Morgunblaðið - 17.02.1998, Síða 58

58 ÞRIÐJUDAGUR 17. FEBRÚAR 1998
MORGUNBLAÐIÐ
FÓLK í FRÉTTUM
Úr myndaalbúmi Ijósmyndara
Svarthvítar
myndir koma
frá hjartanu
►RAGNAR Axelsson
Ijósmyndari í ramma
Kristins Ingvarsson-
ar sem einnig er
ljósmyndari á
Morgunblaðinu, -
auðvitað í svart-
hvítu.
„FYRIR mér er ekkert til nema
góð mynd eða vond mynd,“ segir
Ragnar Axelsson, ljósmyndari
Morgunblaðsins, í samtali við
Pétur Blöndal. „Miðlungsmyndir
falla ekki í kramið hjá mér. Það
verður að vera eitthvað við
myndirnar til þess að þær heilli
mig - eins og fallegt ljós, að þær
séu vel innrammaðar eða sniðug-
lega teknar.“
Mynd Ragnars af hundi á
Grænlandi var valin blaðamynd
ársins 1997 á sýningu Blaðaljós-
myndarafélagsins sem haldin var
nýverið. Er það í fjórða sinn á sjö
árum sem honum hlotnast sá
heiður. Myndin er svarthvít eins
og margar myndir Ragnars. „Allt
sem lifir í ljósmyndun er svart-
hvítt vegna þess að þær myndir
skilja eitthvað eftir handa ímynd-
unaraflinu," segir hann.
„Að mínum dómi er það að
taka litmynd eins og að yrkja
ljóð eftir pöntun, en svart-
hvítar myndir koma meira frá
hjartanu. Starfsins vegna verð
ég að taka litmyndir og það er
svosem ágætt. En þegar ég
hrekk upp af vil ég heldur að
mín verði minnst fyrir svarthvítu
myndirnar.
Erlendis eru litmyndir yfirleitt
verðminni, en svarthvítar myndir
geta gengið kaupum og sölum
fyrir háar íjárhæðir. Hér á landi
eru svarthvítar myndir lítt metn-
ar, enda engin ljósmyndahefð til
staðar." Ragnar hugsar sig um
stundarkorn og bætir við: „Risa-
eðlur hafa tæpast gert sér grein
fyrir menningu á Islandi, ekki
frekar en menningarheimurinn á
Islandi vill vita af Ijós-
myndum.“
►„MYNDIN er tekin í þorpinu Sermiligaaq á Austur-Grænlandi í fyrra. Þangað fór ég með veiðimönnum
og ég fékk hvergi að vera í friði fyrir litlu krökkunum í þorpinu. Ef ég var kominn með fallegt sjónarhorn
brást ekki að barnsandlit gægðist upp í myndina. Það endaði á því að maður fór að gera ráð fyrir þeim. Oft
þegar maður kemur úr svona langri ferð finnur maður ekki bestu myndirnar fyrr en löngu seinna. Þannig
var með þessa mynd sem ég framkallaði í fyrsta skipti alveg nýverið."
►„ÞESSA
myndarlegu og
rólegu félaga
hitti ég í Sand-
ey í Færeyjum.
Þeir stilltu sér
upp óumbeðið.
Eg heilsaði
þeim og þá
fóru þeir í
þessar stelling-
ar - eins og at-
vinnufyrirsæt-
ur. Gamli mað-
urinn er að
hengja upp
heyið, sem er
dálítið sérstakt
fyrir Færeyjar.
Þar er svo
grunnt niður á
klöpp að heyið
þornar ekki vel
annars."
►„ÞARNA er Ole Nielsen frá Thule að draga náhval upp á fastaísinn. Menn verða að veiða
á Grænlandi, enda er enginn MacDonalds þar.“
►RAGNAR er að vinna að bók um
Færeyjar, Grænland og Island þar
sem alþýðuhetjur verða í forgrunni,
- „menn sem hafa ekki hátt en segja
svo margt.“ Guðjón í Garðakoti í
Mýrdal er einn þeirra. „Við gengum
í fjörunni og hann var að gá að
mink,“ segir Ragnar. „Ég myndaði
hann á göngunni og eftir smástund
hætti hann að taka eftir mér - varð
hann sjálfur. Það eru dýrmætustu
augnablikin fyrir ljósmyndara."
Ragnar leggur mikið upp úr því að
mynda lífið í landinu - nútímann.
„Hann verður horfinn á morgun,"
segir hann. „Við áttum okkur ekki á
núinu. Fjöllin munu standa næstu
þúsund árin en mannlffið er sf-
breytilegt. Alþýðuheljurnar sem ég
mynda og það sem þær standa fyrir
verður horfið fyrr en varir.“
►„PRÍMUSINN er kominn í gang og ísak veiðimaður frá Thule yljar sér í tjaldinu á ísn-
um við prímusinn. Ánægjusvipurinn leynir sér ekki enda var 40 stiga frost. Veiðimenn-
irnir mundu ekki eftir svona miklum kuldum í 15 ár. Grænlendingar eru yndislegt fólk,
en það verður að sýna þeim virðingu - eins og öllum öðrum.“
►„ÞEGAR veiðimaðurinn Hjelmer gerði holu í ísinn fyrir utan Scoresbysund og beið eftir
sel stóð biðin í margar klukkustundir. Þá var eina ráðið að taka myndir. Þótt það væri erfitt
dreifði það huganum í kuldanum. Maður varð að pína sig áfram eða enda sem ísstólpi. Ég
undirbjó mig vel undir þessa ferð út á ísbreiðuna og hljóp á hveijum morgni í hálft ár.“