Morgunblaðið - 30.07.1996, Síða 32

32 ÞRIÐJUDAGUR 30. JÚLÍ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
JAKOB
ÁRMANNSSON
+ Jakob
Ármannsson
fæddist í Reykjavík
7. maí 1939. Hann
lést á Landspítal-
anum 20. júlí síð-
astliðinn. Foreldr-
ar hans voru Ár-
mann Jakobsson,
bankastjóri, f. 2.
ágúst 1914, og
Hildur Sigríður
Svavarsdóttir, f. 8.
júní 1913, d. 12.
febrúar 1988.
Bróðir hans er Sva-
var, aðstoðarfor-
sfjóri Fiskveiðasjóðs, f. 20.
ágúst 1941.
Jakob giftist 16. ágúst 1969
Signýju Thoroddsen, sálfræð-
ingi, f. 13. ágúst 1940, og áttu
þau fjögur börn. Þau eru: 1)
Bergljót Njóla, f. 28. maí 1962,
gift Halli Magnússyni, f. 8.
apríl 1962. Þau skildu en eiga
eina dóttur, Álfrúnu Elsu, f.
25. apríl 1990. 2) Ármann, f.
18. júlí 1970. 3) Sverrir, f. 18.
júlí 1970. 4) Katrín, f. 1. febr-
úar 1976.
Jakob fluttist ársgamall til
Akureyrar og bjó þar í níu ár
en síðan á Siglufirði. Hann
lauk stúdentsprófi frá Mennta-
skólanum í Reykjavík 1959 en
var inspector scholae 1958-
1959. Næstu ár var hann við
nám við Háskóla Islands en
árið 1960-1961 við Háskólann
i St. Andrews í Skotlandi.
Einnig kenndi hann við Haga-
skóla í Reykjavík 1961-1962
og vann ýmis önnur störf, m.a.
við síldarvinnslu á Siglufirði.
Árið 1967 hóf
Jakob störf við Ut-
vegsbanka íslands
og varð skömmu
síðar aðstoðar-
deildarstjóri
ábyrgðadeildar en
deildarsljóri 1971-
1977. Hann var
kennari við
Kvennaskólann í
Reykjavík 1973-
1987, í fullu starfi
1977-1980, sér-
fræðingur og full-
trúi __ bankasljórnar
við Útvegsbanka Is-
lands 1980-1987.
Frá stofnun 1987 til loka árs-
ins 1989 var Jakob aðstoðar-
bankastjóri Útvegsbankans hf.
en síðan sérfræðingur hjá Is-
landsbanka hf. í níu mánuði
árið 1990. Jakob var aðstoðar-
maður bankasljórnar Búnaðar-
banka íslands og sérfræðingur
í erlendum viðskiptum frá 1.
september 1990. Hann var
framkvæmdastjóri dótturfyrir-
tækja bankans, Grænabæjar hf.
og Urðar hf. og sat í stjórn
hlutabréfasjóðsins Auðlindar
1993-1996. Einnig var hann
varamaður í stjórn Fiskveiða-
sjóðs 1987-1990.
Jakob varð íslandsmeistari í
brids með sveit Hjalta Elíasson-
ar 1971 og 1974 og var um
árabil í skáksveit og bridssveit
Útvegsbankans. Hann sat í
dómnefnd Bridssambandsins
um árabil.
Jakob verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Kæri vinur.
Ekki hvarflaði það að mér þegar
við skildum við græna borðið í vor
að við ættum aldrei eftir að taka í
spil saman í þessu jarðlífi.
Ég fór að venju til sumardvalar
á Austurlandi en þér var ætlað að
takast á hendur það ferðalag sem
öllum er búið. Ég frétti ekki af veik-
indum þínum fyrr en seint og um
síðir og fékk ekki tækifæri til að
eiga við þig orð.
Mig langar því að kveðja þig í
huganum nokkrum orðum og þakka
þér áratuga vináttu og alla þá slagi
sem við höfum tekið saman í sókn
og vörn.
Ég man hve mér þótti það mikil
upphefð að komast í spilaklúbb með
þér þegar þú hættir í keppnisbrids
að mestu og helgaðir fjölskyldunni
krafta þína. Og þó að margir hafi
saknað þín úr hópi úrvalsspilara á
þeim tíma trúi ég að það hafi verið
rétt ákvörðun. Þú varst enda orðinn
íslandsmeistari og margbúinn að
sýna að þú varst einn af bestu spil-
urum landsins. Börnin þín bera því
líka glöggt vitni að hafa notið leið-
sagnar þinnar og umhyggju þegar
þau þurftu þín mest við.
- Öllu er afmörkuð stund -
Að gleðjast hefur sinn tíma, og
að hryggjast hefur sinn tíma.
A GOÐU VERÐI
Groníl
Helluhraun 14 Hafnarfjörður
Sími: 565 2707
Opið mán-fimmtud. frá kl. 9-12 og 13-18 og föstud. frá kl. 9-12 og 13-16
LEGSTEINAR
10% staðgreíðsluafsláttur.
Stuttur afgreiðslufrestur
og frágangur á legsteinum
í kirkjugarð á vægu verði.
Nú er tími til að hryggjast og
sakna en mikið vorum við búnir að
gleðjast saman, kæri vinur. Fyrst á
Háskólaárunum, við spil, bíóferðir
og borðtennis, kryddað heimspeki-
legri umræðu, oftar en ekki í gam-
ansömum tón. Það var oft glatt á
hjalla í herbergi Aðalsteins á Gamla
Garði þegar vinimir komu saman og
brugðu á leik.
Síðar sem heimilisfeður. Við
stunduðum okkar störf. Horfðum á
bömin okkar vaxa úr grasi. Lífíð tók
á sig annan blæ.
Sambandið rofnaði þó aldrei þó
að lengra yrði á milli funda og þar
kom að stofnfundur spiiaklúbbsins
góða var haldinn. Eftir það hittumst
við vikulega þá mánuði sem bám i
sér bókstafínn - r -.
Allir sem til þekktu vissu að þýð-
ingarlaust var að ná tali af okkur á
miðvikudagskvöldum. Þá spiluðum
við brids. Afar sjaldgæft var að spila-
mennska félli niður og sýnir það ef
til vill best hve mikils virði þessar
kvöldstundir vom okkur spilafélög-
unum. Og þó að eiginkonur okkar
hefðu stundum orð á því að nokkuð
skorti á líflegar samræður var glens-
ið skammt undan og reknar upp
miklar hlátursrokur þegar spila-
mennskan bauð upp á ýmislegt
spaugilegt.
Við skiptumst á bókum þessi kvöld
og ég man vel hve spenntur ég var
stundum að sjá hvað þú værir með
undir hendinni. Ég hef ekki tölu á
þeim öllum en þær vom margar,
ánægjustundimar sem ég átti yfír
bókum sem þú lánaðir mér.
Þar fyrir utan hringdi ég oft í þig
og leitaði ráða. Strax við fyrstu kynni
dáðist ég mjög að gáfum þínum og
dómgreind og það æxlaðist einhvem
veginn þannig að ég leitaði til þín
um margvíslega hluti. Alltaf tókstu
mér jafn vel, með þessu stillilega og
hægláta fasi sem einkenndi þig á
hverju sem gekk. Ef þú varst upptek-
inn í vinnunni hringdir þú í mig
seinna, varst þá búinn að hugsa
málið og gafst þér góðan tíma til
að ræða við mig.
Þó þú værir flestum mönnum
greindari var háttvísi þinni og hóg-
værð við bmgðið og það sannaðist
á þér það sem sagt er að sannri visku
fylgi jafnan litillæti og hógværð.
Þessi fátæklegu orð verða að duga
að leiðarlokum. Hafðu heila þökk
fyrir óbilandi vináttu og drengskap
frá fyrstu kynnum fram á þennan
dag.
Ég sé þig fyrir mér þar sem þú
situr við spilaborðið og ert sagnhafí
í erfíðum þremur gröndum sem
glannafenginn makker þinn hefur
sagt á alltof fáa punkta. Þú spilar
fumlaust og rólega úr spilunum,
staldrar aðeins við, metur stöðuna,
tekur ákvörðun - og viti menn - á
einhvem undraverðan hátt hefur þér
tekist að koma spilinu i höfn.
Signýju, börnum þeirra Jakobs og
öðmm aðstandendum votta ég mína
dýpstu samúð.
Eysteinn Björnsson.
Á liðnu vori var ég í hópi stjóm-
enda í Búnaðarbankanum sem komu
saman til árlegs fræðslu- og um-
ræðufundar. Þar flutti Jakob Ár-
mannsson erindi um ýmsar hliðar á
veitingu bankaábyrgða en um það
efni var hann öllum öðmm fróðari.
Þetta innlegg Jakobs bar hans sterku
persónulegu einkenni sem starfsfólk
bankans þekkti vel af daglegum
samskiptum við hann. Jakob talaði
um þetta flókna efni af rökvísi, létt-
leika og hlýju þannig að mál hans
hlaut að vekja eftirtekt og áhuga
allra sem á hann hlýddu. Það sem
við vissum ekki var að þennan sama
morgun hafði Jakob leitað læknis
vegna lasleika. Nú, aðeins þremur
mánuðum síðar, hefur þessi starfsfé-
lagi okkar borið lægri hlut í snarpri
baráttu við illkynja sjúkdóm.
Jakob var þeirrar gerðar að hann
naut óskoraðs trausts þeirra sem
störfuðu með honum eða kynntust
honum á öðrum vettvangi. Þekking
hans var víðfeðm og vandvirkni
óbrigðul í hverju því verki sem hann
tók að sér. Sérsvið hans voru
ábyrgðaveitingar og erlend viðskipti
en hann hafði einnig fágæta yfírsýn
yfir aðra þætti bankamála. Þekking-
arleit hans náði jafnframt til fjöl-
margra viðfangsefna utan við heim
staðfestra bankaábyrgða og lána-
samninga. Ég dáðist til dæmis mikið
að þekkingu hans og smekkvísi í
meðferð enskrar tungu. En Jakob
var ekki einungis farsæll í starfí
vegna kunnáttu sinnar heldur einnig
vegna þess að hann var slyngur í
vandmeðfarinni list mannlegra sam-
skipta. Þessi hæfíleiki Jakobs nýttist
honum oft til að ná farsælli niður-
stöðu í álitamálum sem virst höfðu
óleysanleg.
Þær miklu vinsældir sem Jakob
naut meðal stjómenda og annarra
starfsmanna Búnaðarbankans eru
glöggur vitnisburður um að fram-
angreind umsögn um þennan látna
félaga okkar er ekki máluð fegurri
litum en efni standa til. Persónulega
minnist ég liðinna samstarfsára með
Jakobi með þakklæti fyrir hans mik-
ilsverða framlag í málum sem við
unnum að sameiginlega og fyrir vin-
semd hans og einstaka ljúfmennsku.
Ég sendi fjölskyldu hans innilegar
samúðarkveðjur.
Sveinn Jónsson.
Jakob Ármannsson lézt laugar-
daginn 20. júlí eftir skamma en
harða sjúkdómsraun. Krabbamein
dró þennan góða dreng til dauða
langt um aldur fram og skarð hans
mun standa ófyllt bæði heima fyrir,
hjá fjölskyldunni og úti í þjóðfélag-
inUj slíkur öðlingur sem hann var.
Ég kynntist Jakobi fyrst þegar við
vorum stráklingar heima á Siglu-
fírði, en þá hófst samgangur milli
fjölskyldna okkar. Hann var reyndar
fæddur Reykvíkingur, en vann sér
óðar trúnað og traust allra sem hann
umgekkst.
Hjá okkur strákunum snerist lífið
um síld og aftur síld — en gæfí hún
sig ekki var spilað brids. Þetta voru
áhyggjulaus ár, glaðvær og gjöful.
Við urðum ábyrgir ungir menn og
nutum handleiðslu Jakobs, enda var
hann fallinn til forystu. Hann kenndi
mér ensku og stærðfræði og ýmis-
legt fleira, tók að sér bókhald og
framkvæmdastjóm fyrir söltunar-
stöð fjölskyldu minnar og hafði lengi
með höndum; var auk þess ráðhollur.
Jakob skaraði fram úr. Vjð gutl-
uðum í bridsinu, hann varð Islands-
meistari. Við félagarnir sigldum
lygnan sjó í náminu, hann varð
inspector scholae í MR, og í ævi-
starfí sínu — i bönkum — varð hann
mikils metinn sérfræðingur í alþjóð-
legum viðskiptum og mér er kunn-
ugt um að margir hefðu borið skarð-
an hlut frá borði ef ekki hefði notið
þekkingar hans og færni. Við verklok
gegndi hann margvíslegum trúnað-
arstörfum fyrir Búnaðarbanka Is-
lands.
Nú er skarð fyrir skildi. Ég veit
ég mæli fyrir hönd margra Siglfirð-
inga og annarra sem nú hafa misst
traustan ráðgjafa og hoilvin. Ég mun
sakna samvista við hann, bæði við
spilaborðið og í önn dagsins. En sá-
rastur harmur er kveðinn að konu
hans, fjórum börnum þeirra og öðr-
um ástvinum. Ég vil fyrir mína hönd
og fjölskyldu minnar senda þeim
samúðarkveðjur.
Orri Vigfússon.
Áður en ég fór í stutt leyfí til
útlanda í apríl sl. þurftum við Jakob
Ármannsson að ræða ýmis mál til
að reyna fínna á þeim farsæla lausn.
Eins og ávallt var Jakob vel heima
í málum og tillögugóður og ekki að
sjá að þar færi helsjúkur maður.
Meðan á dvöl minni stóð var hringt
til mín og mér tilkynnt um hin alvat:
legu veikindi Jakobs og nú aðeins
þremur mánuðum síðar er hann all-
ur. Okkur sem fylgdumst með hetju-
legri baráttu hans við hinn banvæna
sjúkdóm krabbameinið kom hins
vegar ekki á óvart þegar tilkynning-
in um andlátið kom. Við fyllumst
sorg.
Ég hafði um margra ára skeið
heyrt margt og mikið af ágæti Jak-
obs Ármannssonar, bæði sem manns
og bankamanns, í gegnum sameigin-
legan vinskap okkar við Guðmund
Gíslason, samstarfsmann Jakobs í
Útvegsbankanum til margra ára.
Raunveruleg kynni mín af Jakobi
Ármannssyni hófust hins vegar ekki
fyrr en síðla árs 1990 þegar ég átti
þátt í þvi að hann var ráðinn aðstoð-
armaður bankastjómar Búnaðar-
banka Islands og sérfræðingur bank-
ans í erlendum viðskiptum. Jakob
Ármannsson var um margra ára
skeið helsti sérfræðingur hér á landi
í þeirri tegund bankaviðskipta sem
nefnd er erlendar ábyrgðir og talin
era hvað flóknust allra hefðbundinna
bankafræða. Þess vegna taldi ég það
ómetanlegt fyrir Búnaðarbankann
að fá aðgang að þekkingu og ein-
stæðum hæfíleikum Jakobs til að
leysa flókin mál svo vel færi. Ég
kynntist því á sameiginlegum fund-
um norrænna banka, sem haldnir
era reglulega til að fjalla um hin
margvíslegu og flóknu vandamál
sem upp geta komið í ábyrgðarvið-
skiptum, hversu mikillar virðingar
hann naut meðal norrænna sérfræð-
inga á þessu sviði. En bankinn hefur
ekki einungis notið frábærra starfs-
krafta Jakobs á þessu sérsviði er-
lendra viðskipta. Til hans hefur
bankastjórnin leitað þegar hin flókn-
ustu og erfíðustu mál þurfti að leysa.
Þar er nú skarð fyrir skildi.
Mér hefur verið nokkuð tíðrætt
um bankamanninn Jakob en maður-
inn Jakob Ármannsson var ekki síðri
viðskiptis. Hið mikla jafnaðargeð,
góðmennska og vilji til að hjálpa
öðram var einkennandi í öllum hans
verkum. Ég og margir aðrir Búnað-
arbankamenn fylgdumst einnig af
miklum áhuga með skákeinvíginu
óendanlega, sem svo var nefnt, og
Jakob háði við einn starfsfélaga sinn
í bankanum næstum því í hveiju
hádegi. Yfírburðir Jakobs í einvíginu
voru töluverðir en nú hefur Jakob
háð sitt síðasta einvígi. Blessuð sé
minning Jakobs Ármannssonar.
Fyrir hönd bankastjómar Búnað-
arbanka íslands votta ég eiginkonu
Jakobs, Signýju Thoroddsen, bömum
þeirra, öldraðum föður og öðram
aðstandendum dýpstu samúð.
Sólon R. Sigurðsson.
í trúnaðarstörfum sínum fyrir
Búnaðarbanka íslands átti Jakob
Ármannsson oft náið samstarf með
lögfræðingum bankans og starfs-
fólki lögfræðideildar. Okkur, sem
áttum því láni að fagna að kynnast
Jakobi, urðu snemma ljósir mann-
kostir hans. Ekki aðeins var hann
gæddur frábærum gáfum og skarp-
skyggni, svo og víðtækri þekkingu
og reynslu á starfssviði sínu, heldur
var hann í alla staði einstakt ljúf-
menni, hógvær og laus við allt yfir-
læti. Við urðum þess oft áskynja
að samstarfsmenn hans í bankan-
um, svo og viðskiptamenn bankans,
báru hlýjan hug til Jakobs vegna
þessara mannkosa hans og ræddu
alla tíð um hann með virðingu. Það
var því mikið áfall þegar hann var
skyndilega hrifinn á brott eftir að
í ljós kom það banvæna mein sem
nú hefur lagt hann að velli langt
fyrir aldur fram. Við minnumst þess
sérstaklega hversu þægilegur Jakob
var í öllu viðmóti, hversu skarpan
skilning hann hafði á öllum þáttum
mála og hversu ráðagóður og traust-
ur hann var á allan hátt. Starfsfólk
lögfræðideildar Búnaðarbankans
kveður góðan dreng og traustan
samstarfsmann og færir aðstand-
endum og vinum hjartanlegar sam-
úðarkveðjur.
F.h. lögfræðideildar Búnaðar-
banka íslands,
Hallgrímur Ásgeirsson.
Þeir voru þrír Siglfirðingarnir,
sem settust í þriðja bekk Mennta-
skólans í Reykjavík haustið 1955.
Þeir voru auðvitað hver með sínu
lagi: Einn rammur að afli og manna
glaðbeittastur, annar listfengur og
drátthagur svo af bar, sá þriðji skaut
okkur öllum ref fyrir rass og dúx-
aði um vorið á þriðjabekkjarprófun-
um, þeim hreinsunareldi sem við
velflest höfðum haft beyg af vetrar-
langt. Og það án þess að liggja lang-
tímum yfír skruddunum. Námið
virtist honum nánast fyrirhafnar-
laust. Það var Jakob Ármannsson,
sem nú er fallinn frá langt um ald-
ur fram.
Það er svo að þau bönd sem