Morgunblaðið - 21.04.1998, Page 28

28 ÞRIÐJUDAGUR 21. APRÍL 1998
LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ
Lífið er enginn
leikur í bleiku
ÚR leikritinu Á bleiku skýi.
A bleiku skýi með
Leyndum draumum
LEIKFÉLAGIÐ Leyndir draum-
ar frumsýnir leikritið Á bleiku
skýi eftir Caryl Churchill í
Möguleikhúsinu við Hlemm á
morgun, síðasta vetrardag. Níu
leikarar fara með hlutverk í
sýningunni en leikstjóri er Skúli
Gautason. Fyrirhugaðar eru tólf
sýningar á verkinu.
Caryl Churchill er bresk og
telst til póstmódernískra leik-
skálda. Hún kvaddi sér fyrst
hljóðs fyrir um aldarfjórðungi
og hefur skrifað jöfnum hönd- _
um fyrir sjónvarp og leiksvið. Á
bleiku skýi, eða „Cloud 9“ eins
og verkið nefnist á frummálinu,
er í hópi þekktustu verka
Churchills. Var það fyrst sett á
svið í Lundúnum árið 1979 og
hefur víða farið síðan, meðal
annars til New York, þar sem
það gekk í tvö ár samfellt í upp-
hafi síðasta áratugar.
Á bleiku skýi fjallar um
breska fjölskyldu í Suður-Af-
ríku, í fortíð og nútíð. Fyrri
hluti verksins á sér stað í
kringum 1880 en sá síðari á
okkar dögum. Engu að síður
eldast persónurnar aðeins um
aldarljórðung meðan á sýning-
unni stendur. Og Churchill
leikur sér að fleiru en tíman-
um, eiginkonan er til að mynda
leikin af karlmanni í fyrri hluta
verksins, fullorðin kona fer
með hlutverk barnunga sonar-
ins og þeldökkur þjónn fjöl-
skyldunnar er Ieikinn af hvítum
manni.
Leikfélagið Leyndir draumar
var stofnað haustið 1995 af hópi
áhugafólks um leiklist sem sótt
hafði námskeið hjá Hlín Agnars-
dóttur leikstjóra. Fyrri sýningar
hópsins eru Magdalena, sem
byggt var á Frúnni frá hafinu
eftir Ibsen, Mitt bælda líf, sem
Hlín skrifaði í samvinnu við
Leynda drauma, og Glæpur og
glæpur eftir Strindberg.
Að auki hefur hópurinn unnið
með örleikrit, spunaverkefni og
einþáttunga með ýmsum leik-
sljórum, ásamt því að mennta
sig í framsögn, raddbeitingu og
ítalskri gamanleikjahefð.
Sumardaginn fyrsta, fimmtudaginn 23. aprfl nkv
verður sérútgáfa í Morgunblaðinu sem helguð
verður Landgræðsluskógum og málum sem því
verkefni tengjast.
Skilafrestur auglýsingapantana er
til kl. 12.00 þriðjudaginn 21. apríl.
Allar nánari upplýsingar veita sölu- og þjónustufulltrúar á auglýsingadeild
í síma 569 1111.
AUGLÝSINGADEILD
Sími: 569 1111 • Bréfasími: 569 1110 • Netfang: augl@mbl.is
strákling sem er upprennandi
hommi er einhvernveginn langt
útúr myndinni. Ég hafði óljósan
grun um að Líf mitt í bleiku væri
gamanmynd, hún er allt annað, þó
hún sé gráglettin og oft ótrúlega
skemmtileg. Fyrst og fremst er
hún þjóðfélagsádeila. Ekki aðeins
á þröngsýni og hommafóbíu held-
ur á allt og alla sem eru „öðruvísi“
og passa ekki inní hinn staðlaða
ramma „normalsins". Maður hef-
ur ekki setið lengi undir Lífi mínu
í bleiku þegar áhrifin fara að
verða dálítið óþægileg. Fer að
finna til með þessum litla sakleys-
ingja svo umkomulausum á kjóln-
um sínum með barbídúkkuna,
meikuðum og fínum, innan um
skítuga stráka í slagsmálum með
kjaftinn á lofti. Maður veit að
hans bíður enginn dans á rósum.
Lífið er enginn leikur í bleiku - ef
maður er strákur.
Höfundarnir sjá þó blessunar-
lega til þess að maður fyllist ekki
angist útaf litla Lúdó, greiða úr
flækju sem manni er lengst af til
efs að þeir geti klárað, á nokkuð
fullnægjandi, og kómískan hátt -
þótt vandamálunum sé á vissan
hátt sópað undir teppið. Við skul-
um rétt vona að myndir á borð
þessa verði til að greiða götu
þeirra í framtíðinni sem eru
„öðruvísi" en við hin, sem fæð-
umst með rétt kyn í samræmi við
umbúðirnar.
Líf mitt í bleiku hefði aldrei
orðið að veruleika ef hins unga
George Du Fresne hefði ekki not-
ið við. Leikur hans er hreinn og
ómengaður og ber þessa oft
óþægilegu mynd yfir erfiða hjalla.
Heldur andlitinu þegar aðrir
missa meira og minna tökin á
sjálfum sér. Forðar myndinni frá
því að verða undarleg og „skrýt-
in“, gerir hana þess í stað að
beitttri ádeilu og kolsvartri gam-
anmynd. Fær til þess góða hjálp
frá Michelé Laroque í hlutverki
móðurinnar og náunganum sem
leikur nágrannann, vinnuveitanda
Pierres. Hann og kona hans eru
hræsnin uppmáluð, en samtímis
óhjákvæmilega brosleg.
Sæbjörn Valdimarsson
KVIKMYNDIR
Stj örnub íó
LÍF MITT í BLEIKU
(„MA VIE EN ROSE“) ★★★
Leikstjóri Alain Berlier. Handrit
Berlier, Chris van der Stappen.
Tónlist Dominique Dalcan. Aðal-
leikendur George Du Fresne,
Michelé Laroque, Jean-Philippe
Ecoffey, Helén Vincent, Daniel
Hansen. 88 mín. Belgísk/Frönsk.
Canal+, SPC 1997.
KVIKMYNDUM Belga má
líkja við konfektkassann fræga;
maður veit aldrei hvað kemur
næst útúr umbúðunum; geldir óp-
erusöngvarar, glaðbeittir
fjöldamorðingjar. I verðlauna-
myndinni Líf mitt í bleiku er um-
fjöllunarefnið lítill og ljúfur sjö
ára drengur sem sker sig úr hópn-
um því hann telur sig stúlku.
Hjónin Hanna (Michelé Laroque)
og Pierre (Jean-Philippe Ecoffey),
eru dæmigert millistéttarfólk á
uppleið. I byrjun myndarinnar eru
þau að halda uppá það með nýju
nágrönnunum að vera flutt í fína
úthverfíð. Allt gengur að óskum.
Pierre kynnir stoltur hvern fjöl-
skyldumeðliminn á fætur öðrum;
konuna, dóttir og tvo syni. Yngsti
meðlimurinn, hinn sjö ára Ludovic
(George Du Fresne), lætur bíða
eftir sér. Ástæðan blasir við er
hann birtist, stífmálaður og í
bleikum kjól af stóru systur.
„Þetta er brandarakarlinn í fjöl-
skyldunni", segir pabbinn, þegar
hann er búinn að jafna sig eftir
sjokkið og gerir gott úr öllu. En
lífið hans Ludo er enginn brand-
ari. Hann botnar ekkert í að fólk
er undrandi yfir hegðun hans,
hann er jú stúlka, þó hann líti út
einsog strákur. Heldur sínu striki
og verður ástfanginn af stráknum
í næsta húsi, ætlar að giftast hon-
um þegar þeir eru orðnir stórir.
Sá er sonur húsbónda föður hans.
Hægt en örugglega kemur hegðun
drengsins honum og fjölskyldu
hans í alvarleg vandræði.
Vægast sagt óvenjuleg mynd
sem kemur á óvart. Mynd um
Renzo
Piano
fær
Pritzker
Los Angeles. Reuters.
ÍTALSKI arkitektinn Renzo
Piano hlaut á sunnudag
Pritzker-verðlaunin í bygg-
ingarlist 1998, en þessi verð-
laun þykja ein hin virtustu
sem veitt eru í arkitektúr. Pi-
ano er sextugur.
Hann gat sér fyrst orð fyrir
að hanna Pompidou-safnið í
París. Verðlaunin nema 100
þúsund Bandaríkjadollurum
og fylgir þeim einnig brons-
peningur og verða þau afhent
í Hvíta húsinu í veislu sem
Bill Clinton, forseti Banda-
ríkjanna, mun stýra 17. júní.
Það er Hyatt-stofnunin
sem veitir verðlaunin, en
Pritzker-fjölskyldan, sem
rekur Hyatt-hótelkeðjuna, er
eigandi stofnunarinnar. Efnt
var til verðlaunanna 1979 í
því skyni að heiðra starfandi
arkitekta og hvetja þá til
dáða. Bandaríkjamaðurinn
Philip Johnson hlaut verð-
launin fyrstur, en alls hafa sjö
bandarískir arkitektar hlotið
þau.
Piano er annar ítalski arki-
tektinn sem verður þessa
heiðurs aðnjótandi, en 1990
hlaut þau Aldo Rossi.
Eitt af nýjustu verkum Pi-
anos er flugstöðvarbyggingin
á Kansai-flugvellinum sem
byggður var á manngerðri
eyju úti fyrir Osaka í Japan.
Hann er nú að störfum í
Berlín þar sem hann er yfir-
hönnuður átta bygginga sem
eru að rísa við Potsdamer
Platz þar sem Berlínarmúrinn
var áður. Hann segir verkefn-
ið „mikið ævintýri".
Piano segist hafa mestar
áhyggjur af uppgangi versl-
unarmiðstöðva og því, hvernig
götur verði mannauðar af
þeim sökum. Fólk aki úr bíl-
skúrnum heima hjá sér inn í
bílskúrinn á vinnustaðnum og
í verslunarmiðstöðinni. Hann
er eigi að síður mikill aðdá-
andi borgarmenningar.
„Borgir eru stórkostleg upp-
götvun. Þar kemur fólk sam-
an. Hvað er betra en góð
borg?“