Morgunblaðið - 07.07.1996, Blaðsíða 4

4 B SUNNUDAGUR 7. JÚLÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Góörarvonarhöfðí - Tröllaskagi - 2. ófangi
íslensk ölskylda nú
ekur sem leið liggur frá
Góðrarvonarhöfða til
Tröllaskaga á íslandi.
S-Afríka er að baki og
Friðrik Már Jónsson og
Bima Hauksdóttir
ásamt börnum sínúm
Andra Fannari, Stefáni
Hauki og Rannveigu
eru komin að landa-
mærum Zimbabwe.
Fjölskyldan heldur
áfram að lýsa því sem
fyrir augu ber.
Við fórum yfir landamærin við
Beitbridge um hádegi. Brenn-
andi sólin blindaði mann og
eina ferðina enn strengdi ég
þess heit að drekka ekki framar.
Við vorum fljót í gegnum Suður-
Afríku landamærin en Zimbabwe-
megin var svolítið vesen. A stæðinu
við landamærastöðina beið okkar
heil hersing af náungum sem buð-
ust til að fylla út fyrir okkur form-
in. „Helvíti fínir gaurar,“ hugsaði
ég, þegar við létum þá fá vegabréf-
in og gögnin fyrir bílinn. „Hér er
fólkið aldeilis vingjamlegt."
„Ég held að þið séuð eitthvað
ruglaðir," hreytti Birna út úr sér
pirruð. „Þeir eru á höttunum eftir
pening.“ Ég fann hvernig eyrun á
mér lengdust þegar ég uppgötvaði
að við höfðum gengið beint í snör-
una. Við rifum af þeim vegabréfin
og upphófst nú mikill hávaði er hin-
ir fyrrum vingjarnlegu Zimb-
abwebúar mótmæltu kröftuglega.
Við slettum í þá 5 dollurum til að
hafa þá góða. Birna fór síðan með
vegabréfín og gekk frá málunum.
Best að láta hana sjá um þetta.
Vegabréfsáritun fá Islendingar á
landamæmnum, en einhveija doll-
ara þurfti að greiða í brúartoll og
tryggingar fyrir bílinn. Fjölskyldan
hafði þrisvar áður komið til
Zimbabwe og mátti sjá það á þeim
að þau væm komin á heimaslóðir.
Tré ó hvolfi
Landslagið var fljótlega
skemmtilegt og mikið af hinum
sérkennilegu baobab tijám vex við
veginn. Þau nefndu Bushmennimir
„trén sem guðirnir plöntuðu á
hvolfí“. Það er auðvelt að sjá for-
sendu þessarar nafngiftar en það
er eins og ’rætur þeirra teygi sig
til himins. Við áðum undir einu slíku
og réðum ráðum okkar um fram-
hald ferðarinnar. Ég hafði vonað
að við gætum farið að Viktoríufoss-
unum, en sökum þess hve áliðið var
orðið, keyrðum við fyrsta daginn í
Matopos þjóðgarðinn. Þar á víst að
vera mikið um hlébarða, en þó að
við þvældumst um garðinn seinni-
partinn er við komum og morguninn
eftir sáum við enga hlébarða. Hins-
vegar sáum við mikið af hvítum
nashyrningum en garðurinn er einn
helsti griðastaður þeirra í landinu.
Garðurinn stendur nokkuð hátt
og er svalt í tjöldunum um nóttina.
Nú þurfti einnig að byija á að sjóða
drykkjarvatn, það er ekki ömggt
að drekka vatnið eins og það kemur
lengur. Við gengum uppá útsýnis-
staðinn „View of the world“ og sér
maður þá vítt um völl þó svo að
það sé orðum aukið að þetta sé
heimsútsýni. Cecil Rhodes, faðir
Rhódesíu, var svo hrifinn af þessum
stað að hann mælti svo fyrir að þar
skyldi hann grafinn. Þar liggja jarð-
neskar leifar karlsins, en hvort
kappinn nýtur útsýnisins enn þann
dag í dag veit ég ekki, en vissulega
er útsýnið stórkostlegt. Halda
AÐALSTRÆTI: Þessi verslun er kennd við „hra&braut" en stendur við moldarveg. Það er ekki óalgengt
í Zimbabwe að hús beri hóleitari nöfn en tilefni eru til.
Gegnum Zimbabwe
oé Zambíu
mætti að jötnar hafí fengið þar
æðiskast í fyrndinni og kastað þar
risastórum björgum á víð og dreif.
Ég hafði vonað að við færum til
Viktoríufossanna eftir Matopos, en
Friðrik og Bima ákváðu að sleppa
þeim og halda í austurátt. Ég gat
ekki leynt vonbrigðum mínum en
kyngdi fýlunni. Þau höfðu komið
þar svo oft áður að nú nenntu þau
því ekki en gefum þeim orðið:
Viktoríufossarnir em eitt af feg-
urstu náttúrufyrirbrigðum heims og
er stærð þeirra og fegurð yfirþyrm-
andi. Þeir eru 1,6-1,7 km á breidd
og 110 m á hæð. Svo mikill er
úðinn frá fossunum að regnskógur
hefur myndast í kringum þá. Vic
Falls bærinn er einnig samkomu-
staður heimshornaflakkara (over-
landers) sem eru á leið um Afríku
og á pöbbum bæjarins er hægt að
heyra margar mergjaðar sögur er
menn skýra frá ævintýrum sínum.
Fyrir þá kjarkmeiri er hægt að
kaupa heilsdags flúðaferð niður
Zambezi (neðan fossa) fyrir 100
dollara. Sögðu þau hjón að það
væri lífsreynsla sem seint liði úr
minni. Fyrir þá sem eru lífsleiðir
eða þjást af minnimáttarkomplex-
um, er boðið uppá 111 m teygju-
stökk yfir fossunum. Hætt er við
að fólk gangi með kynfærin í hálsin-
um fyrstu dagana eftir slíkt stökk.
Einnig er boðið uppá /jölbreytt
dýralíf í þjóðgarðinum. Ég ákvað
að einhverntímann skyldi ég koma
við þarna.
Á söguf rægum slóöum
Næ'sti ákvörðunarstaður var
Lake Kyle og tjölduðum við þar
seinnipart dags. Um morguninn
fórum við í útreiðartúr um garðinn
með leiðsögumanni. Töfrarnir við
það eru að nashyrningarnir og anti-
lópurnar eru svo vön hestaumferð
að maður getur riðið alveg uppað
þeim án þess að þau gerist óróleg.
Einnig skoðuðum við Zimbabwe
rústirnar (Great Zimbabwe Ruins)
sem landið ber nafn sitt af og eru
við bæinn Masvingo. Þær eru ein-
stakar í afrískri byggingarlist, him-
inháir veggir og turnar hlaðnir úr
steini. Þar stóð víst menningarþjóð-
félag með miklum blóma fyrr á öld-
um og stinga rústirnar í stúf við
strákofana í nágrenninu. Ríki þetta
lagðist af er Portúgalar fóru að
fikra sig upp eftir ströndinni og
Zambezi ánni. Um aldamótin 1800
réðst flokkur Zulumanna er hrökkl-
STIFLAN: Kariba-vatn er stærsta vatn í heimi gert af mannavöld-
um. Stíflan er mikió mannvirki og var reist 1960. Leióin til Zambíu
liggur eftir stíflugaróinum.
TÓBAKSMARKAÐUR: Rannveig og Friörik Mór ó tóbaksmark-
aónum í Harare í Zimbabwe, ósamt Stanley lei&sögumanni. Þarna
eru haldin mestu uppboó sem um getur ó tóbaki.