Morgunblaðið - 24.06.1995, Side 34

34 LAUGARDAGUR 24. JÚNÍ 1995
MORGUNBLAÐIÐ
INGIMUNDUR
HJÁLMARSSON
+ Ingimundur
Hjálmarsson
fæddist í Hátúni í
Skagafirði 7. sept-
ember 1907. Hann
lést á sjúkrahúsi
Seyðisfjarðar 15.
júní sl. Foreldrar
hans voru Guðrún
Ásta Ingimundar-
dóttir f. 16. apríl
1874, og Hjálmar
Jónsson, f. 29. nóv-
ember 1869. Systk-
ini Ingimundar
voru Ingiríður, lát-
in, Sveinbjörn, lát-
in, Ingibjörg, látin og systir sem
lést í bernsku. Ingimundur
flutti með fjölskyldu sinni til
Seyðisfjarðar árið 1922 og hef-
ur búið þar alla tið síðan. Ingi-
mundur kvæntist á aðfangadag
jóla 1940, Unni Jónsdóttur frá
Seyðisfirði, fædd 30. nóvember
1913, dáin 4. júlí 1990. Þau
eignuðust tvær dætur, Kol-
brúnu, fædd 7. apríl 1942, og
Guðrúnu fædd 10. maí 1946,
báðar giftar og bú-
settar á Seyðisfirði.
Kolbrún á fjóra
syni, Inga Þór, Vik-
ar Frey, Össur Ægi
og Hlyn Vestmar.
Guðrún á einn son,
Unnar Ingimund.
Barnabörn Ingi-
mundar eru fimm
og barnabarnabörn
þijú. Ingimundur
starfaði sem bíl-
stjóri i nokkur ár,
hann keypti fisk
sem hann verkaði
og seldi síðan sjálf-
ur. Hann átti síldarsöltunarstöð
sem var á pöntun. Hann var
gjaldkeri Kaupfélags Aust-
fjarða, Seyðisfirði, síðast var
hann gjaldkerí hjá sýslumanns-
embættinu á Seyðisfirði, hann
lét af þeim störfum er hann
varð sjötugur.
Útför Ingimundar fer fram
frá Seyðisfjarðarkirkju í dag,
og hefst athöfnin klukkan
14.00.
HANN elsku afí minn er dáinn. Það
er alltaf sárt þegar einhver deyr
sem manni þykir vænt um, ég held
að betri í afa og vin sé varla hægt
að hugsa sér og betri ömmu en
hana Unni er varla hægt að hugsa
sér.
Ég var svo lánsamur að alast upp
á efri hæðinni á Ósi húsinu þeirra
afa og ömmu þar sem foreldrar
mínir búa.
Það var alltaf notalegt að
skreppa niður til afa og ömmu þar
sem gestrisni og vingjarnlegheit
voru í hávegum höfð, og þá mætti
manni ávallt angan af nýbökuðum
pönnukökum eða nýsteiktum klein-
um, ávallt var gestkvæmt hjá afa
og ömmu og líkaði þeim það vel.
Afí var léttur í lund hér áður fyrr
og stutt í stríðnina hjá honum.
Hann hafði óskaplega gaman af því
að spila og tefla og voru þær ófáar
stundirnar sem hann spilaði og
tefldi við mig. Hann spilaði mikið
lomber hér áður fyrr en var hættur
því þegar ég var að alast upp, þá
voru allir hans spilafélagar ýmist
fluttir burt eða látnir.
Það var svo þegar ég var á þrett-
t
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR SÖLVASON
áður innheimtustjóri
Sláturfélags Suðurlands,
Hjallaseli 55,
Reykjavík,
lést á heimili sínu laugardaginn 17. júní.
Útförin hefur farið fram.
Þökkum innilega samúð og vinarhug.
Eygló Guðmundsdóttir, Snorri Þorsteinsson,
Sigmundur Birgir Guðmundsson, Guðrún Jónsdóttir,
Hulda Guðmundsdóttir, Víðir H. Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir viljum við senda þeim, sem sýndu okkur vináttu
og samúð við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, sonar og afa,
JÓNS R. ÞORGRÍMSSONAR,
Stillholti 7,
Akranesi.
Anna Jóna Gisladóttir,
Karen E. Jónsdóttir, Kristján Ó. Baldvinsson,
Margrét Þ. Jónsdóttir, Einar S. Sigurdórsson,
Ragnhildur E. Jónsdóttir,
Helga K. Jónsdóttir,
Gísli S. Jónsson, Sólveig M. Sigurðardóttir,
Margrét Kristófersdóttir, Þorgrímur Jónsson
og barnabörn.
t
Þökkum samúð og vinarhug við andlát
og útför móður okkar, tengdamóður og
ömmu,
GÍSLÍNU
VILHJÁLMSDÓTTUR,
Hringbraut 90,
Reykjavík.
Ólafur Kristinn Hafsteinsson, Erna Kristfn Júlíusdóttir,
Hjördís Jónsdóttir,
Gísli P. Otineru,
John T. Otineru,
Helga Sólveig Ólafsdóttir,
Lilja Dögg Ólafsdóttir,
og barnabarnabörn.
MINNINGAR
JOHANNES HER-
MANNSSON
ánda ári sem hann kenndi mér lomb-
er, eftir það spiluðum við mikið.
Hann afí var duglegur maður og
sá vel fyrir sér og sínum og hjálp-
aði mörgum sem erfitt var hjá, en
aldrei talaði hann um það sjálfur.
Afí hafði gaman af því að ferðast
og þó sérstaka ánægju af að fara
norður í Skagafjörð.
Það var mikið áfall fyrir afa þeg-
ar amma veiktist af krabbameini
sem hún síðan lést af.
Eftir andlát ömmu brotnaði afí
alveg niður, alla tíð síðan eða síð-
ustu fímm ár var hann sorgmæddur
og dapur og voru það mikil við-
brigði að sjá hann afa svona leiðan
og heyra hann segja að hann muni
aldrei líta glaðan dag framar.
Um haustið 1990 fór afí til
Hveragerðis þar sem hann dvaldi í
nokkrar vikur á heilsuhæli Náttúru-
lækningafélagsins.
Árið 1991 fór hann aftur, bæði
um vorið og haustið í nokkurra
vikna dvöl, þar eignaðist hann
marga góða vini sem hann hélt
sambandi við þar til hann lést. Samt
sem áður varð afí leiðari og leiðari
og heilsunni hrakaði. Ofan á sorg-
ina og leiðann þurfti afi að berjast
við sykursýki í ein fímmtán ár sem
stöðugt versnaði, einnig var hann
slæmur fyrir hjarta.
Árið 1992 fékk afí vont hjarta-
áfall, þótti það kraftaverki líkast að
hann skyldi komast aftur á fætur,
og þó hann kæmist á fætur og aftur
heim, var hann alltaf jafndapur.
Síðustu tvö árin dvaldi ástkær afí
minn á sjúkrahúsinu á Seyðisfírði.
Með söknuð í hjarta kveð ég nú
ástkæran afa minn, sem einnig var
minn besti vinur. Ég þakka honum
fyrir allt sem hann gerði fyrir mig
og foreldra mína og ég veit að
elskulegur afí minn verður ávallt
með okkur í hjarta sem hug.
Guð veri með þér og styrki. Kær
kveðja,
Unnar Ingimundur Jósepsson.
+ Jóhannes Hermannsson
fæddist á Patreksfirði 26.
nóvember 1965. Hann lést I
Reykjavík 7. júní síðastliðinn
og fór útför hans fram frá
Fossvogskapellu 14. júní.
JÓA FRÆNDA kynntumst við fyrst
fyrir tæpum tíu árum þegar hann
stundaði nám við Stýrimannaskól-
ann í Reykjavík. Framtíðin virtist
blasa við honum þegar hann fór á
sjóinn eftir að skóla lauk en svo fór
að árið 1988 veiktist Jói af arf-
gengri heilablæðingu. Amma hans,
móðir, systkini hennar og fleiri
ættingjar höfðu látist af völdum
þessa sjúkdóms. Fyrst eftir að Jói
veiktist reyndi hann að fínna aðrar
ástæður fyrir veikindunum en arf-
genga heilablæðingu og breytti um
lífsstíl í þeirri von að það myndi
duga. Hann náði sér fljótt á strik
og fór aftur á sjóinn. Von bráðar
syrti þó í álinn því hann veiktist
aftur, lamaðist og var upp frá því
bundinn í hjólastól aðeins 25 ára
gamall. Síðastliðin fímm ár fékk
hann fleiri áföll og við það minnk-
aði mátturinn. Stuttu eftir að Jói
veiktist lést náfrænka hans, María
Björg, aðeins 19 ára gömul úr sjúk-
dómnum og var það mikið áfall
fyrir hann. Ekki er mögulegt að
setja sig í þau spor sem Jói var í.
Þegar hann var nýbúinn að afla sér
réttinda og tilbúinn að hefja lífs-
starf sitt var fótunum kippt undan
honum. Meðan félagar hans sóttu
sjóinn háði hann sína baráttu á
öðrum vettvangi.
Jói var sjómaður af lífí og sál
og eftir að hann veiktist fór hann
að mála myndir af skipum og bát-
um. Til þess að geta það varð hann
að þjálfa upp vinstri höndina því
sú hægri var lömuð. Ófáar ferðir
fórum við saman, á meðan heilsa
Jóa leyfði, niður á höfn og til Hafn-
arfjarðar að skoða skipin sem hann
færði síðan yfir á pappírinn. Jói
hélt tvær sýningar á myndunum
sínum og fátt gladdi hann eins mik-
ið og viðtökumar við þeim. Það sem
einkenndi Jóa mest var þrautseigja,
lífslöngun og sérstakt skopskyn.
Hann var mjög ákveðinn og fannst
erfítt að vera upp á aðra kominn
enda leið honum best þegar hann
bjó í einstaklingsíbúð I Sjálfsbjarg-
arhúsinu, gat keyrt um á bílnum
sínum og var að læra að mála.
Nú í þessum mánuði em tíu ár
liðin síðan móðurbróðir Jóa, Baldur
Ármann Gestsson sem ávallt var
kallaður Manni, lést. Það leiðir hug-
ann að því hve líf þeirra frænda var
líkt. Þeir vom sjómenn sem veiktust
ungir af sama sjúkdómi, máluðu
báðir og viðfangsefnið var það sama:
hafíð og skipin. Síðustu ár lífs síns
bjuggu þeir báðir á 4. hæðinni í
Sjálfsbjargarhúsinu við Hátún.
Eins og svo margir sem veikjast
af alvarlegum sjúkdómum komst
Jói fljótt að því hvetjir voru vinir
hans og var hann svo lánsamur að
eiga traustan vin þar sem Bjarni
var. Hann kom í heimsókn og fóm
þeir saman á flakk um bæinn sem
endaði örugglega oftast niðri á
bryggju. Starfsfólkið í Sjálfsbjarg-
arhúsinu við Hátún sýndi honum
mikla alúð, umhyggju og síðast en
ekki síst vináttu.
Við munum alltaf minnast þess
að þrátt fyrir erfiðan sjúkdóm var
lífslöngunin ríkasti þáttur í lífi Jóa,
vinar okkar og frænda.
Bára og María.
+ Jensína Sigur-
veig Jóhanns-
dóttir fæddist á
Lónseyri _ í Arnar-
firði í V-ísafjarðar-
sýslu 5. ágúst 1907.
Hún lést á lýúkr-
unarheimilinu
Skjóli 15. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Jó-
hann Jónsson skip-
sljóri og bóndi, f. á
Rauðsstöðum í
Auðkúluhreppi
1877, d. 1921, og
Bjarney Jónína Friðriksdóttir
klæðskeri og húsfreyja, f. í
Hrafneyrarhúsum í Auðkúlu-
hreppi 1876, d. 1952. Systkini
Jensinu eru Jón Ásbjörn, f.
1906, d. 1992, Bjarney Mar-
grét, f. 1909, d. 1966, Bjarni
Jóhann, f. 1910, d. 1970, Guð-
munda Kristjana, f. 1912, d.
ÉG MINNIST með virðingu og
þakklæti föðursystur minnar, Jens-
ínu Sigurveigar Jóhannsdóttur, fyr-.
ir alúð hennar og frændrækni í
garð foreldra minna á uppvaxtarár-
um mínum og síðan í garð fjöl-
skyldu minnar. Jensína var næstelst
1931, Friðrik J. Á.,
f. 1913, Guðný, f.
1916, d. 1993, Jón-
ína Guðmunda, f.
1917, d. 1993, og
Sigurleifur F. G., f.
1920, d. 1986.
Hinn 11. júní
1939 giftist Jensína
Guðjóni Elíasi Jóns-
syni bankaútibú-
stjóra Landsbank-
ans á ísafirði, f. 20.
febrúar 1895, d. 11.
febrúar 1980. Börn
þeirra eru Guðlaug
B., íþrótta- og teiknikennari,
Jóhanna, húsfreyja á Grund í
Skorradal, Skúli, flugsljóri hjá
Flugleiðum, og Friðrik, flug-
stjóri þjá Cargolux. Fósturson-
ur hennar er Baldur Guðjóns-
son skrifstofustjóri.
Útför Jensínu fór fram frá
Áskirkju í gær, 23. júni.
níu systkina sem ætíð kenndu sig
við Auðkúlu í Amarfírði, næstu jörð
utan við Hrafnseyri. Þessi bæjar-
nöfn og Arnarfjörður voru í æsku
minni sveipuð ævintýraljóma þegar
ég heyrði á tal og frásagnir systkin-
anna frá æskuslóðum sínum.
Jensína var fædd á Lónseyri þar
sem foreldrar hennar Jóhann Jóns-
son bóndi og skipstjóri og kona
hans Bjarney Friðriksdóttir byijuðu
búskap sinn. Að Auðkúlu fluttust
þau um 1911 með fjögur elstu börn
sín og var þá þríbýlt á jörðinni.
Árið 1921 lést Jóhann úr lungna-
bólgu rúmlega fertugur frá níu
börnum, eins til fimmtán ára göml-
um. Þremur yngstu systrunum var
þá um tíma komið í fóstur hjá ætt-
ingjum, en Bjarney bjó á Auðkúlu
til ársins 1935, er hún fluttist til
ísafjarðar.
Mjög kært var með systkinunum
frá Auðkúlu alla tíð, þótt landshlut-
ar skildu þau löngum að. Eflaust
hefur hörð lífsbarátta á uppvaxtar-
árunum átt sinn þátt í því ásamt
nábýlinu í litlu baðstofunni heima
á Auðkúlu með skarsúðinni og litlu
gluggunum þremur þar sem rúm-
stæðin stóðu með veggjum og fyrir
öðrum gaflinum en eldhúsið við
hinn gaflinn. Nú er slétt tún þar
sem baðstofan stóð áður. Tóftirnar
á Lónseyri og Tungu, þar sem
móðurforeldrar Jensínu, Friðrik og
Jensína, bjuggu, minna á hvernig
húsakostur var um og eftir alda-
mótin. Lok af kolaeldavél sem
fannst í tóftunum í Tungu minnir
á aðbúnað þeirra tíma. Öll nema
eitt komust systkinin frá Auðkúlu
til fullorðinsára og eignuðust mynd-
arlegar fjölskyldur. Nú lifír Friðrik
bróðir Jensínu einn systkinanna og
saknar þeirra sárt.
Á sínum yngri árum var Jensína
ráðskona á heimili Ásgeirs Ásgeirs-
sonar síðar forseta Islands.
Jensína var glæsileg kona í fasi
sem bar með sér alúð og höfðings-
skap. Hún hélt reisn sinni fram á
síðustu æviár. Síðustu misserin
dvaldist hún á hjúkrunarheimilinu
Skjóli, þar sem hún lést eftir
skamma sjúkralegu.
Blessuð sé minning frænku
minnar.
Hrafn Vestfjörð Friðriksson.
Vegna mistaka í vinnslu var Jensína
Sigurveig Jóhannsdóttir sögð Guð-
mundsdóttir í fyrirsögn minningar-
greina um hana á blaðsíðu 31 í Morgun-
blaðinu í gær. Hlutaðeigendur eru inni-
Iega beðnir afsökunar á mistökunum.

Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð
og hlýhug vegna andláts og útfarar
GUÐLAUGAR BJARGAR
BJÖRGVINSDÓTTUR
fyrrv. fulltrúa hjá Pósti og síma,
til heimilis í Neðstaleiti 4,
áður Skálholtsstíg 7.
Þórarinn Einarsson, María Hauksdóttir,
Kristján Þórarinsson,
Guðlaug Björg Þórarinsdóttir, Guðsteinn Halldórsson,
Theódór Gaukur Kristjánsson, Alexander Þór Þorsteinsson,
Kristin Birna Sigurbjörnsdóttir.
JENSÍNA SIGURVEIG
JÓHANNSDÓTTIR