Morgunblaðið - 13.05.1998, Page 45

Morgunblaðið - 13.05.1998, Page 45
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR MIÐVIKUDAGUR 13. MAÍ 1998 45 + Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, KRISTJÁN ÁRNASON frá Holti í Aðalvík, til heimilis á Mávabraut 10a, Keflavík, andaðist á Sjúkrahúsi Reykjavíkur miðvikudaginn 6. maí. Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju föstudaginn 15. maí kl. 14.00. Guðbjörg Finnbogadóttir, Kristín E. Kristjánsdóttir, Leifur Georgsson, Unnur H. Kristjánsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Bróðir minn, AÐALSTEINN GUÐMUNDSSON, frá Laugabóli, andaðist á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar að morgni þriðjudagsins 12. maí. Jarðarförin auglýst síðar. Fyrir hönd vandamanna, Guðmundur Valtýr Guðmundsson. Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi, STAN A. CLARK, andaðaist á heimili sínu í Kaiiforníu mánudaginn 11. maí. Valborg Clark, börn, tengdabörn og barnabörn. + MAGNÚS SIGMUNDSSON, Vesturgötu 55, Reykjavík, er látinn. Útförin hefur farið fram í kyrrþey. Vinir. + Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, DAVÍÐ SIGMUNDUR JÓNSSON, Bauganesi 30, Reykjavík, lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur að kvöldi mánudagsins 11. maí. Guðrún Davíðsdóttir, Erla Davíðsdóttir, Sigríður Davíðsdóttir, Sveinn Georg Davíðsson, Jón Pálmi Davíðsson, Elísabet Dolinda Ólafsdóttir, Georgía Kristiansen. Elskuleg móðir okkar, RAGNHILDUR BJÖRNSDÓTTIR hjúkrunarfræðingur, verður jarðsungin fró Áskirkju fimmtudaginn 14. maí kl. 13.30. Hulda Margrét Gunnarsdóttir, Guðrún Katrín Gunnarsdóttir, Svanhildur Ásta Gunnarsdóttir. + Þökkum fyrir auðsýndan hlýhug við fráfall SIGURJENS HALLDÓRSSONAR fyrrverandi bónda {Svínaskógi. Alúðar þakkir eru færðar starfsfólki Barma- hlíðar, Reykhólum, fyrir hjartanlega umönnun og séra Braga Benediktssyni fyrir vinarhug hans. Jensína Halldórsdóttir. systur, fósturbróðir og aðrir vandamenn. VILBORG SIGURÐARDÓTTIR + Vilborg Sigurð- ardóttir var fædd að Miðengi á Vatnsleysuströnd 14. nóvember 1912. Hún lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 23. apríl síð- astliðinn. Foreldrar hennar voru Ingi- björg Jónasdóttir og Sigurður Lárus Jónsson útvegs- bóndi. Vilborg átti tvo albræður, Ólaf og Jón, en einn hálf- bróður, Sigurð Lárus Eirfksson, og eru þeir allir látnir. Árið 1937 giftist Vilborg eftir- lifandi eiginmanni sínum Einari Árnasyni frá StóraHrauni í Kol- beinsstaðahreppi, f. 27. feb. 1913, og eignuðust þau fimm Nú ertu leidd, mín ljúfa, lystigarð Drottíns í, þar áttu hvfld að hafa hörmunga’ograunafrí, við Guð þú mátt nú mæla, miklu fegri en sól unan og eilíf sæla er þín hjá lambsins stól. Dóttir, í dýrðar hendi Drottins, mín, sofðu vært, Hann, sem þér huggun sendi, Hann elskar þig svo kært Þú lifðir í góðum Guði, í Guði sofnaðir þú, í eilífum andarfriði ætíð sæi lifðu nú. (Haligr. Pét.) Hún elsku amma er látin 85 ára að aldri. Minningarnar sækja á okkur og hugga okkur í sorginni. Hún amma var góðhjörtuð kona og alltaf var gott að koma til hennar og afa í Hólmgarðinn, setjast við eldhúsborðið og borða kræsingam- ar þeirra. Það skipti litlu máli þótt maður væri ekki svangur, aUtaf var amma búin að bera á borð vöfflur með ís og brauð með afakæfu áður en maður gat sagt „nei takk“. Amma hafði yndi af að spila, hvort sem það var rommý eða yatzy og voru þær ófáar stundimar sem við áttum saman við þá iðju. Þegar heilsu hennar hrakaði og minnið tók að þverra, þá hélt hún alltaf sinni léttu lund og var alltaf jafnbroshýr. Hann afi hugsaði um ömmu heima meðan heilsan leyfði en það var svo fyrir nokkrum árum að þau fluttust á Gmnd. Hann hélt þó uppteknum hætti og hugsaði um hana þar líka. Hann taldi það ekki eftir sér að labba út til hennar í öll- um veðmm og sitja hjá henni, gefa henni að borða og elska hana ótak- markað. Elsku afi, þinn missir er mikill. Að vera giftur svo góðri konu í rúm 60 ár er blessun og vil ég biðja góðan Guð að vera með þér í sorginni. Sofðu vært hinn síðsta blund, unz hinn dýri dagur ljómar, Drottins lúður þegar hljómar hina miklu morgunstund. (V. Briem) Hvíl í friði, elsku amma. Þín Vilborg Sigurðardóttir. Orð segja lítið um þær tilfínning- ar sem ég ber í brjósti til þessarar einstöku konu sem kvatt hefur þessa jarðvist. Hún hafði flest það til að bera sem eina konu getur prýtt og minningin um Ijúfa og fallega konu mun ætíð lifa með mér. Elsku afi, ég veit að missir þinn er mikill eftir rúmlega 60 ára hjónaband. Þú sýndir það í verki síðustu ár ömmu, í þessu lífi, hve kær hún var þér. Við sendum þér öll okkar bestu samúðarkveðjur. Elsku Villa amma, ég sendi þér börn. Þau eru: Ingi- þjörg, gift Þóri Þórðarsyni; Sigurð- ur Lárus, kvæntur Guðbjörgu Friðriks- dóttur; Anna María Elísabet, gift Gústafi Guðmunds- syni; Árni, kvæntur Ragnhildi Norgulen; Sigurbjörg, gift Ey- þóri Ámasyni. Barnabörnin em 16 og barnabarnabörn- in 11. Vilborg og Einar bjuggu lengst af í Hólmgarði í Reykjavfk, eða frá 1951 til 1994, er þau fiuttust á elliheimilið Gmnd. Utför Vilborgar fer fram frá Fossvogskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. okkar hinstu kveðju með þessum erindum eftir Tómas Guðmunds- son: Eg leitaði blárra blóma að binda þér dálítiim sveig, en fólleit kom nóttin og frostið kalt á fegurstu blöðin hneig. Og ég gat ei handsamað heldur þá hljóma, sem flögruðu um mig, því það voru alit saman orðlausir draumar um ástína, vorið og þig. En bráðum fer sumar að sunnan og syngur þér öU þau ljóð, sem ég hefði kosið að kveða þér einn um kvöldin sólbjört og hljóð. Það varpar á veg þinn rósum og vakir við rúmið þitt, og leggur hóglátt að hjarta þínu hvítasta blómið sitt. Égveitégöfundavorið sem vekur þig sérhvem dag, sem syngur þér kvæði og kveður þig með kossi hvert sólarlag. Þó get ég ei annað en glaðst við hvem geisla er, á veg þinn skín, og óskað, að söngur, ástir og rósir, sé alia ta'ð saga þín. Ema. Þegar ég minnist í fáum orðum þjónusturíks lífs aldraðrar mág- konu móður minnar, Vilborgar Sig- urðardóttur, er þakklætið efst í huga mínum fyrir áratuga vináttu og að hún skuli nú hafa hlotið hvfld frá erfiðleikum óminnis sem varað hefur í mörg ár. Vilborg kynntist Einari eigin- manni sínum norður á Djúpuvík en þar var þá sumarvinnu að hafa við síldarverksmiðju á atvinnuleysis- tímum kreppuáranna fyrir stríð. Þau hjónin lifðu í farsælu hjóna- bandi í yfir sex áratugi og eignuð- ust fimm mannvænleg böm, sem öll lifa. A uppvaxtarárum mínum bjó fjölskyldan í næsta nágrenni við mína í á annan áratug í Norður- mýrinni og var því samgangurinn eðlilega mikill og náinn. Húsmóðir- in sem helgaði heimih og börnum starfskrafta sína fagnaði gesta- komum og var veitul á velgjörðir og því voru komur mínar og félaga minna tíðar á heimilið. Það sem laðaði okkur svo mjög að heimihnu var hlýtt viðmót Vilborgar, styrk skaphöfn og fyrirmannleg fram- koma hennar slík að maður vand- aði sig ávallt til orðs og æðis í ná- vist hennar. Þá sýndi hún okkur þá virðingu að vii-ðast alltaf hafa áhuga á að heyra sjónarmið okkar og hugmyndir og tók virkan þátt í umræðum um þær, hlustandi og leiðbeinandi þótt oftast væru þær öfgafullar og ungæðislegar. Slíkt þótti Vilborgu ekkert tiltökumál svo umburðarlynd sem hún var og áhugasöm um velferð okkar. Hún var í mínum huga sannur fulltrúi hinnar hógværu móðurástar sem var laus við allan hégóma og yfir- drepsskap. Og síðar á lífsleiðinni þegar sam- fundir urðu færri en umræða ábyrgari af minni hálfu fann ég enn skýrar en fyrr hve lífsskoðanir hennar voru heilbrigðar og mann- bætandi. Fyrir þetta þakka nú eig- inmaður, afkomendm- og allir aðrir sem nutu samvista með Vilborgu. Að lokum lýsi ég aðdáun minni á þeirri óvenjulega miklu og nánu aðstoð sem Einar móðurbróðir veitti eiginkonu sinni þau mörgu ár sem hún lifði í heimi óminnis og vanmáttar. Guð blessi Einar og fjölskylduna og helgi okkur öHum hinar bestu minningar sem við eig- um um Vilborgu Sigurðardóttur. Árni Pálsson. Fyrstu kynni mín af Vilborgu Sigurðardóttur eða Villu (eins og hún oftast var kölluð) vora er hún kom í heimsókn á æskuheimili mitt ásamt unnusta sínum Einari Árna- syni föðurbróður mínum. Þegar ég var ung að aldri sagði afi minn oft við mig: „Þú ætlar að verða dama.“ Mér var ljóst að þetta var eitthvað mjög eftirsókn- arvert fyrir konur, en samt vafðist það fyrir mér hvað þetta raunvera- lega þýddi, en um leið og ég sá ViUu, varð mér strax ljóst að þarna var kona sem var „dama“. Villa byrjaði hjúkranarnám á Vífilstöðum, en varð frá að hverfa vegna sjúkleika. Aður en hún gifti sig var hún í Kvennaskólanum í Reykjavík. Við hjónin höfðum alla tíð mikið samband við Villu og Einar, fyrst á Fálkagötunni sem bamapíur, síðan fiuttust þau á Rauðarárstíg og vora bömin þá orðin fimm. Einar var í iðnnámi og efni þar af leiðandi lítil og húsakynni þröng, en alltaf var veisla hjá Vfllu því hún hafði einstakt lag á að gera stórt úr smáu. í eiginkonu- og móðurhlut- verldnu var hún drottning í ríki sínu, sem stjómaði af mildi og um- burðarlyndi. Seinna keyptu þau íbúð í Hólmgarði 1 og bjuggu þar æ síðan í nágrenni við okkur. Villa var gullfalleg kona sem hafði til að bera tignarlegt og ró- legt yfirbragð svo alls staðar var eftir henni tekið. Einnig var það þessi yfirvegun í fari hennar er gerði það að verkum að maður leit- aði ávallt til hennar er vandamál steðjuðu að og víst var að hún gat bent manni á veiku og sterku hlið- ar málsins af fullkominni einlægni og hógværð. Ég fór alltaf betri manneskja írá VUlu fullviss um að þar átti ég tryggan vin. Ég sá ViUu aldrei skipta skapi, en ef hún var á öndverðum meiði setti hún mál sitt þannig fram að maður hlaut að virða skoðanir hennar, það var þessi fyrirhafnarlausa háttvísi og virðing fyrir öðram sem gerði hana meðal annars svo sérstaka. Villa var mikil blómakona og nostraði við garðinn sinn meðan heilsan leyfði. Hún átti við mikið heilsuleysi að stríða í mörg ár en veikindum sínum tók hún af sömu reisn og æðruleysi er einkenndi allt hennar líf. Seinni árin hafa þau hjón búið á elUheimiUnu Grand og hefur Einar eiginmaður hennar annast hana af aðdáunarverðri ást- úð og umhyggju þó sjálfur gengi hann ekki heill til skógar. Er Vflla var komin á hin óræðu svið tilverannar heimsóttum við dóttir mín hana á elHheimflið. Ekki var um neitt samtal að ræða, en er við kvöddum hana sagði hún: „En hvað það var leiðinlegt að geta ekki boðið ykkur neitt.“ Gestrisnin og höfðingsskapurinn var enn á sínum stað. Með Vilborgu Sigurðardóttur er gengin ein af þessum miklu kon- um sem af samviskusemi og ósér- hlífni unnu verk sín í kyrrþey án þess að vænta viðurkenningar. Það hýtur að vera dýrmætt veganesti yfir á annað tilverastig að hafa alltaf gert skyldu sína. yið Einar og fjölskylda okkar vottum Einari -foðurbróður mínum ogI afkomendum hans dýpstu sam- úð. I Kristín Þórarinsdóttir / frá Stórahrauni.

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.