Ársritið Gestur Vestfirðingur - 01.01.1849, Qupperneq 75

75
nokkra, sem jafnframt gæðunum hafa talið til marga
annmarka og torfærur, er leidt gætu af híngaðkomu
ýmsra útlendra f)jóða, t. a. m. óreglu og óspektir,
því alkunnugt er, að sjómenní útlöndum eru optast
ófyrirleitnari og ósiðaðri, en aðrar stettir; þeirhalda
og, að örðugt verði að skilja túngur þeirra og kom-
ast niður í rettum jöfnuði á margbreyttu penínga-
gikli, mælir og vog, sem mjög verður frábrugðið því,
sem nú er lijá oss; þá muni og hætt við, að fleirí
ókunnir kviliar og sóttir flytjist út híngaö, því
viða i löndum Norðurálfunnar og Vesturheims eiga
skæðar sóttir sér bústað; því torsótt muni verða og
mjög kostnaðarsamt að fá hentugar sóttvarnir og
lögskipaða lögreglustjórn, og margt fleira þess kon-
ar, er frjálsa verzlunin útheimtir. Jað er nú samt
öll von á því, og margar ástæður til þess, að menn
alment lángi til að fá frjálsa verzlun; eg fyrir mitt
leyti æski hennar, en reynslan og tímarnir munu í
ljós leiöa hagsæld og gæði þau, er hún veitir. En
það tel eg mesta sældina fyrir land og lýð, gæti
frjálsa verzlanin komið því til leiðar, að einginn
verzlunarmaður hefði aðsetur (heimili) sitt ytra, en
þeir allir og afspreingi þeirra eirðu hér í landi, svo
fé þeirra dragist ekki burtu; hefðu t. a. m. allir
verzlunarmenn, sem keyptu kauptorgin að kóngi
1787—1788, setið hér á landi og niöjar þeirra' eptir
þá, þá væru mörg hundrað þúsund ríkisbánkadalir
fleiri í landinu og landsins eign, en nú er.
jþar nú lýtur alt að því, að frjáls verzlun bráðum
komist á, þykir mér landar næsta atorku og sam-
takalausir í efnum þeim, er koma við þeirri verzlun
landsins, ermestu varðar (Activ-Ilandel), mig furð-
ar á því, að eg heyri landa niína alment ræða um
frjálsa verzlun og híngaðkomu útlendra þjóða, en
ekki jafnframt um liitt, hversu þeir að nokkru leyti