Morgunblaðið - 14.02.1999, Blaðsíða 41

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SUNNUDAGUR 14. FEBRÚAR 1999 41
tefldum í pípureyk. Pá vil ég sér-
staklega minnast allra þeirra góðu
stunda sem við áttum saman upp í
Efstadal, þar sem við byggðum okk-
ur sumarbústaði. Eg á erfitt með að
ímynda mér þann stað án hans, því
Sigurður er partur af honum,
ómissandi partur.
Maðurinn sem skefldi 10 ára
gutta fyrir þrjátíu árum er nú allur.
Hann mun aldrei líða mér úr minni.
Þinn tengdasonur og vinur,
Erlingur Hjaltested.
Afi var fyndinn og alveg stór-
skrýtinn, en samt sem áður besti afí
sem hugsast getur. Ennþá munum
við þegar síminn hringdi snemma á
sunnudagsmorgnum og við fengum
tilkynningu um að nú ætti að drífa
sig í kirkju. Þetta gerðirðu árum
saman og oft fengum við okkur
sundsprett og pylsu á eftir. Við
munum líka eftir fimmtíukalla-
buddunni sem þú áttir og þú sagðir
okkur alltaf að ná í hana fyrir þig,
svo við gætum gætt okkur á ís úr
Álfheimaísbúðinni fyrir þann pen-
ing. Sögurnar sem þú sagðir okkur
verða alltaf varðveittar í hjarta okk-
ar, t.d sagan um „lögguna sem datt í
drullupollinn" og allar „draugasög-
urnar“.
Elsku afi, við vitum að þú verður
alltaf hjá okkur þegar eithvað geng-
ur á og látum þig vita að þú verður
alltaf í hjarta okkar. Við látum
engla vaka yfir þér og vitum að þú
gerir það sama varðandi okkur.
Að lokum viljum við þakka þér
fyrir allt sem þú gafst okkur og all-
ar góðu samverustundirnar okkar
saman, bæði heima og í bústaðnum.
Þú veist að við gleymum þér aldrei.
Guð blessi þig og varðveiti um
ókomna framtíð á himnum. Við
hlökkum til að hitta þig hjá Guði,
elsku afi. Við elskum þig.
Þín afaböm
Eva Katrín, Halla Karí,
Andrea Þorbjörg, Atli, Kristín
Edda og Sigurður Erik.
Látinn er mætur maður. Sigurð-
ur Ásmundsson er horfinn sjónum
okkar eftir stutt en ógleymanleg
kynni. Fyrir 14 árum tengdumst
við, þegar Edda Dagmar, elsta dótt-
ir hans og Kari eiginkonu hans, og
sonur okkar, Sigurður Kristinn,
gengu í hjónaband. Það kom fljótt í
ljós að fjölskyldan, sem við tengd-
umst var mjög samhent. Fylgdist
Sigurður náið með dætrunum sín-
um fjórum og ekki síður með afa-
börnunum, þegar þau litu dagsins
Ijós. Hann var einstakur afi, sem
börnin hændust að. Hann spilaði við
þau, fór með vísur, las sögur og
skemmti þeim á margan hátt. Hann
gat komið öllum í gott skap. „Afi
Siggi var alveg spes.“
Sumarbústað eiga þau hjón í Ef-
stadal í Laugardal, sannkallaðan
unaðsreit, þangað er gaman að
koma og njóta fagurs útsýnis og
gestrisni og veglegra veitinga
þeirra hjóna. Þarna naut Sigurður
sín vel og skrapp þangað og dvaldi
þar eins oft og kostur var. Við fjöl-
skyldurnar hittumst oft á gleði-
stundum, þá var Sigurður ávallt
gleðigjafi og kímnigáfa hans og
hnittin tilsvör á takteinum. Hann
hélt sérstaklega skemmtilegar
tækifærisræður, þá var hann í ess-
inu sínu og brandararnir flugu og
allir veltust um af hlátri. Síðustu
ræðu flutti hann 11. desember sl. á
fertugsafmæli Eddu dóttur sinnar,
þar fór hann á kostum og þá sá eng-
inn, að þar fór sjúkur maður og eftir
á er þetta dýrmæt minning, sem
ekki gleymist.
Það skarð sem Sigurður skilur
eftir fyllir enginn, en örugglega
myndi hann ekki vilja að sorg og
söknuður yrðu viðvarandi þegar
hugsað er til hans heldur bjartsýni
og gleði. Kari, eiginkona Sigurðar,
hefur annast mann sinn af sérstakri
umhyggju og ótrúlegum dugnaði í
hans erfiða veikindastríði og dæt-
umar fjórar, Edda, Bima, Ellisif og
Sunna, hafa allar stutt móður sína
ómetanlega.
Að lokum þökkum við Sigurði Ás-
mundssyni einstök og trygg kynni
og biðjum honum Guðs blessunar.
Elsku Kari, dætur, tengdasynir
og elsku litlu afabörnin sex, við
vottum ykkur öllum dýpstu samúð.
Þorbjörg Sigurðardóttir,
Kolbeinn Ingi Kristinsson.
Úr fjarlægð kveðjum við með
miklum hlýhug Sigurð Ásmunds-
son, sem var í senn góður vinur og
traustur samferðamaður. Kynni
okkar af þessum öðlingi voru slík að
við munum ávallt minnast hans með
væntumþykju og virðingu.
Það ein rúmlega 32 ár síðan við
kynntumst Sigurði og Kari, þegar
nokkrir ungir ofurhugar hófu í sam-
einingu að byggja fjölbýlishús innst
á Kleppsvegi. Þau kynni þróuðust í
ævai-andi vináttu beggja fjölskyldna,
þótt oft væru miklar fjarlægðir milli
okkar. Eftir langa útivist erlendis
fannst okkur við ávallt vera komin
heim þegar við nutum nærveru og
gestrisni Kari og Sigurðar.
Sigurður hafði þann eiginleika
sem alltof fáum er gefinn, nefnilega
að kunna þá list að skopast að hinu
daglega lífi, mönnum og málefnum
án þess að skilja eftir sárindi. Hann
var og þeim hæfileika gæddur að
geta snúið leiðinlegum hlutum upp í
brandara þannig að maður lá úr
hlátri. Hann var einn fyndnasti mað-
ur sem við höfum á ævinni kynnst.
Sigurður hafði margt til brunns
að bera. Hann hafði, á sinn hógværa
hátt, einstakt lag á að sjá lausn á
erfiðum málum, sem öðrum yfirs-
ást. Hann var og samviskusamur og
nákvæmur enda sýndi hann það í
verki sem skrifstofustjóri hjá
Sindra hf. um langt árabil og svo
síðar sem sendifulltrúi í utanríkis-
þjónustunni. Hann var einstakur
heimilisfaðir og fyrh'myndar afi.
Hans verður sárt saknað í fjöl-
skyldu okkar og við ásamt börnum
okkar sendum Kari, dætrunum fjór-
um, Eddu, Birnu, EUisif og Sunnu,
og fjölskyldum þeii'ra innilegustu
samúðarkveðjur.
Við biðjum Guð að blessa Sigurð
og varðveita og þökkum honum fyr-
ir einhverjar skemmtilegustu sam-
verustundir sem við höfum átt.
Guðný Aðalsteinsdóttir,
Sverrir Haukur Gunnlaugsson,
París.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður, og þú munt sjá að aðeins
það, sem valdið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan. Þegar þú ert sorg-
mæddur skoðaðu þá aftur hug þinn
og þú munt sjá að þú grætur vegna
þess sem var gleði þín.“
Elsku Siggi minn, þegar ég hugsa
til baka til baka er svo margt sem
kemur upp í huga mér, en sú minn-
ing sem er mér kærust, eru bfltúr-
amir þar sem þú ert með pípuna á
leið með mig og Sunnu í laugamar
eða sunnudagaskólann hjá Ama
Bergi þangað sem þú fórst með okk-
ur hvem einasta sunnudag. Einnig
minnist ég yndislegrar ferðar sem
þú og Karí fóruð með okkur, þegai'
við fómm út í Flatey á Breiðafirði.
Það var heilt ævintýri fyrir stelpur
eins og okkur. Og þar áttum við öll
eftirminnilegar stundir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífs þíns nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því.
Þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er Ijós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðard.)
Við viljum biðja algóðan Guð að
styrkja Karí og fjölskyldu í þessari
miklu sorg. Með þökk fyrir allt.
Kamilla og fjölskyldur.
• Fleiri niinning-argreinar uni
Sigurð Ásmundsson bíða birtingnr
og munu birtast i blaðinu næstu
daga.
+ Þorgeir Guð-
mundur Ibsen
var fæddur á Suð-
ureyri við Súganda-
Qörð 26. apríl 1917.
Hann lést á Land-
spítalanum í
Reykjavík 8. febrú-
ar síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Ib-
sen Guðmundsson,
formaður og út-
gerðarmaður á
Súgandafirði, og
Lovísa Kristjáns-
dóttir. Þorgeir var
elstur átta systkina.
Næstur honum var Kristján Al-
bert, skipstjóri, f. 1920, d. 1963,
Lovísa, sjúkraliði, f. 1921, Arína
Þorlaug, ritari, f. 1923, d. 1994,
Halldór Björn, útgerðarmaður
og framkvæmdastjóri, f. 1925,
Guðmundur Sigurður, skip-
stjóri, f. 1926, Helgi Ingólfur,
skipsljóri og framkvæmda-
sfjóri, f. 1928, og Guðfinnur
Jón, f. 1930, d. 1991.
Þorgeir kvæntist árið 1955
Ebbu Júlíönnu Lárusdóttur, f.
1934. Þau bjuggu saman alla
sína tíð í Hafnarfirði. Börn
þeirra eru: 1) Ásgerður, kenn-
ari, f. 1960, maki Július Helgi
Valgeirsson málari og eiga þau
þrjú börn. 2) Þorgeir Ibsen,
framkvæmdasljóri hjá Ford
Motor Company í Bandaríkjun-
um, f. 1966, maki Denise M. Ib-
sen, viðskiptafræð-
ingur, og eiga þau
þtjá syni.
Fyrri kona Þor-
geirs var Halla Árna-
dóttir, f. 1920, d.
1995. Eignuðust þau
þijú börn. Þau eru: 1)
Rannveig Heiðrún,
glerlistamaður, f.
1940, maki Benedikt
Sigurðsson, lyfja-
fræðingur, og eiga
þau þrjú börn og sex
barnabörn. 2) Bryn-
hildur Ilalla, starfar
við þýðingar, f. 1944,
maki Magni Baldursson, arkitekt,
og eiga þau tvær dætur. Árni Ib-
sen, rithöfundur, f. 1948, maki
Hildur Kristjánsdóttir, kennari,
og eiga þau þrjá syni og eitt
barnabarn.
Þorgeir tók kennarapróf árið
1939. Hann stundaði einnig nám
í Iþróttakennaraskólanum og
nam ensku og uppeldisfræði við
St. Olaf College í Minnesota árin
1944-45 og einnig kennslufræði
fyrir framhaldskennara í
Colombia-háskóla í New York í
Bandaríkjunum árið 1945. Þor-
geir hóf kennslustörf í Borgar-
firði og starfaði síðar á Akranesi
þar sem hann kenndi í barna-
skóla og unglingaskóla. Árin
1947-1955 var hann skólastjóri
barna- og miðskólans í Stykkis-
hólmi ásamt því að stofna þar
iðnskóla. Frá 1955-87 var Þor-
geir skólastjóri Barnarskóla
Hafnarfjarðar, sem síðar varð
Lækjarskóli. Einnig vann hann
við gagna- og heimildasöfnun
hjá íslenska álfélaginu
1977-82. Þorgeir var fréttarit- v-
ari Ríkisútvarpsins í Stykkis-
hólmi 1949-55 og síðar í Hafn-
arfírði 1962-87.
Þorgeir starfaði mikið að fé-
lagsmálum, var formaður
fþróttaráðs Akraness, einn af
stofnendum og fyrsti formaður
íþróttabandalags Akraness og
var formaður Iþróttabandalags
Hafnaríjarðar. Þá var hann
upphafsmaður badmintons í
Stykkishólmi og síðar meðal
stofnenda Badmintonfélags
Hafnarfjarðar. Hann var einn af <,
stofnendum Lionsklúbbs Hafn-
arfjarðar og formaður í fjögur
ár. Einnig var hann einn af
stofnendum Norrænafélags
Hafnarfjarðar og í stjórn Bóka-
safns Hafnarfjarðar og formað-
ur þess um skeið. Hann sat
einnig í Bláfjallanefnd fyrir
Hafnarfjörð, starfaði innan
Sjálfstæðisflokksins og sat í
fulltrúaráði og kjördæmisráði
hans um árabil. Þá var hann
einnig varabæjarfulltrúi í Hafn-
arfírði og sat í ýmsum nefndum
á vegum bæjarins.
Þorgeir skrifaði ljölda greina
í blöð og tímarit, einkum um
skóla-, fræðslu- og þjóðmál.^r
Hann gaf út ljóðabókina
„Hreint og beint“ árið 1992.
Útfór Þorgeirs fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju mánudag-
inn 15. febrúar og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
ÞORGEIR
IBSEN
Pabbi minn, þá ertu floginn fyrr
en áætlað var. Þú hafðir alltaf sagt
að þú myndir lifa árið 2000 vírusinn.
Þú vildir fara með reisn - það má
með sanni segja að þér varð að
þeirri ósk þinni.
Eg gat ekki óskað mér betri föð-
ur. Þú varst alltaf til reiðu þegar á
reyndi. Eg veit að ég hélt fyi'ir ykk-
ur mömmu oft vöku: „Hverju tekur
hann upp á næst, drengurinn?“ Þú
varst alltaf til staðar að hvetja mig
áfram. Sérstaklega þegar ég for að
vinna og koma mér áfram vestra. Þó
að þú vildir gjarnan að ég kæmi
heim varstu trúr þinni eigin speki:
„Hver verður að róa eftir sínu ára-
lagi.“ Stuðningur þinn og hvatning
verður ekki bara í minningunni,
heldur vona ég að geta einnig stutt
strákana mína á sama hátt.
Mér er hugsað til þess tíma sem
við höfum átt saman. Það er ekki
bara tíminn sem skiptir mál, þú áttir
alltaf nóg af honum fyrir okkur
systkinin og fyrir barnabörnin. Það
var meira hvernig þið mamma sáuð
um að við vorum alltaf sterkur hluti
af ykkar lífi; hvað við fundum fyi'ir
sterkum tengslum. Það hljómar
kannski sem sjálfsagt, en ég man
eftir mörgum ferðunum sem þið
mamma voruð boðin í en þið tókuð
ekki í mál að skilja okkur krakkana
eftir heima. Út á land, upp á fjöll eða
út í lönd. Við vorum alltaf með. Það
var alveg sérstakt að ferðast með
þér. Hver þúfa og hver steinn átti
sína sögu. Það var það sama upp á
teningnum þegar þið voruð með hin-
ar ýmsu uppákomur og við systkinin
voium alltaf þátttakendur. Það er
ýmislegt sem þú skilur eftir í minn-
ingunni.
Já, það er margt sem ég get lært
af ykkur mömmu. Þið voruð alltaf til
staðar þegar á reyndi. Þetta er ekki
bara ást, heldur einnig vinátta og
tryggðabönd sem ég hef ekki séð
jafn sterk hjá mörgum. Það var al-
veg sérstakt að horfa á samband
ykkar mömmu og fjölskyldunnar
styrkjast gegnum árin. Það má með
sanni segja að þú lést ekki fjarlægð-
ina halda aftur af þér. Það var alveg
sama hvert ég flakkaði, þið voruð
alltaf til í að koma og vera hjá okkur
og eiga ógleymanlegar stundir. I
seinni tíð má segja að þú lést ekkert
stoppa þig, sér í lagi í haust þegar
þú varst með sanni farinn að kljást
við sjúkdóminn.
Ég veit að þú varst spenntur yfir
þvi að ég var að koma heim. Það var
svo margt sem við ætluðum að tala
um. Hvernig gengi, hvert væri
stefnt og svo hvernig strákarnir
hefðu það. Já, það hefur svo margt
gerst síðan þú heimsóttir okkur síð-
astliðið haust. Svo mikið að segja
frá.
Þú varst að fram á síðustu stundu.
Ég sé það á greininni sem þú laukst
við skrifa um helgina að þú hafðir
enn ýmislegt til málanna að leggja.
En þrátt fyrir allar áætlanir okkar
er ekki hægt að setja stefnumót við
síðasta ferðalagið. Bless, elsku
pabbi minn. Takk fyrir allar góðu
stundirnar.
Þorgeir.
Elsku pabbi.
Ég kveð þig með orðunum þínum,
ljóðinu þínu „Til vina“ sem þú fórst
oft með í vinahópi.
Þótt ævitiminn eyðist
og ört verði þáttaskil,
vér eigum margs að minnast
og margs að hlakka til.
Og sérhver með oss eldist,
sem unnumvérhérájörð
og á vom hug og hjarta,
vora heill og þakkargjörð.
(Þ.I.)
Þín
Ásgerður.
Elsku afi. Nú er komið að leiðar-
lokum. Það var svo sárt að missa þig
og við söknum þín mikið, en við er-
um þakklát fyrir allar góðu minning-
arnar.
Það var gott að koma til ykkar
ömmu heim á Sævang. Þegar við
vorum lítil fórstu oft með okkur nið-
ur að „afa sjó“ og við hentum stein-
um út í sjóinn. Nú verðum við að að
ganga með Guðlaugu litlu Björt
þangað niður eftir. Þið amma vora
líka dugleg að heimsækja okkur í
Njarðvíkurnar, þá bakaði amma oft
pönnukökur og þú talaðir við okkur
um það sem við vorum að gera
hverju sinni. Hvernig gengi í skólan-
um, íþróttunum, tónlistinni og hest-
unum; þú fylgdist vel með okkur.
Það var líka gott að tala við þig og fá
ráðleggingar hjá þér.
Við fórum í mörg ferðalög saman
bæði hér innanlands sem utanlands.
Það var gaman að ferðast með ykk-
ur ömmu, skemmtilegast var að fá
að vera með ykkur í bfl því þar var
alltaf líf og fjör. Við sungum mikið
saman og þú sagðir okkur sögu
landsins, hvað staðirnir hétu sem við
fórum um. Þú varst fróður um allt
og það var svo ótrúlegt hvað þú
mundir alla hluti og svo sagðir þú
svo skemmtilega frá.
Við vorum lánsöm að hafa átt þi^f
sem afa.
Elsku afi, við þökkum þér íyrir
allar góðu og skemmtilegu stundirn-
ar sem við áttum saman. Guð blessi
afa okkar.
Atli Geir, Ebba Lára og
Guðlaug Björt.
Þorgeir Ibsen varð skólastjóri
Barnaskóla Hafnarfjarðar haustið
1955. Frá þeim tíma höfum við Þor-
geir þekkst. Ég átti sæti í fræðslu-
ráði Hafnarfjarðar um tveggja ára-
tuga skeið, að vísu ekki samfellt, en
það varð til þess að við áttum oft ná-
ið og gott samstarf. Þessi mikli*
kynni leiddu til órjúfanlegra vináttú
okkar. Og það var sannarlega gott
að eiga menn eins og Þorgeir í hópi
vina. Hann var hreinskiptinn, heill
og traustur, kraftmikill og hress og
það óx honum ekki í augum þótt
hann yi-ði að takast á við erfiðleika
sem óhjákvæmilega koma upp í svo
viðamiklu starfi sem skólastjórn
íylgir. Hann var mjög farsæll
stjórnandi, tfllögugóður og oft ómet-
anlegur styrkur að því að geta til
hans leitað. Barnaskóli Hafnarfjarð-
ar (síðar Lækjarskóli) var eini
barnaskólinn á vegum bæjarins á
þeim tíma en st. Jósefssystur starf-
ræktu einnig barnaskóla. I vaxandi
bæjarfélagi skeður það oft að íbúui^
fjölgar hraðar en ýmiss konar þjón-
usta er byggð upp. Þetta brann
mjög á barnaskólanum. Það varð þvi
að glíma við mikil húsnæðisþrengsli.
Var skólinn að mestum hluta þrí-
settur suma tíma. Vinnuaðstaða
kennara var erfið og þufti því mikla
hagsýni til að ná öllum endum sam-
an svo að daglegt starf gæti gengið
snurðulaust. Vinnudagur skólastjór-
ans var því oft langur og strangur
við þessar aðstæður. Þorgeir haslaði
sér einnig völl á sviði íþrótta- og
æskulýðsmála. Hann var mjög virk-
ur í íþróttahreyfingunni og átti þar
sæti í nefndum og stjórnum á æðstu
stigum. Hann helgaði því æskunni
lífsstarf sitt að stói-um hluta. Þor-
geir var mikils virtur og á hann
hlustað á mörgum sviðum. Hann
skrifaði um skólamál auk almennra
mála í þjóðfélaginu. Hann lét sig