Morgunblaðið - 14.09.1997, Blaðsíða 13

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 14. SEPTEMBER 1997 B 13
k 'Xr.'.pm
■T' ^ :

[valseyjarkirkju og börnin taka undir. Árni Johnsen fararstjóri Heimis leikur nótnaborð fyrir grænlenska drenginn í hlutverki stjórnandans.
Spáð í spilin í Brattahlíð
Bátarnir ösluðu leiðina til baka.
Við vorum á heimleið með viðkomu
í tveimur byggðarlögum til þess að
syngja fyrir heimamenn. Hópnum
var skipt á tvo báta og kóssinn tek-
inn á Narsaq, annan stærsta bæ
Suður-Grænlands með um 2.000
íbúa. Nú nutu menn birtunnar á
siglingunni, spáðu í borgarísjakana,
fylgdust með hvölunum á leiðinni
og allt lék í lyndi. Það var skrafað
og skeggrætt, því grænlensku firð-
irnir era langir. A þilfari annars
bátsins sátu konur við lestarlúgu og
þar spáði Birgitta Pálsdóttir frá
Sauðárkróki í spil fyrir stöllum sín-
um. Það var ævintýralegt að fylgj-
ast með því, hún var svo viss, svo
trúverðug og rökföst, svo snjall sál-
fræðingur og djúphugi, sat þarna
eins og ankeri á lífshlaupi þeirra
sem hún var að spá fyrir og það var
ekkert rek á því.
I Narsaq var sungið í þétt setinni
kirkju og við mikla hrifningu og síð-
an var bærinn skoðaður lítillega áð-
ur en haldið var af stað til Bratta-
hlíðar, Eiríks rauða, sem var síðasti
áfangastaður Heimis í Grænlands-
ferðinni. Þar voru rústir fyrri alda
skoðaðar, staldrað við hjá rústum
Þjóðhildarkirkju sem Þórhildur
kona Eiríks rauða lét byggja rétt
fyrir aldamótin 1000 og er þar um
að ræða fyrstu kirkjuna í Ameríku
sem Grænland tilheyrir jarðfræði-
lega. Síðan var sungið í Brattahlíð-
arkirkju fyrir sveitafólkið sem þar
býr. Það var sama sagan, andlitin
ljómuðu og það var sérlega
skemmtilegt og hlýlegt að sjá hjá
þessu hlédræga og rólynda fólki
sem býr í strjálbýli Grænlands. Síð-
ustu lögin voru síðan tekin í rústum
gömlu bygginganna í Brattahlíð,
sungið í átt til Sólarfjalla Sigurðar
Breiðfjörðs, eða Undir Sólarfjöll-
um. Margir sólstafir höfðu leikið
um Suður-Grænland þessa daga,
ekki síst þeir sólstafir sem Heimir
gaf heimamönnum með söng sínum.
Frábær kór og frábær hópur ferða-
félaga hafði heimsótt granna sína í
vestri, en nú skyldi aftur heim í
skin sólar við Skagafjörð, því þar er
nú kosturinn sá að þar skín sól í
hjarta hvernig sem viðrar.
Einhvern veginn var það nú svo
samt sem áður að ég hygg að marg-
ir ferðafélagarnir hafi tekið Græn-
land með sér heim, því galdur
Grænlands er sá að hrífa náttúru-
elskandi fólk, krafturinn í landinu,
víddin, birtan, magnið; allt er þetta
galdur sem menn geta lengi dundað
sér við að spila úr.
HEIMISMENN fengu miklar þakkir hjá Grænlendingum. Á myndinni þakka Heimismenn fyrir sig í 1000 ára gömlum rústum bæjar Eiríks rauða.