Norðurfari - 01.01.1848, Blaðsíða 46

KORBUKFAin.
Svellið skeiðandi npphifins bláa;
Ef ei missýnist mjer,
Samt á eptir hann er,
Rennur eigi við folann minn gráa.
Nærri enda á lcið
Stöðvum rifrildis reið,
Ljús sjer rekkur í glugganum skína;
Situr silki-þar-hlíð
Smáhend, fögur og fríí —
Skúfinn festir í húfuna sína.
Vörum eldheilum á
Lifa og leika sjer smá
Brosin ljufu, full ástar af blíðu
Koss jeg funheitan fæ,
Geng því glaður í bæ,
Nú er gaman a5 hitta hana Fríðu.
GAMANVISUR.
Sonna hnígur,
Húmið sígur
Hægt á grund,
Burtu flýgur fögur stund;
Harma-gýgur
Ur humi stfgur,
Hvcrfa inndæl sprund —
Nöttin bregður blund.
Kveð eg þitt svarta
Blisið bjarta
Baugagná!
Og þö kvarta ei jeg má —
Mig í hjarta
Mærin bjarta!
Minnstu stundum á,
Gleði er fer eg frá.
Hjölin velta,
llundar geita
Heima á bæ —
Meyjar kelta mjúk er æ.
Draugar elta
Oss og helta
Onýt klára-hræ,
Nú í næturblæ.