Morgunblaðið - 14.11.2000, Blaðsíða 60

,60 ÞRIÐJUDAGUR 14. NÓVEMBER 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
+
Elskulegur faðir okkar, fósturfaðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
AÐALSTEINN JÓNSSON,
fyrrv. bóndi og oddviti,
Ormsstöðum, Norðfirði,
lést á Sjúkrahúsinu Neskaupstað sunnudaginn
12. nóvember.
Hulda A. Scheving, Garðar Scheving,
Jón Þór Aðalsteinsson, Magnea Móberg Jónsdóttir,
Aðalheiður Aðalsteinsdóttir, Finnur Malmquist,
Jakob Sigfinnsson,
barnabörn og langafabörn.
+
Ástkær móðir okkar og amma,
JÓRUNN ÁRMANNSDÓTTIR,
Heiðargerði 110,
Reykjavík,
sem lést á Landspítala Landakoti, deild L4,
miðvikudaginn 8. nóvember, verður jarðsungin
frá Grensáskirkju föstudaginn 17. nóvember
kl. 13.30.
Sturla Sighvatsson,
Helga Sighvatsdóttir,
Kristín Sighvatsdóttir,
Guðlaug Jónsdóttir.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Njálsgötu 31 a,
lést aðfaranótt laugardagsins 11. nóvember á
elliheimilinu Grund.
Birgir Birgisson, Guðrún Gunnarsdóttir,
Ólafur Magnússon, Lilja Sigmundsdóttir,
Emilia Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma
KRISTJANA HÁKONÍA STURLUDÓTTIR,
elliheimilinu Grund,
lést föstudaginn 10. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Sölvi Sölvason, Guðrún K. Þorsteinsdóttir,
Andrés Sigurbergsson, Dís Aðalsteinsdóttir,
Hlynur Sigurbergsson, Ingibjörg Sigmarsdóttir,
Ragnar Sigurbergsson,
og barnabörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
SVANHILDUR SIGRÍÐUR
VALDIMARSDÓTTIR,
Hólshúsi,
Sandgerði,
lést á heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnu-
daginn 12. nóvember.
Börn hinnar látnu.
+
Eiginmaður minn,
ÁRNI GUÐMUNDSSON
frá Vestmannaeyjum,
Reynigrund 81,
Kópavogi,
andaðist á líknardeild Landspítalans sunnu-
daginn 12. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóna Bergþóra Hannesdóttir.
HALLDÓR
KJARTANSSON
+ Halldór Kjart-
ansson fæddist
að Kjartansstöðum í
Hraungerðishreppi
31. janúar 1947.
Hann lést á heimili
sínu Hlíðarási 5,
Mosfellsbæ, laugar-
daginn 4. nóvember
siðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Ása María
Björnsdóttir, hús-
móðir, f. 30.9. 1910,
d. 2.6. 1956 og
Kjartan Þorkelsson,
bóndi, f. 19.11.
1892, d. 9.9. 1988. Halldór var
næstyngstur átta alsystkina. Þau
eru í aldursröð: Björn Kjartans-
son, Fitjakoti, Kjalarnesi, kvænt-
ur Svölu Árnadóttur, hann á þrjú
börn og tvo fóstursyni; Guðrún
Kjartansdóttir, Akrakoti, Innri-
Akraneshreppi, gift Birni El-
lertssyni (látinn),
eignuðust þau átta
börn; Þorkell Kjart-
ansson, Fellsenda,
Skilmannahreppi,
hann á eina dóttur;
Tvfburasystkinin Ás-
mundur Kjartansson,
Fellsenda, Skil-
mannahreppi og
Anna Lilja Kjartans-
dóttir, Mosfellsbæ,
gift Guðmundi Ósk-
arssyni, eiga þau
þrjú börn; Ragnheið-
ur Kjartansdóttir,
Mosfellsbæ, eignaðist
tvö börn með sambýlismanni sín-
um Garðari Sigmundssyni (lát-
inn); Svanborg Kjartansdóttir,
Reykjavík, eignaðist tvo syni með
sambýlismanni sínum Edvard
Kristjánssyni, fyrir átti hún einn
son. Halldór átti eina hálfsystur,
Kristínu Kjartansdóttur, sem gift
Dagana 31. október til 3. nóvem-
ber var mikið rok á Kjalarnesi., en
svo rann upp laugardagurinn 4. nóv-
ember, yndislega blíður haustdagur,
sólin skein og allt var svo fallegt.
Fljótlega syrtir þó að, þegar Krístín
hringir og segir okkur að Halldór sé
dáinn. Halldór, þessi lífsglaði og
skemmtilegi yngsti bróðir og mágur,
það gat ekki verið að hann væri dá-
inn. Það tók okkur dálítinn tíma að
skilja að það var staðreynd.
Eg, mágkonan, kynntist honum
fyrir rúmum 30 árum, ungum og dá-
lítið galgopalegum, fannst mér, sem
var að verða þrítug. En það var
ómögulegt annað en að láta sér þykja
vænt um Halldór. Þegar hann kom
akandi á fína jeppanum sínum og
sagðist vera kominn til að fá að
borða. Það var ekki annað hægt en
að finna til einhvern mat handa hon-
um. Alltaf var hann hress og kátur.
Halldór varð fyrir þeirri ógæfu að
móðir hans lést þegar hann var níu
ára gamall. En ekkert er svo með
öllu illt að ekki boði nokkuð gott.
Halldór fór í fóstur til föðursystur
sinnar, Ursúlu Þorkelsdóttur, og
Bjarna Ingvars Jónssonar, að Lax-
árnesi í Kjós. Ursúla og Ingvar áttu
4 börn, Fjólu (látin), Olaf, Auði og
Þrúði, sem öll, ásamt mökum sínum,
reyndust Halldóri eins og bestu
systkin. Með árunum var Halldór að
segja okkur ýmislegt um heimilið í
Laxárnesi sem jók skilning okkar á
því, hvað hann var lánsamur, að
lenda hjá svo góðu fólki. Fyrst og
fremst sagðist hann hafa lært að tala
rétta íslensku. Maður var leiðréttur í
hvert skipti sem manni varð á að
segja einhverja vitleysu, sagði Hall-
dór oft. Þar lærði hann kvæði og vís-
ur, þar lærði hann að dansa „gömlu
dansana“ og þar lærði hann að
syngja, en söngurinn hefur verið stór
þáttur í lífi hans. Hafi allt þetta góða
fólk þökk fyrir.
Áföllin voru ekki búin hjá Hall-
dóri. Hann veiktist snemma árs
1970. Þetta reyndust vera smitandi
berklar. Okkur var þetta mikið áfall
og munum vel daginn sem við keyrð-
um hann upp að Vífilsstöðum. Það
voru þung spor að ganga út af Vífils-
stöðum og skilja hann þar eftir. En
gæfan hafði ekki yfirgefið Halldór,
því á Vífilsstöðum kynnist hann
henni Kristínu sinni. Þau voru fallegt
par. Þau giftu sig og eignuðust fjög-
ur böm, sem öll lærðu að spila á
hljóðfæri og voru í lúðrasveit. Sein-
asta gæfuákvörðunin, sem þau tóku
saman, var að fara núna í byrjun
október til Bandaríkjanna að skoða
litlu sonardótturina, Emmu Ashley,
og sjá hvernig Valdimar sonur þeirra
býr. Þessi ferð tókst afskaplega vel
og margar myndir teknar. Ein besta
myndin, fínnst okkur vera af Hall-
dóri í stuttbuxum, úti að ganga með
barnavagn, eins og sannir afar gera.
Nú, tæpum mánuði seinna, er litla
fjölskyldan á leið heim til að kveðja
pabba, en líka til að gleðja mömmu.
Á ámnum sem Halldór var í Lax-
árnesi var stóri bróðir að keyra
mjólkurbíl úr Leirársveitinni til
Reykjavíkur. Þá stóð stundum lítill
drengur við girðinguna og vinkaði,
hann vissi að stóri bróðir gat ekki
alltaf stoppað, en þegar hann stopp-
aði voru miklir fagnaðarfundir.
Seinna, 1963 til 1965, sóttist Hall-
dór eftir að fá að fara með bróður
sínum í vöruflutningabílnum, bæði á
Vestfirði og Austfirði. Það voru
ógleymanlegar ferðir að hafa Hall-
dór með. Hann fór með vísur, sagði
sögur og söng, það var engin hætta á
að sofna með Halldór í bílnum. Ein-
hverju sinni lentu þeir í miklum
háska að vetrarlagi. Björn nærri
búinn að missa bílinn útaf við brúna
yfir Gilsá á Jökuldal. Það var í eina
skiptið sem Halldór þagnaði, en allt
fór vel og hann tók gleði sína aftur. í
þessum ferðum kom í ljós hvað
bræðurnir áttu margt sameiginlegt
og hvað þeir hugsuðu líkt. Þegar þeir
vom að lesta og losa bílinn unnu þeir
saman sem einn maður. Halldór var
hamhleypa til verka, sterkur og út-
haldsgóður. Mörgum ámm seinna
kom Halldór í vinnu til okkar í Fitja-
koti um tveggja ára skeið. Hann var
laginn gröfumaður, hann var frábær
á jarðýtu, en fyrst og fremst var
hann mikill gleðigjafi í hópnum.
Elsku Kristín, Björk, Dögg,
Bjarni Ingvar, Valdimar og aðrir
ástvinir, okkur finnst lífið ekki alltaf
sanngjamt, en við eram öll ríkari eft-
ir að hafa þekkt Halldór. Guð varð-
veiti ykkur og gefi ykkur styrk til að
komast í gegnum þetta mikla áfall.
Innilegar samúðarkveðjur frá
okkur og okkar afkomendum.
Svala og Bjöm, Fitjakoti.
Eg sit hér við tölvuna mína og
hugsa til baka. Aftur til unglingsár-
anna þegar þú komst í Kjósina, ung-
ur að ámm, ljóshærður grannur
stráklingur frá Akranesi. Tilefnið
var ekki gleðiiegt, öðm nær. Móðir
þín lá banaleguna og lést sama sum-
ar. Faðir þinn bað systur sína fyrir
strákinn og varð það úr að fengnu
samþykki húsbóndans á heimilinu.
Þar með varst þú orðinn sveitastrák-
ur og uppeldisbróðir minn. Það
fyrsta sem þú tókst þér fyrir hendur
á nýja heimilinu var að elta hænurn-
ar og gera heiðarlega tilraun til að
dáleiða hanaræfilinn við lítinn fögn-
uð húsbændanna á bænum. En allt
lagaðist þetta nú og þú fórst að sinna
sveitastörfunum, sækja kusurnar,
keyra farmallinn, smala, taka þátt í
heyskapnum og yfirleitt allt sem til
féll. Einnig sá fóstra þín um að þú
kynntist eldhússtörfum og tiltekt.
Það kom þér til góða þegar þú varst
búinn að stofna heimili og eignast
börn og bum. Á löngum vetrarkvöld-
um að skóla loknum sátum við svo og
lékum okkur að Velti-Pétri og öðrum
leikjum á meðan hlustað var á gömlu
gufuna. Á sumrin var svo stundum
farið í sjóinn sem var volgur þegar
hann féll að á heitum sumardögum
og eins fórstu í Skorá og baðaðir þig
þar sem dýpst var. Þú hafðir
snemma gaman af sögum, vísum og
söng. Einnig tókstu vel eftir ýmsum
var Guðmundi Kr. Jónssyni (lát-
inn), eignuðust þau níu börn.
9. september 1971 kvæntist
Halldór eftirlifandi konu sinni
Kristínu Vigdísi Valdimarsdótt-
ur, f. 11.11. 1952, foreldrar henn-
ar voru Hulda Pálína Vigfúsdótt-
ir, f. 20.7. 1918, d. 7.7. 2000, og
Valdimar Björnsson, f. 5.8. 1907,
d. 19.1. 1991. Systkini Kristínar
eru: Guðrún Erla Skúladóttir,
gift Jóhannesi Gislasyni, þau
eiga þrjár dætur; Jensína Nanna
Eiríksdóttir, hún á tvo syni; Mar-
grét Birna Valdimarsdóttir, gift
Vali Símonarsyni, þau eiga einn
son; Björn Valdimarsson, kvænt-
ur Marisku van der Meer, þau
eiga tvö börn.
Börn þeirra Kristínar og Hall-
dórs eru: 1) Valdimar Páll, f.
15.5. 1973, kvæntur Laurie Anne
Berg og eiga þau eina dóttur
Emmu Ashley, f. 7.7. 2000. 2)
Bjarni Ingvar, f. 15.8. 1977, í sam-
búð með Lóu Björk Óskarsdótt-
ur; 3 og 4) tvíburasysturnar
Björk og Dögg, f. 24.6. 1983.
Útför Halldórs fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
skringilegheitum í kringum þig. En
nú er skarð fyrir skildi. Ekki granaði
mig þegar fjölskyldan hittist fyrsta
vetrardag að á einu andartaki yrð-
irðu hrifinn burt úr þessum heimi.
Þú varst glaður og reifur, nýkominn
frá því að sjá bamabarnið þitt í Am-
eríku. Stráðir um þig sögum og
reyktir pípuna þína. Sagðir frá kór-
unum sem þú varst í. Það átti að
halda konsert í Álafosskórnum bráð-
um. En nú er söngurinn hljóðnaður
og sögurnar verða sagðar annars
staðar. Pípan í hendi hinum megin.
Farðu vel, Dóri bróðir, og þökk fyrir
samverana hér. Megi guð styrkja og
styðja fjölskylduna í sorginni.
Þín systir,
Þrúður.
Hann Dóri er nú fallinn frá, langt
um aldur fram, 53 ára að aldri. Hann
varð bráðkvaddur á heimili sínu,
óvænt og snöggt hrifinn burt frá fjöl-
skyldu sinni. Hann lætur eftir sig
eiginkonu, tvær dætur sem era í
framhaldsskóla og tvo uppkomna
syni sem stofnað hafa eigin heimili.
Mér þykir hlýða að kveðja þennan
vin minn með nokkram orðum.
Sporaslóðir okkar lágu saman er
hann kom til starfa hjá mér nokkru
eftir fermingu.
Halldór ólst upp með foreldram
sínum á Akranesi. Vandi steðjaði að
heimilinu við fráfall móður hans er
hann var aðeins níu ára gamall. Þá
varð það úr að hann færi til föður-
systur sinnar, Úrsúlu Þorkelsdóttur,
og Ingvars Jónssonar bónda í Lax-
árnesi í Kjós. Hlaut Halldór þar hið
besta atlæti og lauk sínu skyldunámi
í Ásgarðsskóla í Kjósarhreppi. Hann
taldi það mikið lán að hafa fengið að
dvelja á þessu menningar- og mynd-
arheimili.
Þegar Dóri kom svo til okkar að
Reykjum kunni hann ýmislegt fyrir
sér, bæði í leik og starfi. Þá leiðsögn
hafði hann hlotið hjá fósturfjölskyldu
sinni í Laxárnesi. I Kjósinni var mik-
il menningarstarfsemi og sagt að þar
væri fundarstjóri á hverjum bæ.
Menn funduðu mikið, sungu í kóram,
stunduðu íþróttir og spiluðu á spil.
Allskyns lausavísur og annar kveð-
skapur og skáldskapur vai’ í heiðri
hafður og tók drengurinn góðum
þroska í því umhverfi. Hann stund-
aði söng og fór með vísur hvenær
sem færi gafst æ síðan.
Halldór var á Reykjum í tvö til
þrjú ár og reyndist natinn og virkur
við hvaðeina er laut að fjölbreyttum
bústörfum. Hann var verklaginn og
athugull og hollur í starfi. Hann varð
fljótt laginn ökumaður, jafnt á fólks-
bílum sem stórvirkum vinnuvélum,
og vann um hríð hjá Birni bróður sín-
um, vinnuvélaverktaka í Fitjakoti.
Hann vann einnig víða annars staðar
í Mosfellssveit, m.a. á Álafossi.
Dóri fékk berkla um 1970, er hann
var rúmlega tvítugur. Hann dvaldi
þá á Vífilsstöðum í eitt ár og náði
góðum bata. Þar kynntist hann
konuefni sínu, Kristínu Valdimars-
dóttur. Þau stofnuðu fjölskyldu og