Morgunblaðið - 14.01.1999, Blaðsíða 54

54 FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KRIS TBJÖRG ODDNÝ
ÞÓRÐARDÓTTIR
+ Kristbjörg Odd-
ný Þórðardóttir
fæddist í Vest-
mannaeyjum 9.
október 1975. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 4.
janúar síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Landa-
kirkju 9. janúar.
Við systkinin, makar
og börn höfðum þá
ánægju að hittast öll
og koma saman í fyrsta
skiptið í mörg ár á
gamlárskvöld. Við vorum öll ánægð
og glöð á þessum tímamótum. Arn-
ar og Kristbjörg voru þar á meðal
okkar og biðu spennt eftir nýja ár-
inu þar sem þau áttu von á sínu
öðru barni á hverri stundu. Hinn 3.
janúar hélt gleðin áfram þar sem
stúlkubarn fæddist hárprúð og ynd-
isfalleg. En daginn eftir var sem
elding hefði hæft hvert hjarta í fjöl-
skyldunni. Hún Kristbjörg mág-
kona okkar var dáin. Nei, því trúum
við ekki voru fyrstu orð okkar, því
viljum við ekki trúa að svona geti
gerst á þessari tækniöld. Að Guð
geti komið og tekið frá okkur unga
stúlku aðeins 23 ára og skilið eftir
sig tvær dætur, þriggja ára og eins
dags gamla hjá ungum föður sínum,
nei. En harður veruleikinn hefur
sigrað okkur og við systkinin og
elskulegur bróðir verðum að berjast
vio hann. Þrátt fyrir þennan ósigur
og þessa reiði í brjósti okkar tökum
við höndum saman og minnumst
ástkæiTar mágkonu okkar. Við
minnumst hennar og með því fáum
við gleði og hlýju í hjarta okkar á
ný-
Kristbjörg átti ekki erfítt með að
koma inn í fjölskylduna okkar þó
svo litli bróðirinn færi ekki hátt með
það að hann hefði eignast kærustu.
Og oftar en ekki gekk hún fram og
kjnnti sig og hélt uppi samræðum
og tengdi þannig og styrkti fjöl-
skylduböndin. Hún varð því fljótt
ein af okkur. Kristbjörg varð fyrir-
mynd allra þó ung væri, hún sýndi
okkur að hægt er að eignast böm
þó ungur sé og sjá um heimili á
sama tíma. Heimili þeirra var glæsi-
legt og hún höndlaði heimilisstörfín
eins og hún hefði ekki gert neitt
annað, en það var nú síður en svo.
Hún hélt ótrauð áfram að vinna eins
og meira en nokkur gæti hugsað
sér.
Kristbjörg lét sig æskulýðsmál
skipta sem og uppeldis- og mennta-
mál. Má meðal annars nefna fram-
úrskarandi og óeigingjamt starf
hennar að fimleikum í Vestmanna-
eyjum, án hennar hefðu þeir átt
erfitt uppdráttar.
Kristbjörg og Arnar eiga Berthu
Maríu sem er þriggja ára og þar
sést best hvernig Kristbjörg hefur
náð að móta svona unga stúlku,
skýrmælt, ófeimin, kurteis, hraust,
hugmyndarík, hæfíleikarík og kátur
krakki sem lætur ekkert stoppa sig.
Það verður því erfítt fyrir okkur
sem eftir eru að ganga í hlutverk
hennar og reyna þannig að aðstoða
Amar bróður okkar og fjölskyldu
Kristbjargar í nánustu framtíð.
Sorgin verður okkur alltaf þung-
bær en minningin um Kristbjörgu á
eftir að hlýja okkur um hjartarætur
og hjálpa okkur, Steinu og Þórði,
mömmu og pabba, ættingjum og
vinum að öðlast sálarfrið. Því minn-
ingin um Kristbjörgu er svo falleg
og sterk að enginn getur gleymt
henni, hún mun lifa að eilífu í huga
okkar.
Lilja, Guðmundur, Magnea,
Sigurður Bjarni, Erlingur,
Birgir og fjölskyldur.
Kæra vinkona. Það er ótrúlegt til
þess að hugsa að þú skulir vera far-
in frá okkur. A sunnudaginn bámst
okkur þær gleðifréttir að ykkur
Arnari hefði fæðst stúlka. Við vor-
um öll svo hamingjusöm með þetta,
en svo morguninn eftir
vorum við harmi slegin
þegar við fréttum að
þú værir dáin. Hversu
stutt getur verið milli
gleði og sorgar. En í
sorginni munu litli sól-
argeislinn hún Bertha
María og hin nýfædda
dóttir ykkar veita öll-
um gleði í hjörtum
okkar.
í þeirri trú að þeir
sem Guðirnir elska
mikið, deyja ungir,
reynum við að takast á
við sorg okkar. Við
reynum að trúa því að Guð hafí haft
góða og ríka ástæðu til að taka þig
frá okkur og við trúum því að þú
munir alltaf vera með okkur og
styðja okkur í náinni framtíð.
Það var svo auðvelt að þykja
vænt um þig, elsku Kristbjörg mín,
þú gafst okkur alltaf svo mikið af
sjálfri þér. Þegar við Erlingur eign-
uðumst Söndru í sumar þá tókst þú
virkan þátt í gleði okkar og þú hefur
verið svo góð við hana. Síðast var
það á gamlárskvöld þegar við fögn-
uðum nýja árinu saman og þú sast
með Söndru í fanginu og varst að
segja mér hvað þú hlakkaðir mikið
til þess að eignast barnið sem þú
barst undir belti. Það lýsir þér ein-
staklega vel orð sem mamma þín lét
falla um þig um daginn þegar við
vorum að tala saman þegar hún
sagði að það hefði aldrei verið hægt
að skreppa með þér í bæinn, því það
hefði alltaf minnst tekið tvo tíma,
því öll börn bæjarins urðu að heilsa
upp á þig og segja við þig nokkur
orð. Þessu er auðvelt að trúa því að
þú hefur verið að kenna í fimleikun-
um alveg síðan við kynntumst og
það eru að verða níu ár síðan.
Einnig hefur þú verið að kenna í
Hamarskóla í Vestmannaeyjum þar
sem margir eiga nú um sárt að
binda í sorg sinni.
Þið Arnar voruð búin að búa ykk-
ur yndislegt heimili með dóttur
ykkar Berthu Maríu og voruð búin
að undirbúa komu nýja bamsins.
Heimilið ykkar var yndislegt og bar
sterkan svip af því hversu listfeng
þú varst, allskyns föndur og dúllerý.
Það var alltaf svo gott að koma til
ykkar og maður gleymdi sér oft og
iðulega bara í spjalli.
Kæra Kristbjörg mín, ég kveð þig
með þessu ljóði og vonandi eigum
við eftir að hittast síðar þegar okkar
stundir eru liðnar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Arnar, Guð gefí þér styrk
til að takast á við sorg þína og þú
veist að þú getur leitað til okkar
hvað sem á gengur. Elsku Steina,
Þórður, Gunný, Rikki og fjölskyldur
og aðrir aðstandendur, við sam-
hryggjumst ykkur og vonum að þið
standið saman í sorg ykkar.
Erlingur, Vigdís og Sandra.
Elsku Kristbjörg mín. Hvernig
getur það verið að ég sitji hér og
skrifí minningargrein um þig? Þessi
orð eru mikið frekar ætluð þér ná-
lægri. Það koma svo margar minn-
ingar upp í hugann hjá mér síðan þú
fórst. Þá stendur einna helst upp úr
fæðingin og skímin hjá eldri dóttur
þinni, Berthu Maríu. Allar stundirn-
ar sem við gátum setið og talað um
það þegar við báðar væram komnar
með börn og einnig kvöldið sem þú
bauðst mér í mat í fyrrasumar. Þá
gmnaði mig ekki að þetta væri í síð-
asta skiptið sem við ættum saman
heila kvöldstund. Eg man þetta
kvöld eins og það hafí gerst í gær.
Þú tókst á móti mér og bauðst mér
inn á fallega heimilið ykkar Arnars
og Berthu Maríu. Ég gat ekki kom-
ist hjá því að taka eftir þessu nýja
bliki í augunum á þér og þá kom
fyrst ugp í hugann að þú værir
ófrísk. Ég man að þú stóðst inni í
eldhúsi þegar ég spurði þig hvort að
gmnur minn væri réttur. Þú neitað-
ir því staðfastlega þá, en það leið
ekki á löngu þar til ég komst að
hinu sanna. Auðvitað var þetta blik
hamingjublik, því allir sem þekktu
þig vissu, að þetta var þér kærast -
móðurhlutverkið, ótrúlega margt
hefur breyst hjá okkur á þessum
fáu mánuðum síðan ég sá þig síðast,
og leiðir okkar hafa ekki legið mikið
saman síðan þá. Ég hef samt alltaf
fundið fyrir þér og hlýjunni sem þú
sendir mér.
Elsku Kristbjörg mín, takk fyrir
allar stundirnar sem við áttum sam-
an. Elsku Arnar, dætur og aðrir að-
standendur. Megi Guð styrkja ykk-
ur í þessari miklu sorg.
0 þú brostir svo blítt
og ég brosti meó þér
eitthvað himneskt og hlýtt
kom við hjartað í mér.
(Stefán frá Hvítadal.)
Megi Guð geyma þig þangað til
við sjáumst næst.
Þín vinkona
Aldís.
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast einlægrar, góðrar stúlku,
Kristbjargar Oddnýjar Þórðardótt-
ur. Hún kom hérna til vinnu
geislandi af lífsgleði og hamingju.
Hún vann dagsverkin sín af natni
og oft meira en það. Skipulögð og
vandvirk stúlka í blóma lífsins. Já,
þau eru mörg falleg lýsingarorðin
sem koma upp í hugann þegar
hugsað er tii Kristbjargar. í haust
þurfti hún að hætta vinnu vegna
veikinda á meðgöngu. En það má
segja að hún hafi þó aldrei alveg
horfíð frá okkur, því hún var okkur
innan handar við ráðningu og leið-
beiningu á nýjum starfskrafti. Hún
kom í heimsókn nú í desember til að
missa ekki tengslin að hennar sögn.
Fallega, ljúfa Kristbjörg okkar er
nú horfín frá okkur öllum. Það var
að morgni 4. janúar er við mættum
til vinnu, úthvíld eftir jólafríið og til-
hlökkun við að takast á við nýja
önn. Mikil ánægja ríkti yfir ný-
fæddu stúlkubami þeirra Krist-
bjargar og Arnars. Skömmu síðar
var þessi sami hópur sleginn harmi.
Stjömubjört nóttin og tunglið í fyllingu.
Lítil stúlka fæðist heilbrigð í byrjun nýs árs,
móóur og barni heilsast vel.
Þetta eru fréttirnar sem berast um Eyjuna
og allir gleðjast og samfagna.
Nýárssólin skín.
Unga móóirin leggur barnió sitt á brjóst.
Hún leggur hvítvoóunginn í vögguna
og blessar litlu stúlkuna sína.
Allt var þaó í hinsta sinn.
Andartaki síðar er Kristbjörg örend.
Tíminn stendur kyrr.
Ys hvunndagsins hljóðnar.
Háværar raddir verða að hvísli.
Sólin hættir að skína.
Stjörnumar hætta að tindra.
Poka grúfir sig yfir blæðandi hjörtu.
Þögn
Þögn
Þögnin
Ekkert rýfur þögnina
annað en ekkasog syrgjendanna
og lágvær kliður barnanna sem leika sér.
(H.M.)
Kristbjörg er nú horfin frá okkur.
Minning hennar mun lifa i hjarta
okkar. Við sendum ástvinum öllum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum Guð að styrkja þá og
styðja í hinni miklu sorg. Megi
minning Kristbjargar verða ljós í
lífi ykkar.
Fyrir hönd starfsfólks Hamars-
skóla,
Bergþóra Þórhallsdóttir
og Halldóra Magnúsdóttir.
Elsku vinkona.
Undanfarinn mánuður hefur ver-
ið tími Ijóss og friðar, ánægju og
gleði, en á einu augnabliki hvarf
ánægjan og gleðin eins og dögg fyr-
ir sólu. Ég hvorki gat né vildi trúa
því þegar íris og Elfa komu til mín
á mánudaginn og sögðu mér að þú
værir dáin. A sunnudaginn fæddir
þú nýtt líf í heiminn, hrausta fallega
stelpu, en rétt tæpum sólarhring
síðar var þitt líf tekið, þú kvaddir
þennan heim.
Elsku Kristbjörg mín, þetta er
svo sárt. Minningarnar um þig og
vinskap okkar streyma nú fram og
það sem mér er efst í huga er þegar
við kynntumst fyrir rúmum tíu ár-
um. Þá vomm við á leiðinni til
Flórída með fjölskyldum okkar og
urðum strax í flugvélinni á leiðinni
út perluvinkonur. Þessar þijár vik-
ur sem við vorum á Flórída vomm
við næstum óaðskiljanlegar og
brölluðum margt saman, m.a. sett-
um við upp fimleikasýningu fyrir
fólkið í sumarhúsunum niðri við
strönd, köfuðum eftir kröbbum í
sjónum, héldum partý og margt
fleira. Eftir þessa ferð töluðum við
alltaf um að seinna færum við sam-
an með bömin okkar til Flórída, en
því miður getur ekkert orðið af því.
Margar fleiri góðar minningar á
ég um okkur saman eins og t.d. þeg-
ar ég var að koma til Eyja, þegar þú
komst á Laugarvatn og við spiluð-
um rommý tímunum saman og vor-
um komnar upp í sextíu og eitthvað
þúsund stig, þegar við fórum saman
á Landsmótið í Mosfellsbæ og
skruppum til Reykjavíkur og
strætóbílstjórinn skildi þig eftir fyr-
ir utan vagninn og ég og Guðný vor-
um í marga klukkutíma að leita að
þér og loksins þegar við fundum þig
var mikið hlegið og gert grín að
þessu. Minningin um það þegar þú
hringdir í mig og sagðir mér að þú
og Arnar væruð byrjuð saman, vá
hvað þú varst spennt og ástfangin.
Ekki varstu minna spennt þegar þú
hringdir í mig og sagðir mér að þú
værir ólétt og nokkrum mánuðum
seinna eignaðistu yndislega litla
dóttur, Berthu Maríu. Minningin
um sumarbústaðarferðina í Mýrdal-
inn sumarið 1997, allt Eljaraglettu-
fjörið og öll kvöldin sem við sátum
saman og töluðum um lífið og tilver-
una. Þessar minningar ylja mér nú
og hjálpa mér í sorginni.
Elsku Kristbjörg, mjög góð vin-
átta hefur haldist með okkur frá því
við kynntumst þó að við höfum ekki
verið eins duglegar að hittast und-
anfarin ár og hér áður fyrr, og ég
verð ævinlega þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast þér og eignast
vináttu þína. Ég hef lært margt af
þér og vináttu okkar og ég þakka
fyrir allar stundirnar sem við höfum
átt saman og ég lofa þér því að
styrkja Arnar og dætumar eins vel
og ég get og halda minningu yndis-
legrar móður þeirra á loft í framtíð-
inni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Arnar, Bertha María, ný-
fædda dóttirin, Steina, Þórður,
Bjössi, Edda, Þórdís og Eyþór, við
Jón Gunnar vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og biðjum góðan guð
að styrkja ykkur í þessari miklu
sorg og hjálpa ykkur í gegnum
þennan erfíða tíma.
G. Harpa Rúnarsdóttir.
Nú ertu leidd, mín ljúfa,
lystigarð Drottins í,
þar áttu hvíld að hafa
hörmunga’ og rauna fri,
við Guð þú mátt nú mæla,
miklu fegri en sól
unan og eilíf sæla
er þín hjá lambsins stól.
(Hallgr. Pét)
Okkur langar í örfáum orðum að
minnast Kristbjargar Oddnýjar
Þórðardóttur, systur hennar Þór-
dísar góðrar vinkonu okkar. Við
minnumst Kristbjargar sem
traustrar og ábyggilegrar ungrar
konu, sem tók lífinu með ró. Það
vom aðeins tvö ár á milli systranna
og skiptust oft á skin og skúrir í
samskiptum þeirra eins og gengur
og gerist, og oft höfðum við gaman
af því að fylgjast með. Alltaf virtust
þær þó ná að hlæja að öllu saman á
endanum, og það vissum við vel.
Með árunum þróaðist samband
þeirra í sterka vináttu, þó sérstak-
lega eftir að Bertha María kom í
heiminn og þær systur eyddu meiri
tíma saman. Voram við vinirnir
sammála um að Kristbjörg hefði
fundið sitt eina sanna hlutverk í líf-
inu þegar hún varð móðir, eða eins
og við sögðum alltaf: „Hún Krist-
björg er bara svo mikil mamma."
Einnig er það ógleymanlegt þegar
hún var ófrísk að Berthu Maríu og
var í hvíta kjólnum sem Þórdís lán-
aði henni. Hún var svo falleg þenn-
an dag og sú mynd af henni kemur
hvað oftast upp í hugann þegar litið
er til baka.
Það era margar spurningar sem
koma upp í hugann þegar þetta er
skrifað og þeim verður víst aldrei
svarað. Það er nær óraunverulegt
að hugsa til þess að það var bara á
síðasta sunnudagskvöld að Þórdís
hringdi með þær gleðifréttir að
Kristbjörg hefði eignaðst litla dótt-
ur og að allt hefði gengið vel. Það
næsta sem við heyrum er að Krist-
björg sé dáin. Af hverju? Hvers
vegna hún?
Við getum aðeins vonað að tíminn
lækni sárin og að framtíðin fari vel
með þá sem eftir sitja. Okkar inni-
legustu samúðarkveðjur til allra að-
standenda, þó sérstaklega til Ai'n-
ars og dætranna tveggja. Guð veri
með ykkur.
Dóttir, í dýrðar hendi
Drottins, mín, sofáu vært,
hann, sem þér huggun sendi,
hann elskar þig svo kært.
Þú lifðir góðum Guði,
í Guði sofnaðir þú,
í eilífum andarfriði
ætíð sæl lifðu nú.
(Hallgr. Pét.)
Daði, Eygló, Guðfinna, Björk,
Hildur Sig., Hildur Sæ.,
Hjálmar, Jóhanna Yr, Jórunn,
Karólína, Lilja, María Rós,
Sigrún, Súsanna og Sædís.
I yndisleik vorsins
rrúili blóma og runna
situr ung móðir
með barnið á hnjám sér
andlit hennar sói
bros hennar ylhýrir geislar
Rafael í allri sinni dýrð
Fegurð og góðvild
þetta tvennt og eitt
hvað er umkomulausara
i rangsnúnumlieimi
Og þó mest af öllu
og mun lifa allt
(Snorri Hjartarson.)
Minningin um Kristbjörgu, feg-
urð hennar, eftirænting og gleði
mun lifa allt.
Megi algóður Guð styrkja fjöl-
skyldu hennar og ástvini í sorginni.
Guðný og Drífa.
Það var erfíður mánudagsmorg-
unninn 4. janúar. Ekki nóg með að
það væri fyrsti vinnudagurinn eftir
langt og ánægjulegt jólafrí og erfítt
væri að snúa sólarhringnum aftur
við, heldur bárust mér þær hörmu-
legu fréttir að þú værir dáin, elsku
besta Kristbjörg mín. Hvernig gat
það verið?
Hann Arnar þinn hringdi í mig
daginn áður og sagði mér að þið
hefðuð eignast aðra stelpu, allt hefði
gengið vel og allt í himnalagi.
Hvernig getur það verið að svona
ung og falleg stúlka í blóma lífsins,
sem á yndislegan unnusta, og yndis-
lega þriggja ára dóttur, gefi annarri
dóttur sinni líf einn daginn og sé svo
sjálf numin á brott úr þessu lífi og
frá þessum gersemum næsta dag?
Fyrir mér er þetta óskiljanlegt,
hvaða hlutverk er þér frekar ætlað
en þetta yndislega hlutverk sem þú
hafðir hér á meðai okkar? Þú sem
varst svo ljúf og góð, svo mikill vin-
ur vina þinna og gerðir alltaf allt til
að gleðja aðra. Stundum fannst mér
þú gleyma að hugsa um sjálfa þig
og það er alls ekki langt síðan þú
fórst að hugsa meira um sjálfa þig,