Norðurfari - 01.01.1848, Blaðsíða 35

FARALDUR.
35
Yátni hjá með söknuð snmt
Sat eg dægrin löng.
“Einhver öskýr knúði
Afram löngun mig,
Svo að fljótt cg flúði
Fagri dalur! þig:
Aleinn svo um aldin mar
Fdr eg hurt af fösturjörð,
Fann eg ei yndi þar.”
*****
*****
■ Ef hugarburðir hverfa
Heimur tómur er,
Að hjarta harmar sverfa
Helja brjóstið sker:
j>ví allt úr veröld yndi fer,
Æska, gleði ást og von,
Er ímyndanin þver.
“Margt í munaðar heimi
Mjer fyrir sjónir bar;
Sá jeg seggi í geimi
Sveima hjer og hvar.
Örlaga bára áfram þá
Hak, og fáir víssu víst
Hvað vildu stefna á.
“Flesta leit eg líða
Lífsins undan straum;
Suma sá jeg stríða:
Sögðu aðrir draum —
Hvað er líf og hvað er ö!d?
Jafnt nú alla þekur þá
j)ögul moldin, köld.
“Alls þess yndis naut eg
Er að njóta má;
Fegurstu blómin braut eg —
Blikna öll eg sá;
Fann eg að allt í heimi hjer
Autt og bert og einsl;isverðt
Er i sjálfu sjer.”
*****
“Fögrum lief eg fljóðum
Faðmi dvalið í,