Skírnir - 01.01.1831, Qupperneq 116

Eggert hinn snjalla náéuíl f;í,
|>ars’ ybvam viSr arins-stein
enn {>6r hans geymiö látin bein.
Dvpsta {>ér slótiö sári’ í sáriö
{>á Síra Gisla Jirynjúlfsson
hreppa {>ér létuö heljar fáriÖ,
liann var föörlands lyst og von,
hann mörgum eldri meiri var
mest af jafnöldrum öllum bar.
Heimspeki, allra menta móöur
mest hann tignnö’, og aptr hi'tn
veröskuldaöan gaf honum hróör,
honnm og unni’ hin foma rttn,
báöar hann prvddu’ og báöuin tár
bana-stund hans {>eim vakti sár.
Aldrei hann heimskan aldar blekti
óskiljanligt aö nefna rángt;
maörinn vitri mannsvit {>ekkti,
mannsvit hann sá aö nær ei lángt,
fjarlægra sólum fjærstu á,
fært er moldvörpum ekki’ aö sjá.
fessvegna’ hann oröi trúar tniöi,
{>vi trúarlausa sá hann víst
heimskan meö arma kræklum knúöi
aö kenna dvpstu vizku síst,
og heimsku telja livað sem {>ar
heimsku ei eptir {>eirra var.
> ,,
fessum {>ér ræntuö Isa - unnir!
og honum kærust móöurjörö
frá yöur fyvr ei kippa ktmni
en köldust yöar faömlög hörö