Morgunblaðið - 05.11.1998, Blaðsíða 58

* 58 FIMMTUDAGUR 5. NÓVEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
systir og vinkona,
ÁSTA HALLDÓRSDÓTTIR,
Mjóuhlíð 8,
Reykjavík,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur föstudaginn
30. október, verður jarðsungin frá Fossvogs-
kirkju föstudaginn 6. nóvember kl. 15.00.
Erla Óladóttir,
Matthew Wakefield,
Sólveig Óladóttir,
Snorri Örn Sveinsson,
Björg Óladóttir,
Ragnar Halldórsson,
Oddný Erla Valgeirsdóttir
og aðrir aðstandendur.
Fernando Mendonca,
Natalie Wakefield,
Sveinn Rúnarsson,
Ásta Kara Sveinsdóttir,
Óti Páll Ómarsson,
Sverrir Halldórsson,
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ODDURJÓNSSON
bóndi,
Gili,
Dýrafirði,
andaðist á Landspítalanum þriðjudaginn 3. nóvember.
Ingunn Jónsdóttir,
Valgerður Jóna Oddsdóttir, Sævar Ari Finnbogason,
Kristín Berglind Oddsdóttir, Kristján Andri Guðjónsson,
Ingunn Rós Kristjánsdóttir.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ÞORSTEINN SIGURÐSSON,
Sporðagrunni 9,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 2. nóvember, verður
jarðsunginn frá Áskirkju föstudaginn 6. nóv-
ember kl. 13.30.
Þeir, sem vildu minnast hans, vinsamlegast
láti Samtök aðstandenda alzheimersjúklinga og
heimilisins njóta þess.
Inga Lillý Bjarnadóttir,
Jón Bjarni Þorsteinsson, Guðrún Björt Yngvadóttir,
Steingrímur Þorsteinsson,
Sigurður Þorsteinsson, Ingibjörg Eiríksdóttir,
Anton Pjetur Þorsteinsson, Sigríður Hauksdóttir,
Þorsteinn Yngvi, Ingibjörg Hanna,
Inga Margrét og Orri Thor.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HANS JÚLÍUS ÞÓRÐARSON
fyrrv. útgerðarmaður,
Vesturgötu 43,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju á morg-
un, föstudaginn 6. nóvember kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Sjúkrahús Akraness.
Guðrún Edda Júlíusdóttir, Björgvin Hagalínsson,
Ragnheiður Júlíusdóttir,
Emilía Ásta Júlíusdóttir,
Þórður Ás. Júlíusson, Erna Gunnarsdóttir,
Ásdís Elín Júlíusdóttir, Aðalsteinn Aðalsteinsson,
Gunnhildur Júlía Júlíusdóttir, Smári Hannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, sonur,
tengdasonur og bróðir,
SKÚLI TRYGGVASON
verkfræðingur,
Hæðarbyggð 24,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 6. nóvember kl. 10.30.
Jónína Magnúsdóttir,
Magnús Ágúst Skúlason, Árni Þór Skúlason,
Tryggvi Sveinsson, Þóra Eiríksdóttir,
Magnús K. Jónsson, Unnur H. Lárusdóttir
og systkini.
KRISTJÁN BENEDIKT
JÓSEFSSON
+ Kristján Bene-
dikt Jósefsson
var fæddur á
Vörðufelli á Skóg-
arströnd, 26. maí
1913. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítalans að morgni
26. október. Krist-
ján Benedikt var
sonur hjónanna Ásu
Jónsdóttur og Jós-
efs Eggertssonar
sem bjuggu á
Vörðufelli. Kristján
Benedikt var yngst-
ur fimm systkina,
sem öll eru fallin frá, auk einn-
ar fóstursystur sem enn er á
lífi. Kristján Benedikt kvæntist
Sigríði K. Sigurðardóttur 30.9.
1944. Sigríður var fædd 14.7.
1907. Sígríður lést 18.7. 1995.
Þau eignuðust tvö börn; Ásu
Benediktsdóttir, f. 6.4 1945 og
Sigurð, f. 2.6. 1949
en lést 25.2. 1950.
Ása kvæntist
Stefáni J. Jónatans-
syni, f. 25.6. 1940,
bifreiðasmíðameist-
ara, árið 1964. Börn
þeirra eru Sigrún, f.
18.2. 1965, maki
Steinar Þór Krist-
insson, vélstjóri, f.
28.2. 1966. Barn
þeirra Stefán Krist-
inn, f. 7.6. 1997. Sig-
urður Benedikt,
bankafulltrúi, f.
5.10. 1967, unnusta
hans Ina Leverköhne nemi í
dýralækningum, f. 10.3. 1973.
Svanhvít fædd, 3.3. 1979,
förðunarfræðingur.
títför Krisljáns Benedikts
verður gerð frá Fossvogskirkju
i dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Nú að leiðarlokum langar mig til
þess að minnast tengdafoður míns
með nokkrum orðum. Það munu
vera um 35 ár síðan ég kynntist
Benna eins og hann var ætíð kallað-
ur af sínu frændfólki og vinum. Þá
kom ég með dóttur hans heim í
fyrsta sinn, en þá bjuggu þau í
Gnoðarvoginum. Benni tók mér af-
skaplega vel er ég var kynntur fyrir
honum og það má segja að hann
hafi ætíð litið á mig sem sinn eigin
son. Slík var hans hlýja og um-
hyggja í minn garð. Það er margs
að minnast eftir öll þessi ár sem við
áttum svo náið saman. Gleði hans
yfir barnabömum sínum sem hann
vildi allt gera fyrir og þá var hann
ætíð boðinn og búinn til að hjálpa
hvenær sem eitthvað þurfti að gera
eða bjátaði á. Það voru ófáar stund-
irnar sem hann lagði til við stand-
setningu fyrstu íbúðarinnar sem við
Ása keyptum á sínum tíma. Mikið
yndi hafði Benni af lestri bóka og
las gríðarlega mikið meðan heilsan
entist. Voru hans uppáhaldsbækur
eftir Þórberg og Kiljan og var hann
ætíð með einhver gullkom tilbúinn
til að fara með úr bókum þeirra við
ýmis tækifæri. Ættartölur og ætt-
fræði voru einnig hans einlægu
áhugamál og kunni hann skil á æði
mörgum ættum, sérstaklega fólks
víða úr Dölunum. Hann hafði gam-
an af öllu því er laut að mönnum og
málefnum, þá ræddi hann einnig
mikið um trúmál og líf eftir
dauðann sem hann trúði staðfast-
lega á. Þá má einnig minnast hans
sem mikils söngmanns en systkini
hans öll og frændgarður var mikið
söngfólk og á öllum gleðistundum
var ætíð tekið lagið. Þá var Benni í
mörgum kórum um ævina og nú síð-
ast í kór aldraðra hér í Kópavogi.
Það voru miklar gleðistundir fyrir
Benna að koma vestur í Dali og fara
í útreiðartúr með frændum sínum
og vinum. Einnig fór hann oft í
göngur og réttir enda hafði hann
mikla ánægju af hestum og átti
hann einn hér í Reykjavík um nokk-
urra ára skeið. Heyjaði hann oft
handa honum ásamt Rósinkar
frænda sínum meðan heilsan leyfði.
Persónuleg,
alhliða útfararþjónusta.
Svenir Olsen, Sverrir Einarsson,
útfararstjóri útfararstjóri
Útfararstofa íslands
SuðurhUð 35 ♦ Súni 581 3300
Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/
Sárt þótti honum að þurfa að fella
hestinn sinn þegar hann gat ekki
lengur farið á hestbak vegna las-
leika í fótum. Benni var ætíð
bjartsýnn og ánægður með lífið og
tilveruna þó margt hafi verið honum
erfitt um ævina og aldrei ræddi
hann um það sem á móti blés. Alla
tíð stundaði hann erfiðisvinnu og
dró aldrei af sér við þau verk sem
honum voru falinn. Hvort sem það
var við fiskvinnu, sveitastörf eða
kjötvinnslu. Hann var ætíð þakklát-
ur fyrir það sem var gert fyrir
hann, hvort sem farið var með hann
í bíltúr eða eitthvað viðvik gert fyrir
hann. Aldrei heyrði ég hann tala illa
um neinn og kvartaði ekki þótt
heilsan væri orðin bágborin og
sagðist ætíð hafa það gott. Ég og
Ása konan mín, viljum þakka starfs-
fólki að Skjólbraut 1, þar sem hann
dvaldist síðustu árin svo og dagdvöl
Sunnuhlíðar þar sem hann hafði
gott atlæti um fimm ára skeið.
Starfsfólki Landspítalans þökkum
við fyrir góða aðhlynningu síðustu
stundirnar. Að lokum kveð ég góðan
tengdaföður og vin og ég veit að
tekið hefur verið vel á móti honum
hinum megin og örugglega með
söng. Það mætti segja mér að sung-
ið hafi verið „Undir dalanna rós.“
Stefán Jónatansson.
Það er mánudagsmorgunn bjart-
ur og fagur, það er auðvelt að njóta
kyrrðarinnar og veðurblíðunnar.
Þetta er morgunninn sem afi okkar
kveður okkur eftir langa ævi og far-
sæla. Reyndar er erfitt að tala um
afa án þess að nefna ömmu okkar
líka, því þannig munum við þau og
þær fjölmörgu ánægjustundir sem
við áttum saman. Amma kvaddi
okkur fyrir þremur árum eftir erf-
iða sjúkralegu.
Við systkinin geymum góðu
minningamar í hugum okkar og
þangað leita þær núna þegar við
kveðjum afa. Flestar minningamar
eru síðan afi og amma voru búsett í
Gnoðarvoginum og þangað áttum
við ófáar ánægjustundimar. Við tvö
sem eldri emm fengum stundum að
gista hjá þeim þegar foreldrar okk-
ar fóm að skemmta sér og þá var
gaman að fá að fara til afa og ömmu
í Gnoðarvoginum. Þá fengum við að
vaka langt fram á kvöldið og horfa á
allt sjónvarpið sem þá var til
miðnættis á þeim tíma. Áfi lét í raun
allt eftir okkur, hljóp út í búð
tvisvar jafnvel oftar ef því var að
skipta. Reyndar ekki bara fyrir
okkur því hann gleymdi oft ein-
hverju og amma ávítaði hann fyrir
það. Hann var vanur því og henti
gaman að því. Á morgnana færði
amma okkur svo gómsætan hafra-
graut og á eftir var farið í göngu-
ferð með afa, annaðhvort í Lang-
holtskirkju við guðsþjónustu eða
gengið um nágrennið. Afi var
félagslyndur maður og þekkti
marga, þannig að oft þurfti að
stansa á göngunni til þess að tala
við vegfarendur sem á vegi okkar
urðu. Afi var stoltur af okkur
systkinunum og við nutum þess svo
sannarlega líkt og hann að vera úti
og spássera eins og amma sagði.
Stundum lá leið okkar til Fríðu
systur afa og voru þær heimsóknir
mjög ánægjulegar.
Jólaundirbúningurinn var þó sér-
staklega minnisstæður með afa og
ömmu. Það var gaman og svo
spennandi að koma í heimsókn í
Gnoðarvoginn og fá að hjálpa til við
að skreyta á Þorláksmessu og fara í
búðir með afa og kaupa inn. Það var
fóst venja á hlutunum og amma
hafði alltaf sama háttinn á, og hjá
henni var Þorláksmessudagur mik-
ill hátíðardagur. Afi og amma voru
ávallt í heimsókn hjá okkur á
aðfangadagskvöld og síðan vorum
við hjá þeim á jóladag. Svona voru
jólin okkar frá því við fyrst munum
eftir en nú nýtur þeirra ekki lengur
við og eftir situr hugljúf minning
um þau sem hafa gefið okkur svo
mikið og verið okkur hjartfólgin.
Jólin verða ekki eins og við munum
hugsa til þeirra á aðfangadagskvöld
og leggja ljós á leiðin og vera þannig
hjá þeim í huganum. Á síðustu jólum
sem við áttum saman með afa naut
hann þeirrar ánægju að vera með
langafason sinn hjá sér og var hann
hreykinn af litla manninum sem er
álíka prakkari og dóttursonurinn var
forðum og það kunni sá gamli að
meta.
Afi okkar átti fjögur systkini og
yngstur í þeim hópi. Hann lifði þau
öll og það var mjög þungt fyrir hann
að þurfa að fylgja þeim með stuttu
milHbili. Elín systir hans féll frá árið
1989 og síðan Málfríður 1996.
Guðrún elsta systirinn og Jón bróðir
hans skildu bæði við í janúar 1997.
Við systkinin kveðjum núna afa
okkar og varðveitum minningar
okkar vel og hugsum um gæfuríkan
og bjartsýnan mann, mann sem var
hjartahlýr og með sanni hægt að
segja að hann naut þess að hjálpa
öðrum og ganga til verka og hlífa
sér hvergi. Á Landspítalanum
stuttu fyrir andlátið hafði hann á
orði að sér liði vel og hér væri skín-
andi gott að vera.
Guð veri með þér, elsku afi.
Sigrún, Sigurður
Benedikt, Svanhvít.
Elsku afi!
Þó að við hittumst einungis í fáein
skipti, þájúótti mér strax mjög vænt
um þig. Eg á einstaklega hlýjar og
góðar minningar um þig. Við skild-
um hvort annað svo vel að við þurft-
um ekki að nota mörg orð, - það var
oft nóg að horfast í augu. Þú hefur
verið dýrmætur hluti af fjölskyld-
unni og unnusti minn, Sigurður
Benedikt, var í miklu dálæti hjá
þér. Þess vegna finnst mér ég líka
hafa misst mikið.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast þér; þannig lifir þú
áfram í hjarta mér. Sambandið milli
himins og jarðar, milli þín og mín,
er til staðar og mun ekki slitna; ég
finn það innst inni. Ég er einnig
þakklát fyrir það hvað þú áttir góða
ævi. Það var mikils virði að þú
fékkst að fara án þess að þurfa að
þjást lengi. Samt fyllist hjarta mitt
af sorg og augun af tárum. Það er
erfitt að finna réttu orðin sem fá
huggað ástvini þína á þessari
stundu.
„Öllu er afmörkuð stund, og sér-
hver hlutur undir himninum hefir
sinn tíma.“ (Préd. 3.1). Við trúum
þessu og sættum okkur við það - þó
að söknuðurinn sé sár.
Guð veiti okkur öllum styrk.
Þín
Ina Leverköhne.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal-
línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.