sumar, er þau dvöldust hér í tvær
vikur og voru gestir hennar. Höfðu
þau varla kynnst annari eins gest-
risni og voru að vonast eftir henni í
heimsókn til Póllands til þess að
geta endurgoldið henni móttökumar.
Að lokum vil ég minnast á gjaf-
mildi ömmu, engum afmælisdegi
gleymdi hún og það var með ólíkind-
um hvað allar gjafír hennar voru
úthugsaðar. Við sem nutum þessa
vorum oftast orðlaus. Hún tjáði mér
það einu sinni að eitt það skemmti-
legasta sem hún gerði væri að fara
í bæinn að kaupa gjafir til að gleðja
aðra.
Elsku amma mín, svona gæti ég
lengi haldið áfram, því margar ánæg-
justundirnar átti ég með þér, sem
því miður verða ekki fleiri, en minn-
ingin lifir um einstæða ömmu.
Bestu kveðjur fyrir alla vinsemd
þína frá konu minni, Beötu. Hvíl þú
í fiiði. Qjs|; j5„ Matthíasson.
+
Þökkum innilega hlýhug og samúð við fráfall og útför mannsins
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
INGVARS AXELSSONAR,
Drápuhlfð21.
Þorbjörg Guðmundsdóttir,
Gunnar Ingvarsson, Gunilla Ingvarsson,
Kristbjörg Asta Ingvarsdóttir,
Bjarnveig Ingvarsdóttir, Magnús V. Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.

Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARGRÉT EYJÓLFSDÓTTIR,
Eystra-íragerði,
Stokkseyri,
verður jarðsungin frá Stokkseyrarkirkju laugardaginn 20. ágúst
kl. 14.00.
Jón Kristinsson,
Ólafía Kristín Jónsdóttir, Sigurjón Jónsson,
Hafsteinn Jónsson, Erla Karlsdóttir,
Gylfi Jónsson, Dagbjört Gísladóttir,
Ófeigur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Bestu þakkir fyrir auðsýnda samúð vegna andláts og jarðarfarar
móður minnar,
ERLENDSÍNU HELGADÓTTUR,
sem lést 2. ágúst síðastliðinn.
Sérstakar þakkir til hreppsnefndar Vatnsleysustrandarhrepps og
kvenfélagsins Fjólu.
Lifið heil!
Fyrir hönd vandamanna,
Guðrún Lovisa Magnúsdóttir.
+
Elskulegur faðir minn,
BJÖRN INGIMUNDARSON,
frá Reykjavöllum
í Biskupstungum,
lést í sjúkrahúsi í Svíþjóð 18. ágúst.
Kristinn Björnsson og fjölskylda.
+
Ástkaer móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR SANDHOLT,
Hæðargarði 33,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 18. ágúst. Jarðarförin auglýst síðar.
Stefán Sandholt, María I. Aðalsteinsdóttir,
Gunnar M. Sandholt, Linda Bogadóttir
og barnabörn.
+
Þökkum af alhug öllum þeim, er sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts
og útfarar móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og langalangömmu,
ODDNÝJAR SÖLVADÓTTUR
frá Patreksfirði,
Móabarði 16,
Hafnarfirði.
Branddís Guðmundsdóttir,
Kristján Þórir Ólafsson,
Borghildur S. Ólafsdóttir,
Þórunn Ólafsdóttir,
Stefán Ólafsson,
Haraldur Ólafsson,
Oddný Ólafsdóttir Petersen, Nils Petersen,
Ingólfur Ólafsson, Auður Marísdóttir,
Elísabet Ólafsdóttir, Stefán Sverrisson,
Sigríður Helga Ólafsdóttir, Hrafn Helgason,
Kolbrún Guðjónsdóttir, Valdimar Einarsson.
Gróa Ólafsdóttir,