Morgunblaðið - 19.07.1998, Side 40

40 SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 1998
MORGUNBLAÐIÐ
Dýraglens
Ljóska
Ferdinand
/MY 6RAMMA \ APTER U)E WERE THR0U6H EATIN6,5HE'P TAKE A 6RAMMA 5AID
/ USBD TO READ D06 DI5HE5
l 006 PI5ME5.. / 006 DI5KL00KAT IT U)ERE MORE
CAREFULLV.ANDTELL ACCURATÉ THAN
U5 THE FUTURE.. TEA LEAVE5^,
Íb~S
7-¥ * '>//
Amma mín var
vön að lesa í
hundadalla...

Þegar við vorum búin að
borða tók hún hundadall,
skoðaði hann gaumgæfí-
lega og sagði okkur um
framtíðina...
Amma sagði
að hundadallar
væru áreiðan-
legri en telauf...
Er það satt? Ég hef aldrei heyrt
um ömmu sem les í orma ...
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329
V er slunarmanna-
helgin og
Frá foreldrahópi Vímulausrar æsku:
NU LIÐUR óðum að mestu neyslu-
helgi sumarsins, sem er verslunar-
mannahelgin. Helgi með útihátíðir
þar sem ungmenni landsins koma
saman til að skemmta sér, og alltof
margir kynnast áfengi og öðrum
vímuefnum í fyrsta sinn á ævinni.
Helgi sem margir foreldrar kvíða
fyrir. Ef til vill heldur þú að barnið
þitt sé öruggt fyrir vímuefnum. Það
héldum við líka en samt lentu börnin
okkar í vímuefnavanda.
Vegna reynslu okkar viljum við í
foreldrahópi Vímulausrar æsku
hvetja alla foreldra til að standa
saman og hafa samráð við foreldra
vina barna sinna. Það er algengt að
foreldrar lendi í þeirri aðstöðu með
unglinginn að hann segist vera sá
eini í hópnum sem ekki megi fara, og
er duglegur að láta okkm- vita
hversu ömurlegir foreldrar við er-
um. „Af hverju treystið þið mér
ekki, öllum hinum er treyst til að
fara?“ Unglingarnir eru fljótir að
bera saman bækur sínar og ráðgera
hvaða leið sé best að fara til að fá
vilja sínum framgengt. Það er mjög
algengt að þau fullyrði að allur hóp-
urinn megi fai-a þegar einungis lítill
minnihluti hefur fararleyfi. Þetta
þekkja flestir foreldrar.
Hafa börnin okkar þroska til að
takast á við hina ýmsu atburði sem
geta gerst á útihátíðum, þar sem
hundruð, jafnvel þúsundir ung-
menna í alla vega misgóðu ástandi
eru saman komin?
vimuefmn
Mai-gir foreldrar spyrja sjálfa sig:
„Hvað gerist ef ég segi nei?“ For-
eldrar, stöndum við þær ákvarðanir
sem við tökum og látum ekki óttann
við að segja nei stjórna okkur, látum
skynsemina ráða. Munum líka að
nei-ið okkar getur auðveldað börn-
um okkar tilveruna og þrýsting frá
vinahópnum. Nei-ið okkar þýðir ein-
faldlega: Ég elska þig og vil vernda
þig-
Það er staðreynd að í dag herja
eiturlyfjasalamir á unglingana okk-
ar og hefur verslunarmannahelgin
verið ein stærsta helgin í markaðs-
setningu þeirra. Hafa margir for-
eldrar hringt í neyðarsíma Vímu-
lausrar æsku eftir verslunarmanna-
helgi og ekki vitað hvað í ósköpunum
þeir ættu til bragðs að taka og fund-
ist þeir varnarlausir fyrir sölumönn-
um dauðans, slík verða áföllin oft
þegar unglingarnir skila sér heim.
Hvernig væri nú að gera verslun-
armannahelgina að fjölskylduhelgi?
Allir í fjölskyldunni setjist niður og
ræði um hvað gera skuli, hvert eigi
að fara og hvað eigi að gera. Gefum
öllum jöfn tækifæri til að tjá óskir
sínar og gerum eitthvað fyrir alla.
Foreldrar, sýnum samstöðu í verki
og verum til staðar fyrir hvert annað
því við erum besta forvörnin.
Fyrir hönd foreldrahóps Vímu-
lausrar æsku,
JÓRUNN
MAGNÚSDÓTTIR,
Lundarbrekku 6,
Kópavogi.
„I fótspor meistaranna“
Frá Guðrúnu Austmar Sigurgeirs-
dóttur:
SAGT ER að líf án listar sé fátæk-
legt líf og að menningin sé grund-
völlur sannra lífsgæða. Undir það
hljótum við að
taka sem sóttum
námskeið á veg-
um Endurmennt-
unarstofnunar
Háskóla Islands
s.l. vetur undir
leiðsögn Ingólfs
Guðbrandssonar
um líf og list
Beethovens.
Það voru um
100 manns sem
nutu þess að hlýða á fróðleik Ingólfs
um Beethoven. Ingólfur lét ekki þar
við sitja. Hann bauð uppá framhalds-
námskeið „I fótspor meistarans"
sem 40 manns fóru í til Þýskalands
og Austurríkis dagana 7.-14. júní s.l.
Ferðin var samfellt ævintýri á
vængjum vorsins og hver dagur
bauð nýtt tilbrigði um líf og list
Beethovens. Að fmna slíkan fjársjóð
fagurrar listar og menningar á
ferðalagi er hrein opinberun.
Það er erfitt að finna nógu sterk
orð til að tjá sig um snilld ferðarinnar
og þá innihaldsríku daga sem við
upplifðum. Ferðin varpaði slíku ljósi
á líf og starf Beethovens að hann stóð
mér sem ljóslifandi fyi-ir sjónum t.d. í
Bonn þar sem fyrsti viðkomustaður
var, en þar skoðuðum við Beethoven-
safnið, sem er í húsi því er meistarinn
fæddist í. Það var óútskýranleg upp-
lifun að skoða herbergi það sem
Beethoven fæddist í. Einnig þegar
við fórum í Theater an der Wien, að
sjá Orfeus, en í því húsi voru mörg
verk meistarans frumflutt þ.á m. 9.
sinfónían, en þá var Beethoven að
öllu búinn að tapa heyrn.
Við fórum til Heiligenstadt þar
sem Beethoven dvaldi löngum sér til
Guðrún Austmar
Sigurgeirsddttir
heilsubótar og samdi þar mörg
þekktustu verk sín. Við gengum
sömu stíga og götur og hann forðum.
Við fórum að gröf meistarans í
kirkjugarði í Vínarborg - það er
ógleymanlegt augnablik.
Þekking Ingólfs Guðbrandssonai-,
sem skipulagði og stýrði ferðinni,
kom hvarvetna í ljós og gæddi hana
lífi og innihaldi, sem fólk verður að
kynnast af eigin raun, til að geta
metið að verðleikum. Allur undir-
búningur var til fyrirmyndar. Hótel
og matur með ágætum. Hópurinn
sem taldi fjörutíu manns var sam-
stilltur. Bílstjórinn Guðni var frá-
bær. Fararstjórn sem Ingólfur hef-
ur með höndum svíkur engan.
Ferðin var í alla staði ógleymanleg
og vil ég þakka fyrir mig og vekja at-
hygli annarra á yfirburðum slíkra
ferða fram yfir þær almennu.
GUÐRÚN AUSTMAR
SIGURGEIRSDÓTTIR,
hjúkrunarfræðingur.
Sparið og látið okkur framkalla
myndirnar úr sumarfríinu,
fyrir aðéihs 780,- 24 myndir.
<1,

GNOÐARVOGI 44
(Á móti Menntaskólanum við Sund)