Morgunblaðið - 24.06.1995, Page 32

MORGUNBLAÐIÐ
32
i . .
LAUGARDAGUR 24. JUNI 1995
FRIÐRIK
MARGEIRSSON
+ Friðrik L. Mar-
geirsson fv.
skólastjóri var
fæddur á Ögmund-
arstöðum í Skaga-
firði 28. maí 1919.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Skagfirðinga á
Sauðárkróki 12.
júní síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Helga
Pálsdóttir, f. 4.1.
1900, d. 14.9. 1919,
og Margeir Jóns-
son, kennari og
fræðimaður, f.
15.10. 1889, d. 1.3.1943. Seinni
kona Margeirs er Helga Osk-
arsdóttir, f. 22.1. 1901. Börn
þeirra eru: Hróðmar, Jón
Helgi, látinn, Margrét Eybjörg,
Jón Kristvin og Sigríður.
Árið 1947 kvæntist Friðrik
eftirlifandi eiginkonu sinni,
Aldínu Snæbjörtu Ellertsdótt-
ur frá Holtsmúla í Skagafirði,
f. 13.5. 1926. Þau eignuðust sjö
börn. Þau eru: 1) Helga Ingi-
björg, f. 10.9. 1948, maki Krist-
inn Hauksson, f. 6.10. 1947.
Þau eiga þijú börn og eitt
barnabarn. 2) Heiðrún, f. 22.11.
1949, maki Sveinn Rúnar Sig-
fússon, f. 5.8. 1946. Þau eiga
þrjú börn. 3) Hallfríður, f.
15.12. 1950, maki
Sigurður Jón Þor-
valdsson, f. 4.3.
1953. Þau eiga tvo
syni. 4) Jóhann, f.
21.6. 1953, maki
Hildur Sigríður
Sigurðardóttir, f.
9.1. 1953. Þau eiga
tvo syni. 5) Friðrik
Margeir, f. 15.10.
1960, maki Sigur-
laug Hrönn Val-
garðsdóttir, f. 11.4.
1961. Þau eiga tvö
börn. 6) Valgerður,
f. 26.10. 1962, frá-
skilin, hún á tvö börn. 7) Páll,
f. 23.8. 1967, maki Guðný
Hólmfríður Axelsdóttir, f. 2.2.
1967. Þau eiga eina dóttur.
Árið 1949 lauk Friðrik cand.
mag.-prófi í íslenskum fræðum
og hóf þegar sama ár kennslu
við Gagnfræðaskólann á Sauð-
árkróki og Iðnskóla Sauðár-
króks. Skólastjóri Iðnskólans
var hann frá 1951—1964 og
skólasljóri Gagnfræðaskólans
frá 1956 uns hann lét af störf-
um fyrir aldurs sakir fyrir tíu
árum.
Friðrik verður jarðsunginn
frá Sauðárkrókskirkju I dag
og hefst athöfnin klukkan
15.00.
AFI MINN, Friðrik Margeirsson,
er látinn. Það var sárt að vita til
þess að svo hraustur maður skyldi
veikjast svo skyndilega og láta lífíð
stuttu seinna. Það var aðeins rúmri
viku áður sem hann gat hlaupið á
eftir hrossunum sínum, sem voru
hans líf og yndi, dekrað við þau
eins og sín eigin böm og eytt með
þeim heilu dögunum. Hann var líka
oft niðursokkinn í bækur, las mikið
eins og flestir fróðir menn gera,
enda átti hann stórt og mikið bóka-
safn sem var hreinn fjársjóður ung-
um krökkum sem vildú'skoða eitt-
hvað nýtt og spennandi, af nægu
var að taka.
Það var alltaf heilmikið ævintýri
að fara norður í land og eyða sumr-
inu hjá afa og ömmu, að fara á
hestbak og hjálpa til við heyskap-
inn. En nú er hann elsku afi minn
horfinn yfir móðuna miklu og við
getum ekki farið oftar saman út í
hesthús, út á tún, á hestbak eða í
heyskapinn. Elsku afí minn, þakka
þér fyrir allar þær stundir sem við
áttum saman, þú sem varst alltaf
til staðar ef vandamál komu upp
eða þar sem mannfagnaður innan
fjölskyldunnar átti sér stað, þú
veittir huggun og þú veittir gleði.
Þessum stundum mun ég aldrei
gleyma.
Vertu sæll, afí minn, og megi
Guð varðveita sálu þína.
Heiðar Örn.
Friðrik Margeirsson var einn
þeirra manna sem ungir hleyptu
heimdraganum til að leita sér auk-
innar þekkingar og tók stúdents-
próf frá Menntaskólanum á Akur-
eyri árið 1941, en síðan lá leið
hans í Háskóla íslands þar sem
hann stundaði íslensk fræði og lauk
þaðan magistersprófi.
Meðfram námi í Háskólanum
kenndi hann við ýmsa skóla á
Reykjavíkursvæðinu, en að loknum
prófum var komin tími til að snúa
aftur heim, og taka til starfa þar
sem hann vildi helst vera, heima í
Skagafírði.
Á meðan á háskólanáminu stóð
kvæntist Friðrik eftirlifandi eigin-
konu sinni Öldu Ellertsdóttur frá
Holtsmúla og bjuggu þau sér heim-
ili á Sauðárkróki, lengst af á Hóla-
vegi 4. Jafnframt því að kenna við
Gagnfræðaskólann og Iðnskólann
á Sauðárkróki stundaði Friðrik
búskap á Ögmundarstöðum, og gat
hann þannig tengt þá tvo þætti sem
áttu í honum hvað sterkust ítök,
en það var kennsla og íslensk fræði
annarsvegar, en hinsvegar og ekki
ÞÓRIR ÓLAFSSON
+ Þórir Ólafsson
fæddist í Reykja-
vík 2. október 1922.
Hann lést á heimili
sínu 15. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Ólafur
Teitsson, skipstjóri,
f. í Ráðagerði í Görð-
um á Alftanesi 12.
janúar 1878, og
Kristín Káradóttir,
húsmóðir, f. í Lamb-
haga í Mosfellssveit
14. júlí 1897. Þórir
ólst upp fyrstu æviár
sín á Spítalastíg 10
en síðan Bergstaða-
stræti 30. Hann átti einn albróð-
ur, Karl Pálma Ólafsson, leigu-
bílstjóra, og þijú hálfsystkini
samfeðra, þau Guðmund Waage,
Jósefínu Waage, húsmóður, og
Valborgu Waage, húsmóður.
Þau þijú eru öll látin.
Þórir kvæntist Petrínu Krist-
ínu Björgvinsdóttur hinn 8. nóv-
ember 1947. Foreldrar hennar
voru Kristín Jóhannesdóttir,
húsmóðir, og Björg-
vin Guðmundsson,
trésmiður. Þórir og
Petrína eignuðust
þijú börn, þau
Kristínu, Kolbrúnu
og Ólaf, fimm
barnabörn og fjög-
ur barnabarnabörn.
Kristín er verslun-
arskólagengin, hús-
móðir og býr i
Reykjavík, og er
gift Kristjáni Daða-
syni, málarameist-
ara. Kolbrún er
meinatæknir og er
búsett í Svíþjóð. ÓI-
afur er guðfræðingur og býr í
Reykjavík. Börn Kristínar eru
Þórir Ólafur Skúlason og er
hann giftur Fanneyju Sigur-
geirsdóttur og eiga þau þijú
börn, Atla, Unni og Borgar, og
Árni Benedikt Skúlason og á
hann einn son, Sigurð Magnús.
Börn Kolbrúnar eru Birna, Þórir
og Kolbrún Aronsbörn. Fyrstu
sjö árin bjuggu Þórir og Petrína
MINNINGAR
síður var Friðrik maður sem naut
útjvistar, gróinnar jarðar og
umsýlsu búpenings.
Árið 1951 tók Friðrik að sér
skólastjórn Iðnskólans og gegndi
því starfi til 1964 en einnig var
hann skólastjóri Gagnfræðaskólans
frá 1956, en þar varð starfsvett-
vangur hans allt til þess er hann
lét af störfum vorið 1984.
Ég sem þessar línur skrifa, vann
aðeins einn vetur og þá sem stunda-
kennari fáeina tíma á viku undir
stjórn Friðriks Margeirssonar. Mér
duldist hins vegar ekki að Friðrik
var mildur stjórnandi, sem þótti
verulega vont ef einhverra hluta
vegna, að skólastarfið gekk ekki
fram á þann veg sem ætlast var
til. Ef fyrir kom að nemandi var
sendur til skólastjóra, veit ég að
Friðrik tók mildilega á yfírsjóninni,
ræddi málin og sýndi fram á hvað
betur hefði mátt fara, og lagði sig
fram um að ná fram bættri heðgun
með viðræðum og rökum. Veit ég
að ýmsir töldu óhætt að ganga
fetinu framar en æskilegt hefði
verið af þessum sökum, en veit
einnig, að margir hafa síðar skilið
betur og metið það hversu mann-
lega og hlýtt skólastjórinn tók á
málum.
En skaplaus var Friðrik Mar-
geirsson ekki, og þætti honum hall-
að málum var hann þungur á bár-
unni og fastur fyrir.
Þegar ég tók fyrirvaralítið við
skólastjóm Barnaskóla Sauðár-
króks, reynslulítill sem kennari og
nánast ókunnur öllu sem laut að
stjórnun skjólastofunnar, var mér
ekki lítils virði að hafa Friðrik í
nágrenninu, mann sem seint og
snemma var hægt að leita til og
taldi ekki eftir að vísa mér leið til
þess, að stjórn stofnunarinnar og
skólastarfíð allt mætti ganga eins
vel og kostur var. Slíka menn, sem
ekki telja eftir að taka steina úr
götu samferðamanna, er gott að
eiga að vinum og samstarfsmönn-
um.
Friðrik Margeirsson talaði
kjarngott íslenskt má), var ágæt-
lega vel ritfær, og átti hann í fórum
sínum mikið af fróðleik ýmiskonar,
sem gaman var að heyra hann
segja frá, en var einnig prýðilega
hagmæltur og hafði gjarnan á tak-
teinum vísur sem áttu við í það og
það skiptið.
Eins og áður er fram komið átti
sveitin sterk ítök í Friðrik, og allt
til hins síðasta átti hann góða hesta
sem hann naut að annast og aldrei
virtist honum líða betur né var
hann kátari en þegar við hittumst
á götu og hann var á leið til eða
frá þessum vinum sínum, nýkominn
frá því að hafa lagt á, eða þegar
hann benti mér á að ólíkt gæti mér
nú liðið betur alla vega, ef ég hefði
manndóm í mér til þess að eignast
hest og bregða mér á bak einstöku
sinnum.
Nú þegar sól er hæst á lofti,
í Bergstaðastræti 30. Síðan
byggðu þau sér heimili í Heið-
argerði 68 í Reykjavík og hafa
búið þar í 40 ár. Þórir lauk
prófi sem loftskeytamaður árið
1943. Fyrst vann hann sem
magnaravörður hjá Ríkisút-
varpinu, en síðan sem loft-
skeytamaður á útvarpsstöðinni
á Vatnsenda, þar sem hann
vann allt til ársins 1987, er
hann varð að láta af störfum
sakir veikinda. Hann lauk sím-
virkjameistaraprófi á starfs-
ferli sínum.
Útför Þóris fór fram frá
Grafarvogskirkju í gær.
SUMUM kynntumst við vel og þekkj-
um lengi, en aðra þekkjum við skem-
ur og jafnvel alltof stutt. Þannig
finnst mér að ég hafí þekkt Þóri
skamma stund. Við kynntumst fyrir
um sex árum þegar ég kvæntist
Kristínu dóttur hans. Kynni okkar
voru traust og áttum við margar
góðar stundir saman. Þórir var glað-
lyndur og glettinn og kunni vel að
segja frá.
dagur er lengstur og „nóttlaus vor-
aldar veröld", sveipar Skagafjörð
hefur Friðrik Margeirsson lagt á í
síðasta sinn.
Löngu og góðu dagsverki er lok-
ið, í skólum Sauðárkróks þar sem
Friðrik naut þess að sjá „að oft
verður góður hestur úr göldum
fola“, og einnig við fjölmörg
trúnaðarstörf önnur sem samfélag-
ið lagði honum á herðar.
Við sem vinnum við skólana á
Sauðárkróki minnumst góðra daga
með Friðrik Margeirssyni og þökk-
um honum vináttu og öll hans störf.
Eiginkonu hans Öldu Ellertsdótt-
ur og afkomendum votta ég mína
innilegustu samúð. Drottinn blessi
minningu Friðriks Margeirssonar.
Björn Björnsson.
Samferðamönnum fækkar. Einn
af öðrum hverfa þeir yfir móðuna
miklu. Ekki fer það að jafnaði eft-
ir ákveðinni aldursröð. Kallið kem-
ur þegar minnst varir, stundum
viðkomandi að óvörum en stundum
með nokkrum fyrirvara. Einn vina
minna og samferðamanna, Friðrik
Margeirsson, sem var fyrir nokkr-
um dögum hress og að því er virt-
ist fullur af lífsþrótti og áhuga á
búskap og hrossarækt, áhugamál-
um sínum, hefur nú haft vista-
skipti og er fallinn frá eftir fárra
daga legu og snarpa baráttu við
dauðann.
Fyrir nokkrum dögum kenndi
hann nokkurs sjúkleika og var
fluttur á Sjúkrahúsið á Sauðár-
króki. I fyrstu virtist allt snúast
til betri vegar og þegar ég heim-
sótti hann þangað var hann hress
og bjartsýnn um bata. Ég átti því
þá von að brátt mundi ég mæta
honum á götu á lejð til þess að
sinna hugðarefnum sínum. En allt
fór á annan veg. Skyndilega versn-
aði honum sjúkleikinn svo að ekki
varð við neitt ráðið og andaðist
hann mánudaginn 12. júní sl.
Ásamt heimanámi stundaði
Friðrik nám í Gagnfræðaskólanum
á Akureyri og síðan í Mennta-
skólanum í Reykjavík og tók þaðan
stúdentspróf 1941. Síðan lá leið
hans í Háskóla íslands og lauk
hann þar námi í íslenskum fræðum
með magistersprófi 1949. Jafn-
framt námi stundaði hann kennslu
við ýmsa skóla í Reykjavík.
Að námi loknu fluttist hann
norður á Sauðárkrók til kennslu-
starfa við Gagnfræðaskólann á
Sauðárkróki og Iðnskólann þar.
Skólastjóri Iðnskólans var hann frá
1951 til 1964 og skólastjóri Gagn-
fræðaskólans frá 1956 til 1984.
Á heimili þeirra Öldu og Friðriks
hefur alla tíð verið gestkvæmt,
enda vel tekið á móti hveijum þeim,
sem að garði bar. Böm þeirra öll
sjö hafa skapað sér traustar stöður
og starfsvettvang í lífinu.
Leiðir okkar Friðriks lágu fyrst
Oftar en ekki bar dægurþras þjóð-
málanna á góma. Oftast vorum við
á öndverðum meiði og þá varð heldur
en ekki líf í tuskunum. Hann hafði
fastmótaðar skoðanir á flestum hlut-
um og varð þeim ekki haggað. Ég
gerði jafnvel í því að vera á öðru
máli, jafnvel þó að ég hafi á stundum
verið sammála honum.
Þó samfylgdin í þessu lífi hafí
ekki verið löng í mannárum talið
skilur Þórir eftir sig sterkar minning-
ar um allar samverustundirnar.
Ég sendi Petrínu, bömum, bama-
börnum, öðrum ættingjum og vinum
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Að lokum eftir langan, þungan dag,
er leið þín öll. Þú sest á stein við veginn,
og horfir skyggnum augum yfir sviðið
eitt andartak.
Og þú munt minnast þess,
að eitt sinn, eitt sinn, endur fyrir löngu
iagðir þú upp frá þessum sama stað.
(Steinn Steinarr)
Krístján Daðason.
Vegana mistaka við birtingu
þessarar minningargreinar í
Morgunblaðinu í gær er hún end-
urbirt.
saman er hann kom til Sauðár-
króks til kennslustarfa. Strax
bundumst við vináttuböndum, sem
héldust alla tíð. Samstarf í skóla
og að skólamálum var ætíð með
ágætum. Leiðir okkar í og úr skóla
lágu lengst af saman og var því
oft komið við hjá þeim Öldu og
Friðrik, þeginn kaffisopi og spjall-
að saman. Fjölskyldur okkar voru
báðar barnmargar og bömin á
svipuðum aldri og áttu því oft sam-
leið í leik og starfi. Þau voru tíðir
gestir á heimilum hvert annars og
léku sér saman. Á þeim árum, sem
börnin voru að alast upp, var hér
mikill áhugi fyrir sundíþróttinni og
áttu Skagfirðingar fjölmennan hóp
unglinga, sem á margra ára tíma-
bili skaraði fram úr í sundi á Norð-
urlandi. Ég minnist ánægjulegra
stunda með sundhópnum á heimili
þeirra Friðriks og Öldu eftir vel
heppnaðar sundferðir og til að efla
samhug hópsins, enda voru syst-
urnar á Hólavegi 4 drjúgur hluti
þessa sundhóps. Þar var sungið
og glaðst saman. Fyrir þessar sam-
verustundir vil ég nú þakka sér-
staklega.
Friðrik Margeirsson var traustur
vinur vina sinna, hjálpsamur og
velviljaður. Hann var fróður um
marga hluti, hafði skemmtilegan
frásagnarmáta og var vel hagorð-
ur. Þannig heyrði ég hann fara
með löng fréttabréf til vina sinna
í bundnu máli. Hann sóttist ekki
eftir vegtyllum eða völdum en var
trúr þeim störfum, sem hann tók
að sér að vinna.
Ég hefi áður minnst á áhuga
Friðriks á búskap og hrossarækt.
Jafnframt kennslustörfum stund-
aði hann ætíð smábúskap og að
mestu á Ögmundarstöðum. Eftir
að hann hætti kennslu sneri hann
sér í ríkari mæli en áður að hrossa-
rækt. Hann hafði gott vit á hross-
um, uppeldi þeirra og tamningu,
eins og sönnum Skagfirðingi
sæmdi, og var búinn að koma sér
upp hrossastofni, sem hann hafði
miklar væntingar um. Síðustu árin
eyddi hann mestum hluta tíma síns
í að vinna að þessum hugðarefnum.
Við hjónin söknum mjög vinar
í stað þar sem Friðrik var. Heim-
sóknum til annarra en barna okkar
hefur fækkað með árunum. Til
þess liggja margar ástæður. Til
Friðriks og Öldu hlutum við þó
alltaf að koma öðru hvoru til að
rifja upp gamlar minningar okkur
öllum til ánægju og gleði, það var
bara einn þáttur lífsins. Við sökn-
um þess mjög að höggvið hefur
verið svo stórt skarð í vinahópinn.
Ég vil að lokum fyrir hönd konu
minnar og barna þakka öll sam-
skipti og votta Öldu, börnum henn-
ar og, fjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Minnumst þess að við andlát
Friðriks Margeirssonar kvöddum
við góðan dreng.
Guðjón Ingimundarson.
Friðrik var hinn mætasti skóla-
maður og virtur og vel metinn af
samstarfsmönnum sínum og nem-
endum. Hann hafði góða reglu og
stjórn á öllum hlutum, var lipur
og laginn í samskiptum, einkar
samviskusamur og vandaður í öll-
um sínum störfum bæði kennslu
og skólastjóm og naut því farsæld-
ar í starfi. Lengi framanaf bjó
skólinn við þröngan húsakost sem
eins konar hjábarn í barnaskóla-
húsinu. Úr því rættist þó um síðir.
Varð Friðrik þeirrar ánægju að-
njótandi að sjá stórt og myndarlegt
skólahús rísa fyrir Gagnfræðaskól-
ann áður en starfsferli hans lauk.
En vitaskuld var það erfiður og
annasamur tími fyrir skólastjórann
meðan á byggingu stóð. Þegar lit-
ið er yfir farinn veg og farsælt
starf leikur ekki á tveimur tungum
að Friðrik Margeirsson átti veru-
legan hlut að því að gera Sauðár-
krók að þeim menningarbæ sem
hann nú er orðinn.
Friðrik var ekki metorðagjarn
maður, sóttist lítt eftir völdum og
kærði sig ekki um að baða sig í