Morgunblaðið - 06.09.1994, Side 48

48 ÞRIÐJUDAGUR 6. SEPTEMBER 1994
MORGUNBLAÐIÐ
UNGLBNGAR
INGIBJÖRG SÓLRÚN GÍSLADÓTTIR • BORGARSTJORI
Erfítt
en ögrandi
HÚN ER fyrsta konan sem gegnir
embætti borgarstjóra í Reykjavík
og að hennar mati er skemmti-
legt, spennandi og ögrandi að
ganga í gegnum tímabil eins og
unglingsárin, þar sem reynir verulega á
mann. En það er auðvitað erfitt.
Ég var svolítið seinþroska og var því ekk-
ert þjökuð af unglinga-
veikinni snemma, tók
hana út þegar ég var
orðin eldri og þroskaðri
og átti kannski þar af
leiðandi auðveldara með
að takast á við hana.
Þó að mér hafí ekki
fundist það þá, þá var
það efalaust ákveðin
, blessun fyrir mig sem
unglingsstelpu að ég
var ekki ein af skvísun-
um ef svo má segja.
Útlitið stóð ekki undir
því. Þess vegna lagði ég
meiri rækt við að þroska
aðra þætti en útlitið og
var ekki jafn upptekin
„ af því og ella hefði orð-
ið. Ég held að það geti
verið unglingsstelpum
ákveðin áþján, ef þær
/ .eru mjög eftirsóttar fyr-
ir útlit sitt og allt snýst
í kring um það.
Ég held að ég hafi líka verið nokkuð
ábyrgðarfull sem kannski stafar af því að
ég er yngst af mínum systkynum, sú fimmta
í röðinni og pabbi og mamma komin í nokk-
uð góða þjálfun í að fást við unglinga. Þau
treystu mér alltaf alveg fullkonlega. Ég held
þeim hafi aldrei dottið annað í hug og þar
af leiðandi datt mér ekki annað í hug en
að reyna að standa undir því trausti. En
engu að síður var ég auðvitað í minni klíku
og hékk í Teitssjoppu við Vogaskóla sem
var helsti og eini samkomustaður unglinga
í hverfinu. Þegar ég var í landsprófi var ég
ansi iðin við það og það mátti ekki miklu
muna að ég næði ekki landsprófinu fyrir
JXvikið. En það hafðist nú allt saman og mér
gekk svona almennt vel í skóla.
Auðvitað var maður fullur af komplexum
á þessum árum. Þó að það sé ákveðin lausn
að þurfa ekki að gera út á útlit sitt, eða að
allt snúist um útlit manns, þá er það auðvit-
að talsvert vandamál fyrir stelpu að vera
seinþroska og ekkert yfírmáta sæt, eins og
sagt er. Það er gerð svo sterk krafa til stelpna
um að vera sætar. Svo var ég líka með skakk-
ar tennur sem gerði málið ekki einfaldara.
En ég lagði þá bara meiri rækt við aðra
hluti og gekkst kannski svolítið upp í því
að standast strákum snún-
ing á ýmsum sviðum. Þetta
setti mann í ákveðna sam-
keppni við þá í stað þess að
. vera alltaf að þóknast þeim.
Ég hafði líka nokkuð gott
sjálfstraust. Svona ungl-
ingakomplexar geta auðveldlega leitt mann
í það að vilja ekki láta á sér bera af því
maður sé svo ófullkominn og ómögulegur
en ég var alltaf svolítið dugleg við að sparka
í rassinn á sjálfri mér og ýta mér áfram
frekar en að draga mig inn í skel. Þar hjálp-
aði eðlislæg frekja mér.
Ég var aldrei neitt sérstaklega ákveðin í
því hvað ég ætlaði að læra, eða verða þegar
ég yrði stór. En ég var samt alltaf ákveðin
í því að „verða eitthvað", að ná mér í ein-
hvetja framhaldsmenntun. Lengi vel var ég
'með þá hugmynd að verða leikari, en ég
hafði líka alltaf mikinn áhuga á pólitík og
hafði alltaf bak við eyrað þá hugmynd að
kannski færi ég í pólitík síðar meir.
Ég hafði mjög gaman af að tala um póli-
tík, enda var mikið talað um pólitík heima
hjá mér og þar vandist ég því líka að það
þótti alveg eðlilegt að ég hefði skoðanir og
gæti sett þær fram. Þó þær væru kannski
ekki alltaf taldar nógu skynsamlegar, þá
voru þær jafn gildar og hvetjar aðrar. Þann-
ig að ég minnist þess ekki að það hafi verið
talað niður til mín, að ég væri of ung og
hefði ekkert vit á þessu.
Svo var maður auðvitað líka uppfullur af
réttlætiskennd. Mér fannst óréttlætið í
heiminum svo mikið að það raunverulega
snart mig tilfinningalega
og mig langaði að breyta
því, langaði að hafa áhrif.
Sumir kunningjar mínir
og vinir höfðu áhuga á
þessu líka, en aðrir höfðu
engan áhuga og það átti
ég voðalega erfitt með að
skilja. Mér fannst blasa
við hvað óréttlætið væri
mikið og hvað við yrðum
að láta það til okkar taka.
Ég hafði því ekki mikla
þolinmæði gagnvart þeim
sem var alveg sama um
pólitík og það sem var að
gerast.
Mér fannst þetta mjög
erfiður tími. Það er svo
óskaplega margt að ger-
ast með mann á unglings-
árunum. Maður er að
breytast svo mikið líkam-
lega, taka út vöxt og
þroska. Unglingar eru oft
ekki annað en hormóna-
búnt og verða þar af leiðandi svo óútreiknan-
legir. Ég held að það hljóti að hafa áhrif á
sálarlífið, þessar miklu breytingar
sem maður gengur í gegnum. Al-
veg eins og maður sér hjá eldra
fólki sem gengur í gegnum breyt-
ingarskeiðið. Það hefur veruleg
áhrif á sálarlíf og andlega líðan
fólks og þetta
gerist auðvit-
að líka með
unglingana. Það er
bara eðlilegt og það
þarf að horfast í augu við
það. Þetta getur maður séð
núna en sá auðvitað ekki
þá.
Það var líka svo
margt sem manni
fannst maður ekki
getað talað um við l/" neinn
og var bara einn með sjálfum
sér. Manni fannst þetta svo vitlausar o
sérkennilegar hugmyndir sem maður haf
um sjálfan sig, lífið og tilveruna að þs
væri ekki hægt að bera þær á borð fyr
neinn. Þó ég geri góðlátlegt grín að því e
ég hafi tekið út þroska seint, þá er auðvitað
erfitt að vera sein-
þroska unglingur.
Það er erfitt að vera
minnstur af öllum og
líkamlega óþroskað-
ur þegar allar hinar
stelpurnar eru að fá
brjóst og verða þroskaðar konur. Og þó
maður beini þvi í aðra farvegi og leggi meiri
rækt við að taka út tilfinningalegan og vits-
munalegan þroska, þá er þetta samt erfitt.
En það er sjálfsagt alveg jafn erfitt að þrosk-
ast of fljót eins og of seint. Það er svo sterk
krafa í unglingaheiminum um að þú sér
meðalmanneskja. Að þú sért hvorki of stór
né of lítil, hvorki of feit né of mjó, hvorki
með of stór bijóst né of lítil ... Þú þarf að
falla inn í einhvert meðalgildi sem enginn
getur uppfyllt. Þannig að mér fannst þetta
mjög erfiður tími og ég vildi ekki þurfa að
ganga í gegn um hann aftur. En um leið
auðvitað mjög skemmtilegur, spennandi og
ögrandi eins og kannski allir tímar eru sem
reyna á mann. Þegar maður tekst á við sjálf-
an sig þá er það auðvitað eftir á að hyggja
mjög spennandi og umfram allt lærdóms-
ríkt, hvort sem maður er unglingur eða full-
orðin manneskja.
Hvernig eru
strákar?
Inga María
Forvitnir, uppáþrengjandi, tískufyrirbæri,
töffarar, leiðinlegir (sumir), pirrandi en
samt sætir og skemmtilegir.
Hvernig eru
stelpur?
Jón Ólafur
Furðulegar, ágætar, erfitt að eiga við
þær, en þær geta líka verið skemmtilegar,
alveg meiriháttar.
ALGJORSTEYPA
STJÖRHUR <5
ST ÚE FISÍCAR
Dularfullur vírus lit-
ar hálft andlitið svart
JOSHUA Braxton er sýktur af mjög ein-
kennilegum vírus sem veldur því að hann lít-
ur út eins og trúður, með annan helming
andlitsins svartan og hinn helminginn hvít-
an ... Það er að gera hann bijálaðan!
„Það er miklu frekar skömmin en að það sé
sársakafullt," segir Joshua sem hefur ferðast
land úr landi í leit að lækningu.
Eins og trúður
„Læknar hafa ekki hug-
mynd um hvernig ég get
fengið minn eðlilega húðlit
aftur. Einn notaði klórbakstra
til að bleikja þann helming sem
er svartur, en þeir brenndu á
mér húðina og ég var rauð-
ur og hvítur á tímabili.
Þegar ég segi hvít-
ur er ég ekki
að tala um
hvítan húðlit
heldur eins og hvitur
andlitsfarði."
Fómarlambið er þrjátíu og níu ára
amall maður frá Minneapolis. Hann
'ktist af þessum dularfulla vírus
:gar hann var á ferðalagi í Mexíkó.
Þótt undarlegt megi virðast nær lit-
nn aðeins niður að hálsi. Joshua við-
ennir að hafa dmkkið vatnið og
... .nat á veitingastöðum, en læknar
geta ekki rakið vímsinn til neinnar fæðuteg-
undar. „Ég hef reynt að Iáta mér vaxa skegg
til að fela eins mikið af andlitinu og mögu-
legt er, en skeggið öðm megin á andlitinu
er hvítt og hinum megin er svart,“ segir
Joshua sem er byggingaverkamaður.
í lagi á veturna
„Seinna reyndi ég að nota þykkt lag af
LÆKNARNIR eru ráðþrota. Óvíst er að
Joshua nái aftur sínum rétta húðlit.
leikarafarða en ég dró ekki síður að mér
athygli með hann. Þessi fáránlegi víms hefur
kostað mig bæði kæmstuna og vinnuna. Jafn-
vel hundurinn minn er hættur að láta vel að
mér.“ Joshua finnst hann vera algert frík
og er eins lítið útivið og hann mögulega
getur. Þetta var ekki jafn slæmt í vetur. Þá
huldi Joshua andlit sitt með skíðagrímu og
sinnti sínum málum.
Þar sem hefðbundnar lækningar hafa ekki
getað hjálpað Joshua hefur hann leitað á
önnur mið. Nú þegar hefur hann leitað til
nomar og reikimeistara og á pantaðan tíma
nú í september hjá vúdúlækni.
Úr vikuritinu The Sun.
Það er spurnirtg
Hvað
hræðistu
mest?
María, 14 ára:
Alla.