Fréttir frá Íslandi - 01.01.1876, Blaðsíða 29

ATVINNUVEGIR,
2!)
varp til bráðabirgðar viðaukalaga við hin eldri kláðalög, en ráð-
gjafi íslands synjaði að bera þessi frumvörp upp fyrir konungi,
og fjell það mál svo niður. Margir fundir voru enn haldnir um
veturinn og framan af sumrinu um þetta mál bæði á kláðasvæðinu
sjálfu og í kringum það, en hjer skal að eins getið um ping-
vallafundinn 2. júlí, er hafði nú þetta mál fyrir aðalumrœðu-
efni sitt. Fundinn sót-tu eigi nema 10 kjörnir menn úr ýms-
um hjeruðum, og auk þeirra nokkrir aðrir. En með því að hjer
verður sem fljótast yfir söguna að fara, skal að eins getið
úrslita málsins á fundinum, en þau voru, að vörð skyldi setja
svo sem Stóru-Borgarfundurinn hafði tilætlazt, og, sem áður er
umgetið, að reyna skyldi að fá alla fjáreigendur í efra hluta
Borgarfjarðarsýslu til að skera allt fje sitt um haustið, gegn
skaðabótum, ef kláði kœmi þar upp fyrir jólaföstu, að reyna
skyldi að útvega skaðabœturnar, og enn fremur, að fara þess á
leit við yfirvöldin, að skurðarfje fengist rekið yfir varðlínurnar,
bæði að austan og vestan. Sumt af öllum þessum fundaálykt-
unum fórst fyrir af ýmsum orsökum, en sumt gekk aptur svo
sem til var ætlazt. Skoðanir höfðu farið fram allan veturinn
með öruggu fylgi lögreglustjórans, en eigi fannst um vorið neinn
kláði nema á þremur bœjum, sínum í hverri sveitinni: í Gríms-
nesi, Kjós og Kjalarnesi. Hið almenna bað, er boðið hafði ver-
ið, fór alls staðar á kláðasvæðinu fram um vorið, en þó misvand-
lega. Til þess að varna því, að kláðinn breiddist út fyrir tak-
mörk sín, var fyrirskipuð heimagæzla sú á fje í Borgarfjarðar-
sýslu, er gjört hafði verið ráð fyrir, og jafnframt settur eptir-
litsvörður meðfram Hvítá í Borgarfirði, að nokkru leyti á kostn-
að vesturamtsins. pá var og vörður settur meðfram Andakílsá
upp í Skorradalsvatn og frá enda þess suður í Botnsvoga.
Einnig var eptir ósk Rangæinga og Árnesinga austan Hvítár
settur vörður meðfram Brúará á austurtakmörkum kláðasvæð-
isins. Rekstrarbann það, er árið áður hafði verið lagt á árnar
kringum kláðasvæðið, hafði nú aptur um veturinn verið enn
lengt um óákveðinn tíma Um haustið var bann þetta leyst á
þann hátt, að reka mætti skurðarfje úr hinum heilbrigðu hjer-
uðum inn á kláðasvæöið, þó með vissum, tilteknum skilyrðum
og ströngu eplirliti. í haustrjettum varð hvergi vart við kláða,