Morgunblaðið - 19.07.1998, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 19. JÚLÍ 1998 49
FOLK í FRÉTTUM
áhrifamikla mynd. Leonardo DiCa-
prio sprakk út. Ahorfendur þyrsti í
tregablandna ástarsögu. Myndin
var byggð á sögulegum atburði
þannig að veruleikinn var alltaf ná-
lægur þótt eflaust hafi verið skáldað
í eyðurnar. Svo spilaði hún á tilfinn-
ingar áhorfenda án þess að fara yfir
strikið." Bruckheimer lygnir aftur
augunum. „Að hala inn 1,6 milljarða
dollara," segir hann svo dreyminn
og andvarpar. „Engin mynd hefur
nokkum tíma náð svo miklum vin-
sældum. Það var búið til nýtt tak-
mark sem er frábært og hefur áhrif
á alla þá sem eru í þessum iðnaði."
Verða stórmyndir þá ekki ofan á
á kostnað ódýrari mynda?
„Nei, það eru svo mörg kvik-
myndaver sem hagnast á þessu og
þau munu vilja taka áhættu. Þá á ég
við með óþekktum leikstjórum og
ódýrum myndum því þau vilja
dreifa áhættunni. Ég get fullvissað
þig um það að öll kvikmyndaver
vilja frekar gera tíu myndir fyrir 20
miiljónir dollara en eina fyrir 200
milljónir dollara. Ef tvær myndir
sem kosta 20 milljónir dala ganga
upp þá eru þau í góðum málum. Ef
mynd sem kostar 200 milljónir fær
enga aðsókn eru þau gjaldþrota."
Myndir sem enginn
annar vill gera
Hver er uppskriftin á bakvið vin-
sælar myndir?
„Þegar við gerðum Top Gun
héldu allir að við værum gengnir af
göflunum. Engin flughersmynd
hafði náð vinsældum í 20 til 30 ár og
framhaldsþættir sem gerðust í flug-
hernum voru teknar af dagskrá
vegna lélegs áhorfs. En það var
einmitt ástæðan fyrir því að við
vildum gera myndina.
Þegar við settum Eddie Murphy í
aðalhlutverk í Beverly Hills Cop
sögðu allir að það myndi aldrei
ganga upp. Enginn svartur maður
hefði getað borið uppi svona dýra
mynd. Sá sem hefði komist næst þvi
hefði verið Richard Pryor sem hefði
náð inn 15 til 20 milljónum dollara.
Það nægði ekki upp í kostnað við
Beverly Hills Cop.
skríður
LIV Tyler lét það ekki koma sér úr jafnvægi þótt hún væri
umvafin karlmönnum í forsýningarveislunni í Cannes.
Hélt ég myndi fá
hjartaáfall
LIV Tyler brosir
„Hvernig dettur ykkur þetta í
hug!?“ vorum við spurðir. Einmitt
þess vegna gerðum við alvöru úr
þvi. Maður verður alltaf að gera
eitthvað nýtt - alltaf. Ef enginn vill
snerta á tilteknu efni má bóka að ég
geri það.“
Ert þú einn af valdamestu mönn-
um í Hollywood?
„Ég er það ekki. Þeir sem borga
brúsann hafa völdin en ekki ég. Eg
hef betri möguleika en margur ann-
ar á fjármögnun vegna þess að mér
hefur gengið vel. En ég hef ekkert
bolmagn á við þá sem reka kvik-
myndaverin."
Við svo búið er klappað á öxlina á
þessum vinsæla framleiðanda sem
hefur bjargað heiminum í fleiri en
einni kvikmynd og hann er leiddur
eins og skólakrakki að næsta borði.
Þetta er maðurinn sem sagði eitt
sinn við blaðamann um sitt starf:
„Við erum í flutningabransanum.
Við flytjum fólk frá einum stað til
annars.“
En ætli það hafi hvarflað að hon-
um þá að ferðinni væri heitið á loft-
stein og framtíð jarðarinnar væri í
húfi...?
Nú er faðir þinn frægur
söngvari. Ert þú tónlistar-
lega sinnuð og hvað er í upp-
áhaldi hjá þér?
„Ég hef alltaf haft afskap-
lega mikinn áhuga á tónlist.
Ég elska tónlist - allar tón-
listarstefnur. Þegar ég var
krakki voru plötur með Iggy
Pop og Mini Pops í uppá-
haldi hjá mér. Sú síðar-
nefnda var með litlum
krökkum sem fluttu titillög
af plötum og það var ótrú-
legt[!] - á umslaginu var
kannski fimm ára krakki
með rauðar glansandi varir
eins og Debbie Harry og ég
sat löngum stundum og
horfði á myndina. Svo
klæddi ég mig upp í kjól og
dansaði um húsið við Village
People.“
Hvað fannst þér um tón-
list foður þíns?
„Ég hafði aldrei hlustað á
hana þegar við hittumst í
fyi-sta skipti. En eftir það
fór ég beint út í búð og
keypti allar plöturnar með
honum.“
Gætirðu hugsað þér að
snúa þér að tónlist?
„Móðir mín var söngkona
og tróð upp á skemmtistöð-
um. Og alla mína ævi stóð ég
í þeirri trú að ég yrði söng-
kona eins og hún.“
Ertu söngkona?
Nei, ég hef aldrei sungið
opinberlega. Ég myndi ör-
ugglega missa röddina og
það myndi ekkert heyrast í
mér. Ég yrði svo hrædd. Ég
fékk hjartaáfall á blaða-
mannafundinum í gær. Mér
leið ágætlega á meðan ég sat
og brosti. En um leið og ég
var spurð að einhverju
hoppaði hjartað á mér bók-
staflega út úr líkamanum og
ég gat ekki myndað setn-
ingu. Það var mjög skrýtið."
Komstu aldrei fram á
blaðamannafundum þegar
þú kynntir myndina „Steal-
ingBeauty“?
„Nei, Bernardo [Ber-
tolucci] fékk allar spurning-
arnar. Ég held ég verði að
skrifa næst niður spurning-
amar og lesa þær því ég get
ómögulega munað þær,“
segir hún með skelfíngar-
svip. „Sem betur fer var
Bruee [Willis] á staðnum og
gat svarað flestum spurning-
unum.“
Hvernig er að lifa og
hrærast í sviðsljósinu?
„Það er misjafnt eftir
tímabilum. Cannes! Það er
alveg einstakt að vera hér.
Þegar ég kem heim verður
þetta allt öðruvísi. Mér
finnst tilfinningin góð en á
úr púpunni
hún í sjö myndum og á
þessu ári er hún orðuð við
hvorki fleiri né færri en
fimm kvikmyndir.
„Ég er eiginlega að kafna
í hái’spreyi frá því í gær-
kvöldi,“ segir hún og lyktar
af hárinu á sér. „Ekki
horfa,“ bætir hún við og
hlær. „Það var gleðskapur í
gæmótt til fjögur þegar ég
skreið upp í rúm. Og þegar
ég vaknaði í morgun gat ég
varla staðið í fætuma. Ég
hafði staupað mig of mikið
og maskarinn lak niður á
kinnar. Svo kom kona inn til
mín, málaði andlitið á mér
og gerði mig slarkfæra.“
Var ég hræðileg?
Afhverju ákvaðstu að
leika í Armageddon?
„Þetta er góð spurning,“
svarai’ hún hugsi. „Það sem
gerði útslagið vai’ að ég
heyrði að Steve Buscemi,
Billy Bob Thornton og Ben
[Affleck] yrðu í myndinni.
Umfram allt langaði mig til
að vinna með þessum leikur-
um. Svo var ég forvitinn. Ég
vissi að mér ættu eftir að
bjóðast svona hlutverk og
vildi vita hvernig reynsla
það yrði. Við skemmtum
okkur mjög vel svo ég er
fegin að ég sló til.“ Hún
verður allt í einu á svipinn
eins og stelpa sem klagar
sessunaut sinn fyrir að toga
í flétturnar á sér: „Ég hef
ekki séð myndina ennþá en
ég heyrði að allh- hefðu hleg-
ið þegar ég kvaddi [föður
sinn, Bruce Willis, í lok
myndarinnar]. Af hverju -
var ég hræðileg?"
Atriðið er fulllangt.
„Er það of væmið?“
Já, sérstaklega þegar
Bruce Willis fer að tala um
að afí þinn hefði alltaf sagt
að fólk ætti að eignast börn
svo þau gætu séð rósirnar
springa út á sumrin.
„Og ég hrópa:
„Pabbi!!!!!“„
[Atriðið var í myndinni þeg-
ar hún var sýnd í Cannes en
var klippt út úr endanlegri
útgáfu - blaðamenn í Cannes
gerðu hróp að myndinni og
leikurunum þegar þessi
setning kom fyrir.]
, Ai hverju ertu að sussa á
mig með fingrinum?" spyr
Liv Tyler skyndilega mann
situr á næsta borði. „Var ég
því?“ spyr hann forviða. „Eg
hélt það,“ heldur hún áfram
og skellir upp úr. „Myndi ég
voga mér,“ segir hann og
stekkur ekki bros á vör. „Ég
held ekki.“
Eg hef heyrt að Michael
[Bay] hafi þurft að ganga á
eftir þér til að fá þig í mynd-
ina.
„Ég veit ekki hvort ég má
ræða þetta,“ segir hún
áhyggjufull.
Ef ég hef lesið þetta þá
hlýtur það að vera leyfilegt.
„Ætli það ekki,“ segir hún
hikandi. „I fyrstu vildi ég
ekki taka hlutverkið að mér.
Raunar var mjög skrýtið að
mér skyldi vera boðið það
strax því stundum mætir
maður á staðinn og rekst á
ótal aðra leikara sem sækj-
ast eftir sama hlutverki. En
þegar ég gekk inn á skrif-
stofu Jerrys [Bruckheimer]
vissi ég ekkert um myndina.
Skrifborðið hans nær eins
og héðan [af svölunum á
Hotel Du Cap-hótelinu í
Cannes] og út í sundlaug og
hann er með fullt af pennum
sem er settlega raðað á
borðið og hver þeirra kostar
áreiðanlega milljón dollara
[60 milljónir króna]. Ég
gekk inn, við ræddum málin
og ég fékk tilboð um hlut-
verk daginn eftir.
Ég hafði verið í ársleyfi
frá kvikmyndum og var því
ekki alveg viss um hvað ég
vildi. Ég vissi að það væri ár
í myndina sem ég var að
ljúka við, Eugene Onegin,
og þurfti að finna mér eitt-
hvað að gera fram að því. Til
að byrja með hafði ég slæma
tilfinningu fyrir myndinnni -
ég veit ekki alveg af hverju.
En Michael hringdi stöðugt í
mig. sagðist vera að skrifa
betra hlutverkið og um leið
og ég heyrði hverjir yrðu í
myndinni sagði ég: „Já!“.“
Vannstu þá með honum að
því aðþróa hlutverkið?
„Já, svolítið. En við gerð-
um það líka þegar tökur fóru
fram. Handritið var ágæt-
lega unnið. Ég þurfti aðeins
að fínpússa textann en mað-
ur gerir það alltaf til að
tungutakið verði manni
tamt.“
LEIKKONAN Liv
Tyler er 22 ára en
hefur engu að síð-
ur náð fótfestu í
kvikmyndum - fyrir löngu
síðan. Hún var aðeins 17
ára þegar hún fékk hlutverk
í mynd Bruce Beresford
„Silent Fall“ og á sama tíma
fékk hún hlutverk í mynd
James Mangold „Heavy“.
Sá síðarnefndi ákvað að
bíða með tökur á myndinni í
í kveðjuskyni.
ár þangað til Tyler losnaði.
Hún er dóttir Steve Tyler
úr Aerosmith og Bebe Buell,
fyrrverandi fyrirsætu sem
var m.a. leikfang mánaðar-
ins í Playboy og lék í mynd-
inni „Milo, Death of a
Supermodel".
Liv var alin upp í þeirri
trú að rokkstjarnan Todd
Rundgren væri faðir hennar.
En snemma fór Steve Tyler
að koma í heimsókn og Liv
tók eftir því að dóttir hans
Mia líktist henni svo mikið
að þær hefðu getað verið tví-
burar. Sem varð til þess að
hana fór að gruna ýmislegt
og fékk hún móður sína til
að leysa frá skjóðunni. Þeg-
ar hún var 12 ára hafði hún
tekið upp eftirnafn fóður
síns.
Liv Tyler flutti 14 ára til
New York ásamt móður
sinni og reyndi til að byrja
með fyrir sér sem fyrirsæta.
Hún fékk leið á því þrátt
fyrir ágætis árangur og
sneri sér að kvikmyndum. Á
tímabilinu 1993 til 1997 lék
sama tíma líður mér vand-
ræðalega. Ég fór t.d. í kjól
og háhæla skó í gærkvöldi
og mér leið alls ekki vel.
Líklega vegna þess að ég er
ekki vön að klæða mig
svona. Og ég þurfti að taka
þessi litlu skref...“
En er þetta ekki það sem
líf kvikmyndastjörnu snýst
um?
„Líklega er þetta hluti af
því. Ég veit ekki hver bjó til
þá reglu en þetta snýst
vissulega um hárgreiðslu,
förðun og viðhald svo
klukkutímum skipth’."
Vildi taka út þroska
Nú ert þú eftirsótt fyrir-
sæta, - lítur þú svo á að þú
sért falleg?
„Finnst þér þú vera fal-
legur?“ spyr Liv Tyler
blaðamann. „Ég held að
engum finnist hann vera fal-
legur. Ég lít ekki í spegil og
hugsa: „Vá! Rosaleg skutla!“
Þegar maður lítur í spegil
sér maður allar bólurnar og
baugana undir augunum. Eg
held að fegurð sé hugará-
stand. Ef manni líður stór-
kostlega þá hefur maður út-
geislun og telst fallegur.“
Hvernig finnst þérþegar
myndavélin eltir þig og dáist
að þér eins og var tilfellið í
Stealing Beauty?
„Ég ætla ekki að deila við
Bemardo [Bertolucci] um
það hvernig hann myndar
mig,“ hrópar hún og hlær.
„Það eina sem ég segi er:
„Já!“ En þetta var stór þátt-
ur í myndinni - hvernig horft
var á hana.“
Er það yfírþyrmandi?
„Það veltur á kringum-
stæðunum - stundum og
stundum ekki. Það er eins
með þögnina. Stundum er
erfiðara að þegja en að flytja
langar einræður.“
Hvort er crfiðara að vera
ljósmynduð eða kvikmynd-
uð?
„Líklega að vera ljós-
mynduð vegna þess að mað-
ur er meira meðvitaður um
það. I kvikmyndum á maður
ekki að taka eftir myndavél-
inni; láta sem hún sé ekki tíl.
Og á endanum tekst það.“
Hvemig líst þér að að
vinna með Robert Altman að
næstu mynd?
„I’m so Excited,“ syngur
hún úr frægu lagi og greini-
legt að hún hefur erft eitt-
hvað af tónlistargáfu for-
eldra sinna. Allir snúa sér
við í salnum og blaðamaður
flýtir sér að koma með
næstu spurningu:
Af hverju tókstu þér árs-
leyfi?
„Vegna þess að mig lang-
aði til að vera með Joaquin
[Phoenix] og ég hafði verið
undir miklu álagi. Ég átti
ekki íbúð á þeim tíma og var
með allar eigur mínar í
geymslu og mig langaði til
að eignast mitt fyrsta heim-
ili. Ég hafði aldrei búið ein
áður. Ég gerði allt í senn,
fann mér íbúð og fékk mér
sjónvarp og jólatré daginn
fyrir aðfangadag og svo átt-
um við Joaquin rómantíska
stund saman yfir hátíðarnar.
Mig langaði til að byggja
mér lítið hreiður."
Hvað fínnst þér um ferða-
lögin sem fylgja kvikmynd-
um? Líður þér vel á faralds-
fæti eða þarftu að eiga þér
fastan samastað?
„Það verður að vera jafn-
vægi þar á milli. Maður get-
ur ekki gefið af sér nema
maður hafi eitthvað að gefa.
Þess vegna tók ég mér leyfi.
Ég var nýorðin 19 ára og
mér fannst sem ég hefði
leikið stúlku í öllum mínum
myndum. Ég þurfti að...
[hvíslar hásri röddu] verða
fiðrildi. Ég vildi taka út
þroska svo ég gæti valið um
fjölbreyttari hlutverk og
upplifað eitthvað upp á eigin
spýtur."