Morgunblaðið - 04.02.1997, Blaðsíða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 4. FEBRÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR

m

Kolbrún Jónsdóttir, Guðberg Kristinsson,
Hrafnhildur Jónsdóttir, Georg Arnason,
Edda Kristfn Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
GABRIELE JÓNASSON,
f. Graubner,
áðurtil heimilis
á Þinghólsbraut 3,
Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir, Grafar-
vogi, sunnudaginn 2. febrúar.
Sigrún Matthíasdóttir,
Björn Matthiasson, Heiðrún Hulda Guðmundsdóttir,
Margrét Matthfasdóttir, Guðmundur Bjarnason,
Dagbjört Matthíasdóttir, Jón Þorleifur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGURBJÖRG ÞÓRARINSDÓTTIR
(Ebbý),
Háagerði 31,
Reykjavfk,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu
fimmtudaginn 6. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Barnaspítala Hringsins.
Ragnar Bjarnason,
Dfana Ragnars, Þorsteinn Kárason,
Sigurbjörg Laufey Þorsteinsdóttir, Eyþór Guðmundsson,
Ragna Huldrún Þorsteinsdóttir, Andri Lindbergsson
og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og tengdafaðir,
HALLDÓR GUÐJÓNSSON
fyrrverandi skólastjóri
í Vestmannaeyjum,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir fimmtu-
daginn 30. janúar 1997.
Útför hans verður gerð frá Fossvogs-
kirkju mánudaginn 10. febrúar kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Elín S. Jakobsdóttir,
Halldóra M. Halldórsdóttir, Heiðar Þ. Hallgrímsson,
Sigurður G. Halldórsson.
t
Systir mín og frænka,
GUÐRÚN ÞÓRÐARDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Reynimel 40,
er andaðist þriðjudaginn 28. janúar sl.,
verður jarðsungin frá Neskirkju mið-
vikudaginn 5. febrúar kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Gyða Þórðardóttir, Þórður Ág. Henriksson.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi okkar og sonur,
SVEINBJÖRN BENEDIKTSSON,
Gunnarsbraut 40,
Reykjavík,
lést á Landspftalanum sunnudaginn
2. febrúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
þriðjudaginn 11. febrúar kl. 15.00.
Auður Jónsdóttir,
Hlín Sveinbjörnsdóttir, Hávar Sigurjónsson,
Hrólfur Þeyr Þorrason,
Sveinbjörn Hávarsson,
Auður Hávarsdóttir,
Róshildur Sveinsdóttir.
+ Hildur Sólveig
Arnoldsdóttir
(Hilde S. Henckell)
fæddist í Hamborg
í Þýskalandi 6. ág-
úst 1939. Hún lést
á Landspítalanum
27. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Arn-
old Henckell, kaup-
maður, f. 22.8.
1911, d. 1.1. 1996,
og María Bjarna-
dóttir Henckell, f.
25.6. 1911. Systir
Hildar var Helga
Guðrún Henckell, f. 9.5. 1937,
d. 14.4. 1963. Hildur giftist
árið 1969 Siguijóni Helgasyni
verkfræðingi, f. 16.4. 1937.
Börn þeirra eru Helga Guðrún,
f. 12.6. 1969, og Hjalti, f. 14.2.
1974.
Skömmu eftir fæðingu Hild-
ar skall heimsstyrjöldin á og
faðir hennar var kvaddur til
Ljósmyndin af sjö ára bekknum
okkar í Landakotsskóla sýnir að við
sátum saman við fremsta borðið
fyrir miðju. Fimmtán árum síðar
hóf ég kennsluferil minn við hlið
Guðrúnar Jónsdóttur, sem var sá
kennari í Landakoti sem okkur þótti
vænst um og við bárum mesta virð-
ingu fyrir, að öllum öðrum ólöstuð-
um, prestum sem nunnum. Þá sagði
fröken Guðrún mér að hún hefði
vísað okkur til sætis á fremsta bekk
vegna þess að við vorum lægstar í
loftinu af bekkjarfélögunum. Auk
þess hefði Hilde varla kunnað orð
í íslensku en reyndar verið undra-
fljót að verða vel læs og skrifandi
á móðurmálinu.
Þú varst nýkomin til landsins,
hafðir átt heima í Hamborg á styij-
aldarárunum. Mamma þín, Maria
Bjamadóttir, komst með ykkur
systurnar, Helgu Guðrúnu og þig,
heim til íslands með Esjunni. Arn-
old Henckell, pabbi þinn, hafði ver-
ið kvaddur í herinn. Það fréttist
ekkert af honum hingað heim lang-
tímum saman. Síðan heimtuð þið
hann úr helju og hann flutti inn til
tengdaforeldra sinna og ykkar á
efstu hæð Útvegsbankahússins við
Lækjartorg. Á sama tíma missti ég
pabba minn.
Við urðum algjörar samlokur, ég
herþjónustu, en
dæturnar voru með
móður sinni í
Þýskalandi öll
stríðsárin. Að stríð-
inu loknu komu þær
til íslands, og frá
1947 bjó öll fjöl-
skyldan hér á landi.
Hildur varð stúd-
ent frá MR 1960 og
tók kennarapróf ári
síðar. Um árabil
kenndi hún við
Langholtsskóla í
Reykjavík. Um
skeið stundaði hún
nám við Háskóla Islands, en var
síðan eingöngu heimavinnandi
á meðan börnin uxu úr grasi.
Frá árinu 1984 til ársloka 1995
kenndi hún við Safamýrar-
skóla, fyrst sem forfallakenn-
arij en síðar í föstu starfi.
Utför Hildar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
man raunar ekki eftir neinum degi
sem við vorum ekki saman alla okk-
ar bamaskólatíð, fyrir utan helgi-
daga og svo sumrin, þegar við vomm
sendar í sveit hvor í sína áttina. Þá
fórst þú löngum til frænku þinnar
Elínar og fjölskyldu hennar að Sand-
læk í Gnúpveijahreppi en ég upp í
Borgarfjörð. Það var gaman að
koma til ykkar í Útvegsbankann,
þangað bauðstu mér t.d. einu sinni
á jólaball bankamanna þar sem Sig-
fús Halldórsson spilaði undir dansi
- ekki í kot vísað.
Svo fluttuð þið á Amtmannsstíg.
Á þeim slóðum og á Landakotshæð-
inni lékum við okkur mest. Við fór-
um reyndar oft saman á skauta á
veturna, stöku sinnum á skíði. Þú
varst ofurhugi. Gekkst upp á topp-
inn á fjallinu inn af Skíðaskálanum
í Hveradölum, stóðst þar dágóða
stund og beiðst færis. Þá renndirðu
þér niður, beint af augum, stóðst
eins og drottning, en ég fékk hjart-
slátt af ótta við að þú myndir detta
og fótbijóta þig.
í bréfí frá þér sem þú skrifar 22.
7. 1954 frá Langholti segir svo: „Á
sunnudaginn fór ég í langan reiðtúr
með ungmennafélaginu í Gnúp-
veijahreppi. Erlingur reddaði því
nú auðvitað eins og venjulega -
það var ægilega gaman. Við fómm
í ein tólf skipti yfír Laxá og seinast
fór ég á undan öllum hinum (til
þess að prófa ána) og fór svo djúpt
að það flaut undir mig þar sem ég
sat í hnakknum og klárinn farinn
á rokna sund.“ Og hressilegar lýs-
ingar þínar á landslagi, hrossum
og fólki halda áfram. Eg man hvað
mér fannst þor þitt mikið.
Það var ein íþróttagrein sem við
þróuðum á mjög hátt stig þegar við
vomm á Landakotsámnum, hún
nefndist þrautakóngur. Önnur fór
fyrir, klifraði upp á háan vegg eða
bílskúrsþak og gerði einhveijar
jafnvægisæfingar eða aðrar kúnstir
sem andinn innblés. Hin reyndi að
herma eftir. Og svo var skipt um
þrautakóng. Stundum voru fleiri
krakkar með. En þetta voru oft
æði glæfralegir fímleikar. Mæður
okkar þekktust frá því þær voru
ungar á Akureyri. Maja, mamma
þín, varð eitthvað vör við þessar
æfíngar okkar og hafði samband
við mömmu mína. Þær reyndu að
tala um fyrir okkur. Pabbi þinn var
svo mildur og stutt í spékoppana í
kinnunum á honum að hann reyndi
sjaldan að setja ofan í við okkur.
Við létum okkur ekki segjast og
mæður okkar nefndu okkur veggja-
lýs fyrir bragðið.
Eitt sinn vomm við miklir glann-
ar, fetuðum okkur eftir mjög háum
vegg sem lá meðfram hallanum
niður að húsi. KFUM. Klakklaust
komumst við út á enda veggjarins.
Þá blasti við okkur sjón sem við
höfðum ekki séð fyrr og varð star-
sýnt á: Inn um glugga á litlu húsi
sáum við allsnakta karla sem okkur
sýndust nokkuð við aldur. Þetta
reyndust vera nemendur Mennta-
skólans í Reykjavík í búningsklefa
gamla íþróttahússins. Bert fólk bar
ekki fyrir augu okkar á þessum
árum, karlmenn stripluðust ekki
heima hjá sér, alla vega ekki bræð-
ur mínir! Ekki heldur konur, mér
vitanlega. Við vorum ekkert að
segja frá þessum undrum og stór-
merkjum heima hjá okkur, höfðum
vit á því.
Einhveiju sinni ákvað bekkjar-
systir okkar, Jóhanna Kristjóns-
dóttir, að gefa út tímarit - í sem
flestum eintökum. Mig minnir að
hún hafi ætlað að selja eintakið á
nokkra aura, markaðssvæðið var
Melarnir. Við vorum miklir bóka-
ormar en ekki tókst Jóhönnu að
gera okkur að rithöfundum.
I'jölskylda þín sigldi reglulega til
Þýskalands. Þið systurnar áttuð eitt
og annað fágætt. Þið fenguð t.d.
forláta fín hjól, Hildchen svart og
Helgalein (eins og pabbi ykkar kall-
HILDUR SOLVEIG
ARNOLDSDÓTTIR

Á TILBOÐI
10-30% afsláttur
ef pantað er
í febrúar.
15% afsláttur
af skrauti.
Graníl
HELLUHRAUN 14
220 HAFNARFJÖRÐUR
SÍMI: 565 2707
ŒE
HL ALLT AD 3«
■3H1 RAOCREIOSLUR
TÖ-MUÍTl -OD OMUÍIIMJÍ um
ÍWIDÍTOUÍ
4JÖT-EL ÍOK
DfHflUftilHT • Cflff
Upplýsingar í s: 551 1247