Morgunblaðið - 12.04.2000, Qupperneq 43

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 12. APRÍL 2000 4%
MINNINGAR
KRISTINN JÓN
ÁRNASON
+ Kristinn Jón
Árnason fæddist
að Skeiði í Svarfað-
ardal 22. desember
1899. Hann lést á
líknardeild Landa-
kotsspítala 1. apríl
síðastliðinn og náði
því hundrað ára
aldri. Foreldrar
hans voru Árni
Jónsson, bóndi að
Skeið í Svarfaðar-
dal, f. 27. nóvember
1863, d. 29. apríl
1931 og kona hans,
Guðrún Sígríður
Björnsdóttir, f. 2. júlí 1869, d. 29.
mars 1923. Systkini hans voru
tvíburarnir Ingibjörg og Jón,
Lilja, og Ósk Jórunn sem öll eru
látin og var Kristinn yngstur.
Hinn 23. desember 1928
kvæntist Kristinn Unni
Guðmundsdóttur húsmóður, f. 8.
apríl 1896, frá Dæli í Fnjóskadal,
d. 3. janúar 1967. Foreldrar
hennar voru Aðalheiður Guð-
mundsdóttir, f. 1. nóvember
1870, d. 4. janúar 1952, frá
Skarði í Dalsmynni og Guðmund-
ur Sigurgeirsson, f. 27. júlí 1862,
d. 25. júní 1945 frá Ófeigsá, Flat-
eyjardalsheiði og bjuggu þau að
Dæli í Fnjóskadal.
Börn Kristins og Unnar eru: 1)
Jórunn, f. 6. nóvember 1928, bús-
ett á Spáni. Maki (sk.) Aðalbjörn
Kristbjarnarson, f. 20. júní 1921,
d. 13. nóvember 1986, flugstjóri.
Börn þeirra eru Ellen Jóhanna, f.
17. júlí 1953, röntgentæknir,
maki Svein Maastad,
f. 29. janúar 1950,
viðskiptafræðingur,
búsett í Noregi. Syn-
ir þeirra; Erik, f. 29.
október 1983, Mort-
en, f. 7. október
1986. Dóttir Ellenar,
Unnur Marfa Heimis-
dóttir, f. 21. janúar
1971, viðskiptafræð-
ingur sambýlismaður
Oli Jakob Knudsen
viðskiptafræðingur,
Jóhann Kristinn,
fæddur 18. nóvember
1959, arkitekt, maki
Yordanos Aferwork, f. 26. maí
1963, grafískur hönnuður. Dætur
þeirra; Isabell, f. 3. ágúst 1989,
Yvonne, f. 20. janúar 1996. 2)
Sigurlaug, f. 5. september 1930,
maki Einar Eggertsson, f. 18.
júní 1930, skipstjóri. Börn þeirra
eru Eggert, f. 11. júlí 1953,
myndlistarmaður, Magnea, f. 11.
desember 1957, kennari, maki
Þorsteinn Sverrisson, f. 11. des-
ember 1955, vélfræðingur. Dæt-
ur þeirra; Auður Inga, f. 26. júní
1978, nemi, sambýlismaður Theó-
dór Hjalti Ólafsson, f. 29. apríl
1973, byggingatæknifræðingur,
Hildur Inga, f. 1.7 október 1979,
nemi, _ sambýlismaður Sigurður
Már Ólafsson, f. 8. apríl 1973,
plötusmiður. Ása Inga, f. 30.
marsl982, nemi. Unnur, f. 25.
júní 1961, sjúkraliði, maki Jó-
hannes Helgason, f. 16. júni' 1958,
flugstjóri. Synir þeirra eru Helgi,
f. 18. nóvember 1982, nemi. Atli,
f. 1.5 júní 1988. Áslaug, f. 14.
júní 1963, skrifstofumaður, maki
Gunnlaugur Helgi Jóhannsson, f.
26. nóvember 1960, málarameist-
ari. Börn þeirra; Einar Þór, f. 21.
maí 1992. Helga Kristín, f. 27.
september 1995. 3) Hugrún, f. 13.
mars 1934, maki (sk.) Halldór
Briem, f. 25. janúar 1935 lést 9.
janúarl996, verkamaður. Synir
þeirra; Þorsteinn, f. 6. júlí 1959.
Óg. (sk.) Sigríður Pétursdóttir, f.
18. maí 1961, dagskrárgerðar-
maður. Barn þeirra Alexander, f.
6. febrúar 1990. Emil Kristinn, f.
6. febrúar 1961, verkamaður.
Sturla, f. 26. júlí 1964, lést 27 júlí
1980. Haukur Geir Eggert, f. 7.
desember 1966. Sonur Hugrúnar,
Stefán Berg Rafnsson, f. 5. mars
1970, myndlistarmaður. Maki 2.
(sk) Sigfús Hansen, f. 3. júní
1920, lést 23. mars 1994. Sonur
þeirra; Sigurður Hilmar, f. 14.
desember 1973. Barnsmóðir
Fjóla Bjarnadóttir, f. 26. apríl
1972. Barn þeirra Sigríður Hug-
rún, f. 9. september 1990. Barns-
móðir Ellen Margrét Kristjáns-
dóttir, f. 25 ágúst 1977. Barn
þeirra; Gunnar Máni, f. 26. ágúst
1996.
4) (Óskírt) sveinbarn, f. 28.
september 1939, lést 28. septem-
ber 1939. 5) Auður Lillý, f. 28.
september 1939, lést 27. mars
1940.
Kristinn og Unnur bjuggu á
Akureyri. Þar stundaði Kristinn
útgerð um tima og vann líka sem
beykir í síldinni á Siglufirði. Þau
fluttust til Reykjavíkur 1953.
Kristinn vann við byggingarstörf
í Reykjavík.
Útför Kristins fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30. Jarðsett
verður í Fossvogskirkjugarði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hann afi Kristinn er dáinn. Eitt-
hvað sem hefur verið nánast
óhugsandi alla tíð. Hvorki hann né
við sáum nokkurn tímann að hann
yrði gamall þótt hann næði hundr-
að ára aldri. Það hafa verið for-
réttindi okkar systkinanna að fá að
þekkja hann náið og fá að alast
upp í sama húsi og hann.
Hann fæddist árið 1899 að
Skeiði í Svarfaðardal og náði að
lifa tvenn aldamót. Hann átti sér
draum um að læra smíðar sem
hann hafði ekki tök á að fá upp-
fylltan en vann sem beykir. Hann
var örvhentur en var látinn læra
að beita þeirri hægri svo hann var
jafnvígur á báðar hendur. Hann
var hagur smiður og handlaginn
við öll verk, hvort sem var að
prjóna á okkur leista, eins og hann
kallaði það, eða við útskurð og fín-
asta handverk. Til marks um hand-
lagni hans er skútan sem hann
smíðaði í tómstundum eftir að
hann komst á níræðisaldur, gaf til
heimabyggðar sinnar og er nú
varðveitt í ráðhúsinu á Dalvík.
Afi kvæntist Unni ömmu árið
1928 og bjuggu þau fyrstu árin á
Akureyri. Eftir að þau fluttu til
Reykjavíkur byggðu þau í
Alfheimunum með mömmu og
pabba. Við sóttum í að fara inn í
herbergi hjá afa og ömmu. Á
veggnum sló gamla klukkan þeirra
og í skápnum voru iðulega til„kök-
ur“ þ.e. stórir pokar með brota-
kexi. Afi átti mikið af fallegum
bókum og var víðlesinn. Það var
eins og að fá að skoða fjársjóð að
fá að fletta stóru Guðbrandsbi-
blíunni og stóra dýrabókin með
myndum af dýrum frá öllum
heimsálfum hafði líka mikið að-
dráttarafl. I geymslunni niðri í
kjallara dundaði afi við viðgerðir
og smíðar. Það var ekki fyrir stelp-
ur að hans mati að koma þar inn,
en Eddi átti greiðan aðgang.
Þau voru ófá áhugamálin hans
afa. Hann sökkti sér niður í þau af
miklum ákafa og vildi alltaf gera
allt svo vel. Til dæmis þegar hann
safnaði bókum, frímerkjum, þegar
hann batt inn bækur, hafði áhuga á
útskurði, smíðaði skútuna og
sökkti sér í lestur um andleg má-
lefni. Þar bar hæst frásögur og
spádóma dávaldsins Edgars Cas-
eys.
Afi var ekkill í þrjátíu og þrjú
ár. Hann var sérstaklega sjálf-
stæður og óháður öðrum um dag-
legar þarfir. Eftir að flutt var úr
Álfheimunum, bjó hann einn og sá
um sig sjálfur til níutíu og sjö ára
aldurs. Þá flutti hann aftur til
mömmu og pabba í Neðstaleitið og
bjó hjá þeim það sem eftir var. I
hundrað ár var afi sérlega heilsu-
hraustur. Hann fylgdist vel með
fréttum, heimsviðburðum og hafði
skoðanir á mönnum og málefnum.
Hann átti skráða í bók alla fæðing-
ardaga afkomenda sinna og
tengdafólks og það var ekki það
barnaafmæli eða viðburður í fjöl-
skyldunni að afi mætti ekki og
hann var stór þáttur í tilveru okk-
ar allra. Öllum verklegum fram-
kvæmdum fylgdist hann vel með,
hvort sem það var smíðar eða
saumaskapur. Hann var alltaf
manna fyrstur til að rétta hjálpar-
hönd og til að leysa allan okkar
vanda væri það á hans færi.
Það var fallegur vordagur þegar
afi kvaddi og fyrstu páskaliljurnar
að gægjast upp úr moldinni. Það
finnst okkur eiga vel við því afi
unni vorinu, birtunni og sólinni
öðru fremur en skammdeginu
kveið hann. Að leiðarlokum þökk-
um við systkinin afa samfylgdina
og umhyggjuna sem við höfum not-
ið svo ríkulega. Hvíl í friði.
Þín bamabörn,
Eggert, Magnea,
Unnur og Aslaug.
Langafi okkar, hann afi Krist-
inn, fór til ömmu Unnar laugar-
daginn 1. apríl síðastliðinn. Við
systurnar fengum aldrei tækifæri
til að kynnast ömmu Unni, því hún
dó áður en við fæddumst, en afi
Kristinn var og verður alltaf stór
hluti af lífi okkar allra. Alveg frá
því við munum eftir honum þá bjó
hann einn uppi í Torfufelli og þeg-
ar við litum í heimsókn þá átti afi
alltaf til kökur og mjólk. Svo átti
afi líka vídeó og stórt sjónvarp og
það heillaði sko aldeilis því heima
var bara lítið „ferðasjónvarp". Afi
Kristinn var líka svo skemmtilegur
að hann var alltaf sá fyrsti sem við
hringdum í þegar bjóða átti í af-
mæli. Þegar við urðum veikar
mætti afi alltaf til þess að sitja yfíiL
okkur og segja okkur skemmtile^^
ar sögur frá því í gamla daga. Afi
náði þeim stórmerka áfanga að
verða 100 ára í desember síðast-
liðnum og lifði hann því á þremur
öldum. Þrátt fyrir það leit afi
aldrei út fyrir að vera eitthvert
gamalmenni. Afi Kristinn var
nefnilega enginn venjulegur gam-
all maður. Hann var ótrúlega sjálf-
stæður og duglegur, sá alfarið um
sig sjálfur, fyrir utan það að amma
Didda sá um þvottinn fyrir hann,
allt annað sá afi um sjálfur. Hann
sá meira að segja sjálfur um ac^
þrífa sameignina. Eitt sinn er hann
þurfti að leggjast inn á spítala í
smátíma þá trúðu blessaðar hjúkr-
unarkonurnar því ekki hve gamall
afi væri, svo unglegur og sprækur
var hann. Síðustu vikunum og dög-
unum eyddi afi á Landakoti. Afi
var alltaf í góðu sambandi við um-
heiminn, fylgdist með fréttum og
ekki var langt í grínið hjá honum,
þó svo að hann hafi verið mikið
veikur undir það síðasta.
Með þessum orðum viljum við
kveðja þig og þakka þér, afi Krist-
inn, fyrir þann tíma sem við feng-
um með þér.
Þínar dótturdótturdætur,
Auður Inga, Hildur Inga
og Ása Inga.
Elsku langafi, nú ert þú farinn
frá okkur. Þú sem náðir þeim
merka áfanga að verða hundrað
ára í desember síðast liðnum og
vorum við svo stoltir af þér. Við
þökkum þér fyrir allt það sem þú
gerðir fyrir okkur bræðurna.
Þetta er kveðja frá okkur til þín;
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þótt svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af þvi
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Guð geymi þig, elsku langafi. '
Helgi og Atli.
+ Anna Sigiún Wi-
ium Kjartans-
dóttir fæddist í
Hveragerði 19. mars
1972. Hún lést á Rig-
ens sjúkrahúsinu í
Stavanger 25. mars
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Sig-
fríður Inga Wiium
Kristjánsdóttir nudd-
ari, f. 1. 1. 1954, og
Kjartan Smári
Bjarnason trésmíða-
meistari, f. 18. 5.
1951. Bróðir Önnu
Sigrúnar er Kristján
Smári Kjartansson sem starfar
Við andlát Önnu Sigrúnar er góð
stúlka gengin sem margir munu
minnast með söknuði og eftirsjá.
Anna fluttist með foreldrum sínum
og bróður til Noregs árið 1987. Anna
var lifandi og vel gefin stúlka, sem
lifði hratt eins og duglegt fólk gerir
nú á tímum og afkastaði eftir því. Þar
sem Anna Sigrún hafði mikinn áhuga
sem ráðstefnustjóri
fyrir Rica Sjolist AS
í Noregi. Sambýlis-
maður hennar var
Chris Backman flug-
maður.
Anna Sigrún lauk
stúdentsprófi frá
Stebekk Gymnas og
stundaði síðan nám í
lýðháskóla í eitt ár
og lagði stund á fata-
hönnun.
Útför Önnu Sigr-
únar fer fram frá
Hveragerðiskirkju í
dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
á hönnun og tísku, fór hún í Esmod-
Oslo Moteskolen AS. Hjartahlýja var
Önnu meðfædd, og öllum sem kynnt-
ust henni þótti vænt um hana. Hún
var yndisleg ömmu- og afastúlka,
sem leyfði okkur að fylgjast með því
sem hún tók sér fyrir hendur. Jólin
síðustu var hún orðin mikið veik, en
samt sem áður vildi hún koma og
dvelja hjá fjölskyldu sinni og skyld-
fólki í Hveragerði. Áttum við því með
henni ómetanlegar stundir, og var
það vilji hennar elskunnar írekar en
máttur. Unnusti hennar, Chris,
reyndist henni slíkur unnusti að sómi
er að. Litla sæta heimilið þeirra í
Stavanger ber vott um kærleik, og
Anna naut þess á milli þess sem hún
þurfti að vera á sjúkrahúsi.
Nú ferð þú, elsku Anna, til æðri
heima um leið og vorboðamir koma
upp í garðinum á „Hveramörkinni".
Það var þín gleði að hlaupa inn til afa
og ömmu og láta þau vel vita að
fyrstu vorboðamir væru komnir. Við
þökkum þér, elsku Anna, tryggð þína
og gleðina í návist þinni. Megi englar
Guðs vaka yfir góðu bami sem amma
og afi eiga svo góðar minningar um.
Við vomm svo heppin að hafa þig.
Vató,vakivindar,
vató fjallatindar,
vaki dísir dala,
dvergarhamrasala.
Læðist móða morgunblá
ummoldinasvala.
Vakniallþsemvekjamá
veröldinaafdvala.
Vakni grænar greinar,
grasogmoldogsteinar,
systurogsveinar.
(Davíð Stef.)
Elsku Chris, Inga, Daddi, Kristján
og aðrir ástvinir.
Megi Guð styrkja ykkur og styðja.
Amma og afi, Hveramörk.
Langt af fjöllum hríslast lætórnir
og laða þig margir til fylgdar.
En vegurinn er einn, vegurinn
velur þig, hvert spor þitt er stigið.
Og frá upphafi allra vega
fór enginn þá leið nema þú.
(Snorri Hjartarson)
Það er sárt að kveðja Önnu Sigr-
únu bróðurdóttur mína. Allar minn-
ingar um þessa ungu bróðurdóttur
em bjartar og draga fram mynd af
sterkum einstaklingi sem fór alltaf
sínar eigin leiðir. Ég man eftir henni
sem pínulítilli hnátu svo opinni og
sjálfstæðri að allt frá því hún lærði að
tala hafði hún alltaf einhverja skoðun
á því sem um var rætt og eitthvað til
málanna að leggja. Það var ekki laust
við að sumt fullorðna fólkið vissi ekki
hvemig það átti að bregðast við inn-
leggi frá þessari greindarlegu ungu
dömu. Eftir því sem hún eltist komu
skapgerðareinkenni hennar enn
skýrar fram og sýndu að það var ekk-
ert bælt í lund hennar. Hún var
stelpa með þá eiginleika sem em
markmið einnar leikskólastefnu; að
ná fram í ríkari mæli hjá stúlkum eig-
inleikum eins og hugrekki og sjálf-
stæði. Fjölskylda Önnu Sigrúnar
fluttist til Noregs fljótlega eftir ferm-
ingu hennar og eftir það var fylgst
með þessari frænku úr fjarlægð.
Fréttir bámst af skólagöngu hennar
í norskum menntaskóla þar sem hún
dúxaði í norsku. Að loknu stúdent-
sprófi nam hún fatahönnun. Ég hitti
frænku mína ekki oft seinni árin en
hún átti aðdáun mína fyrir viðhorf sín
og hve sátt hún var ætíð við eigið val
á leiðum í lífinu. Við fylgjum Önnu
Sigrúnu til grafar í dag en minning-
amar um hana munu lifa.
Gréta Mjöll Bjamadóttir.
Með þessum Ijóðlínum langar okk-
ur að kveðja kæra frænku, Önnu
Sigrúnu:
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þina^ .»
sem hefði klökkur gígjusti-engur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
En meðan árin þreyta hjörtu hinna,
sem horfðu eftir þér í sárum trega,
þá blómgast enn, og blómgast ævinlega,
þitt bjarta vor í hugum vina þinna.
Og skín ei Ijúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur,
og eilíflega, óháð því sem kemur,
í æsku sinnar tignu fegurð lifir?
Sem sjálfur Drottinn mildum lófum lytó í *
um lifsins perlu í gullnu augnablitó.
(TómasGuðm.)
Elsku Kjartan, Inga, Kristján,
Chris, ömmur og afar, megi góður
Guð veita ykkur styrk í ykkar miklu
sorg.
Eyvindur, Þórdís,
Guðriður, Katrfn,
Elísabet og fjölskyldur.
ANNA SIGRÚN
WIIUM
KJARTANSDÓTTIR