Norðurfari - 01.01.1848, Blaðsíða 16

1(1
NORBURFAJU.
Hugur minn er til heljar dapur,
Hvar er rótt?
Slig hjartakuldi kvelur napur —
Komdu ndtt!
TIL SKÝSINS.
SoRTNAR |>Ú Ský
SuSrinu í,
Og siga brúnir lætur,
Eitthvað a8 þjer
Eins og a5 mjer
Amar, jeg sje J>ú grætur.
VirSist þó grciS
Liggja J>ín lei5
Um Ijósar himinbrautir;
En ni5ri hjer
Æ mæta mjer
Slyrkur og vegar-J>rautir.
HraSfara ský!
Flýt J>jer og tlý
Frá J>cssum brautum hanna;
Jör5u J>ví hver
Of nærri er
Opt hlýtur væta hvarma.
VISUR.
Bláu fjöll! J>i5 bendiS mjer,
Bláleit elfur H5ur,
Gras í hlíðum grænum er,
Gljúfrabúinn fríður.
Heim mjcr bíSur hlíð og grund,
Heim mig dalir kalla —
Vildi eg una alla stund
Undir jökulskalla!
Yndis mjer fá ekki neins
Öldur hjcr á ströndum,
j>ó að gnauði allar eins
Og á RauSasöndum.
Hugþekk var mjcr hamragrund,
Heima ölduniður —
Bláu tindar, bárusund,
Blessan fylgi yður!