Fréttir frá Íslandi - 01.01.1881, Qupperneq 20

20
ÁRFERÐ OG ATVINNUVEGIR.
og vötn og fyrir kletta. Hitt var steypiregn mikið, er gjörði á
Snæfollsnesi 10. dag maímánaðar. Fjellu þar víða skriður á
tún og engjar manna og gjörðu allmikinn usla; þó gjörði ein
þeirra mestan skaða; hún fjell á túnið og bæinn á Fjarðar-
horni í Helgafellssveit; tók hún af mest allt túnið, sópaði burt
fjósheyinu og fjósinu, og drap í því tvær kýr; svo tók hún og
vegg undan baðstofunni; eigi er getið fieiti stórslysa af þeim.
Nokkru fyrir jólin kom nokkur snjór í sveitunum fyrir norðan
Öxnadalsheiði; og á aðfangadag jóla rak niður blotsnjó mikinn
í Skaptafellssýslunum, og fraus síðan og gjörði haglaust og ó-
færð mikla. Fyrir þetta mátti segja, að veturinn væri hinn
bezti til ársloka.
Grasvöxtur var lítill um land allt, sem eðlilegt var, þeg-
ar kuldarnir voru svona miklir framan af sumrinu; að vísu var
eigi illt útlit með grasvöxt fyrir hvítasunnuna, en þá hvítnaði
upp öll jörð, og náði sjer aldrei upp frá því. f>að var eigi
heldur von á að vel sprytti, því að víða fór klaki aldrei úr
jörðu, einkum norðanlands, og viku fyrir rjettir var tæp alin
ofan á klaka á bæ einum í Skagafirði; grasmaðkur var og víða
afarmikill, og ruddist í stórröstum yfir allt, og skildi eigi optir
grænt strá. Heyskapur manna varð því víða lítill, og fengu
menn að jafnaði hjer um bil þriðjungi til helmingi minna af
túnum sínum en í meðalári. Grasgefnustu túnasljettur voru
víða graslausar, og ekkert upp úr þeim nema óþrifaarfi, einkum
á Suðurlandi, því að þar rigndi aldrei, heldur voru sí og æ
þurrakuldar af norðri Nyðra var mjög viða svo, að tún urðu
eigi slegin nærri því til fulls, og sömuleiðis vestra, svo voru
þau snögg, og svo var taðan smá, að víða varð hún eigi bund-
in nema í hálfum sátum og sumstaðar í brekánum. Engjar
voru eins, þar sem þær voru þurrar; en þar, sem votengi var
mikið, var betra, og það sumstaðar allt að því í meðallagi.
Nýting á heyjum manna mátti kallast góð, og náðust þau að
mestu óhrakin í garð, nema það, sem var heyjað á Suðurlandi
eptir höfuðdaginn, það var mest allt illa þurrt og hrakið, því
að þá var gengið þar til rigninga. Má svo segja, að heyföng
manna væru vel verkuð, en mjög svo lítil þegar bjargræðistím-
inn var á enda.
Grasávextir, kál, rófur og jarðepli spruttu illa um allt