Morgunblaðið - 22.09.1999, Side 44

^4
MIÐVIKUDAGUR 22. SEPTEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ALDARMINNING
JÓNÁ.
» GISS URARSON
+ Jón Ástvaldur
Gissurarson
fæddist í Drangs-
hlíð undir A-Eyja-
fjöllum í Rangár-
vallasýslu hinn 13.
febrúar 1906. Hann
lést á elli- og hjúkr-
unarheimilinu
Grund í Reykjavík
31. ágúst síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskirkju 9. sept-
ember.
„Upphaf viskunnar er: afla þér
visku ... haf hana í hávegum, þá
mun hún hefja þig.“ (Orðskviðirnir
4:7.8.)
Við systkinin vorum svo lánsöm að
eiga náinn frænda og vin, er ótrauður
miðlaði okkur þessari
visku. Jón frændi var
okkur fróðleiksbrunnur,
sem við gátum alltaf
gengið að. Hann var
okkur óþreytandi
hvatning til að láta
miklu skipta umhverfi
og þjóðmál og ganga
veg menntunar. Hann
kenndi að allt væri
hægt að yfirstíga ef
viska og dómgreind
væru í íyrirrúmi.
Sveitapilt úr stórum
systkinahópi fýsti í
fróðleik og hann aflaði
sér menntunar bæði hér heima og
erlendis á sviði kennslumála. Jón
gerðist kennari og fljótlega varð
hann forsvarsmaður ýmissa skóla,
síðast skólastjóri Gagnfræðaskóla
Austurbæjar. Hvarvetna ávann
+
Kveðjuathöfn um ástkæra móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓHÖNNU B. ÞÓRARINSDÓTTUR,
er lést á Sólvangi, Hafnarfirði, miðvikudaginn
8. september, fer fram frá Þjóðkirkjunni í Hafn-
arfirði fimmtudaginn 23. september kl. 13.30.
Jarðsett verður frá Patreksfjarðarkirkju laugar-
daginn 25. september.
Þeir, sem vildu minnast hennar, láti Sólvang njóta þess.
Þuríður G. Ingimundardóttir,
Sigþrúður Ingimundardóttir,
Hallfríður Ingimundardóttir,
Björg R. Ingimundardóttir,
Þóra Sigurgeirsdóttir
og fjöiskyldur.
+
Hjartans þakkir til allra þeirra, nær og fjær,
sem með vinsemd og virðingu hafa heiðrað
minningu
JÓNS ÁRNA GUÐMUNDSSONAR
vélfræðings.
Áki, Fjóla Lind, Alexander Þór, Charlotte Emilie,
Anna Andrésdóttir,
Þorbergur Guðmundsson, Gunnar Guðmundsson,
Magnús Guðmundsson og aðrir ástvinir.
+
Innilega þökkum við öllum þeim sem auð-
sýndu okkur samúð, vinarhug og styrk við
andlát og útför hjartkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ELÍNAR HELGU HELGADÓTTUR
frá Núpum, Fljótshverfi,
til heimilis í Bogahlíð 14,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrunarheimilisins Droplaugar-
staða, sem annaðist hana af mikilli nærgætni og hlýju. Einnig þökkum
við starfsfólki heimilishjálparinnar í Reykjavík svo og starfsfólki hjúkr-
unarheimilisins Eirar fyrir frábæra ummönnun á umliðnum árum.
Guðmundur Hákon Vigfússon,
Hörður Birgir Vigfússon,
Þórhildur Vigfúsdóttir, Kristján Björnsson,
Agnes Helga Vigfúsdóttir,
Baldur Jón Vigfússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
STEFÁNS ÞORMÓÐSSONAR.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristbjörg M. Jónsdóttir.
hann sér traust og virðingu bæði
kennara og nemenda. Jón eignaðist
yndislega fjölskyldu þar sem voru
eiginkonan Anna Þórðardóttir og
börnin Steingrímur, Olafía og Hall-
dóra. Heimilið var ávallt að Sjafnar-
götu 9 og var til þess tekið hversu
mikil reisn og myndarbragur þar
var á hlutum. Þau hjónin voru sam-
hent mjög og margir nutu vinsemd-
ar þeirra en þar á meðal vorum við
systkinin. Jón var fastur fyrir án
þess þó nokkurn tíma að beita hörku
og drambi. Hæverska hans var ein-
stök, öllu náði hann fram með lagni
án átaka. I kringum hann ríkti
stóísk ró, sem snerti fólk við heim-
sóknir á heimilið að Sjafnargötu 9.
Við fundum alltaf til djúprar virð-
ingar fyrir honum frænda okkar, er
ávallt tók á móti okkur með hlýju,
leiddi til stofu og sýndi einlægan
áhuga. Jón stundaði mikið ritstörf
og er t.d. bók hans „Satt best að
segja“ stórskemmtileg aflestrar en
einnig skrifaði hann oft í dagblöð og
tímarit um margs konar málefni líð-
andi stundar.
Jóni var ljúft að aðstoða og hvetja
ungan frænda og síðan veitti hann
frænku sinni erlendis hvatningu og
stuðning. Bréf hans til frænku á Ital-
íu voru gædd bæði fróðleik og þeirri
kímni, sem kærkomin var og hreysti
hug. Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið fýlgd hans úr hlaði og nú er við
göngum eigin leiðir mun leiðarijós
hans lýsa okkur þær brautir, sem
hann hefur bæði beint og óbeint teldð
þátt í að marka. Margt fleira mætti
segja um Jón A. Gissurarson er lést
31. ágúst sl. en þetta er aðeins örstutt
kveðja frá frænda og frænku úr fjar-
lægð, er kimna vel að meta hans góða
hug og umhyggju.
Ollum hans ástvinum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum guð að blessa og styrkja.
„Eg vísa þér veg spekinnar, leiði
þig á braut ráðvendninnar. Gangir
þú þær skal leið þín ekki verða
þröng og hlaupir þú skalt þú ekki
hrasa.“ (Orðskviðirnir 4:11.12.)
Takk, elsku frændi.
Halla Margrét
og Jón Arnar.
JÓN
VIGFÚS-
SON
+ Jón Vigfússon fæddist í
Vestmannaeyjum 22. júlí
1907. Hann lést á dvalarheimili
aldraðra í Hraunbúðum í Vest-
mannaeyjum 9. september síð-
astliðinn og fór útför hans fram
frá Landakirkju 18. september.
Kveðja frá vinum
Eg þakka allt frá okkar fyrstu kynnura
það yrði margt ef telja skyldi það.
I lífsins bók það lifir samt í minnum
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Eg fann í þínu heita stóra hjarta
þá helgu tryggð og vináttunnar ljós
er gerir jafhvel dimma daga bjarta,
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margrét Jónsdóttir.)
Öllum ástvinum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð geymi og blessi minningu þína,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Sigríður og Björgvin.
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
böm, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður,
en ekki í greinunum sjálfum.
ÞÓRUNN
JÓHANNESDÓTTIR
+ Þórunn var fædd
22. september árið
1899 að Lambhaga i
Mosfellssveit. For-
eldrar hennar voru
Jóhannes Þorláksson,
f. 1. nóv. 1861 í
Varmadal í Kjós, og
Ragnhildur Steinunn
Þórðardóttir, f. 15.
maí 1866 að Skiphyl í
Hraunhreppi á Mýr-
um. Ung að árum
fluttist hún búferlum
vestur í Staðarsveit
ásamt foreldrum sín-
um og einni systur, Guðrúnu, f. 5.
mars 1888. Þriðja systirin, Lára,
fæddist síðan í Ytri- Tungu í Stað-
arsveit 18. sept. 1904 og þar ólust
þær systur upp.
Arið 1918 giftist hún Bjarna Jó-
hanni Bogasyni frá Neðri-Hól.
Hann var fæddur 10. júlí árið 1881
í Syðri-Tungu í Staðarsveit. Þau
hjón bjuggu í sambýli við móður
Bjarna og seinni mann hennar,
Jónfríði og Kjartan, fyrstu bú-
skaparárin og allt fram yfír 1930.
Síðan bjuggu þau með drengjun-
um sínum meðan Bjama naut við
en hann lést úr lungnabólgu árið
1937 frá konu og þrem ungum
drengjum. Þeim hjónum varð fjög-
urra barna auðið. Þau eru: Bogi
Jóhann, f. 2. júlí 1919, Sveinbjöm,
f. 22. des. 1923, Guðrún, f. 10. maí
1927, d. 31. maí 1927, og Páll
Steinar, f. 10. júní 1932. Eftir að
Bjarni lést bjó Þómnn áfram með
sonum sínum í Neðri-Hól. Arið
1947 flutti hún síðan á Akranes.
Þar kynntist hún seinni manni sín-
um, Jóni Bjarnasyni í Garðbæ, en
þau hófu búskap árið 1948 í Garð-
bæ og þar átti Þórunn heimili þar
til eftir að Jón lést árið 1978. Hún
fluttist til Reykjavíkur árið 1979
og bjó hér í skjóli sona sinna með-
an henni entist aldur en hún and-
aðist á Landspítalanum í Reykja-
vík 9. apríl 1986.
Það má segja að lífið hafi boðið
henni sitt af hverju, hún giftist ung
að þeirra tíma venju og þá hófst
búskaparbaslið. Það hefur ekki
verið neinn leikur að halda heimili
með 5 manns við þær aðstæður
sem sambýlið á kostarýrri jörð
bauð upp á. Það hefur oft verið
erfitt að stunda heyskap á engjum
og mótekju langt frá bæ og flytja
allt heim á hestum og stundum
jafnvel á bakinu. En á þessum
tíma voru engin auðævi í garði kot-
bóndans, það voru aðeins jarðeig-
endurnir sem áttu stórjarðirnar
sem efnuðust, hinir urðu að vinna
hörðum höndum til að hafa í sig og
á.
Arið 1936 brann íbúðarhúsið í
Neðri-Hól og allt þeirra innbú og
yngsti sonurinn bjargaðist fyrir
kraftaverk. Og skömmu eftir að
búið var að byggja upp aftur féll
húsbóndinn frá fyrir aldur fram,
aðeins 53 ára. En með dugnaði og
nægjusemi bjargaðist þetta nú
samt. Lífið hélt áfram og hún
þraukaði í tíu ár í viðbót í sveit-
inni.
Á Akranesi hófst svo seinni kafli
lífs hennar. Fyrstu árin á Akranesi
ráku þau hjón búskap með hesta,
kýr og kindur, eins og þá var ekki
óalgengt og hún seldi um tíma
mjólk í næstu hús. Þá þurfti auð-
vitað að heyja handa gripunum og
var það gert á túnum sem voru
fyrir innan bæ. Þá var nú ekki
alltaf bíll við höndina og vafalaust
hafa þau átt mörg sporin kringum
heyskapinn. Stóran kartöflugarð
höfðu þau líka heima við hús og
trúi ég að mörg barnabörnin eigi
skemmtilegar minningar úr hon-
um. Þegar þessum búskap lauk
tók Jón að sér Morgunblaðið og
hún studdi hann af alúð í því starfi
og þar voru oft mörg handtökin
unnin. En þar fyrir utan var svo
gestkvæmt hjá þeim hjónum að
því var líkast að þau
rækju greiðasölu en
reyndar voru engin
laun tekin fyrir heldur
gestirnir bornir á
höndum sér, eins gest-
risin og þau hjón voru.
Árin liðu og þar
kom að Jón missti
heilsuna. Þá brást
Þórunn ekki frekar en
fyrri daginn heldur
hafði hún hann heima
í mörg ár og sinnti
honum af alúð meðan
mögulegt var að hann
gæti verið heima veikindanna
vegna. Hann andaðist á Akra-
nesspítala árið 1978.
Eftir að Jón lést flutti hún suður
til Reykjavíkur og keypti sér hér
íbúð og þjó í skjóli sona sinna með-
an mögulegt var að vera heima.
Tók þá tengdadóttir hennar, Ás-
laug, að sér að sinna hússtörfum
fyrir hana og sinnti þeim af mikilli
alúð. Að lokum var svo af gömlu
konunni dregið í janúar 1986 að
hún gat ekki verið lengur heima og
fór hún þá á Landspítalann þar
sem hún lést um vorið. Eg kynnt;
ist Þórunni fyrst sumarið 1953. I
33 ár áttum við samleið og bar
aldrei nokkurn skugga á okkar
samskipti og okkur varð ekki í eitt
skipti sundurorða þó við hefðum
mikil samskipti. Þórunn var ákaf-
lega frændrækin og vildi hafa mik-
il samskipti við barnabörnin sín og
fá að njóta þeirra. Við hjónin gerð-
um held ég allt sem við gátum til
að svo mætti verða, fórum til
dæmis öll þessi ár á hverju vori og
hausti til að aðstoða við að setja
niður í garðinn og taka upp úr hon-
um og oft þess á milli. Leyfi ég
mér að halda því fram að þörnin
hafi eignast ómetanlegar minn-
ingaperlur þessi ár sem endast
munu þeim og þeirra afkomendum
vel og lengi. Þau hjón voru líka
mjög dugleg að búa til tækifæri til
að hitta hópinn sinn. Má til dæmis
nefna hverja veiðiferðina af
annarri vestur í Dali sem Jón stóð
fyrir þar sem dvalist var að mig
minnir þrjá daga í einu og veittu
þau hjón þá af miklum glæsibrag
svo enginn var svangur eða þyrst-
ur þá daga. Á meðan mögulegt var
héldu þau jólaboð fyrir hópinn sem
kom þá að sunnan að morgni og
hélt saddur og sæll heim að kvöldi.
Þórunn var allt sitt líf hrókur
alls fagnaðar og manna fjörugust
og kátust. Þegar hún var ung spil-
aði hún á harmóniku á böllum í
sveitinni og heyrt hef ég að hún
hafi alltaf stutt ungmennafélagið í
Staðarsveit með ráðum og dáð og
ekki talið eftir sér að vinna á
skemmtunum þess þó hún væri
með lítinn dreng með sér stund-
um. Ég gæti skrifað endalaust ef
ég ætlaði að segja frá öllum okkar
góðu stundum með Þórunni en
einhvern veginn er það svo að ég
man ekki eftir öðrum stundum en
góðum, en allt verður að hafa sín
takmörk og því nem ég hér stað-
ar.
Ég vil geyma minningu Þórunn-
ar Jóhannesdóttur í huga mér í
þökk fyrir að fá að eiga hana að
fyrir tengdamóður og ömmu og
langömmu barnanna minna og
barnabarna. Guð varðveiti minn-
ingu hennar.
Gróa Ormsdóttir.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur
fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka
svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-
textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569
1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is)
— vinsamlegast sendið greinina inni í bréf-
inu, ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar
má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg til-
mæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línu-
lengd - eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir
að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni
undir greinunum.