Tímarit - 01.01.1873, Qupperneq 103

108
sig að Víðivöllum ytri i Fljótsdal, þar setn Jón sýslu*
maður Þorláksson hafði búið. Jens Wíum, er var öllu
ókunnugur hér á landi og nýlega var orðinn undirkaup-
maður á Reyðarfjarðarhöfn, sá sér með öllu ófært að
hafa iögsögnina á hendi, og gjörði því þann samning
við Þorstein, að hann skyldi hafa allan helming af tekj-
um sínum bæði af sýslunni og klaustrinu móli því, að
hann árlega skyldi ríða með honum í sýsluna, og gegna
öllum sýslumanns verkum með sér, eptir því sem bann
óskaði, og einnig hafa lögsögnina á hendi með sér, og
þenna samning fengu þeir staðfestan. Tveim árum síð-
ar eða 1721 var í*orsteini veittur norður partur sýsl-
unnar, er Björn sýslumaður Pétursson þá uppgaf við
hann, en tekjunum af þessum parti skipti hann millum
sín og Wíums. 1732 var hann af konungi útnefndur
ásamt 3 öðrum sýslumönnum lögmönnunum Beni-
dikt f>orsteinssyni og Magnúsi Gíslasyni til aðstoðar í
að semja nýja lögbók fyrir ísland, en út af því verki
kom ekkert. 1788 hættu þeir Þorsteinn og Wíum fé-
lagsskap sínum í mestu vinsemd. 1746 tók Þorsteinn
son sinn Pétur fyrir lögsagnara í nyrðsta parti sýsl-
unnar, er hann var sýsiumaður í, og gaf hann gjör-
samlega upp við hann 1751. Árið 1759 misti hann
konu sína, og brá hann þá búi árið eptir og fór að
Iíetilstöðum til Péturs sýslumanns og lifði hjá honum
til þess hann dó 13. marz 1765 á 87. aldurs ári. —
Ábúðarjörð sína prýddi hann og betraði mjög. Árin, frá
því hann kom til Múlasýslu 1713 og til 1751, því 1752
bvrjuðu þar harðindi, voru hin mestu veltiár bæði til
sjós og lands í Múlasýslu, voru þá opt hlutir í Reyð-
arfirði og öðrum fjörðum þar eystra 9 og stundum 12
hundraða hlutir á seinni vertíðinni, eða frá Mikaels-